Onderwerp: Sleep piraten

Dan is het inderdaad de uitspraak waarnaar de link in mijn eerdere bijdrage verwijst.

De publieke informatie - het gepubliceerde vonnis - zit niet achter een knop, het auteursrechtelijke beschermde artikel van de journalist zit achter een knop. Anders nam niemand meer een abonnement op een courant.

De gerechtelijke uitspraak is publiek en ook vrij in te zien. Het artikel dat Schuttevaar er over schrijft is journalistiek en zit dus (naar keuze van de uitgever) achter de betaalmuur. Niks mis mee dus.

Edit: Solo was me al voor maar zegt hetzelfde.

Solo schreef :
Als zeiler en jurist, hoe kijk je naar deze uitspraak?

Hollands Diep is niet meteen heel woest water,

En had de verhuurder hier baat gehad bij een aggresievere handelswijze?

Bijvoorbeeld door de "redder" direct aansprakelijk te stellen voor de schade? En daar over te procederen?

De vraag is tweeledig. De vraag over de procesopstelling van de verhuurder is eenvoudig te beantwoorden. Het maakt juridisch niet uit of men zelf als eerste dagvaardt of wacht tot men gedagvaard is en dan een reconventie (tegeneis) instelt. Ik ken het hele dossier niet dus ik moet voorzichtig zijn met conclusies, maar bij lezing van het vonnis lijkt het er op of er door de verhuurder onvoldoende gesteld is om tot de conclusie te komen dat de schade door de berger is veroorzaakt. Hierdoor is de tegeneis afgewezen. Dit zou niet anders geweest zijn als hij zelf was begonnen. De verhuurder heeft over de schade geprocedeerd maar dit verloren, hiervoor is niet van belang wie begonnen is met procederen

De tweede vraag gaat natuurlijk over de opstelling van de berger. Kennelijk is de kustwacht ingeschakeld die vervolgens een berger heeft verwittigd. Vervolgens is de hulp ook geaccepteerd. Dat er dan betaald moet worden is logisch. De vraag is even wie moet betalen of de huurder omdat hij een overeenkomst gesloten heeft of de eigenaar omdat er sprake was van een berging. Bij het verlenen van hulp bij gevaar, waarop de aansprakelijkheid van de eigenaar is gebaseerd, hoeft dit gevaar geen acuut levensgevaar te zijn. Het Hollandsdiep - ook mijn thuiswater - is geen woest water, maar als men daar op een krib loopt kan er door de golfslag van passerende vrachtvaart, of snel varende plezier jachten, wel verdere schade of gevaar ontstaan, zodat ik wel begrijp dat gevaar is aangenomen. De hoogte van de bergingskosten is hier kennelijk met een rapport onderbouwd. Deze kosten worden niet berekend op basis van "uurtje factuurtje" maar hier spelen ook de waarde van het geredde schip en andere zaken mee. Ik weet dat dit onder ZF-leden omstreden is maar het zij zo, die discussie moet maar in het parlement gevoerd worden.

Rechter ging mee dat er acuut hulp nodig was voor de bemanning, dan zijn de rekenfactoren anders. Volgens de huurder kon er prima op hoog water gewacht worden voordat de boot weer vlot getrokken werd, daar ging de rechter niet in mee. Dus dit was geen geval van even lostrekken. Na lostrekken liep het schip ook schade op en moest dus geborgen worden, dat is ook niet gratis.

Dat de huurder voor de kosten zal moeten opdraaien lijkt mij onwaarschijnlijk. Meestal heeft een huurder een eigen risico waarmee alles gedekt is en die zal hij dan vermoedelijk in dit geval betaald hebben. Als de verzekering iets niet vergoed dan zal de eigenaar dit zelf moeten ophoesten.

