Erikdejong schreef :
Een vastgesteld budget klinkt als aangenomen werk. Als het de werf meer tijd gekost had als van te voren geraamd en ze hebben toch goed en efficient gewerkt, had het de andere kant op dan wel gemogen? Ofwel hadden ze dan een extra rekening naar de verzekering mogen sturen? Er was immers al een bedrag vastgesteld. Zoiets moet natuurlijk wel twee kanten op werken. Tenzij er afgesproken is dat uren in rekening gebracht zouden worden voor het geleverde werk en daarbij een maximum bedrag was aangegeven, kan ik dit toch echt geen oplichting noemen. Aangenomen is aangenomen.
Er was geen sprake van een vast budget, en geen offerte op basis van een aangenomen som. De expert vroeg om een mondelinge raming, een ordegrootte voor de kosten, waarvoor hij dan een fiat bij de verzekering zou aanvragen om het werk te mogen starten. In zijn eerste rapportage naar de verzekering werd dit ook als zodanig vermeld: dat op moment van survey de schade niet geheel te beoordelen was, en dat nadat het schip naar de werf was gebracht en het interieur verwijderd een nadere inschatting zou volgen. Het uitgesproken idee was dat mogelijk het budget verruimd zou moeten worden, als de totale schade zou blijken.
Die nadere inschatting is nooit uitgevoerd, de expert is niet langskomen om de schade definitief te beoordelen. De schade bleek juist mee te vallen.
Op het werk zelf heb ik niets aan te merken, dat is vakkundig en vlot gedaan. Het was ook leuk om te zien hoe het werd aangepakt, de uitvoerende werknemer stond ook open voor overleg, zo nodig hielp ik een handje. Een prima kerel.
Ik heb zelf mijn hele professionele loopbaan als zelfstandige industrieel ontwerper gewerkt, en vele malen het proces van offreren, uitvoeren, aanpassen, slikken, geven en nemen doorlopen. Daarbij hield ik altijd voor ogen dat een goede relatie met mijn klanten op lange termijn voorop stond. Een snel gewin op korte termijn ten nadele van mijn klant was nooit mijn keuze. Dat werkt uiteindelijk altijd tegen je.
Iemand vroeg zich af of ik niet bang was 'persona non grata' te worden, omdat het zo'n klein wereldje is. Dat heb ik me eerlijk gezegd nooit afgevraagd, ik ben misschien wat simpel hierin, als ik denk 'dit klopt niet, dit is niet rechtvaardig', dan ga ik er gewoon tegenin. Ik heb me dit wel afgevraagd voor wat de werf betreft: waarom hij in dit kleine wereldje voor een paar duizend euro bereid was een klant te schofferen.
Wat zo kwalijk is aan dit fenomeen, is dat het onderhand als volkomen acceptabel wordt gezien. De verzekering betaalt toch, wat zeur je nou? De verontwaardiging dat ik de werf een mooi winstje onthield was waarschijnlijk oprecht, zelfs bij de expert die nog op me in heeft zitten praten alsof ik een sufferd was die het allemaal niet begreep, het bedrijfsleven.