Onderwerp: je mooiste aanmeer of sluis moment

Vorig jaar met een windje dat anders uitpakte (5-6NW ipv 4-5ZW) in de richting van Helgoland uitgeweken bij Norderney. Vlak voor het moment dat de motor aan zou brak de contact sleutel af, wat te doen? We hadden grootzeil al naar beneden en de havenkom van Norderney (1e stuk smal) lag recht tegen de wind in. Gelukkig kwam er een ander zeiljacht aanvaren, dus wij zwaaien met een sleeptros: wat schetst onze verbazing, die bleken de motor ook niet aan te kunnen krijgen. Zij gingen de havendienst oproepen voor assistentie, wij dachten, we gaan eerst maar eens kijken of we kruisend erin kunnen. Da's met 2,5 ton toch wat anders dan met een Valkje, maar het ging best aardig en je merkt na 3x overstag gaan dat de handigheid van vroeger met kruisen op kleine bootjes weer terugkomt.
Tot slot keurig met een opschieter op hogerwal aangelegd, terwijl het andere jacht op sleep naar binnen ging!

Wij voelden ons zeer voldaan!

Groetjes Erik

Afgelopen zondag vertrokken we vanaf Marken met W6-7. Vrouw op de boeg (ze durft nog niet te manoeuvreren), maar aangezien mijn boot bij de boeg nauwelijks onderwaterschip heeft begon deze weg te waaien.
Dus pikhaak om het geleidetouw in de box, maar ze hield 'm nog niet. Touw strak, vrouw bijna overboord getrokken dus: pikhaak loslaten. Dat ding schoot een paar meter weg! Was wel een grappig gezicht.

Erik,
ben vroeger met een sloep van ca 13 mtr altijd op Nordernij de haven ingezeild, hadden niet eens een motor aan bord. kijk(oude tijden,zelfde rubriek)

Hoi Werner,

Dat bedoel ik, wij waren eerst van slag, om zonder motor erin te varen. Terwijl het eigenlijk best gaat. Alhoewel de Defender een erg grote genua heeft, dat kruist niet erg gemakkelijk. De truc: we hebben de genua een metertje ingerold en toen was overstag een fluitje.

Gr Erik

Mijn Volkerak ervaring om nooit te vergeten!

Op vakantie richting Zeeland kom je onherroepelijk door de volkeraksluizen. Met mijn kleine bootje pas je altijd nog wel bij een 'volle' schutting in een of ander gaatje in de sluis.

ik dobber dus vaak rustig naar voren tijdens het wachten, vaar dan rustig mee naar binnen om voorin een plekje te zoeken naast een grote bak.

Deze keer kreeg ik toch ineens een commentaar van een mede-sluisgenoot.... pfffff, dat ik maar a-sociaal was en niet zo moest voordringen, bla, bla bla.... Gelukkig zei z'n vrouw op het voordek al: "laat hem maar, hij meent het niet zo serieus..."

Maar goed, even later varen we de sluis uit en hij vol gas langs en op naar de krammer sluizen. Daar aangekomen herhaal ik mijn sluizen procedure en zie die man woedend kijken. hij legt zijn boot dwars voor de mijne zodat ik er niet langs kon. En ondertussen varen de andere boten rustig de sluis in.

Op dat moment mengt de sluiswachter zich in dit verhaal en meld: "wil dat kleine bootje alsjeblieft naar voren varen en het laatste gaatje opvullen"

Ik met een onwijze smile op mijn gezicht langs de vriendelijke man gevaren en nog even vriendelijk gezwaaid!!

Groeten,
Globe_Trotti

Heel lang geleden onze kinderen waren 5 en 2 en we gingen door de volkerak.

Nu is dat een hele grote bak en kunnen er veel in, het was mooi weer geen wind
van betekenis.
We kwamen ergens in het midden van de sluis bij een trap .
Toen kwam er een boot naast ons en daar naast ging het mis.
Een man vrouw en twee dochters ik schat ca 17 jaar kwamen over de bellenbaan
de boot draaide om en ze lagen andersom vast.
Het ging allemaal erg rustig zonder schelden .
De rest van de sluis liep ook vol en de deuren gingen dicht .
Een van de twee meisjes vroeg mag ik even naar de kant over u boot.
Prima zij ik, het is een hele klim naar boven.
Boven riep ze pa kijk eens, en iedereen in de sluis was ineens stil.
Ze maakte een foto van de hele sluis en zij,
Daar zetten we bij dat het hele zooitje verkeerd lag en wij in de goed richting.

Pa had een rode biet en iedereen lachte zich rot.