Echt hoogwater op het Hollandsdiep kan soms weken uitblijven als het spuiregime en het water aanbod van de rivieren en afvoer uit de polders na regen, niet goed matchen. Soms blijven de verschillen tot minder dan 30 cm beperkt en het moment van ‘hoogwater’ laat zich vanwege het grote aantal variabelen lastig precies voorspellen. Dus daar op wachten lijkt me op die plek minder voor de hand liggend. Je kunt van een berger ook niet verwachten dat hij standby bijft tot er weer genoeg water staat. Ook dat wachten was vast wel op de factuur gekomen.

Uit de korte weergave van het procesverslag blijkt niet precies welke schade er is veroorzaakt bij het afslepen en al helemaal niet of dat vermijdbaar was. De kapitein van de sleepboot heeft hier wel een verantwoording de berging en sleep gebeurt onder zijn gezag.
Aantonen dat de schade te vermijden was geweest lukt vaak alleen als door de rechtbank erkende deskundige daar zijn licht over laat schijnen. Dat lijkt hier niet gebeurt te zijn. Het vinden van deskundigen in watersportaangelegenheden wordt bemoeilijkt door dat ze vaak tegelijkertijd belangen hebben die niet stroken met het uitgebreid beantwoorden van vragen van rechters. Of dat hier speelde weten we echter niet. Een advocaat die zich niet al te hard heeft gemaakt voor deze zaak en zijn cliënt niet goed heeft geadviseerd kan ook hebben bijgedragen aan de uitspraak die er nu ligt.

Mijn indruk (nadruk op 'indruk') uit de uitspraak is dat de hulpdienst hier niet als 'sleeppiraat' te werk is gegaan. Er is pas geacteerd na een verzoek van de Kustwacht en niet zoals elders gebeurt alleen op basis van het monitoren van marifoonverkeer. De uiteindelijke rekening van een paar duizend euro vind ik ook niet uitzonderlijk hoog gegeven de inzet van twee reddingsvaartuigen en pakweg vijf uur werk voor een paar man. De diensten van de hulpdienst zijn ook door de schipper van het vastgelopen schip aanvaard. Het sleepgeld moet gewoon betaald worden, daar is de rechter ook duidelijk over.

Over de schade die ontstaan is kan je lang en breed twisten, maar als je door een navigatiefout op of nabij een krib beland dan is het altijd vrij lastig om schade te voorkomen. En het is al helemaal lastig om te bepalen of deze schade ontstaan is door het vastlopen zelf of door het lostrekken. Daarom vind ik het nogal flauw om de sleper hiervoor aansprakelijk te stellen. Dan moet er toch al wel sprake zijn van grof en moedwillig geweld door de sleper en dat lijkt (nadruk op 'lijkt') hier niet aan de orde. De verhuurder zal dit gewoon als bedrijfsrisico verzekerd hebben en de huurder is zijn eigen risico kwijt. Had hij/zij maar beter op moeten letten bij het navigeren...

Ik zou wel graag zien dat deze zaak in hoger beroep gaat.

Daar zou de huurder:
- De door verhuurder veroorzaakte schade aannemelijk kunnen aantonen.
- Kunnen stellen op welke wijze de Waterpriaat in hulpverlening te kort is geschoten
- En dit stellen tegenover de uitspraak rechter dat men schade tijdens hulpverlening maar moet accepteren....zolang r sprake is van "een schip in gevaar"

Juist op dit punt vind ik het scheef gaan.
De rechter refereert voor deze begrippen aan 2 uitspraken van de Hoge Raad die "een schip in gevaar" definieert, en voor "hoe lang" dit duurt.

Echter beide uitspraken zijn niet openbaar gemaakt. Tenminste ik kan ze niet vinden.

En zo heeft niemand op dit forum enig idee of kan rekening houden met, een juridisch kader van "schip in gevaar"of "hoe lang" dit juridisch in gevaar zijn duurt".


De rechter koppelt wel deze definities direct aan rechtmatigheid hulp, wegwuiven veroorzaakte schade, claims etc.

In mijn optiek kan verweer/eis alleen als wet en regelgeving maar ook in wetten benoemde definiërende uitspraken door HR, Raad van State etc, voor kennisneming beschikbaar zijn.

