Augustus 2020. Ik loop met mevrouw Dekadent op de steigers bij Marina Bruinisse. De verkoopsteiger ligt vol met bootjes. Ook een wat groter schip waar ik ff van dichtbij wilde kijken. Immers, ik wil nog een keer een stap groter om op termijn naar de Middellandse zee te gaan en aan boord langer te verblijven, er te wonen.
De middag is lekker, zon schijnt, weinig wind en mevrouw Dekadent loopt naast me. Dat is een belangrijke opmerking, want ze heeft een plan.
Aan de steiger ligt ook een Excess 11 en een Excess 12. Catamarans uit de Benetau familie. Ik wil er langs lopen, maar dat was buiten mevrouw Dekadent gerekend. Ze stopt en kijkt. Kijkt nog een keer.
Staat te dralen. Ik weet niet goed hoe ik haar mee krijg naar het terras voor een biertje en een wijntje.
Achter ons een stem. 'Wil je even aan boord kijken?' Ik weer af en kijk verlangend naar een mooie grote monohull en naar het terras. 'Nou graag' hoor ik rechts van me. Voor ik het weet haalt de importeur van Excess sleutels uit zijn zak en helpt mevrouw Dekadent aan boord van de Excess 12.
Met frisse tegenzin volg ik hen beiden. Wat moet ik nou op een cat? Zeilt niet, gaat niet overstag, zicht rondom is slecht, hoe moet dat dan met het zeilgevoel, het is duur. Ondertussen houdt de importeur zijn verkooppraatje. Begint over geen helling, betrokken bij het zeilen want de keuken en kajuit ligt op dezelfde hoogte als de grote kuip, je kan je glas op tafel laten staan tijdens het zeilen, veel hutten, eigen toilet, ruimte voor kussentjes, plantje afijn alles komt voorbij. Ik kijk alleen maar 'hoe kom je erbij, het zeilt niet'. 'En waarom een airco, wasmachine, electrische waterkoker....'
'We gaan ook nog ff op de 11 kijken hoor' Mevrouw Dekadent heeft rode bosjes op de wangen. Ze is helemaal opgetogen van het verhaal van de importeur.
Ik zie mijn biertje in gedachten volledig verdampen. In arremoe loop ik achter de importeur en Mevrouw Dekadent aan. Op de 11. Ik heb nog steeds bedenkingen. Mevrouw Dekadent heeft na 4 minuten al besloten dat de 11 te klein is. 'We moeten wel naar grotere gaan kijken, want dit wil ik' Ik zoe een moedige poging; Ik wil ook wat, en dat is een knappe 45 voets monohull. Die zijn ook mooi.
We lopen naar het terras. 'Ik wil rode accenten op onze catamaran. Zou een vaatwasser ook kunnen? Ik wil er wel 1 met een eigenaarshut en niet met 4 hutten. Ligt dat net voorop ook lekker als je in de zon ligt' Ik kom er niet meer tussen. Verslagen loop ik terug naar Dekadent.
September 2024. In mijn omgeving overlijden een paar mensen die ongeveer mijn leeftijd zijn of iets jonger. Nooit toegekomen aan later, als ze zouden gaan genieten. Het maakt me wat onrustig. Altijd bezig met hard werken, geld opzij zetten voor pensioen en ooit die mooie grote monohull. Misschien is dit de tijd om daar aan toe te geven.
Ik begin op youtube wat filmpjes van cataarans in mijn favorieten te vinden. Ik verdenk mevrouw Dekadent ervan dat ze op mijn account iets erop zet. Ik kijk die filmpjes.
In mijn tijdlijn krijg ik ook plaatjes van catamarans te koop.
Je raadt het al, elke catamaran die in Nederland en Belgie te koop ligt 'moeten we even gaan bekijken of we die leuk vinden'. En jahoor, de kilometers vliegen onder de auto door. Er komt een shortlist.
Mei 2025. Ik heb veel gedoe bij mijn opdrachtgever. Veel stress. Ik ben er wel klaar mee. Dat gedoe altijd. Misschien moet ik toch nu gaan genieten. Niet zoveel meer werken en de stress opzoeken, hoewel ik dat eigenlijk wel ver brengt zakelijk gezien. Veel soul searching. Veel wakker gelegen.
4 juni 2025. Ik ben in Den Helder bij de werf waar dekadent op de kant ligt voor wat groot onderhoud. Ik heb een afspraak met de werfbaas. Ik rij weg om een uur of 12. Ik denk, ik rij ff langs Enkhuizen, ff wat bootjes kijken bij de steiger waar de charters liggen en dan ga ik ff lunchen bij de oude haven. Kan ik ook het gedoe bij mijn opdrachtgever nog even doorkauwen.
Ligt er in de oude haven een catamaran die op de shortlist op 1 staat. ik raak in gesprek met de schipper, hij nodigt me uit voor een kop koffie. En passant meldt hij dat het schip over een week in de verkoop komt en dat hij die middag een afspraak heeft met de verkoopmakelaar. Ik neem afscheid van de schipper, met in mijn zak zijn telefoonnummer en mailadres.
Onderweg bel ik mevrouw Dekadent dat ze nooit raadt waar ik geweest ben. In Den Helder toch? Ja ook, maar ik ben op een catamaran geweest. 'Heb je een telefoonnummer, want ik wil ook kijken'.
Lang verhaal kort. Ik heb op 10 juni een catamaran gekocht. De huidige eigenaar vaart dit seizoen er nog mee rond, wat mij de tijd geeft om Dekadent te verkopen. Per 31 maart 2026 ben ik dan volledig eigenaar van een catamaran.
Een Nautitech 40 Open. Uit 2018. Fully loaded met opties. Alles wat ik er op wil.
Dat was dus het plan van Mevrouw Dekadent. En ik ben er volledig in meegegaan. Vrijwillig en in volle overtuiging dat het een goed plan is.
Dekadent
dat jullie er maar lang veel plezier van zullen hebben. 