Een paar jaar geleden, wachtend aan het steiger voor de sluis in Workum om naar binnen te gaan, kwam op mijn beurt na 3 schuttingen voor te moeten laten een zeilboot van een pakweg een 11 m vanaf het Soal de kom en direct de sluis in. Op mijn opmerking "ff voor je beurt wachten" werd vriendelijk gezwaaid door de vrouw achterop met een lachend gezicht. Nu was de boot eigenlijk iets te lang om er bij te kunnen en moest er wat gemanoeuvreerd worden. Hierbij viel de lachebek in de kolk en dat vond ik eigenlijk een supermoment. Een opmerking van een andere toeschouwer was prachtig, althans in mijn ogen. "Soms straft God echt" hoorde ik. Alhoewel ik niet gelovig ben was ik het volmondig met hem eens.

Gr. Dennis

Zaterdagmiddag, Houtribsluizen.

Zoals gewoonlijk mogen de jachies achter de beroepsvaart (ditmaal 1 binnenvaartschip) de kolk verder vullen. Tot aan de brug uiteraard, die meestal pas draait na het schutten.

Ik lig als enige aan de wachtsteiger, de rest (allemaal beduidend grotere jachten) ligt de gebruikelijke rondjes te dansen op de golfjes. Er staat een knoopje of vijftien wind.

De binnenvaarder is een grote jongen, vult in de breedte de kolk voor zeker driekwart. Hij meert langzaam aan. Heel langzaam. Heel langzaam kruipt-ie steeds een stukje dieper de sluis in en dichter tegen de SB sluiswand, onder de brug door.

Ik maak geen haast met losgooien, ik neem me voor om ergens halverwege het rijtje in te voegen. Daar wil de Duitser die vooraan vaart echter niets van weten, hij moet en zal me vóórlaten, en ligt op me te wachten. Maar die binnenvaarder is toch nog lang niet klaar met invaren? Ik voel al een beetje nattigheid.

Ik vaar langzaam de sluis in, als eerste dus. De kolk doet zijn naam eer aan als de binnenvaarder kleine beetjes gasgeeft om nog ietsje door te varen, maar hij meert uiteindelijk veel eerder af dan ik verwachtte. Hmm, hij was dus niet alleen driekwart kolk breed, maar ook driekwart kolk lang...

Ik zie het niet zitten om daar aan SB vlak achter te gaan liggen, tegen de wand én in zijn schroefwater, maar als die Armada vlak achter mij ook nog allemaal de sluis in wil, zal ik toch een eind door moeten varen, anders past dat nooit...

Ik kijk vragend naar de Duitser achter me, die gebaart dat ik naar BB moet. Hij zal toch niet bedoelen dat ik tussen de binnenvaarder en de wand moet afmeren ?!? Het zou net-aan passen, maar ik heb geen zin in een gekraakt notedoppie als die slordige paar duizend ton straks de sluis uit varen...

Aan BB eerste rij gaan liggen voor z'n schroefwater dan maar? Inmiddels vaar ik langs de wand aan BB, net voorbij de deuren. Ik kijk nog eens om me heen, ik zie er niet direct een gat in en dus hak ik de knoop door: "Ik zie dit niet zitten, we gaan eruit."

Er is immers nog ruimte en ik kan gemakkelijk draaien in de breedte van de kolk, dus roer om en rechtsomkeert! Net als ik instuur, komt er nóg zo'n klein stootje gas van de binnenvaarder, die m'n bootje nog een flinke slinger geeft: binnen één bootlengte lig ik achterstevoren. De invarende boten hadden zich al min of meer aan BB verzameld, dus er is tijd en ruimte genoeg om de sluis net zo hard weer uit te varen. De Duitser knikt begripvol, twee andere zeilers roepen me toe "De andere kolk is ook open!"

Geen kritiek, van niemand.

Bij de ingang zie ik nog twee andere boten ook omdraaien en naar de andere kolk varen, waar ook wij tevreden afmeren. Ik kijk over de muur en zie een stuk of acht jachten achter die grote binnenvaarder in de kolk gepropt. Aan 'mijn' kant van de muur ligt een koppelstel, veel korter dan dat andere schip, dus met drie jachtjes daarbij hebben we lekker de ruimte

Oke, de kolk uit varen tegen het verkeer in verdiende geen schoonheidsprijs, maar achteraf vond ik het toch een goeie beslissing (mét complimenten van de schipperse, dus wat wil je nog meer...)

