Onderwerp: Het drukke sluizen-vraagstuk

Gewoon achteraf biechten dan kun je je veel veroorloven

holtere schreef : vind ik leuk.

Kornwerd was hilarisch zaterdag Samen met de hele meute uit Vlieland, Terschelling en invoegend Harlingen aangekomen in de ontvangstruimte aan de noordkant van de brug. Van de (ik schat) 30 boten, twee charters, een grote huurplatbodem, de Zandexpress en een windvangende lelijke catamaran (met zo’n tent waar stuurman’s hoofd boven het dek mee uitsteekt), legden er maar 5 aan (wachtsteiger was lagerwal en het waaide flink), een boot of 10 met een lijntje vanaf de kont aan een binnenvaarder aan de oostzijde, 10 boten met kont-in-de wind pas op de plaats en wat rondjes varende boten.

De Zandexpress mocht door rood, maar toen de brug (letterlijk) begon te draaien knoopten er allerlei boten los en schoof het veld langzaam maar merkbaar inéén. Omdat het tóch niet in een sluis zou passen (maar wél in twee) maar lekker achteraan blijven dobberen. Bij roodgroen werdt het wat paniekerig hier er daar omdat het oostelijke bruggat tegengesteld verkeer gaf. De aan de binnenvaarder vastgeknoopte boten hadden bedacht vóór dat verkeer uit naar lagerwal te varen om hún brug te halen.

Ergens in de achterhoede door de brug gekomen.

Daarna werd het pas écht druk. De oostelijke sluis ging op rood en daar moesten een boten uit om de deuren te kunnen sluiten, terwijl een deel van het veld nog druk uitoefende richting die sluis. Iemand voer volgas achteruit (ging per ongeluk op de gashandle staan moet haast wel) en rende naar zijn achterdek in een poging af te houden ipv iets met zijn motor te doen. Een prachtige blauwe Swan (achtig) heeft nu schade, dat kan niet anders.

Wij waren op dat moment de westelijke kolk aan het invaren. De catamaran had net daarvoor een indringmanoevre gemaakt (ik denk bewust maar onbedoeld- gewoon verleierd) naar die sluis, maar het echte gevaar kwam van achteren. Het veld bleef maar drukken. Gek want alle boten zouden passen en er stond geen snelweg open oid.

In de sluis dacht een Pion met ene Arjan aan het roer, bestuurd door een nogal dominerende vrouw op het voordek, op een halve scheepslengte vóór Griend aan de kant te kunnen terwijl wij nog voeren. Leek erop dat zij een vaste volgorde in gedachte had. “Zij zijn ná ons aangekomen en nu liggen ze vóór ons. Arme Arjan geneerde zich zichtbaar voor haar aanwijzingen. Ik zei nog “zie je mijn anker?” waarop het voordek van de Pion relayde “Arjan! Pas op ons heklicht, dat ánker!” Moest zelf onze vlaggestok nog even weghalen en ben blij met de RVS beugel om het aangehangen roer. Het 120 dB autoalarm van de motor hadden we nog aan kunnen zetten om de vrouw van Arjan wat meer op scherp te kunnen zetten, maar het was wel goed zo.

Links die prachtige blauwe racer die nu een kras heeft


Arjan staat hier niet op - foto van bevriendde boot die net daarvoor lag:


Was wel blij een goede bemanning te hebben en na anderhalf uur weer ruimte te hebben…

Och, ook als het niet druk is kan een sluis voor stress en schade zorgen.
In 1984 was ik een tijdje sluiswachter op de Nederrijn, sluis Driel.
Meestal een bijzonder rustig baantje.
Op een middag hoor ik met veel ruis en kraak over de marifoon: “Motorjacht Martin verzoekt aan bakboord te mogen liggen”.
Omdat de ontvangst zo slecht was vermoedde ik dat sluis Amerongen opgeroepen werd, die gebruikte hetzelfde marifoonkanaal.
Na enige tijd klonk de oproep weer: “Motorjacht Martin …enz”. Ik reageerde nog steeds niet, want Amerongen he.
Een minuut later klonk nu nog dringender: “Motorjacht Martin verzoekt aan bakboord te mogen liggen!”
Ik antwoordde en vroeg: “Motorjacht Martin, wie roept u eigenlijk?”.
Zeer verontwaardigd klonk het: “Nou, die sluis die ik voor mij zie!”.
Tja, heel duidelijk was dat niet. Maar in de verte, aan de monding van de voorhaven zag ik een motorjachtje met iets erachter.
Ik gaf groen licht en liet het spul binnen in de lege sluiskom, 180 bij 12 meter.
Even later kwam Martin binnen. De marifoonantenne lag plat en hij had een ander onbemand motorjachtje op sleep, op een touwtje van een meter of vijf.
Ik zag de onervarenheid eraf druipen.
Een opvarende van Martin probeerde vanaf het voordek de ene na de andere bolder te pakken maar miste steeds, terwijl het hele spul flinke snelheid hield.
Eindelijk, op driekwart van de sluis, had hij beet en knoopte vast. Met een snok stopte Martin af en boorde zijn kop in de betonnen muur.
Het bootje erachter hield snelheid, liep Martin voorbij totdat het sleeptrosje met een ruk stijfstond, waarna hij zijn puntige kop in de kajuit van Martin boorde.
Maar hoe dan ook, Martin had zijn zin. Hij lag aan bakboord.

