Onderwerp: Je grootste blunder?

Bij mijn boot werd door omstandigheden eergisteren pas de motorbeurt uitgevoerd … door de werfmonteur. Ik was erbij, ook om de ‘kunst’ af te kijken. O.a. V-snaar en impellor af- respectievelijk uitgenomen en gecontroleerd, beide prima. Na filters, olie en een keer koelvloeistof vervangen. De motor liep mooi en ik maakte er nog een kort filmpje van. Daarna kon ik afvaren. De motor liep daarna toch niet helemaal lekker, mogelijk toch ook een luchtbelletje?
Ik ben een paar 100 verder en het alarm gaat af. Wat nu? Er komt prima koelwater uit, olie net ververst …. omdraaien en rustig terug. Bij de werf kon ik gelukkig gemakkelijk aan lei aanleggen aan de kopsteiger. Het woei 5Bft. Motorluik er af … V-snaar gebroken. Kennelijk is het afnemen en monteren toch niet zo goed geweest. Deze snaar was 1 jaar oud. Conclusie: de snaar was eigenlijk te krap, daarom was een schroevendraaier nodig om de snaar af te nemen en te monteren. Niet goed dus. Er is een 1” langere snaar gemonteerd.

Maar een centimeter langer of korter maakt toch niet uit? Je zet de Vsnaar toch op spanning door de dynamo te verschuiven?
René

Toch wel. De alternator stond met de krappe V-snaar bijna in de kleinste stand. Daarom ging de snaar er zo moeilijk af. Met de 1” langere snaar staat de verstelling op 2/3, dus meer ruimte om de alternator te bewegen voor afnemen en opleggen.

fokkeh schreef :
Je moet dat handeltje echt goed naar beneden drukken. Alleen het laatste stukje gaat zwaarder en zorgt voor het pompen.
Maar het pompje zoals Baasklusje toont maakt het leven aanzienlijk makkelijker.

Gisteren een lesje in nederigheid gehad die me nog wel een tijdje zal blijven heugen. Meer geluk dan wijsheid dat ik mezelf en ander vaarverkeer geen schade heb berokkend. Hier het relaas; na ruim een jaar ontzettend veel zeiluren op dezelfde plas te hebben gemaakt voelt het vertrouwd genoeg om in de regio om me heen te kijken naar andere (grotere) plassen om met de Centaur te bezoeken. Ook vanwege het feit dat mijn thuiswater doorsneden wordt door een vaargeul met betonning waar het vooral op zomerse dagen een optocht van bootjes en boten kan wezen wat maakt dat je op het laatst vaker wel dan geen rekening moet houden met kruisend verkeer. Ik ga dat standaard uit de weg door koers aan te passen of tijdig overstag te gaan. Allemaal helemaal prima. Nu heb ik het geluk dat er een grotere plas maar een klein stukje verderop is, en waar het binnen de betonning een stukje rustiger is omdat de route inmiddels is opgesplitst en veel de andere kant op gaat. Kortom een ideaal water om te zeilen. Om er te komen moet ik echter wel door een ophaalbrug die op mooie dagen meer omhoog staat dan omlaag om plezier en beroepsvaart door te laten. Ik was daar inmiddels enkele keren braaf op motortje doorheen gegaan, en op een zeer rustig moment met amper wind inmiddels ook nog met het grootzeil gehesen maar met motortje als aandrijving. Het ermee vertrouwd voelen maakt blijkbaar snel nonchalant bij mij want gisteren had ik op de terugweg dat (enigszins stevige) windje in de rug richting de brug en ging er met een slakkengangetje naar toe zonder ander verkeer achter me die ook ivm hoogte afhankelijk zijn van het ophalen van de brug. Met nog zo'n 50 meter te gaan zag ik bij het rode licht ook het groene licht verschijnen. dus dacht het zal niet lang duren voor de slagbomen naar beneden gaan en de brug voor mij omhoog zal gaan. Maar dat gebeurde niet, en ik zag ook vrij snel waarom, op de brug was een wandelaar met hond mooi in het midden even stil gaan staan om van het uitzicht te genieten. Dus ik moest gaan handelen. De gedachten gingen tegelijkertijd naar motor starten en 180graden draaien of hetzelfde pogen te doen zonder motor. Helaas koos ik na een klein moment van besluiteloosheid voor de foute optie (2) omdat ik bang was dat de motor het net dan zou laten afweten en ik door de wind in de zeilen tegen de brug geblazen zou worden, dus ik probeerde met te weinig snelheid die draai te maken wat maar halfslachtig lukte en ik lang niet genoeg tijd had het grootzeil in z'n geheel naar beneden te laten komen. Daar kwam bij dat, ondanks ik de fokkenschoot los had gegooid ook de fok nog wind zat te vangen. resultaat was dat ik met iets minder snelheid maar toch trefzeker richting de brug geblazen werd en ik mijn heil toch bij de motor ging zoeken die het gelukkig meteen deed en aan het werk ging, maar het is een Yamaha Malta dus voor tegengestelde richting moet de motor gedraaid worden. Paniekerig handelen bracht me gelukkig richting de wal (Ik moest de wal zelf keren om er niet met de motor 'head-first' ingevaren te worden.) om enkele meters van de brugdelen die niet omhoog kunnen maar wel onderdoor gevaren kan worden terecht te komen. Ik kon me nog net aan het enkele 'boompje' vastklammen om er een touwtje aan vast te krijgen. Grootste gevaar geweken zo leek het. ik had tijd de boel beter in te pakken zodat ik op motorkracht door de inmiddels geopende brug te kunnen. In mijn naïviteit dacht ik dat die open brug nog steeds voor mij bedoeld was en wou, nog steeds in redelijke paniekstand van hetgeen zich reeds had afgespeeld, zo snel mogelijk door de brug om een einde aan de show te maken, had inmiddels enkele kijkers vergaard die ongetwijfeld met het nodig leedvermaak hadden zitten meekijken. Maar het spannendste moment voor mij moest nog komen. Ik had geen zicht op wat er zich onder het geopende deel afspeelde omdat het afgeschermd is door betonnen pilaar van de brug. dus ik wou eigenlijk meteen haaks de bocht om dat muurtje waar mij direct een vierkant huurobject tegemoet kwam waar ik nog net omheen kon cirkelen om (door rood licht) langs hem heen te varen 'mijn' kant op. Dat had voor hetzelfde geld een vrachtschip kunnen zijn en dat het er dan allemaal gemakkelijk anders had kunnen uit zien laat zich raden.

