Onderwerp: Dwars in sluis

Aan de amsterdamzijde van de oranjesluizen, één van de eerste tochtjes (was nog niet gewend aan de boot) met een gierende dwarswind willen afmeren aan de hoge zijde van de sport-wacht steiger.

Aan die zijde bestaat die uit een balk op waterniveau met wat nagels er in.

Ik op blote voeten.

Hoe het precies kwam weet ik niet meer, maar op een gegeven moment moest mijn toenmalige partner snel naar binnen om een spuitluier te gaan managen. De achterlandvast had ze niet goed belegd en ik was net bezig de voorlandvast naar een andere bolder te brengen, want de bolders daar waren kapot.

Ik stond daar dus met een boot dwars tussen de steigers met blote voeten op een balkje, proberend om met een landvast in de hand de boot niet te verliezen. Schaakmat. Kon de boot neit vastleggen en durfde me amper te bewegen en probeerde krampachtig niet achter de boot aan in het water te vallen. Gene enkele houvast in de buurt.

Komen er twee "behulpzame" medewatersporters toegesjokt over de iets hoger gelegen treeplanken aangelopen en vragen me wat ik daar sta te klooien. Als ik nou ff een lang lijntje van de achterbolder uit zou werpen dan zouden zij het wel even regelen:S

Dáárom is het varen opeen groot schip makkelijker: het kan nooit dwars in de sluis.

Ik zal jullie besparen wat je in 30-40 jaar in de sluis ziet. Ik geef geen adviezen, dat helpt niet als de adrenaline zo hoog zit dat het de oren verstopt en het helder denken in de weg staat.

Vandaar de glimlach en waakzaam voor "damage control" aan eigen schip.

Varen moet je toch zelf doen en oplossen, kijken naar anderen geeft enorm veel beter inzicht hoe jij het niet zou willen doen. Mits je natuurlijk enige autodidactische genen hebt.

Toudai schreef : dat zeg ik ook altijd toen we in stavoren dwars en toen achterstevoren in de sluis lagen .
God deden we pas toen we al lang de sluis uit waren .

WADnWIND schreef :
Ahhh toe nou! Eentje? De leukste?

eenmaal op onze oceaan 25.
Met dikke wind op de kont op de sluis enkhuizen af en de boot dwars laten verlijeren tot het rustiger water voor de sluis.
Toen werd me de pas afgesneden door een mof met een vet motorjacht die de sluis kwam binnen denderen en iedereen voorbij wilde varen. Maakte dikke golven. Toen moest ik remmen maar kon niet, tenminste de bbm sloeg alleen maar gaten in het water.

In een uiterste poging nog geprobeerd de kop van de sluisdeur te pakken maar toen ging de boot onder me vandaan en hing ik hoog en droog en zag de boot op een stel jachten afvaren .
Mijn wederhelft riep daarnaar dat we niet konden remmen...
en dat de schipper de boot reeds had verlaten ...

Hebben ze de boot bij de boeg op weten te vangen, de dikke spiegel (van de boot ) kwam daarna ook door en toen hebben ze m uiteindelijk achterstevoren tegen de sluiswand aan weten te werken, waar ik weer kon opstappen. Niets aan de hand...

Albert 45 schreef :
Dat heb ik al eens mogen ervaren bij binnenkomst vanaf de Eems, schuiven vol open en één kolkende massa van water. Ik was blij dat ik een keer op het voordek stond en had, met een slag om de kikker de grootste moeite om de boot te houden. Mijn wederhelft heeft na al die jaren nog steeds argwaan jegens sluismeesters.

In de kleine sluis in Vlissingen weleens een jacht dwars zien liggen dat net een ets langer was dan de sluis breed.
dan begint er toch het een en ander te kraken....

