Onderwerp: Oude ankertechniek

Kan iemand me helpen aan de juiste naam voor de ankertechniek waarbij het anker nog op maar niet in de bodem word gesleept en men zodoende ( met behulp van de zeilen ) een andere stek meer naar lij kan bekomen.
Werd in de tijd van de echte zeilvaart vaak gebruikt.
Ik gebruik de techniek wel eens, kan de juiste naam niet meer vinden.

In begin jaren 80 was ik maat op de bruine vloot.
Mijn schipper noemde het "schrobben", maar dat zal vast niet het
juiste woord zijn.
Zal eens mee denken/zoeken.

A

OldBawley schreef :
Met krabbend anker.
Gebruik ik incidenteel nog wel eens.
Wim.

Ik heb ergens een boek waar de techniek in vermeld word. Weet echter niet welk boek, het kan zelfs in een van de tientallen “Aubrey- Maturin” boeken zijn. Ga maar eens zoeken, ben je een half jaar bezig.

De gangbare term is krabben. Maar misschien bedoel je tornen?

Ook handig als je achteruit een box in moet met veel dwarswind. Kan ook met putsen.

De binnenvaart heeft een eigen jargon, daar wordt wel gesproken over een ‘ploegend anker’ of een ‘slepend anker’.

Zal wel “ krabben” zijn.
Wat ik bedoel : je ankert, ( in mijn geval onder zeil ) en later blijkt dat je liever een stukje naar bakboord en achteruit wil uitkomen met dezelfde kettinglengte. Je haalt dan na het zetten van het roer en ( in mijn geval ) de lugdruil het anker net zover omhoog dat het nog over de bodem sleept maar niet ingraaft.
Een techniek die wel eens fout gaat, ondanks dat ik er wel enige ervaring mee heb.
Let wel, dat fout gaan is nooit mijn schuld, komt altijd omdat net op het verkeerde moment de wind 45° draaide. Ahum. Rotwind.

Berghout-2 schreef :
Inderdaad, ik gebruikte en gebruik het nog steeds.

Uit het IMO SMCP boek;

Dragging (of anchor) Moving of an anchor over the sea bottom involuntarily because it is no longer preventing the movement of the vessel

Dredging (of anchor) Moving of an anchor over the sea bottom to control the movement of the vessel

Dredging is het in Engels, Google translate kent het woord niet als ankertechniek. Slepen zou de beste vertaling zijn.
Alhoewel, met een zeilboot kun je in een bepaalde richting slepen. Ik kan het achterste zeil zo schoten dat de boot een flinke hoek met de wind maakt, daardoor in een bepaalde richting krabt/ sleept.
Krabben klinkt mooi, een krab beweegt ook zijwaarts.
Krabben is echter ook het woord voor een anker dat niet houd. In dat geval ga je windaf zonder dat te willen.

OldBawley schreef :
De term "krabben" wordt gebruikt als een anker niet houdt, ongeacht de oorzaak.
Ongewenst krabben (als de spijker niet houdt) is erg vervelend, zo niet fataal.
Gewenst krabben doe je als onderdeel van een manouevre, door de grondtakel kort te houden zoals jij in je openingsbericht omschreef.

Kortom: gewenst of ongewenst, krabben is krabben.

Wim.

Ik ken het als "met slepend anker"; krabbend is in mijn beleving altijd ongewenst.

De term is hier al eerder voorbij gekomen:
zeilersforum.nl/index.php/foru...roef?start=25#512826

In mijn ervaring is het lastig de juiste hoeveelheid ketting hiervoor te steken: anker mag zich niet per ongeluk in gaan graven! Weet niet of daar specifieke ankers voor bestaan. Het dreganker wellicht?

't Kan in principe met elk anker. Kwestie van aanvoelen hoe kort je 'm moet houden om hem nèt niet te laten houwen.
Het is het makkelijkste met een stokanker omdat dat zich een kwart slag zal draaien, met de stok vertikaal, als de ketting kort wordt gezet. Maar ja, welk jachie heeft een stokanker aan boord?
Wim.

Berghout-2 schreef :

Ik heb als een van m´n 5 ankers een Northill aan boord. Is een stokanker maar dan net iets anders. Is niet het hoofdanker dus word niet voor het krabben gebruikt. Prima anker zolang de ketting niet rond de boven de grond stekende vloei draait.

Berghout-2 schreef :
Niet met een Fortress allimilium anker, die gaat al zweven bij heel weinig snelheid.

