Onderwerp: Déjà vu, Fram weer terug in de loods.

Hmm nou ja déjà vu, niet echt, maar zo voelt het wel een beetje. Het was ingecalculeerd maar helaas is het wel veel later geworden dan aanvankelijk gepland. Dit draadje gaat over het werk waarvan ik in de afgelopen drie maanden bijna 15kg lichter ben geworden. Die meevaller heb ik alvast in de pocket

Fram is destijds onder stoom en kokend water te water gegaan. Oorzaak was enerzijds de langere bouwtijd dan gepland (heb ik patent op) en anderzijds de verkoop van het pand waarin ik aan het bouwen was. De boot moest er uit en ik had geen zin om nog elders een onderdak voor het bouwproject te vinden. Ze moest varen en is dus als vrijwel kaal casco te water gegaan, met kale niet afgewerkte carbon beams, een onvoldoende schildersysteem en voor de drijvers nog in een verkeerde kleur. Ze zijn wit geschilderd in de tijd dat ik nog niet wist wat de uiteindelijke kleur zou gaan worden.

Maar ze was waterdicht en kon zelfstandig varen, alhoewel met de diesel aanvoer nog uit een jerrycan naast de motor en een nog niet aangesloten Jettruster doorvoer die achteraf toch niet waterdicht is gebleken.

Haar thuishaven ligt aan mijn tuin. De planning was om in een volgende zomer haar voor enkele maanden onder te brengen bij een werf in de buurt om de restant werkzaamheden aan de buitenzijde van de boot af te maken. Door allerlei omstandigheden is dat maar steeds uitgesteld en toen de tijd wel rijp was waren daar de COVID perikelen. Tegelijkertijd heb ik in die periode veel gezeild wat natuurlijk ook veel leuker is dan bouwen.

Ondertussen lag er ook een vrijwel kaal vleugelmastprofiel in de tuin waarvan nog een geschikte mast gemaakt moest worden. De eerste planning was zomer 2019, maar heel eerlijk gezegd was ik er nog niet aan toe en ging liever samen met Sunday zijn nieuwe boot uit Griekenland ophalen. De volgende planning was pas voor de zomer van 2021. Echter deze viel in het water door COVID en een mooie zeilreis naar de Faeröer Eilanden.De daarop volgende planning was zomer 2022 maar die werd gecanceld door een zeilreis rondje Arctic, een niet te versmaden kans op nieuw avontuur. Het project moest dus nog maar even wachten tot de zomer van 2023. Zomer vanwege geschikte verf omstandigheden in een lege winterstalling loods die vast wel ergens te vinden zou zijn. Ik plande 2 maanden maar het zijn er uiteindelijk 3 geworden.

Een aantal zaken hoefden niet op een loods te wachten en konden in het water worden uitgevoerd. Er is bolletjes aan gewerkt binnenin de boot. Het interieur zit er goeddeels in maar moet nog geschilderd worden. De techniek zit er goeddeels in m.u.v. de elektra. De nog kale carbon beams waren nog voorzien van peelply en heb ik met een Gamma grondverfje wit gekalkt voor de UV bescherming. Dat laatste begon uiteindelijk weer af te bladeren en groen door de mos te worden. Irritant gezien ik er elke dag op uitkijk. Echter, voor de aanpak daarvan moest ik eerst een andere heel lastige klus oppakken, het bouwen van de fairings (spoilers) aan de voorkant van de beams. Daarvoor moest er ook weer ruimte in de al overvolle garage komen. Maar al met al gelukt, zie het draadje vanaf hier.

Eindelijk kon ook de constructieve flens tussen drijver en beam afgelamineerd worden. Al met al een heel gedoe om dat op het water vanuit een rubber bootje voor elkaar te krijgen. Wat niet lukte was het afwerken van de buitenrand van de flens. Daarvoor zat het dek van de drijver in de weg. Net als het behoorlijk plamuren van de inmiddels van HB coating voorziene beams. Iets voor de latere zomerklus ergens binnen in een loods.



Die loods is gevonden bij Modus Marine, een geweldig meedenkende club. De sfeer daar doet bij mij warme herinneringen boven komen over het bedrijf waar ik heb gewerkt toen het nog niet overgenomen was door een ander groot bouwbedrijf. Familiegevoel zeg maar en met gemotiveerde medewerkers die nog wat voor elkaar en voor het bedrijf over hebben.



De weer uitgevouwen boot is neergezet op alleen kielondersteuningen onder de drie rompen. Voor het schilderen van de rompen is dat wel handig, maar uiteindelijk moeten de drijvers ook van de beams worden gescheiden en moet ik wat anders verzinnen.

De klussenlijst.

Een behoorlijke klussenlijst waarvoor ik aanvankelijk twee maanden had uitgetrokken, zonder mast overigens. Veel te kort natuurlijk, het zijn er uiteindelijk drie geworden, maar dan wel met mast. Mast bouwen staat onderaan. Oorspronkelijk was die nl. voor ergens in het voorjaar gepland maar ik kon er geen geschikte plek voor vinden. En hoe moeilijk kan dat nou zijn, zo’n mast ?