En zo deze met alleen juridische toegang beschikbaar is, is de vraag of deze voor burgers afgeschermde definities en kaders, in beoordeling en besluiten op handelen burgers wel kan gelden of kan worden toegepast.

@Solo: Dank voor de uiteenzetting.

@IlCigno: Mijn vraag gaat me meer over het juridische stuk. De hoogte van de kosten zijn zuur, maar gezien waar we aan gewend zijn geraakt niet excorbitant. En inderdaad is er gereageerd op een concrete hulpvraag. Dus piraterij kun je ze niet verwijten.

Aantonen dat schade door de sleepactie komt, is natuurlijk lastig. En de term "gevaar" is ook voor mererlei uitleg vatbaar, zoals ook Scope constateert. Er is ook niet vastgesteld of het jacht al water maakte voor het slepen.

Hoewel de reactie van scope bij mij enige wrevel oproept, omdat hierin weer juridische meningen worden gegeven door (vermoedelijk) een niet jurist en zeker niet onderbouwd, wil ik er toch op antwoorden.

De beide door de rechtbank genoemde uitspraken van de Hoge Raad zijn weldegelijk openbaar, en niet allen op de formele grond dat zij in het openbaar zijn uitgesproken maar ook omdat in diverse tijdschriften gepubliceerd zijn en beide in de vakliteratuur uitvoering zijn becommentarieerd. Zij staan in de NJ, in S&S en in de RvdW. (voor wie het na wil zoeken NJ 1996, 667 en NJ 1982,204) Openbaar is iets anders dan zichtbaar op internet! Overigens zijn de schriftelijke bronnen van deze arresten binnen de 30 seconde vindbaar op internet. Verder is het een zegen dat niet alle jurisprudentie wordt gepubliceerd, maar dat daar door deskundigen een selectie uit wordt gemaakt per vakgebied, omdat te veel informatie een even groot probleem is als te weinig informatie. Van alle gepubliceerde juridische informatie kennisnemen kan iedereen via openbare bibliotheken en deels via internet, maar zelfs juristen lezen lang niet alles. Ook voor hen geldt de fictie dat iedereen geacht wordt de wet en het recht te kennen.

De zaak zelf. De berger had de keus om of de huurder aan te spreken op grond van overeenkomst. Het was immers de huurder die na tussenkomst van de Kustwacht de hulp heeft geaccepteerd, en daarmee opdracht tot hulpverlening heeft gegeven, of de eigenaar aan te spreken op grond van een verbintenis uit te wet namelijk het recht op hulploon. De berger heeft voor het laatste gekozen. We zitten hier in de sfeer van 8:557 tot en met 8:563 BW. Voorop staat dat de hulp niet tegen een verbod van de eigenaar of de schipper mag worden verleend. Dat doet zich hier niet voor, want de schipper (huurder) heeft de hulp geaccepteerd en wellicht zelfs via de Kustwacht gevraagd.

Het criterium voor gevaar is tamelijk ruim: Het uitgangspunt dat in beginsel slechts sprake is van gevaar als er een reële dreiging is dat het schip verloren gaat of aanzienlijke schade lijdt is in zoverre juist dat de reële dreiging ook het verloren gaan of ernstig beschadigd raken van de lading kan betreffen. En verder: Ook een betrekkelijk gering mate van gevaar kan voldoende zijn om het bestaan van gevaar in genoemde zin aan te nemen. Aldus HR 9-2-1996 NJ 1996,667.

Ik begrijp dus wel waarom gevaar werd aangenomen. Gevaar mag ook worden aangenomen als een "redelijk oordelend kapitein" hulp vraagt of aangeboden hulp aanneemt. Hetgeen hier kennelijk het geval was.

