Een goed en stoer verhaal waar iedereen hopelijk ook nog wat van kan leren is het verzoek, ter lering en vermaak:
Het is inmiddels al weer een hele tijd geleden, namelijk half mei 2008, dat is zo'n beetje de tijd van het jaar dat er net geen nachtvorst meer is. M.a.w. het water was nog heel erg koud. De boot in het water en dan wil je weer varen na een lange winter, genieten van de eerste voorjaarszon. Samen met mijn beste vriend/kennis. Hij was denk een keer of 2 eerder mee geweest, maar zeker geen ervaren zeiler. Wel mooi zeilweer met aan het eind van de middag wat toenemende wind ik vermoed een dikke 5 Bft, misschien 6. Een paar rondjes gevaren op het Lauwersmeer bijna het hele meer voor onszelf op nog 2 of 3 andere boten na denk ik. Aan het eind van de middag vonden het wel mooi geweest voor die dag. De boot had destijds nog een fok met leuvers, om die te strijken moet je dus naar voren. Ik doe mijn reddingsvest aan en ga aan de gang, motor stand-by, fokkenval los en naar voren even het zeil naar beneden halen, hoe vaak had ik dat al niet gedaan. Mijn kennis aan het roer, simpel en zo klaar, niets speciaals aan.
Ik trek het zeil naar beneden en het waait wat over de reling. Niet in het water laten komen denk ik, dus ik trek het weer een beetje binnenboord.
En op datzelfde moment hoor ik luchtbellen onder water, 5 seconden later zitten er 2 gele opgeblazen luchtkamers naast mijn hoofd heb ik het meteen heel erg koud en blijkt mijn zonnebril op sterkte op 6 meter diepte te liggen. Wat ik op dat moment nog kan zien is een wazige boot die recht van mij wegvaart, daar lig je dan, netjes door het reddingsvest op je rug in het koude water... Mijn kennis bleek achteraf helemaal niets te hebben vernomen dat ik overboord lag, door de wind hoor je niets, en ik was achter het zeil bezig. Hij kreeg het pas in de gaten doordat hij het gele drijflichaam van het reddingsvest in het water zag!
Denken is lastig op zo'n moment, maar er moet wel gehandeld worden, je gaat afwegingen maken wat te doen. Naar de kant zwemmen is 1 van de opties waar ik als eerste aan dacht, maar dat is zo'n 150 meter, haal je dat met kleding en een reddingsvest aan in dat ijskoude water, en als het al lukt en daar uit het water komt, wie vangt je op...
Dat is dus helemaal geen optie.
Op dat moment zie ik ook de boot omdraaien en recht op mij afvaren, hij gaat zo toch niet over mij heen?
Dat bedacht mijn kennis gelukkig ook en stuurt wat bij...
Maar dan ga ik de boot missen en vaart hij mij dus voorbij.
En dat is het moment dat ik voor het eerst in mijn leven meemaak wat het stofje adrenaline met je doet. Ik heb gezwommen wat ik kon en kwam ongeveer halverwege bij de boot uit. Daar heb ik de voetrail vastgepakt, en hing ik er ietwat schuin aan door de op dat moment nog steeds rustig varende boot. En die voetrail zit HOOG! Het is me tot op heden nog steeds niet duidelijk hoe ik dat destijds voor elkaar heb gekregen, lage kant misschien, want grootzeil stond ook nog? En geholpen door de adrenaline uiteraard. Bij het rond de boot zwemmen op een mooie zomerse dag is het onmogelijk bij die voetrail te komen!
Vervolgens heb ik mij hand voor hand langs die voetrail naar de achterkant van de boot verplaatst (nog steeds rustig varend!), heb de zwemtrap zelf naar beneden geklapt en ben aan boord geklommen. We hebben achteraf de GPS track bestudeerd, het hele avontuur heeft zo'n 2 tot 3 minuten geduurd...
Dan het fluitje dat aan je reddingsvest zit, daar had ik mogelijk 1 van de andere schepen ook nog mee kunnen waarschuwen, en anders mijn kennis, niet wetende of hij mij had gezien en op dat moment ziet, je denkt er simpelweg niet aan, ja veel later als je weer thuis bent.
Snel droge kleren aan, nou ja kleren, enkel een fleecetrui en een zeilpak, en dan moet er toch weer gevaren worden, grootzeil naar beneden gehaald en op de motor zo snel mogelijk richting jachthaven.
Maar wat was er nu eigenlijk gebeurd?
Dat werd in de haven heel snel duidelijk, de reling hing los:
En de echte oorzaak, de reling was voorzien van nylon touw, dat verving ik regelmatig, maar dan kun je beter geen nylon gebruiken! Dat is zeker een leermoment voor anderen GEBRUIK DIT DUS NOOIT! UV licht en andere weersinvloeden weten dat spul blijkbaar in 1 seizoen dermate de degraderen dat een stuk of 10 windingen als 1 geheel zomaar kunnen breken!
De volgende dag is er niet gezeild maar hebben we de reling geheel vervangen. Zonder touwtjes dit keer, alles is nu als 1 geheel, heel degelijk, in rvs uitgevoerd.
En binnen afzienbare tijd was de boot ook voorzien van een rolreefinstallatie.
En ja ik weet het, de adviezen zijn uiteraard dat je nooit moet vertrouwen op een reling, heb ik ook niet echt gedaan, en toch ging het mis, in seconden.
Een ongeluk zit in een klein hoekje, je leven hangt in zo'n geval aan een nylon draadje.
Deze heb ik nog steeds "als aandenken" bewaard:
En dan ontdek je opeens per toeval, 15 jaar later dat je al die tijd volledig onwetend, behoorlijk onveilig in je reddingsvest aan boord hebt gezeten, en start je dit topic over kruisbanden bij automatische reddingsvesten.
En het tweede wat ik ontdekte is dat er na zo'n ongeval ook iets voor de rest van je leven tussen je oren zit wat na 15 jaar blijkbaar opeens weer boven kan komen drijven
Hoe was dit afgelopen als ik zwemmend letterlijk en figuurlijk de boot had gemist? Dan had het allemaal een stuk langer geduurd, had ik dan ook nog zelfstandig die zwemtrap op kunnen klimmen? Zo niet weten we nu wat er dan gebeurd zou zijn....
Ik ben nog niet klaar hiermee, er volgt hier nog meer over...