Onderwerp: 'Lotus' belevenissen

Phoe, je weet ons wel met samengeknepen billen vast te houden in je verhaal. Complimenten! (en verstandig om je gevoel te volgen, naast de rationele argumenten)

Mooi verhaal en goede keuze.

gelukkig ook nog leuke draadjes op het forum, dank.

Ja! Was een bijzondere ervaring. En leuk om te vertellen is dat we inmiddels een hele fijne boot hebben gevonden! Eerst nog keuren volgende week en dan is ze van ons als dat goed is. Yoehoe!!! Ik vertel er later weer over.

Leuk verhaal Lotus. Je schrijft het zo, alsof het lijkt of ik er zelf bij aanwezig ben.
Ga vooral door!

mooi geschreven
een boot, je valt ervoor of niet
hoe mooi een boot ook is, als de onderbuik nee zegt, einde verhaal

wat ik alleen niet snap, hoe die makelaar er mee weg denkt te komen
een boot onder water, zeker op zout, niet mijn kopje thee

Ik vind het ook heel leuk geschreven. Vooral het verschil in benadering van een man en van een vrouw spreekt mij aan en is leerzaam. Ga zo door.

Zo lever ik mijn bijdrage aan het Quotum hier.martinw schreef :

Ganesha

Ik knijp met mijn vingers stevig in het versleten jute kussen waar ik op zit. Het hobbelt. Vol verwondering kijk ik door de voorruit van de oude bus naar de compleet andere wereld die zich voor me afspeelt. Een stoffige verkeersdrukte. De tuk-tuk chauffeur schiet rakelings langs. Een broodmagere riksja man steekt links over. Zijn hele lijf trapt mee om de roestige fietstaxi met potten en pannen vooruit te krijgen. Een driftig toeterend vrachtwagentje rechts vervoert draadmanden met tientallen bolle kippetjes. Amper hebben ze veren, het is hoog en veel te vol. Als ze maar niet vallen…. Slechts centimeters van elkaar verwijderd schuiven we op in de drukte. Een glimlach, een hand, een kakafonie aan geluiden waarvan ik de herkomst niet kan onderscheiden is genoeg om aan te geven wie eerst gaat of wachten moet. Ik kom ogen tekort. Ik grijp me vast en knijp met mijn ogen. Alsof dat zou helpen wanneer er iets gebeurt…. Ik lach en zoek contact met Sandeep, de vriendelijke Indiër naast me. Hij glimt ervan, ziet mijn reactie. ‘Welcome to India, Ganesha takes care!’ Het beeldje van Ganesha, de Hindoe God van de kennis en wijsheid trilt op het versleten dashboard. Elke ochtend wordt hij aanbeden. Het is de beschermheilige van de reiziger die alle obstakels wegneemt. Ik kijk naar het kleurrijke beeldje met het olifantenhoofd en besluit dat ik mijn eigen Ganesha ga zoeken voor thuis aan boord.

Ik denk aan de afgelopen weken en leun met mijn hoofd tegen het raam, het voelt onwerkelijk dat ik nu in India ben om het jaar af te sluiten. Een reis die we bijna een jaar geleden al planden en waarbij we niet konden vermoeden dat er drie idiote maanden aan vooraf zouden gaan. Ik snap nog niet hoe de verkoop van ons huis zo snel gegaan is, we ook nog verhuisd zijn en onze vertrekkersboot hebben kunnen vinden. Weer zijn we een stap dichterbij onze droom, die wereldreis in ’22.

Het is oudjaarsavond op de indrukwekkende heilige Ganges. De zon is onder en het 1-takt motortje van de roeiboot met 10 lagen verf is na een paar keer pruttelen stilgevallen. Aanslingeren met een overleden slinger is een verloren zaak. Een zwarte rookpluim ontdanst de boot. De eigenaar grijpt de loodzware onregelmatige roeispanen en gebruikt de stroming om ons verder te brengen naar een prachtige ceremonie.
‘You make a wish’. Ik open mijn hand en krijg een klein papieren schaaltje in mijn palm. In het midden staat een rood gebakken aardenwerken cupje met vet. Het kaarsje wordt aangestoken en de vriendelijke man wijst naar het water. ‘Let it go’. Ik schuif tegen de rand van de roeiboot en laat het papieren bakje zachtjes in het water glijden. Langzaam drijft het weg. Ik doe een wens. Paul hangt met zijn bakje boven het water. Het water raakt zijn kaars en dooft de vlam. Uit. Hij grist het snel uit het water en gaat op zoek naar de aansteker. Het natte lontje lijkt verloren, rookt. Uiteindelijk lukt het. Een klein vlammetje ontpopt opnieuw. Voorzichtig gaat het kaarsje weer het water in en vindt zijn weg. ‘Gelukkig’ zegt Paul. Ik kruip tegen hem aan, snuif zijn geur.
‘Heb je een wens gedaan’ Vraag ik.
‘Ja’
‘Wat dan?’
‘Hetzelfde als jij…’
‘Denk je?’
‘Ja’
‘Wil je het zeggen?’
‘Ja’
‘Behouden vaart’
Ik lach, hoef niks meer te zeggen.

Gelukkig nieuwjaar.

Zo mooi....Ook ik wens jullie (en eigenlijk iedereen op het forum) een behouden vaart!

Dan wensen we jullie vanaf hier ook een behoufen vaart.
Leuk stukje weer.
Waar is het Topic over jullie vertrekkersboot? Die heb ik denk ik gemist.