Schitterend, die sluis ervaringen.
Allemaal herkenbaar.
Ik merk bij mij zelf en vooral bij de vrouw (middenbolderbediener) volledig rust als wij de sluis ingaan.
Ik denk de nodige opgedane ervaring in de loop der jaren.
Rustig aan, de situatie goed overzien en weten wat je schip doet. (ook zonder die koffiemolen die ik niet heb).
En ja ook dan kan je een keer verrast worden.

Toen wij nog geen middenbolder hadden, deed mijn vrouw altijd voorop vast maken.
Maar wij hebben een vrij breed schip, dus als ik langs de muur kwam, was de voorpunt altijd een klere eind van de vrouw verwijderd. Dus was het bijna altijd mis om in één keer vast te leggen.
Behalve die ene keer in de Zandkreeksluis. Ze gooide de tros en had direct "beet".
Trots als zij was trok zij de tros strak en hup wij liggen andersom in de sluis.
Maar blijven liggen en achteruit de sluis uit gevaren. Is wel gênant hoor.

Nu hebben we al jaren een middenbolder en dat werkt perfect. Ik leg het schip stil t.h.v. een bolder. Dan een lijn op die bolder en mijn middenbolder zachtjes in z'n vooruit en dan de voorlijn vast en weer zachtjes achteruit en als ik dan mazzel heb, heb ik ook een bolder om mijn achterlijn vast te zetten.

Dan zie je sommigen kijken van: "Kijk die oudjes nou!!

FriendlySailor schreef :
Ik denk dat ik snap wat je bedoelt....

Bij ons hetzelfde 3,90 breed dus de punt met met vrouw erop is al gauw 2 meter van de muur.
Ik heb geen stevige middenbolder en doe altijd zelf eerst achter, voor komt wel met behulp van de motor.

Sluis Kornwerd blinkt wel uit in slecht schutmanagement. Meestal vaar ik via den Oever, wat altijd rustig is en ontspannen. Vorig jaar nog moesten om een reeds afgemeerd charterschip zeilbootjes langsvaren om vooraan te vullen en ik mocht aan de kotterkont van het schip vastmaken met gevaar van schade aan verstaging. Het lijkt wel of er soms nauwelijks ervaren personeel zit. Soms blijft geen andere keuze dan via marifoon te vragen wat de bedoeling is.

Kweenie maar ook zonder middenbolder kan je met een landvast buitenom midscheeps gaan staan? Met mijn kleine scheepje sta ik daar meestal met een losse landvast: schip stil bij bolder en “haak” ik vast, en loop afhankelijk van stroming een stukkie naar voren of naar achteren, dat kan “op het handje”. Maar op zwaardere platbodems stond ik ook met voor- of achterlandvast midscheeps waar de kade het dichtstbij is? (En dan snel naar voor/achter om slippend te beleggen).

Even terug heb ik "sluishulpjes" gemaakt. Goed te gebruiken in plaats van landvasten in rustige niet-te-turbulente sluizen. Lekker lui kun je dan gemakkelijk de volgende bolder pakken, bij schutten naar boven of naar beneden met behoorlijk verval.

Onze boot van 10m is denk ik wel een beetje werkbare grens met wat turbulent water in de sluis door het schutten. Maar ook te gebruiken om je boot aan een bolder dichterbij te trekken en om er vervolgens een landvast om te leggen.

Onderweg van Zeeland naar Limburg zijn wij zo comfortabel en lui door ~15 sluizen gegaan. Ik leg wel altijd een lijn klaar voor het geval dat het houden met het hulpje te zwaar wordt.