Varen is soms net het echte leven. Wat je in het geheel niet ziet zitten moet je niet doen. Je hebt niemand in gevaar gebracht dus niks aan de hand lijkt mij.
Wij zijn met onze vorige boot, door eigen onervarenheid, door een groot binnenvaartschip tegen de kade geslagen. Eigen schuld weliswaar. Hij moest de sluis uit en gaf gas wij hielden alleen de midden kikker vast..... Zwiep de kolk in.. geen probleem. Maar dat water kwam via de dichte deurtjes net zo hard weer terug... Om ons de plaats tegen de 'muur' te wijzen..

Bij twijfel niet doen. Goede keuze gemaakt, geen gedonder gehad en achteraf heb je er vrede mee. Waarom zou jij je druk moeten maken over het commentaar van anderen. Jij bent verantwoordelijk!

web schreef : wat ik een beetje mis in het verhaal in de inbreng van de sluismeester.
De procedure is: binnenschip langs de wal. Voor en achter vast, schroef uit het werk. Dan, op aangeven van de sluismeester, jachten invaren. Jachten maken na het schutten goed vast, ook met een spring op de muur. Naast elkaar liggende jachten zetten onderling ook even een spring. Binnenschip vaart met met minimaal gas de sluis uit. De jachten volgen.

Zo werkte het in de Volkeraksluizen toen de jachtensluis het een keer niet deed en ik ongewild in de beroepssluis achter zo'n serieus grote jongen (ruim meer dan 1000 ton, schat ik) terechtkwam.

Het kàn allemaal best, als de sluismeester het gebeuren met vaste hand leidt en via de luidsprekers ook helder maakt wat er gaat gebeuren.
Het zou ook een beetje vreemd zijn als die binnenschipper, zelfs zonder instructie van de sluismeester, willens en wetens zoveel gas zou geven dat de jachten van hun landvasten worden geblazen. Daar wordt niemand vrolijk van.

Maar goed, de beslissing is de jouwe en mij hoor je er niet over. Volgende keer moet je het toch eens wèl doen. Roep de sluismeester gewoon op en zeg dat je duidelijke instructies wilt. Dan is hij zich ook van z'n verantwoordelijkheid bewust. Dan ben je voor eens en altijd van die angst af.

Want die had ik aanvankelijk ook, natuurlijk..

--
stegman

Ongelooflijk geroutineerd sloeg de opstapper op ons eerste scheepje bij onze eerste sluis (de eerste van ons leven) (in Oosterhout Brabant, van het Wilhelminakanaal naar het Markkanaal) zijn trosje om de bolder. Wat was ik trots. En toen de kont een beetje weg leek te drijven begon hij als een razende de lijn in te halen om te voorkomen dat we dwars zouden komen liggen. Als een razende trok hij..... aan het vaste eind dat al bij ons om de klamp lag. Als in slow-motion zagen we het losse eind van de bolder af glijden en, samen met mijn trots in het water vallen.

@xkipper: Mooi verhaal
lodewijk stegman schreef : Ik ook, maar dat lag aan mij... de handmarifoon was thuis netjes opgeladen maar vervolgens vergeten mee te nemen , de vaste nog niet aangesloten.

De luidsprekers bleven stil tijdens het hele gebeuren, of stonden zo zacht dat ik ze over de motor totaal niet hoorde.

En in die situatie vond ik het dus niet verantwoord om 'eerste rij' te gaan liggen achter die binnenvaarder. Gezien hoe die de 190x18m grote kolk wist te vullen schat ik 'm een meter of 13 breed, 120 meter lang ofzo. Zit je al gauw aan (een paar?) duizend ton.

Inderdaad was instructies vragen een elegantere oplossing geweest

De sluismeester is best behulpzaam. De vorige keer (mét volle batterijen) benadrukte hij nog uitgebreid dat we vóór de (gesloten) brug moesten afmeren

