Onderwerp: Manouvreren in de haven

Ik ben een ervaren schipper. Toch krijg ik best vaak ongevraagd advies over het manouvreren in de haven, zonder dat daar enige aanleiding voor is. Eergisteren gebeurde het me weer. Ik legde op een krappe plek aan met een elegante manouvre, het ging heel makkelijk en rustig. Komt er een meneer me vriendelijk "een tip" geven hoe ik het anders had kunnen doen, alsof ik een beginner ben. Ander voorbeeld. Ik vraag iemand aan de kade voor het gemak even een lijntje van me aan te nemen bij het aanleggen. Gaat hij me als een soort leraar helemaal vertellen wanneer ik gas moet geven en hoe ik moet sturen.
Ik begrijp dat het goed bedoeld is, maar het is best irritant om zo onderschat te worden. Ik vermoed dat het komt omdat ik vrouw ben. Daarom mijn vriendelijk verzoek aan de betweters: laat dat alstjeblieft.

Dat is wel herkenbaar. Als mijn vrouw stuurt en aanlegt dan beginnen mensen spontaan met mij te communiceren hoe zij moet aanleggen. Zit er altijd simpel in. Heat antwoord wat zij krijgen is je moet niet bij mij zijn zij is schipper en niet ik. Weten ze van gekkigheid niet waar ze kijken moeten. Altijd leuk.

Haha, goeie!

Het viel me op dat je minder dan 10 berichten op zeilersforum hebt geplaatst. Dus ik heb even gekeken waar die berichten over gaan. Ik kwam uit bij een topic 'huren of kopen' of iets in die trend. Dus vraag ik mij af of je aangesproken wordt als vrouw op je eigen boot of op een huurboot?

Dat gevraagd hebbende, ik kan me goed herinneren dat ik als 18 jarige met een stalen Noordsvaarder de havens van de wadden eilanden onveilig maakte. Enkele staande ovaties maar ook heel veel "beste stuurman aan wal adviezen. Ik snap je frustraties wel en ik kan er niets aan doen.

Je verzint vast een goede one-liner of misschien wel een naam voor je boot als reactie op de adviezen, die waarschijnlijk gewoon blijven komen hoor.

Ach, ik heb een Hurley 700.
Als je mij ziet gaan, of zoals de Engelsen zo mooi zeggen over dit bootje:
With the long keel and the prop behind the rudder she is a bit of an unpredictable sod for marina maneuvering which can be entertaining for others
Dus enig commentaar is mij ook niet vreemd.Jammer dan, ik maal er niet om.

Ach ik krijg als man ook wel eens advies en ongevraagd hulp bij aanleggen. Dat is een beetje de cultuur in onze haven (vooral hulp bij aanleggen) en vooral goed bedoeld.

Zelf vraag ik of hulp gewenst is bij aanleggen, heeft niets met het geslacht of capaciteiten van de stuurman of bemanning te maken.

Mijn opmerking is dan dat ik nog maar net de boot een paar dagen heb, en dat ik net zo lang vaar. Dan is het in eens o maar dan doe je het heel goed. Tata




Grt. Mark





Verstuurd vanaf mijn iPad zonder tapatalk.

H700 schreef :
Dat lijkt me van een andere orde. TS heeft het over het feit dat mannen er klaarblijkelijk per definitie van uitgaan dat een vrouw advies nodig heeft van een man en dat is, misschien hoe goed bedoeld ook, seksistisch.

Een goede one-liner/dooddoener verzinnen zoals standbly zegt lijkt mij een mooie.

Al meer dan 25 jaar zijn mijn collega, Petra, en ik meer dan bekwame geluidstechnici
in het theater en op de grotere festivals in de zomer.
Wat opvalt is dat de bezoekende (jongere) technici aan mij de "tips and trics"vragen
en aan Petra snoevend uitleggen wat voor technische truuk ze nu weer hebben bedacht.

Wanneer we dat zat zijn stelt Petra mij voor als "Barry", ik doe net mijn eerste grote
klus in het kader van mijn re intergratie-traject na 12 jaar penitentiaire inrichting
in Vught.
Dan zijn de rollen opeens omgedraaid.

A

AdB schreef :

Het is heel herkenbaar. Zo gauw ik een man als opstapper heb wordt hij aangesproken als schipper.
Niet alleen op het water gebeurt dat, het is in Nederland vrij normaal dat je in allerhande situaties als vrouw minder serieus genomen wordt.