Zodra er sprake is van gevaar en er wordt succesvol hulp geboden is er recht op hulploon. Ik denk niet dat er veel mis is met deze uitspraak. Ik schat in dat als er hoger beroep zou zijn ingesteld er in conventie hetzelfde zou zijn uitgekomen. Over de vraag of de berger de schade heeft veroorzaakt blijkt niet heel veel uit het vonnis. Of dit wel of niet het geval is geweest moet uit processtukken blijken. Het gaat veel te ver wat Scope doet om zonder meer aan te nemen dat de huurder dit wel zou kunnen verklaren. (tenzij Scope de huurder of de berger heeft gesproken)

Recht op hulploon is een groot goed, want ook hulpverleners moeten betaald worden al was het maar om te voorkomen dat er onvoldoende hulpverlening beschikbaar is. Het is niet voor niets dat wij internationaal een goede naam hebben als bergers. Ik begrijp de afkeer van bergingsbedrijven dan ook niet goed.

Het probleem is niet dat hulpverlening betaald moet worden.

Het gaat echter om de manier waarop. Hulpverleners maken zich niet altijd bekend als een professioneel bedrijf. Ze doen zich soms voor als particulieren, die wel even een handje willen helpen.

De omstandigheden worden veelal zwaar overdreven. Lagerwal en hevige windkracht zijn de gebruikelijk termen.

Als je dan als deskundige de locale weersomstandigheden onderzoekt dan blijkt het soms niet meer dan een windkracht 3 en ook nog geen lagrwal.

Dit soort praktijken is meer regel dan een uitzondering.

Bovendien werkt het veelal op basis van "lloyds open form" waarbij de gevaar-setting achteraf wordt vastgesteld. Meegewogen worden dan ook de inzet van materiaal.

Men hangt de gehele dag aan de marifoon. Bij ieder melding rukken ze ongevraagd direct uit. Nodig of niet nodig. En zorgen dat ze ervoor als eerste bij de "prooi" te zijn om de hulp te kunnen claimen.

Een voorstel voor eenvoudige hulpverlening en sleepkosten een vast tarief in te stellen daar wil men niets van weten.

Marifoon verkeer is openbaar. Al meldt de betrokkene zich niet zelf, dan zijn et wel andere die een incident melden.

Zo gaat het al lange tijd. Met de controverse met de KNRM als die eerder terplaatse zijn.

Solo schreef :
Dank wederom voor je uitleg. De juristerij is voor een leek nauwelijks te bevatten. Dit helpt. "Recht" wekt de verwachting dat een uitspraak enig gevoel van rechtvaardigheid veroorzaakt. Hoe we die moeten zoeken is voor mij als juri-leek niet altijd even duidelijk.
Solo schreef :
Absoluut. Daar heeft ook niemand het over, zeker niet in dit geval.
Solo schreef :
Dit, helaas, ik wel. In 1 situatie heb ik vrijwel alle door Brambo aangehaalde zaken mogen, wat een privilege, ervaren en nog een paar meer. Ik begrijp dat ik daarin geen uitzondering ben. En dat is meer dan triest.

Inmiddels is mijn mening als amateur en zeker geen jurist wat opgeschoven. Als watersporter, zeker als je groter water opgaat, dien je jezelf goed te informeren. Naast bijvoorbeeld marifoon kanalen, getij, hoe te reven, enz ,enz. Dien je ook te weten hoe te handelen in geval van nood. Van wie roep je hulp in en wat zijn de consequenties als je dat doet. Hulp kan (veel) geld kosten. Dat hoor je te weten. In ieder geval dient ook een verhuurder dat aan jou kenbaar te maken. Maar weten hoe het zit is in de eerste plaats de verantwoordelijkheid van de schipper.
Achteraf klagen dat het (te) duur was is veelal in mijn ogen achteraf proberen de prijsonderhandeling weer te heropenen. Maar net als veel andere diensten die je koopt moet het voor je zelf duidelijk zijn dat je de kosten moet betalen.
Iets anders wordt het als de dienst je onvrijwillig wordt opgedrongen. Of dat je vooraf onjuist wordt geïnformeerd. Maar in acht nemend wat ik hier boven schrijf zou je veelal beter moeten weten.
Samenvattend; Een houding van, het zal wel loslopen en ik zie later wel, is kwalijk en houdt dit soort bedrijven in leven.