Je hebt er al een heel avontuur opzitten!
Ongelooflijk!

Ik kan me voorstellen dat de laatste loodjes wel erg zwaar beginnen wegen...

Vooruitzicht: waar ben je van plan te zeilen als ze klaar is? Zitten er grote tochten te kriebelen?

Ilex schreef :
Zeker zitten er grote tochten in het verschiet. Over een paar maanden komen de zeilen maar mijn Bucket list kwa zeiltochten hou ik nog ff voor mij
Ik schat dat het volgend jaar eerst nog wat pielen op het IJsselmeer wordt. Ik moet er immers ook nog mee leren zeilen. Daar gaan al wel 2-3 maanden vanaf wegens een geplande zeilreis naar Groenland. Dus echt serieus met deze tri op stap gaan gaat nog wel een jaartje of twee duren.

Overloop voor grootschoot en HA.

7 plankjes 18x140x3050 Red Cedar, hier besteld, gaan de basis vormen voor de overloop van grootschoot en HA. Door slim zagen moet dat net uit kunnen. Ik begin met de grootschoot overloop en verwacht voldoende over te houden voor de kleinere HA overloop.

Op een geplastificeerde spaanplaat plank van 30x305 teken ik de laagjes hout af. Ik heb de dekrondte op een paar punten ingemeten en die teken ik over op deze plank. Vervolgens geven de horizontale lijntjes op een afstand van 18mm. uit elkaar de laagjes hout aan. De verschillende lengtes daarvan kan ik nu zo van de plank afmeten.

Op een A4tje teken ik de doorsnede, breed van onder en smal van boven. Ik bepaal waar de opgegeven breedte op de constructie tekening ongeveer moet zitten waarmee het profiel compleet is. Verder naar onderen wordt de basis breder dan de planken zijn, maar wat te kort komt kan aangevuld worden met wat ik er in de bovenste lagen afzaag.

Ik ben allergisch voor red cedar houtstof en neem daarvoor wel de benodigde beschermings maatregelen.





In meerdere fasen heb ik de op maat gezaagde delen voorzien van de juiste schuinte en op elkaar gelijmd. Met de rail als mal markeer ik de te boren gaten en gezien de diepte daarvan doe ik dat met de kolomboor om maar goed verticaal te blijven. In een eerdere fase heb ik al grote gaten geboord en die weer afgevuld met dikke epoxy. Dus de kolomboor boort door dikke epoxy ipv hout. Dat moet een goede bescherming geven tegen de effecten van een eventuele inwatering langs de bouten.



Dan wordt het tijd om het ding te gaan passen en te voorzien van de juiste schuinte in langsscheepse richting. De bouten gaan door en door met een moer aan de onderzijde van het dek van de achterkajuit. Op zeker moment gaat dat niet meer omdat de rail breder wordt dan de boot.



Voor de buitenste 5 bouten heb ik daarom een verloren inslagmoer toegepast. Het geheel wordt weer ruimschoots in dikke epoxy ingekapseld.

De einden die het dek nog raken wordt een kwestie van opvullen en schaven.






De uiteindelijke exacte passing maak ik door het dek te voorzien van lossingstape (bruine verpakkingstape op een ondergrond van schilderstape) en de balk in de dikke epoxy te drukken. Perfect resultaat uiteraard.




Dan komt het deel dat buiten de boot uitsteekt aan de beurt. Met wat hulp hout als mal vul ik die ruimte op met op maat gezaagde en samengestelde plankjes.




De volgende stap is het fatsoeneren van de gevormde overloop basis en het aanbrengen van glasweefsel laminaat. Voor de lastige uiteinden doe ik dat mbv vacuüm.



De overloop voor de HA zit in de weg voor lijnen die vanaf het voordek naar achteren lopen. Ik weet nog niet waar die precies lopen en hoeveel het er zijn, alles nog afhankelijk van ….., maar voorzie de overloop basis van voldoende composiet pijpjes om een doorvoer van lijnen mogelijk te maken

De grootschoot overloopbasis zit vastgelijmd en afgelamineerd op het achterdek maar voor de HA overloop was daar geen tijd meer voor.



Op naar de Modus Marine werf. De HA overloop ga ik daar vastzetten en aflamineren.



In de loods van Modus is dat een makkelijker klusje dan in het water, zoals bij de grootschoot overloop. Ik heb een eerste poging gedaan om de dekluiken te verwijderen. Dat is niet gelukt (waarover later meer) dus voor nu maar afgedekt met plastic folie en tape. De overloop basis is eerst vastgelijmd en daarna voorzien van laminaat met overlap over het dek. Plamuren en schilderen is de volgende stap.

Helaas ontbrak de tijd om ook nog de rail zelf te monteren. Dat is weer een klusje voor thuis. De boutgaatjes zijn tijdelijk afgedekt met een stukje tape.

