Ik was ook wel eens gemeen, maar, denk er aan, ik werd daartoe altijd aangezet door de kwajongens boeken die ik las. Ook het boek “de Witte” van Ernest Claes was zo´n kwajongens handleiding.
Zo´n gemene streek gebeurde bij de plechtige communie (vormsel) van Freddy. Bij zo´n communie werden de communicanten na de mis is communiepak gestoken bij bekenden en familie “getoond” De jongen of het meisje kreeg dan een beetje geld, moest een “zantje” afgeven (een gedrukt prentje met de naam en datum van de communie)
Freddy was de zoon van een collega van pa, de families waren met mekaar bekend, Freddy werd voorgevoerd. Daartoe moest je een auto hebben, zij hadden reeds een auto.
Na het voorstellen mocht Freddy met mij buiten spelen, de volwassenen dronken een borreltje.
Wij woonden langs een riviertje dat afhankelijk van het seizoen gevaarlijk kon stromen maar nu opgedroogd was tot een modderbeek. Want dat riviertje was eigenlijk tot een open riool geworden.
De dijken waren helemaal begroeid met brandnetels, het stromende afvalwater nu slechts één meter breed. In de bedding had zich her en der een modderbank gevormd die nu ook nog eens door de zon hard gebakken was.
Ik kende het daar want ik speelde er vaak met een miniatuur bootje dat mijn vader voor me gemaakt had. Nu stonden Freddy en ik daar beneden (we wouden ratten schieten met de catapult) en ik had hem op een harde bank geleid, die bank was er speciaal om mijn bootje (de Furie) te water kunnen laten. Ik sprong naar de overkant, wist precies waar de modderbank hard was. Dan moest Freddy springen. Hij was een jaar jonger als ik, waagde zich niet zo ver en sprong naar een plek die makkelijker was.
Hij sprong precies op een zachte plek “morre”, verdween tot zijn oksels in de gore stinkende zwarte modder. Met zijn communie pak aan.
Ik heb hem geholpen uit de beek te komen, huilend en met afstaande armen sloste hij onze keuken binnen. Ik was ondertussen reeds schampavie, wist dat ik het weer gedaan zou hebben en kwam alweer niet voor donker thuis. (wat dom van me, ik bekende daarmee dat ik iets te maken had met zijn duik)
Dat was nog niet alles, Freddy z´n moeder was zo woedend dat ze hem ter plaatse in de keuken een pak slaag gegeven heeft en mijn ma moest nadien het plafond terug witten. Alles modder.
Freddy is nooit meer mijn vriend geworden.