Ach, zo hebben wij een jaar of 4 geleden geleerd dat onze boot precies even lang is als de Krammer jachtensluis breed is. Gelukkig op tijd het vlaggestokje kunnen weghalen

Was een samenloop van omstandigheden (zout->zoet) met een paar dikke motorboten die tergend langzaam de sluis invoeren en besloten om al halverwege vast te gaan liggen, in combinatie met een bolder die wij net lieten schieten... Ben nog steeds trots op mijn bemanning en mezelf dat dit helemaal zonder een onvertogen woord, met minimaal oponthoud en geheel zonder schade is opgelost. De "stewards" langs de kant waren slechter dan waardeloos.

Jeroen.

H2O schreef :
OT: Dat is ook mijn ervaring met de stewards op de Oranjesluizen. Leuk vakantiebaantje voor scholieren maar (degene die ik meemaak) geen verstand van varen en nutteloos als ze op een drukke dag orde in de chaos zouden kunnen brengen wanneer een schipper niet aansluit of wanneer minder ervaren bemanningen geholpen zouden zijn met het zinvol aanpakken van een touwtje. /OT

H2O schreef : Terwijl de begeleiding op de Krammer toch wel duidelijk te noemen is...
Het verbaast me dat die motorboten überhaupt halverwege mochten liggen.

Wiking schreef :
Sluis Greetsiel, ergens 2000-2009, zo'n best grote sluis. Helemaal leeg, mooi weer, en 1 catamaran er in. Uiteindelijk ging de catamaran na 3 kwartier er achterstevoren uit. Al die tijd hadden we een blik van vermaak met de sluismeester. Wat een feest, een uitzonderlijk schouwspel.

Krabbersgatsluis. '87-'89, Ik lig afgemeerd in een bom-volle sluis met een klipper. Ik overleg met de mensen naast en achter mij in welke volgorde we uitvaren. Aldus geschied. Komt er van achter uit de sluis een jacht met hoge snelheid en wil langs mij (<5 meter) er uit, terwijl ik al in de achterspring draai. Het jacht gaat door het schroefwater vreselijk ketsend tussen de betonen muur en mijn potdeksel naar voren. Om uiteindelijk tot stilstand te komen tussen de muur en mijn afgedraaide schip. Een wit hete coureur natuurlijk op dat jacht en hij had veel schade. Ik ben gewoon, met hem als fender, uitgevaren. De sluismeester liet mij weten dat hij alles gezien had, voor als er vragen zouden komen.

krabbersgat sluis. '92, Na 3 uur wachttijd worden we geschut. Voor mij vaart de sluis leeg en wij maken ook los. na 10 meter zit er opeens een houten mastje in mijn kluivernet (kennelijk uitgevallen motor en geen marifoon). Omdat ik niet de sluis wilde blokkeren, vaar ik dead slow met het bootje er voor naar de remming. Moord en brand schreeuwen ze, ze denken dat ik het niet gezien had. moet een spektakel geweest zijn voor de lange wachtrijen voor de sluis. Alles afgewikkeld en aangifte gedaan, ivm. eventuele schade en verzekering. Weken later krijg ik een dagvaarding, ik woest, stelletje K**eikels van dat jachtje zeker, dacht ik.
Blijkt dat elk proces verbaal langs de officier van justitie gaat en kijkt of er een strafbaar feit uit te halen is. Het was dus door mijn eigen aangifte! Staande de rechtzaak vroeg de officier, na het zien van een foto van het schip, of ze de zaak kon seponeren.

Kornwederzand, hemelvaart of pinkster '91-'92. We wurmen ons met een klipper (voor jeroen-pion: Almacht) van bijna 40 meter door de brug naar zoet tussen vreselijk opdringerige jachten. Via de marifoon wordt gezegd dat we door mogen varen door het rode licht om de jachten buiten te houden. Met dat we tussen de deuren zitten worden we klem gevaren door K***tzakken van grote motorjachten. Hoop verfschade tegen de muur en ons naambord beschadigd. (goed dat wapen bezit verboden is).

Dit zijn er maar een paar. Het gaat maar door.....

Do continue

Koezt schreef : Mochten ze ook niet, maar voor mij was het al te laat
Haha, maar je hebt gelijk dat de begeleiding meestal niets aan duidelijkheid te wensen over laat in de Krammer.

