Onderwerp: Ongeval Capella

Het is wat de Waterkampioen opmerkten in het januari 2018 nummer over het ongeval. Kielbouten zouden periodiek, (5 tot 10 jaar) net als het staand want preventief vervangen moeten worden.

NiLa schreef :
Sorrie maar dat is weer zo'n typisch ANWB advies. Is tegenwoordig ook in de eerste plaats een autoclub.
Kan natuurlijk niet eens altijd . Want kielboten vervangen als de bouten binnen zijn ingegoten in polyester ( vaak ook in het gat waar de bouten door gaan) en aan de andere kant in de kiel zijn vast gegoten (vastgeroest ) wordt wel een dure en gecompliceerde operatie die echt niet alle 100.000 + zeiljachten ( dus 10.000 tot 20.000 per jaar ) zullen laten uitvoeren , als er al capaciteit voor is.
En aangezien meer dan 99% van de kieljachten deels na vele tientallen jaren nog altijd geen probleem hebben met hun kiel bovendien lichtelijk overdreven.
En v.w.b. staand want hangt dat uiteraard ook van het gebruik af. Valt me trouwens mee dat zie niet elke 15 jaar een nieuwe mast adviseren
Lijkt er steeds meer op dat de ANWB meer een verlengde arm van de Hiswa is want de stuigers en jachtwerven zouden er wat blij mee zijn.

Wat anders kan het zijn bij oceaanzeilers die de helft van de tijd in wedstrijden over de wereldzeeén racen. Maar die zijn na 15 jaar sowieso op.

Ad

Ik begrip Frans Maas wel, als je meer dan 50 jaar zeilt, sluipt de routine er in en probeer je een bankje krap te omzeilen en dat gaat wel eens mis. Hij kende het gebied op zijn duimpje maar niet de beschadigde boot.

La Mavare schreef :
Dank voor de info. Blijkbaar hebben de mensen die het rapport over het ongeval van de capella het ook verkeerd. Dit komt uit hun rapport;

Wat La Mavare beschrijft kan alleen als de boot zelf (de romp) harder afremt dan de kiel. En dat is erg onwaarschijnlijk als de boot door de kiel wordt afgeremd....

Sorry, was even in de war. Jullie hebben helemaal gelijk.

La Mavare schreef :
Nee, toch niet helemaal. Als de tip van de kiel iets bvb een rots raakt, trekt hij vooraan, maar als de onderkant een rots oploopt, krijg je compressie vooraan.

Tel de vectoren eens op....

Baasklusje schreef : Als we op die toer gaan beginnen: De zeerailing hoort veel hoger en sterker te zijn, dan heb je die zwemtrap helemaal niet nodig. het struikel draddje wat je op 98% van de zeilboten ziet is natuurlijk een lachertje.

Ik ben meer van het voorkomen dan het genezen.

JRomkes schreef :
Tsja - ik wel dus.

Ik begrijp de argumentatie hierboven niet goed, het idee van een vest is dat je een gerede kans hebt om LEVEND uit het water gevist te worden. Ik kan nog wel begrijpen dat er solozeilers zijn die bewust geen vest omdoen, maar als je met meerdere mensen zeilt vind ik daar echt geen excuus voor.

De Capella is een wat bijzonder geval omdat het hier zo snel is gegaan dat je mogelijk toch geen kans hebt en komt te overlijden. De mensen binnen hadden misschien geen tijd om een vest aan te doen. Toch zijn er alsnog 3 gered, dus me dunkt dat het de moeite waard was geweest als er meer mensen een vest aan hadden gehad. Dat had zomaar levens kunnen schelen.

DavidS schreef :
Wat interessant is, stel dat het rapport gelijk heeft met de suggestie dat er een verband is tussen het aan de grond lopen en de daarbij optredende krachten. Dan resulteert dat in dat de bouten die onderhevig zijn geweest aan een compressie het meeste daarvan te lijden hebben van het aan de grond lopen.
Komt dit doordat materiaal rond die bouten iets is ingedrukt en de voorspanning van de bout iets minder geworden is ?

