Joop66 schreef :
We zouden deze mensen nu waarschijnlijk typeren als anti-authoritaire wappies. Of autonomen. Of wat dies meer zij. Niet gehinderd door enige vorm van kennis wel een mening hebben.
Even hierop doorbordurend, ook in relatie tot wat Booty 24 schreef: "Wat zou er allemaal mogelijk zijn als we zelf ook wat laagjes beperkingen zouden afpellen? Durf ik dat?"
Ik vraag mezelf, nu ik eenmaal te oud ben om er nog veel aan te veranderen en ook teveel gehecht ben aan een bepaald niveau van comfort, soms ook wel eens af of ik me niet teveel heb gehouden aan allerlei maatschappelijke conventies.
Ik ben de maatschappij in het algemeen nooit tot last geweest, heb nooit aanspraak hoeven maken op sociale voorzieningen (meer geluk dan wijsheid, overigens) en omdat ik altijd braaf een baan had met (normaal gesproken) werkdagen van half negen tot vijf, heb ik altijd zelf m'n broek kunnen ophouden.
Ik ben daarin natuurlijk ook gevormd door het milieu waar ik uit voortkom, waar zo'n leefstijl de norm was.
En dat terwijl ik volwassen werd in de jaren zeventig, waarin ogenschijnlijk alles kon.
Kijkend naar het clubje van de Warnow dacht ik onwillekeurig: wat maakt het mogelijk dat jullie deze levenstijl overeind houden?
Dat begint al in Schiedam waar de boot kennelijk zonder meer voor langere tijd ergens aan een kade kan liggen. Over de kosten daarvan hoor je niemand. Ja, men maakt hier en daar wat muziek, dat kennelijk iets oplevert, maar na de sleeptocht naar Middlesborough ligt men ergens aan een kade en is men volgens eigen zeggen lekker aan het opruimen en 'refitten' op particulier terrein. Kennelijk kraait er geen haan naar; het kost allemaal niks en men kan wekenlang z'n gang gaan. Over havengeld word niet gesproken. Om de een of andere reden heb ik ook niet het idee dat de leden van het groepje hun spaarrekening (als ze die al hebben; ook erg burgerlijk, natuurlijk) leegeten.
In Stonehaven is het liggen kennelijk ook heel goedkoop of voor niks. Aan eten en drinken is geen gebrek, zo te zien, dus ergens komt geld vandaan. Of komt dit ook allemaal van liefdadigheid? Aan het eind van de film heeft men ineens de beschikking over een tamelijk luxe huur-auto en gaat men nog even een tijdje wildkamperen. Dat mag in Schotland onder bepaalde voorwaarden.
Maar toch stel ik mezelf de burgerlijke vraag: waar doen ze het van?
En zou ik dat ook kunnen flikken?
Toch heb ik het vage vermoeden dat ik wat sneller met m'n kop tegen de muur zou lopen, ondanks het gegeven dat ik de bevolking van Noord-Engeland en Schotland ken als sociaal en open.
Echt jaloezie kan ik het niet noemem, maar ik vroeg me wel af waarom ik de zaken niet op die manier heb aangepakt, toen ik jong was. Burgerlijk worden kan altijd nog. De krakers uit de jaren '80 wonen nu ook allemaal in grote huizen, die hun eigendom zijn, tenslotte
Vervolgens knaagt dan toch het gevoel dat wat ik zag indirect toch een vorm van parasiteren is.
Men is ergens tussen de twintig en de dertig en het enige waarmee men bezig is, is het najagen van het eigen plezier, waarbij men zich volledig onttrekt aan elke maatschappelijke verantwoordelijkheid.
Aan de andere kant: ik met mijn brave maatschappelijkheid zie allerlei maatschappelijk onrechtvaardigheid, maar ik sla ook geen deuk in pakje boter, als het gaat om aanpakken van die misstanden.
Wat is dan de betere keus?
De maatschappelijke verantwoordelijkheid lekker laten voor wat ie is en lekker doen war je zin hebt, of in het gareel blijven, belasting betalen, wat vrijwilligerswerk doen en hopen dat de PVV-stemmers ooit nog de poep uit hun ogen kunnen krijgen?
Ik ben er nog niet helemaal uit.