Vaste kuiptent.
Inderdaad, een vaste kuiptent i.p.v. buiskap.
Ons bootje is een klassieker. Gebouwd in 1945, eerste keer gerestaureerd in de zeventiger jaren. Bij die restauratie ( eigenlijk grotendeels nieuwbouw op de oude spanten ) is op de boot een vaste buiskap gezet. Eigenlijk meer een kajuitopbouw – doghouse. Zo creëerde men in de laag gehouden boot stahoogte in de achterste meter van de kajuit.
Die vaste buiskap werd intensief gebruikt want ook al was het eigenlijk een jacht, de boot werd jarenlang gevaren als garnalenvisser op de Vlaamse banken. De visser zat dan onder die vaste kap en sleepte een kor over de banken, sturend met een tweeënhalf meter lange helmstok. Uit de regen zitten.
Toen ik de boot kocht heb ik een prachtige kuiptent over de wel erg royale kuip laten maken. Omdat ik algauw liever aan boord woonde dan in een huis stond die tent drie kwart van het jaar op de boot, aldus extra leefruimte creërend.
We varen nu ondertussen vijftien jaar in de Med, reeds op de Franse kanalen heb ik een zomerdakje ofte “Bimini “ gemaakt. Verleden maand heb ik net de derde uitvoering genaaid.
De Mediterrane zon is gevaarlijk. Behalve bij zeer zwaar weer staat die bimini altijd boven de kuip. Ondanks dat en ondanks mijn fobie voor goede kleding in de zon zijn die 15 jaar zomer en winterzon niet goed geweest voor mijn Noordelijke huidje. Ik bedoel maar, hier is schaduw een must. Tijdens de zomer is in de zon zitten enkel voor gekken en onwetenden.
De oorspronkelijke kuiptent staat zo ongeveer vijf maand per jaar opgebouwd. De boot is tenslotte ook mijn woning en die extra grote kuip is een genot.
Helaas, aan alles komt een eind, de tent is na 20 jaar “Op “. In Turkije was tot een paar jaar geleden nog gunstig aan een nieuwe tent te komen, het naar verhouding slechte vakmanschap en de gebruikte materialen deden me afzien van de koop. UV bestendig garen kenden ze niet of ze hadden één bobijntje voor de show.
Ik kan het weten, heb me meerdere zeilafdekkingen laten naaien, moest altijd zelf nanaaien na twee jaar.
De Turkse tentbouwers vragen tegenwoordig meer uurloon dan de Nederlandse en de Grieken, tja, ik moet nog de eerste zien die een mooie strakke kuiptent kan maken.
Ik denk dan ook reeds een tijdje na over een vaste kuiptent. Heb op foto´s met Photoshop gespeeld en heb best mooie resultaten gekregen. De boot krijgt dan een beetje een “Hot rods” uiterlijk. De tent is laag en erg breed, zou de kuip op de laatste halve meter na overdekken. Zelfde hoogtelijn als het doghouse. De constructiedetails heb ik reeds, twee dekbalkjes lamineren met dezelfde bolling van het dekhuis, dak twee lagen zes mm multiplex en de zijkanten uit één stuk plexiglas. De zijkanten zijn vlak, eenvoudig en snel weg te nemen. Worden onder een kooimatras gestouwd tijdens het zeilen.
De plexiglas zijkanten kunnen eventueel geschilderd worden met weglating van “Raampjes “
Sterkte is belangrijk, we hebben hier tijdens de winter heel vaak 45 knopen wind, soms meer.
Onnodig te zeggen dat een dergelijk bouwsel nog geen tiende kost van wat een goed gemaakte stoffen kuiptent kost.
Omdat ik erg veel waarde hecht aan het klassieke uiterlijk van ons bootje is vooral de vormgeving en met name de vorm van de achterste steun van groot belang. Daar moet ik nog een beetje tekenen.
Ook het dak moet zonder de originaliteit van de boot te beinvloeden worden opgebouwd.
Tijdens de winter zeil ik de boot vaak met de kuiptent opgebouwd. Gebruik dan slechts kluiver fok en druil, het grootzeil laat ik in de hoes.
Het is me opgevallen dat veel moderne vooral Franse ontwerpen een soortgelijke vaste kuip / doghouse hebben. De tijd dat men in de zon wou zitten is voorbij.