Aanvankelijk zag ik er erg tegenop om een grootschoot overloop te maken. Het oorspronkelijke plan was een rond lopende overloop met een radius van ongeveer de giek lengte. Het dek is op die plek en in die vorm voorzien van een high density schuim. Uiteindelijk is het dat om diverse redenen niet geworden. Te gecompliceerd, te veel werk, te duur., etc. Lange tijd heb ik mijzelf gesust met het idee om helemaal geen overloop toe te passen maar de grootschoot te schoten vanuit beide boorden, dus in een omgekeerde V vorm ofwel Oceaanschoot. Diverse multihulls varen daar succesvol mee rond. Maar toen zag ik bij een F-36 tri hoe het laminaat werd verwrongen op de plek van de beide blokken in de boorden. De krachten zijn groot dus moet daar eerst ook een versterking komen. Heb ik helemaal geen zin in dus uiteindelijk toch maar weer voor deze meer traditionele overloop gekozen. Enig probleempje was het ontbreken van voldoende high density schuim in de sandwichkern onder de nu recht lopende track.

Bij het passen van de eerste bouwfase van de houten overloopbasis heb ik de gaten daarom doorgeboord tot in de schuim kern, maar niet door en door. Met een scherp geslepen inbussleutel in de boormachine vervolgens het schuim rondom het gat verwijderd en vervangen door dikke epoxy om de compressiekrachten van de boutmoeren te kunnen opvangen.

Overigens heb ik op dezelfde wijze het sandwichedek onder de HA overlooprail versterkt.

Verstandig, wij varen er nu een seizoen mee rond en het werkt wel maar het is toch een draak
Veel lijn, op drie plekken los en vast, rondslingerende drielopers met klem en weinig kracht.

Lieren monteren (1)

Ik heb er 6 aangeschaft, mooie degelijke Andersen ST46 lieren. De lijnen van grootschoot en HA zijn vertraagd dus dat moet wel lukken met dit maatje 46. Beide schoten worden bedient op het kajuitdak. Ben je shorthanded en achter het stuurwiel is dat niet handig. Daarom wil ik beide schoten ook kunnen trimmen van achter het stuurwiel. Om die reden is het een soort van “German sheeting” geworden maar dan net ff anders.

De kuiprand is schuin afwaterend. Als je daar de lier koud opzet wordt de hoek van de schoot t.o.v. de lier ongunstig beïnvloed. Dus liever zie ik de lier op een horizontale basis staan, gezien in dwarsrichting van de boot. In langsrichting is de schuinte geen probleem (denk ik) Er moet dus een vulstukje gemaakt worden. In eerste instantie dacht ik daarvoor een MDF malletje in de juiste schuinte te maken en daarin of daarop het vulstuk te lamineren. Al gauw blijkt dat dat te veel werk is en bedenk een andere oplossing.

Om te beginnen een platte plaat te lamineren in een dikte van een mm of 5. Vervolgens daar in de breedte smaller wordende stroken vanaf te zagen en die trapsgewijs weer op elkaar lijmen. Het trapje vervolgens weer afdekken met een hele plaat en dikke epoxy om de over gebleven ruimtes te vullen. Van deze nu schuine plaat twee ronde vulstukken uitzagen, één voor stuurboord en één voor bakboord. Ik zou er nog uit gewichtsbesparing nog een ring van kunnen maken en de binnenzijde op vullen met schuim, maar doe het niet. Uit luiheid denk ik want weer extra werk. Daar heb ik al genoeg van.

Dus, zo gezegd zo gedaan





Helaas is de proefplaatsing, nog in de thuishaven in het water, een flinke misser. Ik had de lier zo dicht mogelijk bij het stuurwiel geplaatst en rekening gehouden met de onderliggende constructie en bulkheads. Ruimte zat t.o.v. de beam maar toen ff vergeten dat het uiteinde van de beam sterk naar binnen komt bij het opklappen. Het botst. Dus de boutgaten maar weer dicht gekleid en een nieuwe positie iets verder naar voren bepalen. Nu wel met een controle van het vouw traject van de beam.



In rood de oude dichtgemaakte gaten (ongeveer).

Uiteindelijk is het resultaat weer bevredigend.

O heerlijk, weer een hele serie klusberichten. Smullen!

Lieren monteren (2).

Dan de lieren op het kajuitdak. Ik heb mijzelf getrakteerd op een elektrische lier aan bakboord om te voorkomen dat ik ga opzien tegen het zetten van het grootzeil. Dat is best nog een hele hijs en ik wordt ook een dagje ouder



Het is even slikken maar daarvoor moet best een groot gat in het dak geboord worden. In de montage handleiding wordt een diameter aangegeven die veel groter is dan strikt noodzakelijk. De reden ontgaat mij en ik besluit een goed passend gat te maken.



Om het schuim af te dekken dit uitgefreesd met een Dremel en weer opgevuld met stijve epoxy, microballoons in dit geval. Je kunt het strak afmessen of ruimer vullen en na uitharding opnieuw doorboren. Het is maar net hoe mijn pet staat, dit keer kies ik voor ruim vullen en nadien weer uitboren. Is een fractie minder werk en meteen strak.





De positie van de boorgaten t.o.v. het gat voor de koppeling met de elektromotor is kritisch. Daarom heb ik de koppelring tussen lier en motor precies in het midden van het gat gesteld, rekening houdend met de positie van de motor, precies passend aan de voorzijde van het kajuitschot en parallel daar aan, alsmede met de aanbevolen trekrichting van de lier zelf. Vervolgens de gaten voor de lier montage doorboord. Verdere versterking van het schuim is niet nodig omdat hier high density schuim in de kern zit.





