Onderwerp: 'Lotus' belevenissen

‘Doe vandaag iets waarvoor je toekomstige ik je zal bedanken’. Inwendig glimlach ik vermoeid om de quote die me herinnert aan de reden waarom ik dit ook alweer doe…. Oefenen voor als we de Atlantic gaan oversteken. De zwarte glanzende massa van water met tinten groen, grijs en bruin danst om me heen. Het witte schijnsel van de maan verlicht de zee. Het is 1 uur ’s nachts, windje 4,5 waait over me heen, verscholen zit ik achter de buiskap. Het deinen van de boot op de meters hoge golven zetten de spieren van mijn benen en romp strak en geven balans. Ik ben ingepakt in thermo ondergoed, dubbele sokken, joggingbroek, fleecetrui, sjaal, muts, zeilpak en zit als een michelinpoppetje gewapend met reddingsvest aan dek. Mijn handen voelen koud en tasten als door een verslaving gegrepen handeling in mijn zoute plakkerige jaszakken. Mijn vingers naarstig op zoek naar opwarming die als vloeibare honing ontpopt uit de zojuist geknakte warmtepads. Wat een heerlijk gevoel! Ik kijk om me heen en zie op de lijn van de horizon de rode knipperende verlichting van het windmolenpark opdoemen. Aan bakboordzijde zie ik verlichting van de betonning en kort daarachter groene verlichting die in beweging lijkt te komen. Zie ik het goed? De vissersboot maakt vaart. Mijn levendige fantasie ziet vissers met gele plastic waadbroeken en blauwe mutsen. Mannen met grote handen en bruine nagelriemen die gesmeerd pieren en zagers aan de vishaak laten glijden. Vissers die gespannen dobbers in de gaten houden en zichzelf wakker houden met spiegeleieren en Schippersbitter. De groene lichten komen steeds dichterbij en angstvallig zie ik hoe onze koerslijnen samenkomen. Ik moet wat gaan doen. Zou dat schippersoog mij wel gezien hebben? Ik ben klein en hij is groot…. De associatie met Calimero is er niets bij. Mijn hart klopt merkbaar sneller en door de adrenalinestoot die mijn lijf me geeft, kan ik van kou niks meer opmerken. Alle opties die ik zou kunnen bedenken met mijn onervaren brein, komen voorbij. De verlichting van mijn boot klopt, zal ik extra schijnen in het zeil? De AIS uitlezen, koers wijzigen, snelheid opschroeven of inhouden? Waarom is dit overdag zoveel makkelijker? Ik besluit snelheid te minderen en op het moment dat ik de hendel terughaal, weet ik meteen dat ik hiermee de voltallige bemanning, die bestaat uit mijn man en een bevriende opstapper wakker maak. Een ongewone handeling op een rechte koers midden in de nacht samen met mijn onervarenheid geeft vraagtekens. Geen 5 seconden later zie ik de vissersboot koers wijzigen naar stuurboord, ik ben gezien! Gauw zet ik de hendel terug naar de oude snelheid. Ik voel dat ik weer ontspan, mijn hartfrequentie herstelt zich naar normaalwaarden en rustig wacht ik af of ik mijn bemanning niet heb wakker gemaakt…. Er gebeurt niks, alles blijft stil benedendeks. Ik wil zo graag laten zien dat ik alles onder controle heb, de wacht aan mij kan worden overgelaten en iedereen kan slapen. Tegelijk wil ik krachtig genoeg zijn om hulp in te schakelen als dat nodig is. Dat laatste vind ik lastig. Trouw zet ik mijn tijd voort en plaats elk uur geruisloos en op de ouderwetse manier met de Bretonse plotter en potlood de posities in de kaart. Ik drink mijn instant soepje en eet een te zoete stroopwafel. Ik ga nog een laatste keer staan, mijn ogen turen over de buiskap. Ik voel de wind schuren langs mijn wangen en speur naar veranderingen in het schilderij van de nacht. Vissersboten ver weg krioelen als schorpioenen rond. De rood knipperende lichten komen dichterbij en stralen dreiging uit. Een laatste spray van zout water vult mijn gezicht. Bah wat koud, oh wat stoer! Ik voel me een bikkelharde zeilvrouw. Ik tel de minuten af, het is zover! Ik maak mijn man wakker, geef een kus op zijn wang, de 3 uur ‘nachtwacht’ lopen zijn voorbij. Ik zet oploskoffie en draag als een volleerd schipper over. Onder de indruk van het lichtenspektakel wat opdoemt op zee zegt hij: ‘Wat een lastig stuk heb je gehad schat! En wat was er eigenlijk met de gashendel?’’ Ik doe me stoerder voor dan ik eigenlijk ben, reageer nonchalant dat alles onder controle was en negeer zijn vraag. Ik neem me voor later vandaag terug te komen op de vissersboot, nu niet…. Het megapak aan isolatiemateriaal pel ik af en kruip dan heerlijk onder het dekbed. Moe, tevreden, trots en vooral opgelucht voeg ik deze nacht toe aan mijn portfolio. Slaap lekker!