Baasklusje schreef :
Je hebt gelijk

Uberhaupt zijn de krachten in de kielbouten complex. Aan de grond lopen doe je zelden recht van voren. Meestal zeil je onder een helling op een ondiepte, de boot remt af, snel op harde grond en langzaam bij prut.
Als de boot eenmaal tot stilstand gekomen is wil de boor rechtop, de boeten worden dan op zijdelingse buiging belast.
Tel daarbij nog wat golfslag op en de krachten zijn nauwelijks te berekenen.
Ik heb vele malen kieljachten losgetrokken vanaf harde grond en golven op lagerwal met 5-9Bf, dat gaat en kan zelden zachtzinnig en moet enorme krachten in de kielbouten geven.
Maar lang niet alleen stuik- of rekkrachten. Van stuikkrachten krijgt een bout niks.
De zijdelingse buigkrachten zijn nog het meest van invloed.

WADnWIND volgens mij ben je opzoek naar het woord: Afschuiving

nl.wikipedia.org/wiki/Afschuiving_(sterkteleer)

redshift schreef :
In dit geval zeker, maar vesten verplichten gaat me wat te ver. Verplichtingen worden al snel routines, en bij routines wordt er minder nagedacht. Een instelling aan boord gericht op veiligheid zal het altijd winnen van verplichtingen van anderen opgelegd.

En dan nog, liever een lifeline, eventueel met manueel vest als het slecht weer wordt. Maar in dit geval zit je ook liever niet aan de boot vast.

YscO schreef :
Nee dat is heel wat anders, ik bedoel buiging, als de kiel zijwaartse krachten krijgt.
Als een kiel eenmaal iets speling krijgt en dus regelmatig beweegt, kan er in de kielbouten ook nog koude deformatie optreden met scheurvorming ten gevolg.

JRomkes schreef :
Met het niet dragen van een REDDINGvest (zwemvest is voor kanoërs en surfers) is vooral erg nadelig voor de nabestaande.
Geen lijk is geen afsluiting en geen levensverzekering of uitkering voor de weduwe.

Omdat de kiel achter smaller is krijgen de achterste bouten (eerder) meer vermoeiing te verduren. Het vlak is flexibel. Het brede deel van de kiel neemt het vlak mee zodat de bout meer op trek belast word. Het smalle deel van de kiel neemt het vlak minder mee en dus word de bout meer op buiging belast.

Hmm zoals ik het lees was een deel van de bouten al langer gebroken door corrosie en metaal moeheid. En hing de kiel een tijdje nog maar aan een paar bouten (?) vast. (Dit denk ik te kunnen concluderen door dat de twee delen van de afgebroken bout tegen elkaar aan gevreven hebben)

Wellicht is het dus wijs om de kielbouten van een boot met een aangehangen kiel eens na te trekken. Dit om de bout te controleren op een volledige breuk.





Gepost met de officiële Zeilersforum-app

Gents,

Ik heb even gekeken naar de tekening van ed kielconstructie.

Wat ik kan zien, is dat de kiel vast zat met 3x M30 bouten en 2x M20. De M30 bouten zitten steeds net naast de middenlijn, waardoor er in een zijdelingse belasting maar 1 meedoet. De M20 bouten zitten op de middenlijn. Ook niet op de uiterste vezelafstand en doen dus ook maar beperkt mee in het opvangen van een zijdelingse belasting.

Te zien is dat de kiel langs de omtrek gelast is geweest aan de plaat die nog op de romp zit.

Die las doet ook mee, en heeft de zaak redelijk gered. Een tijdje.

Als ik een sterkte berekening doe aan die bouten kom ik op het volgende.

De lengte van de kiel, volgens tekening, is 1690mm. De breedte van de plaat-die-is-blijven-zitten is 160. De geschatte breedte van het kielprofiel heb ik op 120mm gezet. Dat levert een hefboom op van 1/14!

Doordat de M30 bouten niet in het midden zitten, doet er in 1 zijdelingse richting maar eentje mee. De andere worden op druk belast. Omdat de M20 bouten wèl in het midden zitten, doen die ook niet mee.

De totale breekkracht door een zijwaartse kracht op de kiel is dan nog maar 25.7kN ofwel 2.5 ton.

Dat lijkt me krappies. In een goede aanvaring met een harde zandbank heb je die zo te pakken.