Het was in 2012 en we waren onderweg naar Finland en gingen door het Götakanal en we waren met een setje van 4 boten die precies in een sluis pastten. Ik vooraan aan SB en achter mij een motorbootje. Naast mij aan BB ook een zeilboot en ook een motorbootje daarachter. We moesten echter bij een sluis even wachten en de motorbootjes maakten zich snel vast aan een steigertje en de zeilboot die naast me lag was afgehaakt en ging onderweg even stoppen. Echter als je al je gerei aan SB hebt voorbereid ( lijn , fenders, plank ) kun je niet zomaar over naar BB zo werkt dat nu eenmaal hier. Echter toen de deuren open gingen gingen de twee afgemeerde motorbootjes weer varen en ik er achter aan. Echter wat deed het motorbootje wat eerst BB lag ? Hij ging naar SB afmeren en ik was gedwongen om te switchen naar BB, enfin de ¨matroos ¨hing de fenders en de plank om en ook de afmeer lijn die via de winch het schip tegen de kant houdt. Ik zei tegen de ¨matroos¨ let op, zodra de deur een cm open gaat maken wij los en gaan als eerste de sluis uit en gaan weer SB afmeren in de volgende sluis 50 meter verderop. Toen we dat deden begon de sluiswacht van de ingevaren sluis te jammeren op z'n Zweeds dat dit niet kon en ik antwoordde hem in het Zweeds dat hij maar een met de motorboot moest gaan praten die zonder enig overleg van kant wisselde. De schipper van de motorboot die de hele tijd achter me had gelegen vertelde dat het inderdaad niet fijn was als men plotseling van kant wisselde. Dit terwijl de zeilboten vaak voorin de sluis liggen omdat die meestal een winch hebben om de stroming in de klok op te vangen als men begint met stijgen. De schipper van het motorbootje welke van kant wisselde zei geen woord meer en snapte waarschijnlijk wat hij fout had gedaan.

web schreef :
Je zit in de buurt. Het groot Rijnschip voor klasse V water is tussen de 95 en 135m lang en 11.45m breed. In mijn ervaring meestal zo'n 2000 ton, maar max. 4200 ton.

Beetje triviaal, maar goed.

Ik keek in eerste instantie op van je keuze, maar het lijkt me inderdaad de beste oplossing; gewoon niet doen, als je het niet ziet zitten.

Gr, Arent

Eerste was ik zelf, ik was 14, mijn vader, zonder enige maritieme ervaring had een motorboot gehuurd voor de vakantie in Groningen. Hardstikke leuk, en ik mocht af en toe ook sturen. Ik had een piraat en een paar zeillessen gehad.
Op de een of andere manier kregen we ruzie midden op een vaart in Groningen, mijn vader had (in mijn puberogen) te veel commentaar, ik zei 'doe het dan lekker zelf' en liet roer los en vloog de kajuit in, de gashendel in mijn woede meegenomen, vol gas vooruit.
Mijn vader was te laat om nog wat te doen en we gingen volle vaart in een klein houten prive steiger aan de zijkant. Knal, boem, overal drijfhout.
ahum. Keurig een brief achter gelaten natuurlijk en er later samen hartelijk om gelachen.

andere verhaal: ik zat met mijn vriendin op de kade, net onze (nou ja haar) 16m2 aangemeerd, ijsje erbij, zonnetje, windje 4Bft.

Komt er een duidelijk gehuurde valk recht op de kade af, voor de wind met alle zeilen uit, met aan boord 4 Duitse jongeren.
De uitroep van de stuurman aan de jongen op de punt net voor ze de boot volledig aan puin voeren is nog lang een standaard geweest elke keer als ik met haar ging zeilen: 'ABHALTEN HEINZ!!'

Wegvaren is trouwens ook leuk! Ik met mijn piraatje in Friesland, een jongen uit het dorp wou dat ook wel eens proberen, nee, hij wist wel hoe dat moest, had geen hulp of uitleg nodig. Hij was iets te groot voor het bootje, maar goed.

Bootje lag aan de steiger, stevig windje dwars op de boot van de steiger af.
De zelfverzekerde jongen klom aan boord onder toeziend oog van een aantal dames uit het dorp. Ging bij de mast staan, zwaard was nog opgetrokken, schoot zat redelijk strak in de klem.
Hij kijkt nog even stoer en haalt in een keer het zeil omhoog.

Dat ging heel snel, Klap, Plons.

Afgelopen week voor het eerst op eigen kiel, met traag reagerende motor door de sluis bij Kornwerderzand.
Zal je net zien, mega druk
Eerste schutting liet ik aan me voorbij gaan. Bij de tweede schutting langzaam vooruit, als schapen richting hun hok. Vlak voor de sluis besloot mijn voorganger, een 12 meter stalen schip, dat het niet ging passen. (ruimte genoeg)
Om zijn beslissing kracht bij te zetten gooide hij zijn motor vol in z'n achteruit!
Wij gillen, meer konden we niet. Achter ons ook schepen, dus ruimte was er niet.
Hij had het net op tijd door, en zette zijn motor weer vooruit. Dit gaf net genoeg ruimte om langs het schip heen te trekken, met een felle dot gas voorwaarts.
Ik kon zo tussen alle grote jongens door naar voren varen in de sluis.
Overwinning voor mijzelf!!