Ik heb veel geleerd van dit alles en zal me zeker geen tweede keer overkomen op deze manier, maar wou het ook hier delen ter lering en vermaak. Maar grappig was het allemaal zeker niet, ook niet achteraf.

Mooi,eerlijk, spannend verhaal. Dank je voor het delen.

Herkenbaar! Zo verleidelijk om door een brug te zeilen of om met gehesen zeilen even snel door de brug te moteren!
Maar ik zie het echt vaak fout gaan.

Ik mag het niet van mezelf..

Ben je nog achter die vent met die hond aangegaan? Het was zijn schuld

Klapgijp schreef : Ik kan het me helemaal voorstellen, en hoe komt dat toch dat er altijd publiek verzamelt als een manoeuvre moeilijk verloopt? En niet wanneer alles perfect gaat?

Maar wat zijn nu eigenlijk de leerpunten? Altijd zeil strijken en op de motor door de brug? Lijkt me niet, met een open kielboot. Ik ben talloze malen zeilend of met tegenwind bomend en peddelend door bruggen gegaan, met motorloze zeilschoolboten of mijn eigen Vrijheid met een haperende BB motor. Ook mast al varende strijken en weer opzetten bij vaste bruggen. Dagelijkse kost op de zeilschool, in mijn tijd. Alleen, je moet duidelijk voor ogen hebben wat je gaat doen en ook een plan B uitdenken voor als er iets tegenzit. En ik had altijd een gebruiksklaar anker.

Zat je enter toets ook nog vast , wat een pech

Even door chatgpt gehaald nu is het leesbaar(der)

Hier is je tekst herschreven tot een vloeiend en goed leesbaar verhaal, waarbij de spanning en je lessen behouden blijven:

---

Gisteren kreeg ik een flinke les in nederigheid, eentje die ik nog lang zal onthouden. Meer geluk dan wijsheid zorgde ervoor dat ik noch mezelf, noch ander vaarverkeer schade heb berokkend. Dit is het relaas:

Na ruim een jaar ontzettend veel zeiluren op dezelfde plas te hebben gemaakt, voelde het vertrouwd genoeg om te kijken naar andere, grotere wateren in de regio die ik met de Centaur zou kunnen bezoeken. Mijn thuiswater wordt doorkruist door een vaargeul met betonning, waar het vooral op zomerse dagen een constante stroom van bootjes en schepen kan zijn. Meestal pas ik koers aan of ga ik tijdig overstag om kruisend verkeer te vermijden. Dat gaat meestal prima.