Een legitieme vraag is dan wel of het IJsselmeer zoveel gevaarlijker is dan bijvoorbeeld de Zeeuwse wateren. Wat zou anders het verschil in hoeveelheid bergers en geschillen over bergingskosten verklaren vergeleken met bijvoorbeeld de Zeeuwse wateren.

dehler31abc schreef :
Het IJssel/Markermeer is heel veel groter dan de waters in Zeeland. Een keer of 10 groter.
En er varen heel veel onervaren huurders en beginners rond (ook al omdat het zoveel groter is).
Verder zijn er aardig wat ongezellige ondieptes, en zijn de afstanden kleiner, omdat zeker het Markermeer erg rond is. Geen lange smalle wateren zoals in Zeeland/ZuidHolland.

Aantrekkelijk water dus voor roofredders.

Goed nieuws;
Om duidelijkheid te krijgen over wat nu precies "een schip in gevaar" is, en "de duur daarvan", is, waar de rechter in uitspraak aan refereerde, maar niet gepubliceerd zijn, heb ik de Hoge Raad verzocht
9 februari 1996 ECLI:NL:HR:1996:ZC1985
12 juni 1981 ECLI:NL:PHR:1981:AG4207
openbaar te maken.

Vandaag ontving ik een mail:
" De uitspraken zijn opgevraagd bij ons archief. We zullen een seintje geven na publicatie op rechtspraak.nl."

Ik bericht dat natuurlijk weer hier.

Ik hoop dat er voor ons schippers meer duidelijk wordt over dit "in gevaar zijn" en ben benieuwd in hoeverre dit overeenkomt/verschilt met ons eigen idee/gevoel van in gevaar zijn.

Opvragen mag, en het is aardig als de Hoge Raad het wellicht zelfs kosteloos toestuurt, maar nodig is het niet U kunt deze uitspraken ook in elke bibliotheek van enige omvang zo inzien. De NJ nummers staan in mijn vorige post, ze zijn namelijk wel gepubliceerd en staan in minstens drie tijdschriften. Als U wilt mag U ze ook op mijn kantoor komen inzien.

Ik vrees echter voor de interpretatie van de uitspraken, zeker van de criteria in de oudste dat gaat over een onderzeeër. Het juist interpreteren van uitspraken van de Hoge Raad vraagt namelijk ook kennis van het recht. Als U het toch gaat proberen, een tip lees vooral de conclusies van de Advocaat-Generaal bij deze arresten, die zet én de feiten en de diverse bestaande juridische standpunten goed - maar wel ingewikkeld - uiteen. Lezing in de papieren NJ verdient de voorkeur omdat daar ook nog een goed leesbare wetenschappelijke noot bij een van de arresten staat. S&S is ook een goed alternatief want dit tijdschrift specialiseert in Schip en Schade.

Baasklusje schreef :
Als je altijd op het IJsselmeer zeilt lijkt het vast heel groot maar feitelijk is het wateroppervlak ongeveer gelijk aan de Zeeuwse wateren (IJsselmeer 1133km2 en Zeeuwse wateren 1151km2). Daarnaast is er meer beroepsvaart nabij op de Zeeuwse wateren en is het getijde water, vandaar de vraag hierboven.

Ik denk niet dat een roofredder door Zeeuwse sluizen gaat naar een slachtoffer. Kleine watertjes....
Daar valt zelfs voor een roofredder geen business case van te maken.

dehler31abc schreef :
Kijk eens naar de kaart van Nederland, zou ik zeggen. Ik heb de Zeeuwse wateren even over IJsselmeer en Markermeer gelegd, maar de Zeeuwse wateren zijn echt veul kleiner…..

Baasklusje schreef :
Mogelijk is er ook een juridisch verschil. Alleen op de Wester en Ooster Schelde heb je, als dat voor de boot van toepassing is, een vaarbewijs 2 nodig. Idem ook op het IJsselmeer, het Markermeer, het IJmeer.

kustwacht.nl/hulp/#lijst

IJsselmeer 8
Markermeer/ randmeren 7,. Waarvan 4 dezelfde als op IJsselmeer.