It Paradyske schreef :
Wát voor spul???

Eclips schreef :
Ammelinimum natuurlijk

Juist , een Fortress drijft.

Vele jaren geleden, ik zeil de Oosterschelde op met een sportvisser of vier aan boord. Ergens in de buurt van Kats ga ik voor anker, daar willen ze vissen.
Onze boot heeft een enorme lange kiel, gaat bij stroom achter z´n anker “ zeilen “ op z´n kiel.
Bij pakweg 30 meter ketting zeilt de boot tegenstroom, zonder zeilen, zo´n 60 meter, dan word de boeg omgetrokken en begint de stroomafwaarts beweging. Dat grapje herhaalt zich de hele tijd. Alle Pilot cutters hadden daar last van.
We hadden pech, springtij. De lijnvissers waren niet tevreden, die hebben denk ik ergens een lood op de bodem en dat lukt niet vanop een jacht dat steeds heen en weer beweegt.
Dus ik denk “ wetewa, ik gooi een hekanker. “ Wist ik veel.
Had een Fortress Fx 16 aan boord, zette daar 60 meter rode polypropyleen lijn aan die ik nog had uit de binnenvaart en vierde het anker achter de boot uit. Opzettelijk geen kettingvoorloop want ik wilde dat het anker door de stroom ver achteruit zou gaan.
Beetje later zegt een van de Zeeuwse vissers “ wasda ? “ en wijst achteruit.
Bleek het anker op de stroom ( kan 4 knoop geweest zijn ) te drijven. Aan de oppervlakte !
De dikke drijvende polypropyleen lijn en vloeien zorgden ervoor dat het anker aan de oppervlakte waterski reed.
Ikke met een rooie kop de lijn ingehaald, zeven meter ketting er aan en de boel weer over de spiegel gegooid.
Stom stom.
De boot was net aan zowat het midden van zijn zeilbeweging, het Fortress raakt de bodem, pakt onmiddellijk en rukt met veel geweld de boot om.
De boot hing nu dwars op de stroom aan twee ankers, waarvan de heklijn onder de kiel door liep.
De stroomdruk op de kiel zorgde ervoor dat de boot zelfs iets schuin kwam te liggen. ( 15 m² lateraalvlak ) aan de stuurboordzijde vlak water, nu konden ze vissen.
Maar het waren Zeeuwen, nooit goed genoeg, nu werd er geklaagd dat de bijboot aan zijn sleeplijn in weg dreef. Dus ik trek de bijboot in de davits.

Beetje later komt een vissers kotter uit Colijn voorbij. Hij kende mij en m´n boot, hij kwam eens dag zeggen. Wel met een hekgolf van ruim een meter. Die golf tilde de boot op, trok beide ankers diep de grond in. De bijboot werd omhoog tegen de davits gedrukt die uit het dek braken.
Uren heeft het geduurd voor we beide ankers terug boven hadden.
In het dorpscafé lachen ze nog met me. Die rare met z´n drijvende anker.

Gewoon allimilium, van dat lichte metaal.
Klinkt toch veel leuker dan aluminium?
Net als catamararan en trimararan, als je het maar vaak genoeg zegt gaat het vanzelf, en geloven anderen ook nog eens dat ze het al jaren fout hebben gezegd.

Later gebruikte ik een trechtervormige zak als achteranker op stroom. Ook handig om over een “bar “ te varen zonder uit het roer te lopen.

It Paradyske schreef :

Het metaal leent zich blijkbaar goed voor verbasteringen. Ik heb het meestal over aluminimum. En op Terschelling liggen Formerum en Landérum i.p.v. Formérum en Landerum.

OldBawley schreef : ja, had err ééntje als hekanker, aan zon Zweeds lint. lekker licht en makkelijk te hanteren, maar niet pakken als nood anker, in ieder geval niet als de boot ook nog maar íets aan snelheid heeft- is me al een paar keer overkomen dat het anker de grond maar niet wou halen...

Berghout-2 schreef :
Nou, nou, nou.
Ik deed het vroeger in het begin met een stokanker, maar heb meerdere keren hemel en aarde moeten bewegen om het weer boven te krijgen. Bij minder steken deed het niks.

Later met de klipankers 150 of 300 Kg nooit een probleem, lekker zwaar.

Laatste 11 jaar met Bruce anker 20Kg gaat ook prima.

Straks proberen met een 15Kg Rocna, ben benieuwd?

It Paradyske schreef :
origineel Alumaximum.