Gelukkig ligt er niet ver van huis een grotere plas waar het binnen de betonning een stuk rustiger is, omdat de route is opgesplitst en veel verkeer de andere kant op gaat. Ideaal water om te zeilen dus. Om er te komen moet ik echter wel door een ophaalbrug die op mooie dagen vaker omhoog staat dan omlaag, om plezier- en beroepsvaart door te laten.

Ik was daar inmiddels een paar keer met de motor doorheen gegaan, en op een rustig moment had ik het grootzeil gehesen terwijl ik met de motor als aandrijving verder voer. Vertrouwd raken kan blijkbaar snel leiden tot nonchalance, want gisteren gebeurde het volgende:

Op de terugweg stond er een redelijk stevig windje in de rug richting de brug. Ik voer langzaam naar de brug, zonder ander verkeer achter me, want zij moesten vanwege hun hoogte op de brug wachten. Met nog zo’n 50 meter te gaan, zag ik bij het rode licht ook het groene oplichten. Ik dacht dat het niet lang zou duren voordat de slagbomen omlaag gingen en de brug voor mij zou openen. Maar dat gebeurde niet. Al snel zag ik waarom: een wandelaar met hond stond midden op de brug stil om van het uitzicht te genieten.

Ik moest handelen. Mijn gedachten gingen tegelijk naar motor starten en 180 graden draaien, of proberen hetzelfde zonder motor. Helaas koos ik na een kort moment van besluiteloosheid voor de foute optie: door te proberen zonder motor de draai te maken, terwijl ik bang was dat de motor zou falen en de wind me tegen de brug zou blazen. Het lukte halfslachtig, maar ik had te weinig tijd om het grootzeil helemaal te laten zakken. Bovendien ving de fok nog wind, ondanks dat ik de schoot had losgemaakt.

Resultaat: ik werd, met weinig snelheid maar toch trefzeker, richting de brug geblazen. Gelukkig startte de motor meteen, maar omdat het een Yamaha Malta is, moet je hem in tegengestelde richting draaien. Paniekerig handelen bracht me gelukkig richting de wal, waar ik net op tijd kon aanmeren en een touwtje vastklemmen. Grootste gevaar leek geweken.

Ik had nu tijd om de zeilen netjes te bergen en rustig door de inmiddels geopende brug te varen. In mijn naïviteit dacht ik dat de open brug nog steeds voor mij bedoeld was. In paniek probeerde ik snel door te varen en had inmiddels enkele toeschouwers verzameld, die waarschijnlijk met leedvermaak toekeken.

Het spannendste moment moest echter nog komen. Omdat ik geen zicht had onder het geopende deel van de brug, moest ik haaks om een betonnen pilaar heen. Daar kwam plotseling een vierkant huurobject op me af, waar ik nog net omheen kon cirkelen om door het rode licht langs hem heen te varen. Was het een vrachtschip geweest, dan had het er heel anders uit kunnen zien.

Ik heb veel geleerd van dit avontuur en het zal me zeker geen tweede keer op deze manier overkomen. Ik deel het hier ter lering en – ondanks alles – een beetje vermaak. Grappig was het zeker niet, toen of achteraf.

Mooi verhaal, en wees getroost, er zijn je velen voorgegaan. Jij heel ? Boot heel ? Omgeving heel ? Goed gedaan !

Wat ik lees is dat je nog niet onbewust bekwaam bent (in deze situatie) en dat wreekt zich wanneer de druk toeneemt, bijvoorbeeld door een ophoping van foutjes. Kwestie van meer ervaring en de basisfouten herkennen en hiervan leren. Moet iedereen doorheen.

Een belangrijke: gecontroleerd kunnen oploeven van voor de wind naar aan de wind en dan de boot langzaam door laten varen of eventueel een paar slagen maken. Stabiliseert de situatie, dan kun je weer rustig nadenken en handelen.

Houten-Klaas schreef :
Leuk, je eerste positieve bijdrage hier, en niet eens zonder hulp maar met AI.

partemala schreef :
Dat zou dan hooguit zijn geweest om hem even te bedanken voor zijn rol als onbedoelde initiator. (En om de hond ff aan te halen, 't was een Duitse Herder zag ik nog net ) It was only myself to blame, maar ik had de ervaring niet graag willen missen met de wetenschap dat het voor alle betrokkenen goed is afgelopen.

