Onderwerp: Het gaat niet goed met de zeezieke opvarende

Ooit heb ik meegemaakt dat iemand in een vergadering die uitliep, vaag en raar begon te doen. Iemand zei: misschien moet hij wel eten. We hebben hem toen meegenomen naar een restaurant en hem soep voorgezet. Gelukkig knapte hij daarvan op. Het bleek een diabetespatiënt te zijn, die echt op tijd moest eten. Zelf suiker meten was er toen nog niet bij. Sinds dat moment ben ik alert op suikerpatiënten. Dat kunnen we ook leren van dit noodlottig ongeval.

WADnWIND schreef :
Herkenbaar: eerder regel dan uitzondering.
Ik sta vaak verbaasd hoe de politiek maar ook de burger het kan ontbreken aan realteitszin.
Shit happens. Niets is volmaakt.
Streven naar perfectie is prima, maar een cursus kansberekening is ook nooit weg.

plusfast schreef : het punt is niet dat er geen redding was, punt is dat er tijdens de reddingsaktie iemand (onnodig) is overleden door communicatie problemen.

PvO schreef :
Lering.

Maar voor wie?

Ik neem aan dat de casus in het RMD-artsen-forum uitvoerig besproken zal worden. Alleen daar zitten wij niet. Inderdaad heeft het feit dat deze arts dit niet gespot heeft, niet meegehlopen. Maar als hij wat leert hebben wij daar feitelijk niet zo veel aan.

Dit is een zeilersforum. Daarom hamer ik zo op de verantwoordelijkheden van ons zeilers voor onszelf en elkaar.

De enige vraag waar wij (ZF) een antwoord op kunnen formuleren, is wat kunnen wij (als opstappers of schippers) er van leren.

Wat kan IK doen om hier in eerste instantie al niet in terecht te komen. Waar IK op moet letten, Wat voor MIJ triggers zijn in het verhaal van de bemanning waar ik op moet triggeren, wat IK kan doen als er iets raars gebeurt, welke drang, of autoriteit IK moet/mag aanwenden om gedaan te krijgen wat IK vind dat nodig is.

De kant van de redders bespreken is op dit forum zinloos. Daar leer IK nIKs van.

PvO schreef : En opnieuw komen we dan bij schipper en bemaning waar de communicatie foutliep, eerst van bemanning naar schipper (ik ben diabeet zo moet je handelen) toen van schipper naar reddingsdiensten.... ken je dat spelletje waarbij je een verhaal doorverteld via meerdere personen? Als de eerste partij het verneukt valt er niks meer van te maken.....

tafkaf schreef :
Juist!
Als het in het begin al fout gaat, wat wil je dan nog corrigeren, en wie moet daar dan lering uit trekken?

WADnWIND schreef :
Alle schipppers en bemanningsleden natuurlijk! Maar ook de ingeschakelde hulp kan leren uit deze situatie imo. Als getraind, geoefend en uitgerust persoon die betrokken raakt is het goed om niet te bescheiden te zijn en je eigen gedachten niet te laten ondersneeuwen. Je niet te snel laten afleiden. Blijven doorvragen had hier misschien gescheeld.

Volgens het artikel (tenminste, zoals ik het begrepen/onthouden heb) wist de arts reeds voor de uitruk van knrm dat er een diabetespatiënt aan boord was. Dan is extra doorvragen en bemanning reddingboot informeren toch logisch? Niet gedaan, beetje slordig denk ik dan...

WADnWIND schreef :
nou ben ik een behoorlijke control freak, maar ik kan me helemaal voorstellen als tijdens een zeiltocht met de nodige problemen en je waarschijnlijk behoorlijk uitgeput bent, er iemand van de knrm aan boord stapt, dat je volledig op zijn oordeel en dat van de arts afgaat.

Alle fouten die de schipper heeft gemaakt, hadden volgens mij niet tot deze afloop hoeven te lijden.

ik ben het met joop eens dat wij als zeilers niet zoveel kunnen met een evaluatie van de hulpverleners.
en er meer van leren wat de schipper en bemanning anders hadden kunnen doen.
maar ik proef hier een beetje het idee van:"je moet niet zeuren, eigenschuld, dat weet je vooruit dat zoiets kan gebeuren als je de zee opgaat."
En daar wilde ik tegen ageren.

PvO schreef :
Voor t handelen op zee van deze man, zijn doorzettingsvermogen, en zijn ontberingen, daar heb ik diep respect voor.

Tegelijkertijd kriebelt de vraag in mijn nek: wat had op welk moment ander gekund/gemoeten. Wannneer is er iets blijven liggen, waardoor dit drama een pleziertochtje was gebleven? Aangezien dit al aan het begin fout begon te gaan, zoek ik t antwoord op de wal. Vooraf.

PvO schreef :

Volgens mij wordt in deze discussie de eigen verantwoordelijkheid van de patiënt onderbelicht. Het is voor de doorsnee diabetes patiënt al lastig om in een sloep op het Pikmeer hypo van hyper te onderscheiden, laat staan op een stampend jachtje op volle zee als daar factoren zoals vermoeidheid en zeeziekte mee gaan spelen. Handelen op basis van aannames ipv 'meten is weten' is ook in dit geval the mother of all f*ck-ups.
Deze tragedie is feitelijk aan wal begonnen, leeftijd, gezondheid en zelfkennis hadden bij de reisvoorbereiding een veel centraler rol moeten krijgen.
De schipper zat in een zeer lastig parket, de opstapper was familie, had al 20 jaar diabetes, dus je gaat ervan uit dat hij het wel weet, verder was hij eigenwijs en intelligent. Recipy for disaster.....
Probeer het als hulpverlener hier maar eens goed te doen

PvO schreef :
jij niet alleen, een hoop mensen, en daarmee "moet" er een "schuldige" zijn wie dat is, is om het even, als die er is hebben we de "zaak" weer onder controle, althans voor ons gevoel.

De schipper had ook een idee kunnen hebben van he hoe zit het eigenlijk met het bloedsuiker niveau van me zwager eens meten...........

Had het iets veranderd? zullen we nooit weten, want is allemaal achteraf gepraat, had dit had dat, voor opgesteld dat je in elke situatie het gene doet wat je denkt dat het beste is om te doen op dat moment, achteraf zul je pas weten of dat de juiste was, negatief of positief.

Leuk he beslissingen nemen