Geachte mede forumers,
Als reactie op dit voor mij zeer interessante topic het volgende.
Na 15 jaar geleden bewust gekozen te hebben voor leuvers vanwege allerlei al of niet op waarheid berustende onaangename ervaringen, van anderen, met rolfokken, eind van dit seizoen besloten de status van echte zeiler (zonder rolfok) in te ruilen voor die van mooi weer zeiler (met rolfok).
Zo langzamerhand begon ik die wolk zeilen op het voordek wat lastig te vinden. Een uitglijder vang je als je 67 bent toch wat minder snel op dan wanneer je 27 bent.
Omdat tot een nieuw HA al vorig jaar was besloten leek het een logisch moment dan ook maar gelijk over te stappen naar een roller. De genua is het nog waard verbouwd te worden.
Je gaat dan serieus nadenken over alle “verhalen” en wat je zelf bedenkt.
Zeil wisselen.
Tot nu toe gaat dat bij mij door het voorlijk geheel op dek te trekken. Nu heb ik een zeilberging op het voordek direct achter de ankerbak. Het gestreken zeil kan ik voor 80% in de berging proppen alvorens eerst de leuvers los te moeten maken om de rest te bergen. Vervolgens het andere zeil aanslaan zonder helemaal uit de berging te halen enz.
Ik stel mij voor dat een zeil uit een rolfok er eerst helemaal uit moet. Moet je wel zorgen dat het een beetje bij elkaar blijft i.v.m. windvang. Denk ik!!!
Ik zie dit als een serieus probleem. Je kunt nu wel stellen dat je voor vertrek, na de laatste weersvoorspelling, het juiste zeil moet kiezen maar dat is mooie theorie. Een onweersbuitje is door het KNMI in een handomdraai gemaakt. Als je de verwachting op een bui als basis voor je zeilvoering neemt zeil je 90% van de tijd ondertuigd.
Hoe harder het waait op zee hoe minder mijn behoefte de motor te starten. Als je niet kunt wisselen is helemaal oprollen dan het enige?
Vastlopen van de lijn in de trommel.
Toen ik, al heeeeel lang geleden, voor het eerst in mijn leven een rolfok bekeek was mijn eerste gedachte de vraag waarom dat met een lijn werd gedaan. Ik heb dat nooit begrepen. Je kunt op je klompen aanvoelen dat die lijn nooit gelijkmatig op rolt. Hij hoopt zich op aan een kant schiet dan los. Niet alle windingen worden dan strak getrokken. Kortom, opgeknoopte ellende. Waarom niet een nylon band? Dan kun je niet alleen volstaan met een veel smallere trommel, wat het voorlijk weer wat langer maakt, maar het opwinden raakt nooit in de knoop en je bent verzekerd van het grootste “draaimoment” als je ook de grootste kracht moet uitoefenen.
Dit probleem heb ik nu opgelost, althans dat hoop ik, door met een paar schijven de trommelbreedte van mijn Furlex te versmallen tot 27 mm voor het gebruik van een band van 25 mm en ook de geleideopening te versmallen.
We zullen zien of het werkt.
(ik heb nog even overwogen de trommel te versmallen door er simpelweg een stuk tussen uit te zagen en het binnenwerk in te korten maar kwam uiteindelijk tot de conclusie dat het verstandiger is dat (nu noch) maar niet te doen)
Het uit elkaar draaien van het staaldraad.
Dat heb ik ook bedacht en bekeken. Volgens mij is een Furlex naar beide kanten op te rollen. Ik heb geen UV-licht stroken op mijn HA besteld maar wel een hoes.
Open waaien van het zeil van boven.
Dank u hr. har.vogel. Dank u.
Heb er eentje besteld met verticale latten. Horizontaal is toch geen zicht in opgerolde toestand?
Ik heb al diverse keren stukgewaaide rolfokken kunnen bewonderen. Ik heb nooit gezien hoe het gebeurde. Wel het eindresultaat. Zoals gezegd lijkt het mij goed een zeil weg te halen als je er geen zicht op hebt. Ik ben voornemens de hoes alleen “onderweg” te gebruiken. Ben ik niet aan boord, dan gaat het zeil er af.
Ook zie ik bij harde wind nogal eens ritmisch heen en weer zwiepende rolfokken. Lijkt mij niet goed voor je tuigage.
Anderzijds is mij je (har.vogel) opmerking over het vrij kunnen draaien van de topwartel niet helemaal duidelijk. Die zit helemaal boven en kan dan toch nauwelijks links- of rechtsom, vanwege dat in de gebruiksaanwijzing aanbevolen geleideoog, op de mast.? Jij ziet, jij ziet, wat ik niet zie!
Wat die hoes betreft, ik zie vaak mensen die hoes aanbrengen. Op zich is het niet zo’n karwei en als het even lang duurt dan een zeil weghalen maakt het ook niet uit waar je je tijd insteekt. Over dat hijsen heb ik wel een idee waardoor het veel sneller en nog makkelijker kan. Maar dat is nog maar een idee.
Strijken en zetten van de mast.
Als fervent maststrijker ook een punt van overdenken.
Normaal streek ik de mast met een oude, in vier stukken opgedeelde, spiboom.
In stukken om die makkelijk onderdeks te kunnen opbergen. Ik heb geen spi en voor het uitbomen van de genua heb ik een betrekkelijk lichte aluminium fokkeloet (zo heet dat ding toch?)
Bij het zetten legde ik dan de, tot een geheel samengevoegde, spiboom dwars over de boot op de draden van de zeerailing Voorstag en hijsdraad vast maken en dan de spiboom opsteken en op de mastvoet zetten. Dat was prima te doen maar toch ook een behoorlijk gewicht omdat de spiboom (hout) ook niet een super lichte uitvoering betrof en je niet alleen het gewicht moet tillen maar ook het evenwicht moet bewaren.
Nu heb ik het gewicht van de hele rolinstallatie en voorstagprofiel erbij. En inderdaad, ook moet ik er nu op letten dat het voorstag niet zodanig door hangt dat het profiel knikt. Daarom heb ik de hele strijkinstallatie aangepast. Ik kan nu het voorstag zonder te veel doorbuigen aan het uiteinde van de spiboom bevestigen en deze al uitklappend omhoog steken.
We zullen zien hoe het hele avontuur ons bevalt.
In de tussentijd hou ik mij aanbevolen voor nog meer horrorscenario’s betreffende dit onderwerp.
Grt, Leo.