Reed schreef :
…iedereen probeert zo star en stijf als mogelijk zijn mast te fixeren o.a. met rod-materiaalen e.d. en hier (als ik het goed gelezen heb) willen we e.e.a. flexibel opstellen.
De materiaalkeuze is een compromis tussen stijheid, sterkte, gewicht, windvang en kosten. Oneindig stijf kan niet natuurlijk, en heeft ook geen zin, omdat een romp dat al niet is.
Waar lees je dat er bewust flexibel wordt opgesteld? Wat ik aangaf over mijn (“dunne”) D2’s, is gedaan omdat een op die plek stijvere stag als netto resultaat een minder constante (onder helling) masttrim zou opleveren.
Om diezelfde reden zie je vaak dat een hoofdwant dikker is dan een topwant. Doe je dat niet, en houd je top- en hoofdwant in dezelfde diameter, dan zullen de zalingen onder helling verder naar lei gedrukt worden dan de masttop en wordt je mast een hoepel. Buiten dat dat "pompen" kan veroorzaken en niet fijn voor de zeiltrim en voorstagspanning is, faciliteert dit het verder uitknikken van het pastprofiel. Nogmaals het verschil tussen 5 en 6 mm zal niet levensgroot zijn, maar het is dus niet zo dat "zwaarder" beter is, er is interaktie tussen de verschillende stagen.
Bij ongestaagde masten, surfmasten en extraam fractionele tuigages probeert men volgens mij wél bewust een resulterende flexibiliteit in te bouwen in het mastprofiel, dusdanig dat de masttop wegbuigt in een vlaag en het achterlijk daardoor opent om minder druk op te bouwen. Ik ken daar verder geen detail van.