Onderwerp: lengte lijn Barton single line reefing system

Deze dingen worden ook hondenbotten genoemd, ik dacht dat het misschien een idee was om mij voorlijk-naar-beneden-trek-touwtjes hiermee aan het oog in het voorlijk vast te zetten.

Nog een klein en vooral gratis! handigheidje voor de mensen die gewoon een reekhaak gebruiken:
knoop een lusje van 5 mm touwtje aan de ring aan het zeil.
Aan beide ringen als je een dogbone hebt.
Nooit meer problemen om de ring op de haak te krijgen, nooit meer je vingers ertussen.

Een dogbone valt nog gemakkelijker van de haak af dan het zeiloog waar die doorgestoken is. Het is echte zo'n K-systeem dat niet werkt wanneer je het nodig hebt. Noballast refereerde er ook al aan. Schiet altijd los in de tijd die je nodig hebt om in de kuip te komen al ben je nog zo snel

Even de reefplooi boven de dogbone goed uitleggen naar de andere zijde van waar je hem vastpakt en dat probleem komt niet meer voor.

Baasklusje schreef :
Inderdaad een goeie tip.

Ik moet zelf helaas ook naar de mast om die ringen om de reefhaak te krijgen.
Er wordt gezegd dat je tijdig moet reven. Kortom....je kunt dus ook te laat zijn.
Ander dingetje wat mij is overkomen.....ik voer al met twee reven....de zee was zo heftig dat ik echt niet meer naar buiten ging om een derde rif te zetten. Zit dus inderdaad na te denken over een goed systeem om alles vanuit de kuip te regelen.

Vinni

Joop66 schreef : Ik heb het al van zoveel boten verwijderd, het is echt drama voor het behoud van het zeil en voor de zeilkwaliteiten van de boot. Als je dan toch zo'n system wilt doe het dan gewoon met twee lijnen, eentje voor de halshoek en eentje voor de schoothoek, dat werkt wel gewoon goed en doet verder niet slechts voor je Zeilen en je mast.

Ik heb het éénlijns reefsysteem van Selden en dat bevalt steeds beter. Met de originele 10mm polyester smeerrepen was het niks, maar sinds ik die heb vervangen door 8mm Dyneema lijnen werkt het perfect. De voorste smeerrepen zitten met een stevige snapsluiting vast aan de dogbone zodat ik deze snel om kan zetten naar het derde rif. Ook gemakkelijk bij het weghalen van het zeil in de winter.
Achter lopen de smeerrepen nu door een klein RABje (made by Holtere) in plaats van door het zeiloog. Door deze aanpassingen loopt het allemaal veel soepeler en kan ik het onder- en voorlijk snaarstrak doorzetten. Alles vanuit de kuip.

Vergis je niet in de krachten op de smeerrepen. Het loont écht de moeite om deze in Dyneema uit te voeren. Dunnere lijnen en minder rek, dat is wat je nodig hebt.

Zo hang je bij de eenlijns reefsystemen ook de blokjes aan de reefogen.
Hier de betreffende foto uit de Pfeiffer handleiding.
Ad

Erikdejong schreef : Doe ik al, doe ik al.
Kost ook veel minder kracht.

Als je dat reefoog nu eens als LFR uitvoert bespaar je een blokje en een hondenbot.

[/quote]

Dat klopt , maar toen ik mijn systeem installeerde kende ik die dingen nog niet en ik denk dat die er bijd mijn eerste en tweede boot , resp. 22 en 30 jaar geleden nog niet eens waren.
Overigens verandert dan wel ook het hele systeem omdat de reeflijn immers niet meer aan één kant van het zeil blijft ( bij mij het eerste rif aan stuurboord en het wteede aan bakboord . Dat betekent dus dat je , bij een eenlijns systeem, er aan beide kanten een lijn bij krijgt en of dat makkelijker werkt vraag ik me af.
Trouwens , kun je die LFR's ook in een bestaand oog monteren? Ik vind ze ook nogal aan de prijs voro zoiets simpels.
Ad

Die single line reef vinden wij gemakkelijk omdat je een lijn kunt laten slippen terwijl je de reeflijn aandraait op de lier. Alles gaat heel beheerst en rustig zonder flapperende rommel.
2e puntje is dat je geen vier maar slechts twee lijnen hoeft te bedienen en naar de kuip hoeft te leiden. Met al veel touwtjes in de kuip is dat prettig en overzichtelijk.
Je systeem moet perfect getuned zijn anders worden de sputterpuntjes van de tegenstanders inderdaad een groot nadeel. De spanning op het onderlijk is lastig maar niet onmogelijk.
We hebben dan RAB's in het voorlijk en in het achterlijk en natuurlijk dyneemalijnen.
Lukt een een-lijns rif niet neem dan een "luiwammeslijn" erbij. Dat is een beter idee dan naar voren op en neer rennen voor de meesten. Ben je daar niet vanaf te brengen zet dan een snapshackle op je lummel zodat dat klote-oog of dogbone op zijn plaats blijft zitten.
Wil je gewoon zo reven dan kan dat ook. Jouw keus toch?