Wow!
Wat een heerlijke binnenkomer. Welkom op het forum.

Eerlijk verhaal en heel herkenbaar, dank voor het delen.

Herkenbaar.

Mooi en beeldend geschreven, welkom!

Leuk snachts onderweg

mooi beschreven !

maar de atlantic is een stuk makkelijker

ReneK schreef :
Klopt, maar toch nog je ogen open houden.

@Charlotte: goed gedaan!

Leuk!

Paar keer naar Engeland overgestoken met de kolibri 560 op zich wel zeewaardig maar dan zit je dus in de nacht in het donker met zo'n klein bootje met je kont nog geen halve meter boven t water. Best spannend. Boy die laatste x mee was had een vrachtschip in de mist zichtbaar op de AIS kwam dicht langs ging gelukkig goed allemaal maar is spannend voor hem geweest.

Freek

Leuk verhaal! Ik snap alleen die gashandel niet. Windje 4.5 en de motor bij?

H

Prachtig geschreven!

Inderdaad, zo doe je dat. Zien, niet begrijpen, twijfelen, toch maar doen, pfoei, goed gegaan.

De nacht heeft ook voordelen: als je de groene of rode lamp ziet, weet je waar hij heen gaat.

Als die niet verzopen is in de dekverlichting.

Mooi geschreven.
Ben ook benieuwd waarom de motor bij stond.

Dank voor jullie positieve reacties! Begon met windje 4,5, het verhaal is iets ingekort. Daardoor terechte opmerking (motor bij) en uiteraard volstrekt niet nodig. In mijn verhaal even niet gezien. Jullie zaten er helemaal in, scherp!

Mooi verhaal, dank en welkom.

Mooi geschreven, de innerlijke tweestrijd in het vergelijken van de mogelijke consequenties van doen en laten... Pfirsich heeft een heel boek nodig (Zen and the art of motorcycle maintainance), jij kunt het in een niet eens heel lange post. Goed hoor!
Groeten, Peper.

Leuk verhaal om te lezen en zeker herkenbaar!

Peper: pirsig is de naam... goed boek.. evenals dit verhaal net veel plezier gelezen..

Dank voor de correctie, vast teveel in een Duitstalig land doorgebracht

Mooi compliment, doe ik het voor:)

Herkenbaar inderdaad ... leuk hoor!

Volgende verhaal wat meer alinea-indeling? Leest prettiger en maakt het nóg uitnodigender.

Volgende inzending moet dan een chautauqua worden

Mooi geschreven, goed gedaan!

We wachten nu al een behoorlijke tijd op je tweede verhaal Charlotte

Ik stel voor dat je een topic start genaamd "Charlotte verhalen"

Er zijn mensen op het ZF die al zoveel verhalen hebben geschreven dat er meerdere boeken van uitgegeven zijn.
Bij deze meld ik me alvast aan om als eerste koper van een getekend exemplaar genoteerd te worden.

Mooi verwoord en heel herkenbaar allemaal inderdaad. Meer!