Jeroen.

Koezt schreef :
Ja we willen er meer

met mijn kolibri ging ik wel expres achteruit de sluis in. De boot is een zeer lichte lellebel die graag alle kanten op mag waaien. De buitenboordmotor achterop is compleet waardeloos in zijn achteruit, dus remmen is er niet bij.
Als er dan eens harde wind op de kont stond, dan draaide ik de boot om nog vor ik de sluis in ging, voer dan achteruit naar de plek waar wilde liggen. gaf dan een dot gas vooruit tot de boot stil kwam te liggen, maak de achterlandvast aan de sluis vast, laat de boot door de wind omduwen zodat de boeg de juiste kant op kwam te liggen.

Rare gezichten levert dat op

Staat toch nergens in BPR dat je'm niet overdwars door de sluis mag manouvreren?
Wees blij dat je zo ver gevorderd bent dat je deze acrobatische toeren kan uithalen met je bootje.

Vinni

Erikdejong schreef :
Doet mij denken aan een schipper, van een toch wel 12 meter lang zeiljacht, die een half uur nodig had om, in de jachthaven van Zeebrugge, zijn schip tegen de gastensteiger te krijgen. Er stond fors wind, dat wel.
Vanwege het net elke keer te weinig gas geven om de draai tegen de wind in te voltooien, was dat uiteindelijk wel met de kont in de wind. Ook de vele commando's aan een jong bemanningslid, misschien was het zijn zoon wel, konden dat niet verhinderen.
Zeer tegen de zin van de schipper, dus moest de boot gedraaid worden en kreeg zoonlief (?) het commando met een lange lijn, buitenom, de boot met de boeg tegen de wind in te trekken (die bijna evenwijdig aan de steiger stond).
Me hoela!
Na een kwartiertje martelen het verzoek of ik wilde helpen.
Ja hoor, maar dan doen we het toch maar anders. Mijn uitleg vooraf werd door de schipper niet begrepen. Zoonlief had het, geloof ik, wel door.
De landvast, vanaf de kikker bij de boeg, om de preekstoel heen, in zijn handen gelegd met het verzoek de boeg tegen de wind in te duwen/trekken zodra de boot zich een beetje vrij van de steiger bevond.
Stevige duw tegen de kont en de wind deed zijn werk.
Een vraag aan Pa of het niet handig zou zijn de fenders van boord te wisselen resulteerden in een nerveus heen en weer geloop en een fender die in het water terecht kwam. Tja, de één is goed in commanderen, de ander in doen.
Ondertussen kon ik het niet laten om, met de armen over elkaar en fluitend, een beetje om me heen te kijken. Zoonlief begon een beetje te lachen.
Toen de draai was afgerond en het bootje stevig was vastgebonden was het kennelijk tijd voor een borrel.
De schipper verdween onderdeks, het jongste bemanningslid er achteraan.
Net voordat zijn hoofd uit het zicht verdween keek hij nog even in mijn richting en zag ik een greins van oor tot oor en een grote opgestoken duim.

Ik als beginnende opstapper. Voor op het dek om de boot vast te leggen aan bolder. Zo gezegd zo gedaan. Schutten maar. De lijn was zo lang ikke trekken om de overtollige lijn aan boord te halen. Ja hoor is die boot los. De schipper toch al niet de rustigste schiet in de stress, start zijn motor vloeken en tieren (of dat helpt) boegschroef er bij kon gelukkig zijn boot aan de andere zijde al schuttend weer vastleggen aan de andere zijde. Ik dacht achteraf als ik zelf opstappers mee neem probeer ik toch rustig te blijven al ligt die boot dwars ondersteboven in de sluis. Ik kan er nu om lachen, maar ik heb meer geleerd van mijn fouten als van de instructies uit de boekjes.

