Onderwerp: Angst tijdens het zeilen.

Mijn nieuwe stukje van de week gaat over angst tijdens het zeilen.

Het gebeurt mij regelmatig dat ik tijdens het zeilen denk.. 'help, waar ben ik mee in vredesnaam mee bezig, in een plastic dobber op de grote zee?' Sterker nog, nu ik meer ervaring heb zie ik ook de gevaren beter...

Hebben meer mensen dat? En zo ja, hoe ga je daar mee om? ?

TS begint: ik accepteer het gewoon. Het hoort denk ik wel bij de situatie. Je gaat de zee op, een plek waar de natuur de baas is en de rest afhangt van je eigen gezonde verstand (en niet van een overheid die overal bordjes en hekjes plaatst). Is denk ik ook de charme.

Zorg dat je voorbereiding goed voor elkaar is, meer kun je niet doen.
Het stukje: keepitsimplesailing.blogspot.n...5/03/over-angst.html

Meditatie. Ik ben nog niet echt bang geweest op zee maar op momenten dat ik een tanker wel dichtbij vond komen was een diepe ademteug of 5 al genoeg om te kalmeren.

(Probeer maar eens in 5 seconden in te ademen, zo diep mogelijk, dit 5 seconden vast te houden, vervolgens in 5 seconden weer uit te ademen en wederom 5 seconden vasthouden... works like a charm. Je hartslag gaat omlaag, je wordt weer rustig in je hoofd etc.. De basis van alle meditatie en joga)

Evaluationcopy schreef : Ja... meditatie schijnt echt te helpen, is ook wetenschappelijk onderzocht.

Wat dat betreft is mijn strategie denk ik ook al best wel 'mindful'. want volgens mij draait mindfullness allemaal om niet tegen dingen gaan vechten, maar ze er gewoon laten zijn..

wilweg schreef :
is mindfulness dan een ander woord voor luiheid en gebrek aan ambitie?

Als je angst krijgt tijdens het zeilen heb e iets niet goed gedaan. Het hoort allemaal onder controle te zijn en verrassingen mogen ook niet, had je je op moeten voorbereiden.
(ik ben nooit bang, zelfs niet voor de tandarts )
(toch wel, een beetje voor de moderators....)

Baasklusje schreef : Kán je alles wel onder controle hebben op zee? Je kan alles nog zo goed voorbereiden, maar ik geloof dat je nooit 100% veiligheid kan hebben.

Baasklusje schreef :
Ik geloof niet dat Steve Jobs luiheid en gebrek aan ambitie te verwijten viel...

www.huffingtonpost.com/2013/09...ation_n_3916003.html

Leuk stukje!

Hier nog niet eens de zee op en al eens angstig
Heeft hier met 2 dingen te maken:

1. Varen met een kleintje, constant het gevoel hebben dat haar niets mag overkomen.
Dat maakt het dat ik angstiger ben en het zo relax mogelijk wil houden.

2. We hebben het onszelf helemaal aangeleerd (ben dus ook nog nooit bij iemand anders opgestapt en er heeft nog nooit iemand (die zelf veel zeilt en er verstand van heeft)meegevaren. Als de omstandigheden dan wat heftiger worden, dan krap ik soms wel achter mijn oor... is dit het beste, doen we het wel goed, hoe schuin is normaal etc.

Hoe ga ik er mee om?
Alhoewel mijn angsten hele andere angsten zijn dan die TS beschrijft, ga ik er vrijwel hetzelfde mee om.
Het zo veilig mogelijk maken voor de kleine waar mogelijk, als het niet goed voelt (wellicht onnodig) een extra rif erin.. ik zeil tenslotte voor mijn plezier en accepteren dat het soms gewoon wat angstig aan voelt (en herhalen tegen mezelf... RELAX in hemelsnaam, aansteller ).
Door vaak te zeilen en ervaring op te doen, veel te lezen en filmpjes kijken, leer je best veel en zie je ook dat ook andere tegen dingen aanlopen en dat we het zo slecht nog niet doen. Angst heb ik niet vaak overigens en wordt hierdoor alleen maar minder.

Ps. zonder kleine aan boord ben ik eigenlijk helemaal niet zo angstig

En tja, mijn lust en wil om te zeilen is zo groot... dat die het makkelijk overwint van een eventuele angst, die neem ik dan maar op de koop toe en accepteer het!

wilweg schreef :
100% alles onder controle is natuurlijk niet mogelijk. Maar wat wél mogelijk is om je zelf 100% voor te bereiden. Dan kan je jezelf of een ander nooit verwijten dat je er niet 100% aan gedaan hebt om zo veel mogelijk onder controle te houden.



Hen3: quote hersteld.

Ameesing schreef :
Ja precies. Dat 'doen we het wel helemaal goed' herken ik ook helemaal. Wij zeilen ook pas zo'n 7 jaar, en merk dat we daarom nog best onzeker zijn soms..

Evaluationcopy schreef :
daar staat dat St Jobs een innovator was.... dat was hij misschien een beetje, hij was vooral een dief van andermans uitvindingen en een rücksichtloze geldklopper (lees "De Uitvinders", ipv de biografie van ST Jobs, van zelfde auteur).

Bovendien, is het 'mildful'om van je vele geld een nieuwe lever te kopen?
Bill Gates geeft het tenminste weg voor een betere wereld. St Jobs kocht ook nog een lelijke boot....
Wat nou mindful....

Aart Korstjens schreef :
Dat klopt helemaal. Maar ja, je kan ook angst voelen voor dingen die buiten je verantwoordelijkheid gebeuren.