Omdat het dak enigszins rond is wiebelen de lieren als ze er koud opstaan. Dus hier moet weer wat opgevuld worden. Het wordt dikke epoxy. Ik stel de lieren op geen, één of twee nylon ringetjes. Hiermee is de passing bepaald. Nu zorgvuldig aftapen en voor mijn gemak plaats ik ook nog rondom wat vulplaatjes als geleiding voor het plamuurmes bij het aanbrengen van de dikke epoxy. Zo ontstaat een gelijkmatige dikte van de laag epoxy. Echter de onderkant van de lier voorzie ik ook nog van een laag epoxy zodat er iig genoeg is voor een “vol en zat” resultaat. De nylon ringen heb ik met een tapeje tijdelijk aan de bouten vastgezet. Deze zorgen uiteindelijk voor de juiste dikte van de laag dikke epoxy. Het te veel (niet te veel, daar zorgen de nylon ringetjes voor) wordt eruit geperst met het aandraaien van de moeren aan de onderzijde van het dak. Vlak voor het in de epoxy drukken moet het tapeje er nog af. Voor de lossing heb ik de onderzijde van de voetplaat weer van bruine tape voorzien. Om het niet te laten ontaarden in een vieze kleverige bende is voorbereiding al het halve werk. Ik bind een touwtje aan de voetplaat van de lier om deze met één hand op de juiste positie te kunnen laten zakken. De bouten heb ik al doorgestoken zodat ik met de andere hand deze kan sturen om in het gat te zakken zonder al te veel in de epoxy te roeren. En de tapejes te verwijderen. Overigens heb ik onder de boutkoppen ook een aantal ringen op elkaar gelegd om de boutkop boven de rand van de voetplaat te laten uitsteken. Dit voor mijn gemak om makkelijker bij de boutkop te komen.

Na uitharding zit alles vast dus is het zaak niet al te veel epoxy op de bouten (en moeren) te laten komen en ook niet te lang te wachten om na uitharding de bouten weer te lossen. Die kunnen soms enorm vastgelijmd zitten. Om die reden ook stalen bouten en moeren gebruikt ipv rvs. Die zijn wat sterker. Maar gelukkig gaat het lossen weer prima en blijft er een mooi hard epoxy vlak over waarop de lieren nu eenvoudig gemonteerd kunnen worden.

Noballast schreef : Dat was ook mijn oorspronkelijke plan toen ik mijn boot heb gebouwd, maar toen ik hoorde wat een gekromde rail moest kosten heb ik daar heel erg snel vanaf gezien. Ik heb nu 100.000 mijl gevaren met een rechte overloop welke ongeveer een vergelijkbare gieklengte/overloop lengte verhouding lijkt te hebben als met jouw boot, volledig probleemloos. Die ronde overlopen zijn eigenlijk een oplossing van een niet bestaand probleem.

Lekker om je vorderingen te lezen! Fraai.

Prachtig Henny, alleen de titel van dit draadje....
Ik dacht even: Shit! mast er weer af, en weer terug in de loods?? Wat is er in vredesnaam zo mis gegaan de laatste dagen.

Ja, mooie clickbait niet
Maar zo was het niet bedoeld hoor, meer als weerspiegeling hoe ik er zelf in zit ondanks dat het wel zo gepland was. Noodzakelijk maar niet leuk, muv de mast bouwen. Die geeft veel vitamientjes nu dat ook gedaan is.

Drijvers demonteren en beamflensen fatsoeneren.

De boot is neergezet op houten blokken met alleen kiel ondersteuning onder alle drie rompen. Wil ik de drijvers kunnen demonteren dan moet de middenromp worden behoed voor omvallen. Ik ga op zoek naar twee passende bokken, een brede achter en een smallere voor de voorzijde van de boot.

De werf heeft strikt verboden dat klanten zelfstandig met bokken aan de gang gaan in de zin van aanpassen of verplaatsen. Logisch uiteraard. Maar ha, dat geldt dus niet voor mij. Er staan helemaal geen bokken onder mijn boot Alleen wat blokken hout waar die op staat en de bokken die ik op het oog heb zijn aanvullend daar aan. Ik leg het uit op het werfkantoor waar nog iemand aanwezig is. Alle werfmannen zijn op vakantie maar ik kan het allemaal zelf rooien.

“Nou, vooruit dan maar” is de reactie.



Even flink doorpakken. De smallere bok staat binnen in de loods en kan ik naar de boot manoeuvreren. Maar de brede bok vind ik ergens achterin op het buitenterrein. Ik vind een geschikt stalen karretje waar ik het zware ding in fases opgeduwd krijg. Het losse grind waar ik doorheen moet duwen/trekken is nog ff flink ploeteren maar het lukt. Eenmaal binnen is het verder zo gepiept.

