Als de prijs mede bepaald wordt door de tijd dat er geen klanten zijn, waardoor een klant ook de "dode" tijd moet betalen is dat in mijn ogen onredelijk.
Ondernemen betekend risico lopen, als een ondernemer/berger het risico niet aan kan is er geen reden tot voortzetting van de activiteiten.
Een kruidenier moet ook maar hopen dat er voldoende klanten binnen lopen en kan de prijs van een appel niet skyhigh verhogen wegens gebrek aan klanten, dat is ondernemers risico.
Ook is een berger niet onmisbaar voor de maatschappij, dus overheidssteun zit er waarschijnlijk niet in.
Tot op heden zijn de verzekeringsmaatschappijen een belangrijke oorzaak dat bergers kunnen voortbestaan. Een verzekeringsmaatschappij betaald kennelijk bijna zonder morren de hogere rekeningen van een berger.
Nadat de hulpvrager getekend heeft.
Ik kan die bergers wel begrijpen, maar goodwill kweek je er niet altijd mee.
In de echte levens bedreigende noodgevallen kan een berger een functie hebben.
In de meeste jacht gevalletjes is het de sukkeligheid van de jachtbezitter dat hij wel tekent in een onoverzichtelijke situatie. Het is sommige bergers er aan gelegen om die duidelijkheid niet adequaat te scheppen.
Bij een scheepsramp wordt vaak in alle rust op kantoor alle overwegingen gemaakt voordat er een contract tot stand komt. Op een jachtje moet dat, op zijn gunstigst, in de kuip met slechter weer, gillende kinderen, donkere wolken, golven etc.
dat is de situatie die een jachtenberger in de kaart speelt.
De wettelijke situatie zoals Solo die weergeeft is voor kleine vaartuigen niet meer van deze tijd.
Als je afspraken met verzekeringsmaatschappijen gaat maken, gaat de premie omhoog. Ook voor de mensen die 40 jaar schadevrij varen door goed onderhoud en goede navigatie.