Ook een paar namen die nauwelijks iets met pleziervaart te doen hebben.

Wel pleziervaart:
Reddingsdienst, Kroezen, Delhaas, Post, Waterhulpdienst, KNRM

Zeeuwse en. Zuid Hollandse stromen 10 bedrijven. Hoeveel daarvan ook wel klaar staan voor de pleziervaart weet ik niet. Ben daar minder bekend dan op het IJsselmeer.

Maar het beeld dat er in het noorden veel meer bedrijven actief zijn dan in het zuiden klopt dus niet helemaal

Rikken schreef :
Je hebt gelijk, ik was niet duidelijk en doelde op bergers die pro actief pleziervaartuigen hun diensten aanbieden. Dat lijkt op het IJsselmeer veel meer voor te komen dan op de Zeeuwse wateren waar inderdaad ook veel bergers actief zijn gericht op beroepsvaart.

Toen Dintelsas nog een getijdenhaven was, kwam ik wel eens bij Theunissen langs.
Hij had een drijvende werkplaats annex scheepswinkel in de voorhaven. Op eigen initiatief en op eigen kosten had hij, na enkele gewone sleepboten, een echt bergingsvaartuig gebouwd, een ongelofelijk doordacht en veelzijdig ding. Deze boot kon alles, duwen, trekken, pompen, blussen, omgaan met gevaarlijke stoffen, zelfs door een brandende zee varen waarbij rondom een watergordijn werd gespoten.
Hij had wel een bijzondere voorkeur voor Kromhout motoren. De machinekamer stond dus vol met (onder Lloyd’s keur gereviseerde) Kromhouten voor voortstuwing, pompen en generatoren.

Op een mooie dag stond ik met hem te kletsen op zijn ponton, toen er in de verte een diepgeladen Belse spits langsvoer. Hij wees en zei met een grote grijns:”Kijk, daar gaat mijn klant. Alleen, die wéét dat nog niet”.

Hij heeft vele schepen en jachten gered en daarmee schades aan schip en milieu voorkomen en vele levens gered.
Omdat daar op het gevaarlijke water veel ongelukken gebeurden, vonden allerlei belanghebbenden het prettig dat Theunissen zo’n fantastische boot had klaarliggen. Maar toen hij voorstelde om tegen een bescheiden vergoeding een waakvlamovereenkomst te sluiten, wat zou inhouden dat hij garandeerde dat er 365/24/7 uitgerukt zou kunnen worden, toen weigerde “kruidenier” Rijkswaterstaat dat. Onbegrijpelijk!

Hij heeft er goed aan verdiend, maar daar erg hard voor gewerkt en veel risico’s gelopen, zowel financieel als fysiek.
Roofredder of sleeppiraat? Ech nie!

Het onderwerp is sleeppiraten, roofredders dus.
Die zijn er denk ik niet in Zeeland, nooit van gehoord iig.
Op Wad en IJsselmeer zijn er een paar.
Vroeger de sleper Hollandia bij Enkhuizerzand, en een rode rib vanuit Laaxum.
Nu nog iemand in Makkum, en natuurlijk LD uit Edam.
Of Terschelling er ook nog 1 heeft weet ik even niet. Vroeger de Typhoon.

Qua oppervlaktes is Zeeland ook echt niet te vergelijken met IJssel/Markermeer.
Meest kleine waters, niet interessant voor roofredders.

IJsselmeer/Markermeer en Ketel- en Randmeren samen 4 keer groter dan Zeeland (ex Westerschelde, dat is zee)
Als we de Waddenzee en de Westerschelde meetellen (beide beschutte zee) dan is Zeeland nog steeds vier keer kleiner dan de noordelijke waters.
Bovendien, zoals gezegd, veel meer (ver)huurders en onervaren Duitsers.
Goede hunting grounds voor roofredders.