De drijvers laat ik nog op de ondersteuning staan maar maak ze wel helemaal los. Volgende week zijn de mannen terug van vakantie, want die heb ik wel nodig om mbv de heftruck de drijvers te laten zakken. Ik zou het zelf kunnen mbv een plateau lift of zoiets maar heb geen zin in zoveel gedoe. Met de heftruck is het immers zo gepiept en ik wil ze deelgenoot maken van de bokken die ik geplaatst heb. In de tussentijd timmer ik 4 verrijdbare bokjes in elkaar om de drijvers op te kunnen zetten en te verplaatsen.

Evengoed realiseer ik mij maar al te goed hoeveel mazzel ik heb gehad met de werkplaats waarin ik de boot gebouwd heb.



Daar heb ik alle voorzieningen aan kunnen brengen om met de bootrompen geheel zelfstandig en in allerlei standen te manoeuvreren. 4 elektrische takels onder het dak, een loopkat, palletwagens, heftruck, o zo makkelijk allemaal. Maar goed, men is hier erg bereidwillig genoeg om mij af en toe te assisteren met de heftruck.



Wetende dat de demontage van de drijvers ooit stond te gebeuren heb ik bij de eerste montage aan de beams afgezien van een of andere afdichting tussen flens en dek. Waterdicht was dat niet maar dat kon verder geen kwaad. Behalve dan dat ik zo af en toe wat lekwater moest verwijderen. Nu heb ik het voordeel ervan. De drijvers komen makkelijk los van de beams, zet ze op mijn karretjes en rijdt de drijvers naar achteren en uit de weg. De vloer is erg ruw en de wieltjes zijn maar klein, dus moet dat wel met de nodige voorzichtigheid gebeuren.



Helaas lijken de wieltjes onder het voorste bokje niet sterk genoeg en ze willen maar slecht rollen over de ruwe betonvloer die ook nog vol gaten zit. Dus moet ik de de bok aanpassen en op een “hondje” met grotere wielen zetten. Die heb ik thuis nog staan, twee zelfs. Met een kettingtakel onder de beam kan ik de drijver net hoog genoeg optillen om het geheel te vervangen.




Omdat ik de eerste drie lagen verf eerder heb aangebracht moet het dek ter plaatse van de flenzen bijgewerkt worden. Daar komen ook nog nieuwe gaten voor de uitbreiding van de flensbouten rondom de later aangebrachte fairing (spoiler) in Met mijn “scherp geslepen inbussleutel in de boormachine” methode rommel ik het schuim weer weg en vervang dat door harde epoxy.

Nu kan ik (eindelijk) goed bij de aangelamineerde flenzen en meteen ook de viezige bruine taperesten op de drijver weg poetsen. Hetgeen overigens prima gaat met een caramel schijf in de boormachine. Met de decoupeerzaag geef ik een mooie strakke vorm aan de flens. Eentje blijkt daarvoor net te kort gemaakt te zijn en met behulp van een malletje lamineer ik er een stukje aan. Ook weer opgelost.








Eindelijk en wat een fijn gezicht weer. Het ziet er weer netjes uit. Bij de terug montage van de drijvers aan de beams gebruik ik nu wel afdichting in de vorm van butyltape dat ik met een paar mm. ruimte t.o.v. de buitenzijde flens aanbreng. Zo ontstaat een klein sponninkje dat ik later met transparante Polymax netjes afkit.

In wezen is de bevestiging van de drijver aan de beams een conische pen en gat verbinding. Een M24 bout in het centrum van de pen houdt de verbinding in stand. Door de nauwe passing is dit zo een star ingeklemde verbinding geworden. Aanvullend daar aan is de flens die d.m.v. M12 bouten aan het dek is vastgezet. Het is een essentiële ingeklemde verbinding die moet voorkomen dat het vierkant tussen beams, drijver en middenromp kan vervormen. De verbinding van de beam aan de middenromp is alleen bedoeld om de drukkrachten op te nemen.



Aanvullend hier aan lopen er onder het trampolinenet nog twee strak gespannen diagonale Dyneema stagen die bedoeld zijn om eventuele extra externe krachten, bijvoorbeeld door een aanvaring met een drijver tegen een een steiger, mede te helpen opvangen.

Ik ondersteun de drijvers weer onder alleen de kiel zodat de heftruck kan loslaten. Ook de bokken onder de middenromp kunnen nu weer weg. Voor het aandraaien van de centrale M24 moer krik ik eerst de drijver t.p.v. de beam omhoog zover als ik durf. Later in het water zal ik het aandraaimoment nog wel eens controleren. Nu kan ik ook de laatste verflagen aanbrengen. Dat kon eerder niet omdat de bokjes daarvoor in de weg zaten.

Schilderwerk.



Daar was het o.a. om begonnen, terug de loods in. Ik heb ruim 40kg DD lak en nog wat primers verbruikt. Bewust gekozen voor kleinere verpakking (1kg per set ipv 7,5kg sets) omdat dat het mengen makkelijker maakt en ik meer zicht op het verbruik houd. In het begin hield ik nog wat te veel over naar mijn zin maar vanwege de herhaal factor werd dat allengs minder tot verwaarloosbaar. DD is duur en te veel weggooien is zonde. Alles buitenom moet aangepakt worden, 3 rompen, waterlijnen, dek, kuip en 4 beams. Het onderwaterschip (originele Coppercoat) hoeft alleen maar schoongemaakt en wat opgeschuurd te worden.