De weg terug leek aanvankelijk perfect te worden. Komen aanvaren, en twee tellen later ging de brug open. Ongeveer een vijf minuten dobberen, en daarna de sluis open.
Ik lag op de een na laatste plaats voor de ingang, en zag tot mijn grote schrik dat de bellenbaan aan stond.
De een na de ander voor mij ging zo zachtjes mogelijk door de bubbels. Drie schepen ramde dan ook de sluismuur met hun achterschip.
Ik wilde vol gas erdoor, maar als ze voor je niet opschieten?
Maar even luidkeels medegedeeld dat ik moeilijk tot stilstand kon komen met mijn motor, en daarna vol gas erop.
Vreemd genoeg gaven ze voor mij nu wel gas, gezien ik met bulderende motor hun kant op spoot
Door de bellenbaan, en direct vol in z'n achteruit. Metertje voor mijn voorganger kwam ik tot stilstand.

Enorm veel zenuwen bedwongen, de eerste keer door een zeesluis.
Gaf een geweldig gevoel.

Bas van Dijk schreef :
Gezond optimisme om dit onder de aanmeermomenten te scharen

ok.. jij een punt ja.
Vlieter1 schreef :

@Fanman: volgas door de bellenbaan is echt niet nodig, die doet niet zo heel veel met je. Belangrijker is om vanaf het invaren totdat je vastlegt continu wat snelheid door het water te houden. Van zoet naar zout heb je stroom op de kont, dus dat maakt je bij lage snelheid al snel onbestuurbaar. Bij zout naar zoet krijg je stroom op de kop, dus je moet tegen kunnen sturen op het moment dat die stroom begint en je kop al meeneem maar je kont nog niet. Met volgas wordt al het gemanoeuvreer veel te bruusk!


Dan mijn mooiste sluis-moment: drukke dag met best wat wachttijd bij een Zeeuwse sluis. Voor ons vaart een motorboot model flatgebouw in, regelmatig horen wij de twee motoren, boeg en hekschroef. Op een meter of 15 van het schip voor hem legt hij 'm vervolgens stil tegen de kant en meert aan. We vragen vriendelijk of hij nog wat door wil schuiven en aan wil sluiten, maar krijgen te horen dat dat niet kan. Dus dan maar met een beetje manoeuvreren eromheen en vervolgens even een paar welgemikte klappen voor en achteruit om weer in de buurt van de sluiswand te komen. Contact maken met een spring en daarop verder tegen de wand drukken. Boot plus bijboot was een ruime 14 meter lang, dus nadien lag het prachtig vol langs de wand, keurig een halve meter tussen de schepen.. Schipper van het bakbeest kwam nog even uitleg geven: hij kon niet aansluiten want ze waren maar met z'n tweeën, wij waren met meer en daardoor konden we deze stunt uithalen volgens hem. Kennelijk is die ene man meer aan boord in zijn ogen tot meer in staat dan zijn drie extra schroeven waarvan ik altijd dacht dat je daar op de centimeter mee zou kunnen manoeuvreren

Het aantal dwarsscheepse schroeven is over het algemeen omgekeerd evenredig met de stuurmanskunst van de eigenaar.

Met een Kolibri 560 de kleine sluis van IJmuiden in. Bij het invaren even achterom gekeken, naar het kanaal, daar kwam niets aanvaren dus net voorbij de helft van de sluis maar aanmeren. De sluiswachter komt melden dat we echt helemaal voorin moeten aanmeren, want er komt nog iemand bij. Geen probleem, wij naar voren, bijna tegen de deur aan afgemeerd en rustig wachten. Na een minuut of vijf komt er een duwcombinatie de sluis in, en die gaat dus achter ons aanmeren. Wij kijken tegen de boeg van de duwbak aan, en kunnen de duwende boot helemaal niet zien. En die boeg komt steeds dichterbij, uiteindelijk ligt ie op zo'n anderhalve meter achter ons, en een lachende schippersknecht staat voorop af te meren. Hij staat hoger dan de kademuur van de sluis, zo ongeveer even hoog als de top van onze mast...
Op het moment dat die duwbak steeds verder naar voren kwam zaten wij niet meer heel rustig aan boord, zo'n Kolibri is dan toch wel erg klein...

Vipe6 schreef :
Hebben daarom de vracht- en passagiersschepen die dingen al jaren, of kan de beroeps niet varen?. Het is echt wel een plus bij manoeuvreren, zelfs wanneer je kunt varen. Ook al zijn het vaak iets andere uitvoeringen dan op een jacht gebruikt wordt.

Proost schreef : Maar wanneer je ze op een jachtte van 9 meter aantreft gaat de bewering wellicht wel vaker op...
overigens is het NIET hebben van een boegschroef ook geen garantie voor het WEL beheersen van de stuurmanskunst.