Il Cigno, Groom, dank je wel. Op een mooi zeilseizoen maar weer!
Nog niet eens de kans gehad om onze Spaanse Schone te introduceren. We zijn echt superblij met onze nieuwe zeilboot. Een Northwind 47. Ik zal er zeker nog over schrijven groom schreef :

mooi schip,beetje Oyster achtig. veel plezier en mooie verhalen gewenst!

Lotus77 schreef :
Pontevedra?

of de mooie Quelinda?

Speurneus.... de laatste.groom schreef :

Gefeliciteerd, mooie boot! Veel succes en vooral plezier!

Lotus77 schreef :
Die ziet er prachtig uit!!!
Gefeliciteerd.

Dank! Zijn er ook superblij mee. In het voorjaar halen we haar naar NL.
groom schreef :

Prachtige boot. Proficiat!

Lotus77 schreef : Potverdorie, wát een mooie boot zeg. Ik zie veel waar ik blij van wordt. Van harte proficiat!

Ik wil ook niet te boek staan als een "Speurneus" of gluurder, maar erg mooi schip inderdaad.

De boot is bijna net zo mooi als het verhaal
Prachtig en behouden vaart!

Thuis

Ken je dat gevoel dat je zou willen schaterlachen van blijdschap? Dat was precies wat ik die middag wilde. Ik moest er nog even mee wachten. Het kostte me heel wat moeite om mijn gezicht in de plooi te houden totdat het ‘mocht’.

Ik stap de grote loods in. Ik ben nog nooit in zo’n winterstalling geweest. Is dat Duits? Hebben we dat in Nederland ook zo op deze manier? Wat een mooie ruimte, wat een joekels van boten liggen hier. Ik herken haar niet meteen als we haar voor het eerst ontmoeten. Ik sta onder de enorme romp als ik Pauls blik op zoek naar bevestiging. Ik zie aan zijn gezicht dat hij haar ook groot vindt. Het is bijna om bang van te worden. Netjes aangebrachte donkere anti-fouling bedekt de romp en het polyester laat het licht van de ruimte weerkaatsen. Een goed vastgebonden, metershoge ladder geeft toegang naar het achterdek. Ik ben stik benieuwd hoe dat eruitziet. Ik klim naar boven. Het verrast me, was bang dat het kunststof teakdek een afknapper zou worden. Ik val op authentiek en eigenlijk niet op strookjes nep hout. Blijkt dat ik duidelijk niet te snel mag oordelen want dit vind ik oprecht mooi, het past! Ik loop rond en word blij van alles wat ik tegen kom. Ik dwaal af en stel mezelf voor in stormachtig weer en dan weer zonnend aan dek in een blauwe lagune. Laat mij maar dromen. Nuchter blijven! Objectief zijn, Charlotte. Deze Spaanse schone is je duidelijk aan het verleiden.
De binnenruimte maakt me blij. Ik voel ruimte, ervaar licht en knusse kneuterigheid. De boot is doorspekt met ijver van de trotse Duitse eigenaar die zijn boot duidelijk met enige pijn verkoopt. Voor hem blijkt het tijd voor een andere droom, terug naar de basis, naar kleiner, naar een snel wedstrijdzeilertje. De dynamiek met een verkoper die rondleidt in plaats van een makelaar is duidelijk verschillend. Vrijelijk zeggen wat je denkt gaat anders en ik voel me een beetje een indringer in iemands privébezit wanneer ik weer vraag of ik in een kastje mag kijken. Paul en ik kruisen blikken, benoemen wat we zien, lopen rond. Stellen 101 vragen aan de eigenaar. Inspecteren respectvol bijna elk hoekje, elk kastje, de apparatuur, de motor. We ploffen tegelijk in de salonkussens om te voelen hoe het zit en lachen. Ik voel me meer en meer ontspannen. Ik ben thuis en ‘zie’ mezelf hier al wonen. Niet te opvallend natuurlijk, het is de juiste balans tussen oprechte interesse, enthousiasme en het zakelijke spel van de onderhandeling met de verkoper maar dit is mijn boot… ik weet het gewoon. Ik houd me in, weet nog niet wat Paul echt vindt. We hebben afgesproken dat we het unaniem en onafhankelijk van elkaar eens moeten zijn en wil hem niet beïnvloeden met mijn buitensporige enthousiasme.

Twee uur later schud ik de hand van de aardige Duitser, complimenteer hem nogmaals met de prachtige boot en bedank hem voor zijn tijd en rondleiding. Ik weet niet hoe snel ik de auto in moet stappen. ‘En?’ Zeg ik, tegen Paul. ‘Echt een mooie boot!’ reageert hij. Mijn mondhoeken gaan van oor tot oor en ik kan mijn gereserveerdheid niet meer inhouden nu. Yes! Dit is ze!

Ratio moet verhinderen dat we in een deceptie belanden en een impulsaankoop doen. De officiële keuring verloopt positief. De Deense keurmeester is grondig, neemt alle tijd en zet zijn expertise in om haar conditie transparant in beeld te brengen. De Northwind krijgt groen licht, de deal wordt gesloten. Ik denk aan onze eigen eerste boot. Drie jaar hebben we enorm van haar mogen genieten. Helemaal tiptop in orde ligt ze enthousiast in het water op ons te wachten. Benieuwd waar ze dit jaar weer met ons heen mag. Ze weet nog niet dat we afscheid gaan nemen.

Lekker gevoel is dat. Heerlijk.

Vanwaar een Deense keurmeester?

Mooi schip! Als het die mooie Quelinda is is ZF beter bij dan de Valk, daar staat nog onder bod.

Grappig dat op de foto van BB boeg geen naam staat op SB boeg wel.