Baasklusje schreef : Volgens mij betekent mindfulness niet per sé dat je een heilige bent..

Beste advies dat ik ooit gehad heb en graag doorgeef:

Close both eyes to see.

joostp schreef :

Ogen dicht en adem inhouden, waar ken ik dat ook weer van.....

Baasklusje schreef :
Ik wil niet al te veel offtopic gaan verder. Ik begreep al uit het Tablet-topic dat je niet zo'n Apple-fan bent. Dat mag. In de officiële bio wordt al zijn jatwerk ook gewoon benoemd hoor.

Je bent alleen nog niet heel mindful, zo afgeven op Apple. Anders zou je hun bestaan accepteren en het er verder niet over hebben. Het is een feit dat veel business-leaders meditatie, mindfulness en Boeddhisme omarmen en er hun voordeel mee doen. Over een jaar of 10 zal het ook in Nederland normaal zijn dat grote bedrijven joga of meditatieruimtes aanbieden aan hun personeel. Mindfulness en ambitie zijn absoluut geen tegenpolen, integendeel!

Evaluationcopy schreef :
ik ken CAO's waarin rokers elk uur 5 minuten recht hebben om te gaan roken, dus die meditatieflauwekul kan er nog wel bij
Allah Akbar!

Baasklusje schreef : Volgens mij gaat dit topic over angst tijdens het zeilen, en niet over de wenselijkheid van meditatie in het bedrijfsleven..

en als meditatie nou helpt tegen angst, mag het dat wel in dit topic?

Precies! Vaatvernauwing door roken biedt overigens geen ontspanning, dat komt (naast het bevredigen van een verslaving) vooral door... het diepe en rustige inademen. De cirkel is rond.

Maar goed, ik hoef jou niet te overtuigen verder. Hier zien we vooral een generatiekloofje in actie. Voor mensen die wat jonger zijn en nog wél openstaan voor verandering kan ik mindfulness/joga/medidatie/whatever van harte aanbevelen, juist op een zeilboot. Helpt behalve tegen angsten ook nog eens goed tegen zeeziekte en slaapproblemen op een schommelend schip.

(sorry voor het offtopic stuk Wilweg, ik ben ook nog niet mindfull genoeg want op sommige Baasklusje-posts - moet - ik - reageren )

Baasklusje schreef :
Nee, begin nou niet over CAO´s..

Ik denk dat een ieder wel eens angstige momenten beleefd en weer blij is dat het voorbij is. Of je dat angst moet noemen weet ik niet maar een spannend moment is een wat andere bewoording misschien. Hoe meer je gevaren en beleefd hebt zullen dit soort momenten wel afnemen.
Verder denk ik dat het gewoon bij het hele leven hoort en in de vele facetten daarvan voorkomt.

Baasklusje schreef : .. Meditatie op een zeilboot.. dat is relevant. Maar rookpauzes, Allah Akbar en wijlen meneer Jobs hebben weinig met dit topic te maken.

Wat een geweldig topic.

Ja natuurlijk! Iedere keer (en dat is minder vaak dan ik zou willen) dat ik de Goerese sluis uitsteek en de het Slijkgat uit laveer, denk ik: Is dit nu wel zo'n goed idee?

Echt bang, als in verlamd van angst, ben ik niet zo snel. Typisch op momenten dat t echt krult, juist niet. Dan interesseert t me ook niet zoveel of ik er in zou blijven. Best gek.

Waar ik in de praktijk de meeste moeite mee heb op zee, is voor mezelf zorgen. D.w.z. op tijd eten, drinken, naar de plee, warm genoeg, niet te warm etc. De grootte en ongetemdheid van de zee, zelfs hier voor de kust, overweldigt me soms compleet. Het is een thuiskomen, een vervloeien. Maar daardoor ook lastig.

Anderzijds heb ik aan mezelf laten zien redelijk zeevast te zijn. Een paar tochten van 18 uur solo. Met 6Bft solo opkruisen voor Duinkerke. Etc.

Maar enig ontzag boezemt t me altijd in. Iedere keer weer.

Het lukt klusje weer om een topic te verzieken met kul opmerkingen.
Paul
on topic

De mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest.

In 1999 besloot ik om te vertrekken uit Nedeland met mijn schip naar Griekenland.
Tot aan Gibraltar met opstapper en verder solo.
Een goed schip en al redelijk wat zeemijlen acher de kiezen.
Na twee jaar med terug de Atlantic op richting canaries.
Daar twee jaar rond getourd.
Terug naar Nedeland via de Azoren.
Angst nooit gehad, wel spannende momenten.
Walvissen 5 stuks echt groot, dwars inkomend en op 10 meter afstand onder je schip weg duikend. Op 4km diepte, plotseling oplopende dieptemeter tot 20 meter gedurende een half uur. Walvis of onderzeeer? Ik weet het nu nog niet.

In 2010 drie maanden met de boot naar Noord Spanje. Ondanks mijn ervaring voelde ik mij een stuk onzekerder voor deze trip. Meer anst voor het beknde dan het onbekende.
Ik realiseer mij dat de eerste trip is aangevangen met een onbevangen blik.
Door de ervaringen weet je inmiddels beter wat er mis kan gaan.
Vandaar de spreuk waarmee ik het ontopic verhaal begon.
Ben me nu aan het voorbereiden voor een trip naar de Azoren dit jaar. Ik merk dat ik daar nu veel meer tijd aan besteed dan bij vorige trips.