Wat ik er van geleerd heb is dat het idd een optelsom is van factoren en de perceptie van die factoren die vervelende situaties sneller kunnen doen escaleren. Wat perceptie betreft, nog niet zo heel lang geleden keek ik nog wat angstiger naar de windkracht van die dag en was ik alleen met gehesen grootzeil gaan zeilen. Nu startte ik de met Genua erbij omdat die er nog opgerold zat van de dag ervoor en zocht daarmee ook meteen het grotere water op. Die is later die middag nog wel ff omgewisseld voor normale fokje. Met andere woorden het doet bij normale zeilomstandigheden allemaal vertrouwd aan, maar zodra er zich een calamiteit aandient tikt de aanwezige wind behoorlijk aan wat betreft escalatieladder.

Ik heb geen rolfok en wanneer ik alleen zeil vergt het tijd en inspanning om die handmatig opgerold te krijgen, ik had daar rekening mee moeten houden en tijdig de fok uit het spel moeten halen en tijdig de motor stationair mee moeten laten draaien, was het niet voor de wind dan wel voor de drukte op dat moment.

En het meest belangrijke misschien nog wel, toen dat ene struikje besloot mijn laatste life-line te worden in dit verhaal en het de rust terugbracht had ik daar beter gebruik van moeten maken door zelf even tot rust te komen, hetgeen reeds gebeurd op me in te laten werken om vanaf daar weer verstandige dingen te doen, want blindelings dat muurtje omvaren was verreweg de meest onverantwoorde actie van mij in dit geheel.

Ik ben wel nieuwsgierig hoe het e.e.a. voor de boot eruit had gezien wanneer de mast wel tegen het liggende brugdeel was gekomen. Iemand een idee of ervaring hoe het er vanaf dan uit komt te zien bij benadering?

Gewoon uit interesse: heb je iets van formele instructie gehad, zoals op een zeilschool? Zo nee, dat is echt een aanrader als alternatief voor leren door schade en schande (wat toch wel gebeurt).
Veel dingen zijn te oefenen, zoals langzaam varen (zeilen killend bij, voor de wind het grootzeil inhalen), aanleggen natuurlijk, ook aan de lage wal, gecontroleerd rondjes varen. En ook snel hijsen en strijken. En gijpen natuurlijk (geintje ) .

Voorbeeldje: snel een leuverfok strijken. Val losmaken, op de knieën op het voordek bij de voorstag, maar de val aan lij (dus de andere kant) van de fok nemen met je arm onder het onderlijk door. Zeil laten vallen in de arm waarmee je de val vasthoudt en met je andere hand bij het voorlijk naar beneden trekken. Die hand steek je daarna tussen voorstag en val door en je pakt de buik van het zeil (ligt op de arm waarmee je de val vast hebt) en trekt het tussen val en voorstag door, over de tophoek heen. Dan 2 halve steken met de val rond tophoek en voorstag en je hebt een keurig pakketje dat nergens naartoe gaat.

Het opschrijven en zelfs het lezen duurt veel langer dan de uitvoering, maar je moet het een paar keer oefenen tot het vlot gaat. Geen rolfok nodig.

Wat super dat je dit wilde delen. Ook van de fouten van een ander kan ik veel leren. Zal dus nog even duren voor ik met gehesen zeilen onder een brug zal varen, en misschien wel nooit.

Klapgijp schreef : Hier heb ik mijn eigen blunderverhaal: mast overboord door breken van het want. In mijn geval zonder brug, gewoon doorgeroest, niet gezien. Niet gekeken. Schade: gebroken mastkoker, door een werfje aan de Nieuwe Meer vernieuwd, door mij gelakt. Nieuwe verstaging, verder zeilen en sindsdien wel regelmatige inspectie van de tuigage.

Raar gezicht hoor, als zo'n mast omvalt. Leren door schade en schande ... Midden op de Westeinder, solo. Even glazig zitten kijken naar het tafereel, de tuigage geborgen en met de BB motor, die het eens een keer deed, naar de wal gevaren.

Mooi en eerlijk verhaal Klapgijp. Goed dat je dat met ons wilde delen.

Aan de ene kant zijn dat situaties die je liever wilt vermijden, zeker het zonder zicht de brugopening invaren. Aan de andere kant geldt ook dat je nu eenmaal het meest leert van je eigen fouten.
Bovendien laat jij in je verhaal goed zien dat je na afloop ook reflecteert op wat er gebeurd is en wat je anders of beter had kunnen doen op welk moment. Zo bereik je een optimaal leereffect.