Nadeel van de zomer is wel dat het ook te warm kan worden. Zeker in zo’n massaloze ongeïsoleerde Romney loods met lichtstraat dat zich kwa opwarming en afkoeling gedraagt als een auto. Het was net in de periode van de hittegolf en temperaturen van 40 graden (en hoger) waren geen uitzondering. Een enkele middag ben ik gevlucht omdat het geen doen meer was.

Stof is een ander probleem. De vloer is ronduit smerig, zanderig en stoffig. Vanwege de bedrijvigheid gaan de overhead deuren regelmatig open en tijdens die hitte dagen is dat ook heel noodzakelijk dat ze open staan en doortocht om niet het loodje te leggen. Maar voor de stof vermijding is dat niet fijn. Dus heb ik algauw een streng regime voor mijzelf ingesteld. Vanaf 6 uur smorgens de verf mengen in een nog koele loods, half uurtje laten voor reageren en verven maar. Meestal ben ik dan zo tussen 9 en 10 uur in de ochtend al klaar. Met de deuren dicht en nog voor de grote warmte en toenemende bedrijvigheid. Rond die tijd staat ook de zon al zodanig hoog dat deze via de lichtstraat op de stuurboorddrijver schijnt met aldaar snel oplopende opervlakte temperatuur. Ik begin dus steeds aan stuurboord en eindig aan de langer koel blijvende bakboord zijde. Gedurende de dag komt de hele boot aan de beurt kwa zonbestraling maar dan ben ik al lang klaar met schilderen. Na het verfwerk een uurtje of twee met rust laten en daarna andere onderdelen aanpakken, mits de hitte dat nog toelaat.
Of mij in de schaduw ff op ZF verpozen



Het systeem is schoonmaken (met Blue Wonder doekjes = aanrader), schuren met korrel 320 en ontvetten, 3 lagen DD rollen met een droogtijd van 24 uur tussen de lagen en zonder schuren. Vervolgens de derde laag wel weer schuren, nu met korrel 400 en de laatste vierde laag aanbrengen. Daar waar anti-slip moet komen nog een vijfde laag met toevoeging van anti-slip korrels. Het oppervlak maakte ik stof vrij met zowel ontvetter als kleef doekjes. Het vergt een zekere planning ivm de temperatuur, routing, bereikbaarheid, de- en montage drijvers, bereikbaarheid beam onderdelen, schoon houden, stof vermijding, afplakken, beschermen, etc.



Anti-slip aanbrengen door toevoeging van anti-slip poeder aan de verf had ik nog niet eerder gedaan, dus geen ervaring mee. Begonnen met de beams heb ik daarvoor 5 gewichts procenten (50 gram op 1 kg) toegepast. Best nog lastig om dat netjes te verven. Het resultaat is acceptabel, alhoewel het aandeel korrels mager lijkt.



Iemand hier op ZF vond dat je wel minimaal 10% moest toepassen. Daar heb ik het kajuitdak mee gedaan en ook direct daar weer spijt van gekregen. Dat was nog veel lastiger om gelijkmatig te verdelen. Met een onregelmatig resultaat dus. Het feit dat ik dit vanaf de zijkant vanaf een trap heb gedaan heeft daar ook negatief aan bijgedragen. Als je je ver moet uitrekken om het midden van de boot te bereiken heb je minder controle over de druk op het rolletje en is het gelijkmatig verdelen van de stroperige verf nog lastiger.



Anti-slip in de kuip en op de drijvers heb ik vervolgens gedaan in een verhouding van 7,5%. Dat is denk ik wel een goede middenmaat maar ook mede geholpen door dat ik er dicht op sta en inmiddels de techniek beter onder controle heb.

Er zijn nog andere anti-slip methoden. Zoals de korrels uitstrooien (zag ik niet zitten) of een speciaal anti-slip product te gebruiken zoals Kiwi-grip. Zag ik ook niet zitten gezien ander product dus meer werk en gedoe. Maar belangrijker, ik wilde de anti-slip niet laten contrasteren in eilandjes, dus dezelfde kleur als de rest van de boot. De tijd zal leren of ik er tevreden mee ben.



Aan de beams heb ik veel werk gehad. De voor- en bovenkant waren niet naar mijn zin en heb ik strakker gemaakt met plamuur. Het resultaat is nog steeds niet helemaal naar mijn zin maar wel stukken beter dan dat het was. Ik hou mezelf voor dat je de onregelmatigheden straks door de anti-slip niet meer ziet.

Ik heb dit uitgevoerd met finishing plamuur van De IJssel. Ik heb sterke voorkeur voor het plamuren met LG plamuur, ook van De IJssel. Dat werkt en schuurt veel prettiger dan de gele finishing variant, die meer geschikt is voor …… eh ……. de finishing. Maar daar heb ik nog meer dan voldoende kilo’s van staan en de LG is bijna op.