Immers: waarom vaar je op een zandbank: omdat je op zoek bent naar ruimte. Wanneer is dat? opkruisend. De hoofdlast is dan zijwaarts.

Mijn hypothese: de OORZAAK van het ongeluk is een designfout. De AANLEIDING is mogelijk de aanvaring met de zandbank. Daarna was t wachten tot mis ging. Het moment daarvan is gewoon vette pech.

Deze analyse mis ik in het rapport van de FOSO. Er wordt alleen geken naar de gevolgen, en die zijn prima geanalyseerd. Maar of t ontwerp wel klopte, is niet bekeken.

Eerlijk gezegd, kijk ik, als machinebouwontwerper, al lange tijd met argus ogen naar de kielconstructies/ontwerpen die in onze jachtjes gebruikt worden. Waarom dat heel blijft, snap ik niet helemaal.

Ik begrijp helemaal niet waarom de bouten versprongen zijn geplaatst: ook zonder berekening kun je zien dat dit niet handig is. Dan kun je beter 1 rij in het midden hebben (of 2 rijen aan de buitenkant, dan kunnen de bouten lichter).

Dit lijkt wel een ad-hoc constructie met de redenatie "als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan". Op z'n Vlaams dan...

Als ik het goed heb gelezen is er een nieuwe kiel onder gekomen. Zou het zo kunnen zijn dat ze de oude gaten niet meer wilden gebruiken en daarom de nieuwe bouten er naast hebben geplaatst?

Dat zou mij niets verbazen. Wat me wél verbaast is dat deze ervaren ontwerper (met voor zover ik weet geen verdere verongelukte boten op z'n naam) onderstaande cirkel heeft rondgemaakt in dat geval! Hij is van linksonder naar linksboven gegaan.

Nachtvlinder schreef :

Wat heeft dit voor zin? wat mij betreft had dit draadje al lang met de rapportage van het uitgevoerde onderzoek gesloten kunnen worden.

Er is een tragisch ongeval gebeurd, waarbij oorzaak bekend is. Laten we ons niet schuldig maken aan onze nationale hobby(vingerwijzen en (ver)oordelen), maar lering trekken uit het gebeurde en voor eenieder de lessen hieruit halen m.b.t onderhoud en veiligheid van zijn/haar schip.

En bovenal blijven zeilen, zeker met de door deze ontwerper getekende mooie scheepjes, waarmee we de beste man blijven herrineren.

Ik zeg: slotje erop!

Niels1984 schreef :
Niet mee eens.

Lering kun je alleen trekken als de grondoorzaak bekend is. Dat is, na dit rapport, nog immer niet aan de hand. Wel wat de directe aanleiding was.

Voor t geval de opmerking over "vingerwijzen" ook voor mij bestemd is: Onafhankelijk van de persoon kijk ik naar de tekeningen, en geef daar binnen de mogelijkheden van de informatie die me ter beschikking staan, een opmerking over vanuit mijn vak.

Zoals al eerder gezegd, vallen mij de sterkte van kielbevestigingen behoorlijk op, en niet in postieve zin. Dit geldt voor meer jachten. De enige tekening die er naar mijn mening redelijk uitziet, is die van de MaxFun. Maar daar liet de producent weer steken vallen, door van t ontwerp af te wijken.

In jachtenland is daar schijnbaar een tweedeling tussen werf en ontwerper, die ik niet goed begrijp. Hoe kan een ontwerper verantwoordelijkheid nemen voor zijn ontwerp, als het bonton is dat de werf van de tekeningen afwijkt, of dat sommige sterkte kritische delen ter beoordeling aan de werf worden overgelaten? In de machinebouw maak ik van ELK detail een tekening, beschrijf hoe het moet zijn, en hoeveel het af mag wijken van het door mij voorgeschrevene. Een dergelijke tekeking is feitelijk een juridisch contract, gedetailleerd opgesteld. Zoals gezegd: jachtenland werkt blijkbaar zo niet. Heel merkwaardig. Want voor het inschatten van sterkte en belasting van onderdelen is veel meer informatie nodig dan waarover een werf kan beschikken. Maar goed. Het lijkt er op dat de kielbreuk van de Capella hier niks mee te maken heeft.