Om te beginnen is het belangrijk om jezelf serieus te nemen, wat je daarna verder nog kan doen weet ik ook niet, helaas..

Soms ben ik onzeker, ik kan enorm blunderen en moet sowieso vaak om mezelf lachen. Maar dat kan ik me als vrouw eigenlijk niet permitteren als ik voor vol aangezien wil worden.

Gelukkig zijn er ook mannen die er geen last van hebben. Onder zeilers best veel eigenlijk.
De mannen die geen behoefte hebben zichzelf alsmaar te bewijzen hebben meestal ook geen moeite om mij te zien zoals ik ben. Schipper of zeiler of prutser, wat ik ook maar ben op dat moment.

Hulp bieden bij aanleggen is standaard beleefdheid in onze haven.
Meestal niet nodig, maar soms wel handig.
Ik bekijk de situatie meestal even voor ik mij hulpvaardig opstel.
Hoeveel wind, hoeveel bemanning, etc.
Als ik het nodig acht ga ik naar de betreffende aanlegplaats en wacht op vragen van de bemanning, vooraleer ik actie neem.
Tenzij ik merk dat het verkeerd kan gaan.
Bij ervaren bemanningen wordt een dergelijke houding wel op prijs gesteld.
Dan beperkt het zich tot het lijntje dat op de steiger ligt aan te geven.
Voor mij geen probleem.

Zelf vind ik het meestal jammer als mensen ongevraagd met lijnen gaan gooien en of de boot gaan vasthouden, maar ze bedoelen het (meestal) goed.

Tony2920 schreef :
Lees het bericht van TS nog eens zou ik zeggen. Het gaat niet over hulp bieden in de haven...

Een lijntje aannemen bij aanleggen vind ik ook heel normaal en attent juist.

@Adb: Dat is wel erg, dat dát nodig is voordat de rollen zijn omgedraaid!

@Barbara: De stuurlui aan wal zijn niet voor niets spreekwoordelijk, het is een oud en bekend gebruik. Maar mogelijk gebeurt het wel erger als je vrouw bent, ja. Vat het maar op als het graag etaleren van onlangs opgedane kennis.

Ik kan mij voorstellen dat TS moeite heeft met de manier waarop advies wordt aangeboden. Zelf ben ik blij als er fysiek assitentie wordt verleend bij het aanleggen als dat in overleg gebeurt. Vaak zijn het locals die weten hoe het terplaatse het best werkt. Aan stuurlui op de wal die alleen commentaar geven heb je inderdaad niets vooral als ze zich dan ook niet tot de juiste persoon richten.
In mijn eigen thuishaven spring ik ook wel eens bij als omstandigheden dat vragen met het aanpakken van lijnen. Is ook een vorm van gastvrijheid.

H700 schreef :
Dit is erg herkenbaar. Hoe vaak ik met die Hurley niet ergens achter in een haven verwaaid lag...

Maar top of the bill: Ik was een keer in Oudorp. De havenmeester vond blijkbaar dat Snoopy niet op haar plek lag, maar ja, ik was er niet.

Dus ik kwam op enig moment 2 verhitte mannen tegen die me vertelden dat ze mijn bootje verlegd hadden. Mijn eerste antwoord was: Daar ben ik niet van gediend. Het is namelijk mijn boot, en die heeft een "speciale" behandeling nodig.

Dus: Hoe ging t?

Nou ja, was nog niet zo makkelijk.

Nee. Dat zijn Hurleys niet.

Over ongevraagd advies. Dat heb ik minder. Ik ben man, dat scheelt. Maar ik heb me ook laten vertellen dat ik HEEL smerig kan kijken. En als dat niet helpt:

"Hé! Mijn boot. Ik schipper. Duidelijk?"

Vooroordelen zijn erg snel gemaakt helaas.

Voorbeeld: Ik had al behoorlijk jong mijn kajuitboot, diverse malen heb ik gehoord of ik met de boot van papa op stap was óf dat als mijn vader of schoonvader meevoer, diegene als "schipper" wordt aangesproken.
Ook irritant, maar ergens wel begrijpelijk.

Dat er een boel manouvreeradvies wordt gegeven op de steigers is ook niet zomaar ontstaan natuurlijk. Een boel mensen varen immers rond met een angstige blik zonder enig benul wat te doen. Geen plan A, laat staan een plan B voor als A mislukt...

Veel zie je een boot varen alsof het een auto is, tot ze erachter komen dat er zoiets als wegdrijven bestaat.