Onderstaande de RAB's aan de zeilogen en is te zien hoe ik een beetje heb geexperimeteerd met de positie van het geleideoog op de mast.

Dank voor de foto's, dat maakt veel duidelijk!

holtere schreef : Dat was mijn punt: wat op het eerste gezicht details lijken, bepaalt het slagen van het systeem. Jij hebt daar goed over nagedacht, geexperimenteerd en prima voor elkaar ervaar je zelf.


Wanneer ik - in die 3 stappen - bij de mast zit om een reefhaak in te haken, moet ik het stuk niet gebruikt voorlijk/doek wel eens de juiste kant op manouvreren om "vrij" bij de reefhaak aan te komen.

Wat ik mij dus af vraag: Hoe pakt dat uit bij jouw systeem in de praktijk? Beweegt het voorlijk (+doek) vanzelf de goede kant op?

Uitgaande van het eerste rif op je foto; wanneer je óók het tweede rif wilt zetten, wat gebeurt er dan met het extra doek dat je tov het eerste rif ergens kwijt moet? Ik neem aan dat de rode lijn aan SB kant van het lummelbeslag het tweede rif is. Dat gaat nu toch niet goed, gezien het doek tussen lijn/blokje en waar dat het lummelbeslag uit komt?

Moet je dan niet alsnog naar voren voor wat trek- en duwwerk?

holtere schreef :
Een eenlijns reefsysteem wat je dus uit de kuip bedient is ook minder geschikt om bij wedstrijden te gebruiken.
Als je regelmatig wedstrijden zeilt zou ik het ook niet installeren . Voor een enkele keer kun je de hele boel naturulijk ook tijdelijk verwijderen.
Zo'n systeem is ook meer bedoeld voor langere reizen , met name als je solo zeilt.
Ad

??

Nachtvlinder schreef : Als je vanaf het (bovenste) reefoog de leuvers met een doorlopende, soepele lijn aan het voorlijk zet (i.p.v. met de bekende sluitingen) krijgt het zeil bij lossen van de schoot de ruimte om opzij te waaien.
Ooit in Horta afgekeken van een canadese solozeiler en met succes op eigen boot toegepast.

In het door mij geschetste scenario is daar geen ruimte voor. Zeil is al opgesloten tussen rode reeflijn en giek...

Nou, meestal wel maar je kunt wat helpen door over stuurboord of bakboord te reven al naar gelang dat je het doek wilt hebben liggen. Wat helpen achteraan de giek vanuit de kuip eventueel. Helemaal netjes soms...maar in de haven reven is natuurlijk netter.
Een en ander is het zelfde als dat je bij reefhaken aan het klooien bent. Als reven nodig is dan ben je blij dat die haak hangt en ga je ook niet alles als strijkwas opbergen.
Soepel lopende leuvers helpt ook al en een zeil dat wat stugger is en graag in dezelfde vouw terug wil.
Hoofdzaak is dat je niet naar voren moet als je geen zin hebt. Al het andere is secundair.
Om een perfect rifje te leggen is toch een rukje rechts en links nodig in een windluwe omgeving. Die heb je niet wanneer reven nodig is onderweg.

Yellow Boat schreef : Dat hoeft toch ook niet?
Eén van de 2 kanten van de lijn op de foto gaat naar de kuip. De andere kant gaat over een schijf de giek in naar achteren.
Daarmee verandert er toch niks aan hoe de lijn loopt zowel als aan het aantal?
Waarom zou dat niet kunnen? Lukt een beetje knutselaar best (denk ik).
Of waarom geen LFR-reefoog op de markt brengen. Zou best een fraaie oplossing zijn (al zeg ik zelf).

En de prijs? Ach..........

zeekraal schreef : De standard ingeperste ogen zijn al LFR's. Vrijwel iedereen scheert de smeerreep van een conventioneel rif rechtstreeks door het schoothoekoog heen.

Kàn!
Neuzelaars knutselen daar nog wat aan

holtere schreef :
Dat is dan alleen maar een extra point of failure. Geen nut, geen voordeel.
Wel mooi, maar dat is geen goede reden

Yellow Boat schreef :
En wat zijn de verschillen in wensen tussen wedstrijdzeilers en toerzeilers dan?

Meeste toerzeilers zijn zich bewust van hun beperkingen en meestal zo verstandig dat ze zich niet op plaatsen begeven waar je beter niet kunt zijn wanneer je moet reven. Dit vaak ingegeven door de herinneringen aan vorige en minder gelukkige acties.
Wedstrijdzeilers zijn godenzonen met moed, enorme fysieke talenten en ze kennen geen angst. Zij kunnen dat wel en mogen dat bovendien van hun partners

Ik vermoed dat Ad iets anders bedoelt. Ben benieuwd wat...

Ik ga het eens bekijken voor mijn boot.