Wat niet wegneemt dat een paar zeillessen bij een zeilschool je leercurve misschien niet steiler, maar wel veiliger maken. En het is nog leuk ook.

Doejong schreef :
Mijn basis is een kleine 40jr terug 2 x weekje zeilschool in Optimistje, daar komt nog geen fok bij kijken . Maar de basis wat o.a. betreft 'aanleggen natuurlijk, ook aan de lage wal, gecontroleerd rondjes varen.' is gelukkig grotendeels blijven kleven en voelde vrij snel intuïtief weer goed aan. Heb mezelf, op een enkele kleinigheid na, dan ook nog niet in de problemen gezeild. Maar is ook omdat ik vaker de windrichting bepalend laat zijn voor de richtingen die heen en weer gezeild worden dan een einddoel en goed om me heen blijf kijken om eventuele vervelende situaties vroegtijdig aan te zien komen om ze vervolgens snel te vermijden.

De door jouw beschreven procedure voor het snel een leuverfok kunnen strijken zie ik helemaal voor me en ga ik oefenen, dank, daar ga ik veel aan hebben!
Doejong schreef :
Het nut daarvan ben ik meteen gaan inzien toen ik de boot nog maar pas had en te maken kreeg met een van de mast loskomende giek met het grootzeil gehesen. Dat bleek qua houvast te moeten vertrouwen op een paperclip en een tie-wrap zo ongeveer.

Mooi verhaal Klapgijp, erg herkenbaar. Hoor bij de overgang van zeilen op een meer en het varen met een boot. Schipperen met een boot is heel anders dat heen en weer zeilen over een meer. Je hebt dan meer inzicht en vaardigheden nodig. Dit bouw je vanzelf op door veel van het meer af te gaan.
Een paar dingen, je moet je zeilen snel en zonder veel nadenken kunnen hijsen/strijken, je moet de windvang van je boot met gestreken zeilen kennen, je moet het gedrag onder motor kennen.
Maar dan wordt het varen ook veel leuker, daarom scharrel ik ook graag door Friesland.

ooit...de eerste 4 jaar in FR. UFO, Centaur gehuurd, altijd zonder BB, dan leer je het wel.

Zelf vind ik zeilend voor de wind, in een smal vaarwater op een brug af niet fijn. Je kunt geen kant op, en remmen ho maar. Misschien alleen op de fok brug naderen, en motor standby?



Gepost met de officiële Zeilersforum-app

Bij Skûtsjes gooien ze een paar emmertjes overboord om de vaart eruit te halen. Misschien die methodiek maar toepassen een volgende keer... Zonder gekheid, bij een vergelijkbare situatie zal ik voor 1 zeil kiezen. Zelf zat ik aan het grootzeil te denken, door die wat te killen kan er voor mijn gevoel goed gedoseerd worden en het motortje ff tijdig stationair laten meedraaien.

Voor de wind killen gaat met een mast met zijwanten niet zo goed.

Strijken met leuvers met druk erin gaat, zeker alleen, ook niet zo handig.

Ik zou er voor top en takel in gaan als het (te) krap is om op te draaien en terug te zeilen (solo, als de fok geen rolfok is)

Precies!

holrobert schreef : Toch gaat dat op de zeilschoolmanier prima. Met fokjes van open kielboten. Ook solo: touwtje of elastiek om de helmstok en de boot blijft wel even rechtdoor gaan. Maar opnieuw: ervaring opdoen met wat ruimte om je heen, dan weet je wat wel en niet gaat.

De puts, inderdaad. Multifunctioneel (dek spoelen, hozen, toilet, stopzak). Onmisbaar.

Nog iets uit de trukendoos voor een nauw vaartje voor de wind waar je niet kan draaien (als je met 2 of meer bent): achteruit erin zeilen. In de wind, grootzeil en eventueel fok bak houden. Gaat als een speer met een Valk en dergelijke. Helmstok wel goed met twee knuistjes vasthouden. Als je er bent of niet verder kan: zeilen loslaten en laten killen, dichtbij de wal, eventueel puts vanaf de punt overboord, boot even met de vaarboom tegen de kant duwen, klaar. Gebruikt om van de Koppoel (Kager Plassen) naar café de Vergulde Vos te varen, in de goede oude tijd.

Vaarboom dus, ook onmisbaar. Kan ook solo, bomen. Maar ook weer oefenen.