De onderzijde van de beams heb ik helemaal niet geplamuurd. Hoeft ook niet en dat de constructieve carbonlagen zichtbaar blijven onder de witte verf vind ik niet erg. Wel dat de vezelstructuur zichtbaar is dus dat wil ik wel weg geplamuurd hebben. Een K-klus eigenlijk, lastig te schuren en lastig bij komen. Her en der wel wat geprobeerd maar te arbeidsintensief naar mijn zin.

Dan gaat de telefoon. Collega ZF-er en moderator Erik Snel is in de buurt en wil ff komen kijken. Tuurlijk, gezellig. Hij geeft de gouden tip om tweecolor te gebruiken. Dit is een vullende twee componenten lak dat met name ook in in de beton industrie mallenbouw wordt toegepast. Het past echter ook onder het DD lak systeem. Dus daar 2 kilo van besteld om te proberen. Het blijkt een heerlijk smeuïge dikke voorlak te zijn die strak afvloeit en alweer na 2 uur schuurbaar is mocht dat nodig zijn. Het effent de structuur van de vezels cq. peelply.

Ik zie op tegen het schilderwerk binnenin de boot, dat komende winter uitgevoerd gaat worden. Vooral vanwege het plamuur- en schuurwerk dat nog nodig is. Deze verf lijkt mij een prachtig product om het meeste plamuurwerk te vermijden en toch met DD lak een strak resultaat te krijgen. We gaan het zien.

Alles wat aan dek is bevestigd is voorzien van butyltape voor de waterdichtheid. Dat heeft absoluut perfect gewerkt, alleen heb ik daar niet de gangbare butyltape voor gebruikt maar het tackytape waarmee ik de vele vacuumzakken tijdens de bouw van de boot heb afgedicht. Dat is ook een soort butyltape en ik had er immers nog genoeg van liggen. Dus waarom niet.

Inmiddels weet ik waarom niet

Ik heb mij erg verkeken op de kleefkracht van deze tape. Die is dermate groot dat de bevestigings bouten er nog maar voor de kat z’n viool in hebben gezeten. Na verwijderen van de bouten is het luikframe alsnog niet los te krijgen. Ik heb wat geëxperimenteerd met afplakken ipv demonteren voor het verfwerk maar dat is eigenlijk geen doen bij de in dek verzonken luiken. Ze moeten er uit.

Uiteindelijk zet ik dan maar grof geschut in, brute kracht mbv wat houten balken en lijmtangen. Stuk voor stuk geven ze het op waarbij het tackytape moeilijk verwijderbare resten achterlaat. Kleverig rubber lijkt het wel en het moet cm voor cm verwijderd worden, de kleinere restanten mbv wasbenzine. De Action doet goede zaken met de verkoop van vele rollen keuken papier en ik maak het thuisfront niet blij met het verzoek om de frames schoon te maken die ik mee naar huis heb genomen. Wat op de boot achterblijft aan kleverige zwarte troep neem ik zelf voor mijn rekening. Wat een bende zeg. Gelukkig zijn ze er wel zonder schade uitgekomen.

Desondanks, terug montage weer met butyltape, maar nu de soort die er ook voor bedoeld is, goed afdicht en makkelijk verwijderbaar blijft. Had ik notabene ook dik 200m. van in mijn voorraad liggen. Ooit overgenomen van een werf die er mee ophield.

De inkoop van de verf met een inschatting van het verbruik is niet helemaal jofel. Ik heb te veel wit en te weinig groen ingekocht. Wit is geen probleem, dat gaat op in het interieur, van groen kom ik te kort en bestel er nog 4kg. bij.



Na verwerking ervan schrik ik mij een hoedje. De nabestelde groene verf is veel blauwer. Het zit nog alleen op de drijvers en het verschil met de middenromp is treffend. Ik vraag anderen hun oordeel en die bevestigen het. Veel blauwer. Toevallig is ook de verfmengspecialist van de werf in de buurt en ook die vraag ik om zijn oordeel. Hij is niet zeker maar bekend ook dat hij kleurenblind is (?!) echt, geen grap. Maar hij komt terug met een spectrophotometer dat uitsluitsel zal geven.



Van alle rompen meet hij de intensiteit van het licht in iedere golflengte, en dus elke kleur, op en download de gegevens in de computer. Die analyseert de meting, concludeert welke kleur het is en vergelijkt dit met een bekende kleur in zijn database. Het blijkt dat in alle metingen dezelfde pigmenten en onderlinge verhoudigen zijn gebruikt. Het vergelijk met de database kleur geeft wel een gering verschillen. Maar waarom zien we dan toch een andere kleur.



Terugkomend in de loods is er nog maar één drijver blauwer dan de rest. Verrek, het komt door de lichtinval. Ik kies een positie waarin ik probeer om drie verschillende kleuren te fotograferen. Dat lukt ook nog. Hmm, wel een opluchting. Overigens adviseert de verf leverancier (De IJssel) eerst een proefstuk te maken om de kleur te testen. Ook staat op de sticker een voorbehoud voor geringe kleur afwijkingen. Die heeft zich dus wel ingedekt. Een paar gratis potjes groen zit er dus niet in

De tijdsdruk neemt toe. Eind van de maand, als de loods weer vrij gemaakt moet worden voor de winterstallers, komt in zicht en de mast moet ik nog aan beginnen. Er is nog zoveel te doen en ondertussen ben ik het strakke schilderregiem meer dan zat, om nog niet te spreken over het schuren. Ik kijk nog eens goed naar de middenromp en besluit dat het klaar is. Een vierde laag (na schuren) maakt het niet veel mooier en ik kan nu de tijd wel beter gebruiken. Mede door een rekenfoutje waardoor die extra 4kg. groen ook nog te weinig is Ben er klaar mee.