In veel sluizen in Duitse kanalen, zoals het Wesel-Datteln-kanal was (is) het verplicht voor beroepsvaart om allemaal dwars in de sluis af te meren als er meerdere scheepslengtes achter elkaar moesten schutten maar de schepen te breed waren om naast elkaar af te meren. Hiermee werd namelijk nogal wat ruimte bespaard zodat er meer of langere schepen mee konden.

Dus zo vreemd is het niet om dwars in de sluis te belanden

Krijg bij deze beschrijving toch een beetje raar beeld voor ogen.

Albert 45 schreef :
Nee hoor, dat was standaard procedure. Sluizen waren grofweg 14 mtr breed en ruim 200 mtr lang, terwijl de meeste schepen tussen de 7 en de 10 meter breed waren. iedereen moest voor aan stuurboord vastmaken en achter aan bakboord en ook ook moesten de schepen zoveel mogelijk "inschuiven", dus jouw voorschip kwam zover mogelijk naast het achterschip van je voorganger. Hier werd best veel lengteruimte bespaard.
De schepen die daar regelmatig voeren waren dan ook te herkennen aan butsen aan stuurboord voor en bakboord achter. Ik weet niet beter dan dat we altijd zo afgemeerd lagen in die sluizen.

Ik weet overigens niet of het nog zo is.

Lauwersoog, '89, we varen achter een woonklippertje de sluis in van zout naar zoet en met ons er bij is de sluis vol, we liggen versprongen. Het is hoog water buiten en we gaan flink zakken. Bij de woonklipper knelt de tros op de achterbolder af: Paniek! De schipper aarzeld wat hij moet doen en gaat de roef in en komt met een mes omhoog, het schip begint al te hellen. De schipper durft niet te snijden (goede beslissing) Wij roepen op de marifoon de sluismeester, maar geen sjoege. Geschreeuw alom en grotere paniek. Ondertussen hangt de klipper al ruim 30 cm met de stuurboord kont aan de muur. Klipper begint meer te hangen en de schipper gaat radeloos naar binnen en komt met een houtzaag boven. Hij hoeft maar één tandje in de tros te zetten en de tros gaat direct door. Hierdoor deinst het schip naar de andere kant van de sluis tegen onze kop aan en een deukje. Het had erger kunnen zijn.

Sluis etiquette....jachten doen maar wat.

Als je als eerste de sluis in vaart hoor je de hoge kant te nemen, je kan dan de hoge kant vrijelijk aansturen om een spring te leggen. Daarna vaart het schip wat er naast komt op de lage kant er tussen, deze kan dan voorzichtig schuiven op de lage kant met fenders en wrijfhoutjes of veegplastikjes.
Je hebt van die mensen die dan vreselijk verontwaardigd zijn als ze als 1e de lage kant kiezen en iemand in de overgebleven ruimte nog de hoge kant moet zien te pakken. Betekend met een platbodem of ongeladen schip zonder boegschroef dat je bijna altijd het schip aan de lage kant raakt. De fenders hangen daar dus ook klaar voor een zachte landing op de buurman (eigen schuld).

Houtribsluizen, '81-'82, We varen met de klipper 2 gebroeders de sluis in en ik stond toen nog als maat voorop. In die tijd mochten we nog autobanden gebruiken in de sluis en we hadden van die massief rubberen heftruck bandjes van pakweg 10-15 Kg. Omdat ik zelf aan de voorspring bij de voorbolder sta, vraag ik aan een passagier of hij er even een bandje tussen wil gooien.........
Dat lukt. De persoon geeft het heftruck bandje een zwieper en werpt het er tussen, echter zonder vast te maken of te houden. Ik ben enige tijd met stomheid geslagen....
Toen moest het woord autist nog bedacht worden denk ik.

Ergens '87-'89. We proberen vast te maken in een sluis en de gasten staan klaar met een fender in de hand om die op de goede plaats tussen wal en schip te houden. Precies op het moment dat de grote balfender op de kop de muur gaat raken, trekt een jonge dame de fender met een grote ruk omhoog aan dek. Het gevolg is dat wij verfschade tegen de muur oplopen. De jonge dame in kwestie was bang dat de fender zou beschadigen.......