Meestal gaat het uiteindelijk allemaal wel (net) goed en met wat duw en trek werk komt het op een plek terecht.

Advies geven tijdens een manouvreeractie die prima uitgevoerd wordt is natuurlijk ronduit raar en niet nodig. Maar verder geef je de stuurlui aan wal voldoende stof tot napraten als je een live manouvreercursus laat zien en je schip even vakkundig in je gewenste plekje prakt.

Wij bedanken vaak vriendelijk voor hulp als er mensen aan komen lopen. Als het tegen zit gooien ze ons plan door de war en daar heb ik geen zin in.

Wonderlijk hoe die vooroordelen werken,
de ‘solo-wimpel’ heeft ook verschillende effecten:

Of men heeft te doen met die eenling
met als effect dat de hulp komt aangesneld
(en soms een weloverdachte manoeuvre teniet doet)

Of men gaat er vermakelijk voor zitten om te kijken hoe die eenling
dat nu eens gaat doen (al dan niet bezorgd om de eigen boot)

Of er is besef dat die solo-zeiler prima kan varen,
en wanneer de omstandigheden ernaar zijn
neemt iemand wel je lijntje aan.
Niets mis met dat laatste.

Herman Hartman schreef :
Mijn oproep is zeker niet om alle hulp in havens te staken. Ik ben ook blij met assistentie en bijspringen, als gelijkwaardige zeilers onder elkaar. Mijn hele jeugd heb ik meegemaakt hoe dat ging wanneer mijn vader de schipper was, en ik zie het nu als mijn broer aan het roer staat. Elkaar helpen, een lijntje aannemen. Dat soort dingen, heel normaal en attent. Meestal gaat het zo. Bij mij gelukkig ook. Dus blijf dat vooral doen.

Maar wat ik bij mijn vader en broer nog nooit heb gezien, en wat mij best vaak overkomt, is dat een man als een soort leraar me gaat begeleiden, alsof ik van toeten noch blazen weet. Zónder dat de omstandigheden ernaar vragen. Daar heb ik het over. Echt de meest absurde dingen worden me soms uitgelegd.

Heel leuk alle reacties te lezen hier.

Dit verschijnsel valt denk ik wel onder de term mansplaining.
Daar moeten wij (als we man zijn) inderdaad voor uitkijken. Zeker als we ook nog stuurlui aan wal zijn.

Waterrimpels schreef :
Ik maakte het laatst andersom mee: Terwijl ik rustig aan het afmeren was, had al een lijntje met de middenbolder aan de vingerpier, kwam er een dame aangesneld die me bijkans verweet dat ik geen solowimpel had..

Knoet schreef :
Heb jij haar daarna even uitgelegd dat het geen solo wimpel betreft maar de seinvlag “1”?

Dit gedrag herken ik wel Barbara, soms zelfs bij stellen die varen en waarbij de man zijn partner als een soort kind behandelt. Laatst nog een koppel bij ons in de haven waarbij zij - luidkeels bekritiseerd door haar partner - de boot de box in stuurde.

Omgekeerd (vrouw tegen man) kom ik dat eigenlijk niet tegen.

Ik heb de vrouw in het voorbij lopen gecomplimenteerd met de manoeuvre, luid genoeg zodat haar partner het ook hoorde. Je zag haar ter plekke opveren, en ze kwam zelf nog met iets dat ze de volgende keer mogelijk beter zou kunnen doen. Maar het compliment deed haar zelfvertrouwen zichtbaar goed. De man vond het waarschijnlijk niks dat ik zijn ‘autoriteit’ indirect wat relativeerde.

Ik verbaas mij er regelmatig over hoe vrouwen dit onhebbelijke gedrag van (sommige) mannen over zich heen laten komen en niet ter plekke van boord stappen.

Vandaag nog, Zierikzee, komt een stel aanleggen en zij vaart. Perfect, rustig en weet wat ze doet.
Hij doet de ballen en de lijnen. Ze werkt met motor en lijn naar de kant zoals ik het zelf zou doen.
Als alles rustig is zeg ik fijn te zien dat iemand zo aanlegt en gebruik maakt van de lijnen en motor.
Zo doe ik het graag.
Zij antwoordde dat hij maar dat gespring aan dek moet doen met ballen en lijnen, daar heeft ze geen zin in...
Over haar manouvreerkunsten en dat ze vrouw is geen woord....