Klussen zat nog

Tjonge jonge wat een klus man, RESPECT !

Een andere reden om het water uit te moeten was het aanbrengen van twee nieuwe huiddoorvoeren in het onderwaterschip en het opnieuw, nu wel waterdicht, aanbrengen van de grote Jettruster doorvoer. Daar is hier al genoeg over geschreven.

De nieuwe doorvoeren zijn voor de watertoevoer van toilet en watermaker en de andere is voor de Garmin Airmar DST810 Triducer. Vanwege de sandwich romp vergt de montage ietsje meer dan alleen een gaatje boren. Vanwege de dunne binnenhuid pas ik ook een extra epoxylaminaat plaatje toe voor de stevigheid.



Voor de Trudesign doorvoer is het een ruim passend gaatje boren en met de Dremel rondom het gat ongeveer 1-1,5 cm. diep schuim wegfrezen.



Vervolgens ruim vullen met dikke epoxy, eveneens smeer ik dikke epoxy op het goed schoon gemaakte schroefdraad en flens van de Trudesign en steek de doorvoer van buitenaf door het gat. Om te voorkomen dat het er weer uitvalt heb ik er een steuntje onder gezet. De bovenzijde van de schroefdraad blijft vrij van epoxy omdat ik er een stukje tape op heb geplakt.



Aan de binnenzijde smeer ik het epoxylaminaat plaatje en de romp ruim in met dikke epoxy, schuif het over de doorgestoken doorvoer, haal de tape eraf en draai de moer van de Trudesign handvast aan zodat de dikke epoxy er rondom mooi uitpuilt. Na uitharding is de doorvoer één geheel met de romp geworden. De afsluiter gaat er vervolgens met Sika 291i kit op.



De transducer doorvoer vraagt om iets meer handelingen. Weer met een extra epoxylaminaat plaatje ter versterking van het binnenlaminaat. Het eerste gat is ruim groter dan de doorsnede van de transducer maar gaat niet door en door. Het stopt tegen de buitenhuid en het schuim heb ik uit de kern verwijderd. Een stukje pvc pijp van rond 50mm vormt de mal om in de omtrek het weggehaalde schuim te vervangen door dikke epoxy. Met een tijdelijk boutje door het midden en een contraplaatje bovenop lijm ik zo het epoxylaminaat plaatje er boven op. De ruimte tussen pvc malletje en schuim is gevuld met dikke epoxy. Na uitharding daarvan kan de bout en pvc mal verwijderd worden en blijft een mooi rond gat van 50mm over. Deze boor ik dan nog verder open door het buitenlaminaat. Nu is het gat klaar om de transducer doorvoer met Sika 291i kit te monteren.

Prachtig hoor en heerlijk om te lezen. Maar wat een werk... Mijn complimenten!

Goed bezig, volgens het boekje!

Nieuwe plakletters.



De naam in lettertype “Hand of Sean” van 123sticker.nl



De letter voor het boottype wilde ik in Farrier stijl hebben. Het lettertype bleek echter niet zomaar te achterhalen cq. beschikbaar als lettertype bij 123sticker. Dus toen maar een print screen gemaakt op de (oude) Farrier Marine website, de jpg afbeelding geconverteerd naar een (vector) .eps bestand en deze ge-upload naar de sticker maker. Dat werkte



Naam van de thuishaven, ook van Internet gejat en geconverteerd naar een .eps bestand zodat het in plakletters uitgesneden kon worden.
Pas bij het aanbrengen van de sticker zag ik dat in het liggende deel van de L een fototoestel icon zit over het hoofd gezien dus.

Misschien domme vraag of is misschien al voorbij gekomen,
maar kun je ook achteruit slaan met zo`n jet-thruster ?

Reed schreef :
Nee, je moet het vergelijken met een boeg- en hekschroef.

Daar wordt lekker hard gewerkt ik hoop dat je m nou vlot af krijgt.
Multihull, ik vind het zelf nog steeds erg duur zeilen althans de kajuit versie, dure schepen en dure ligplaats maar razendsnel natuurlijk!
En die snelheid lokt! Ik had een paar jaar terug een bod op de minicat van Laura Dekker gedaan gelukkig is die naar een ander gegaan. Het idee minicat bleef wat kriebelen ook omdat het makkelijk leek zonder ligplaats. Maar t is hooguit de helft van de echte strandcatamaran. Ik ben twee weken terug in Almere geweest ik heb daar paar uur met een nacra 570 gezeild met instructeur. We hebben ook om gelegen en moeten richten. Maar ook ontzettend hard over het Markermeer geknald misschien wel 20 knopen. Vette fun. Dat in een trimaran waarmee je op vakantie kunt moet helemaal geweldig zijn!

Freek