AndreAzuree schreef :
@Gerard:
In tegenstelling tot jou, heb ik er helemaal geen vertrouwen in, dat de mensheid haar invasieve eigenschappen weet te beteugelen. Natuurlijk, op kleine schaal en op individueel niveau is er wel wat mogelijk maar niet op soortniveau.
Waarom zo pessimistisch?
Pessimistisch André? Bekijk eens hoe zaken in welke richting zijn gegaan de afgelopen paar honderd jaar en het valt toch niet te ontkennen dat het schip op de wal aanstuurt? Een stuurman ontbreekt en ondanks allerlei pogingen van diverse bemanningsleden lijkt een catastrofe onvermijdbaar en overboord springen helpt niet. De menselijke Titanic zal zinken. Dus blijven zingen. Mijn tijd zal het wel uitzingen en als het water stijgt heb ik in elk geval een Ark van Gerard
maar de 'have not's' zijn nu al de klos. Dat valt moeilijk te ontkennen en velen van hen proberen als ratten droge grond (lees: "rijke landen") te bereiken, maar het is uitstel van executie. Nogmaals, ik pessimistisch? Laten we het hopen.
Dit beteugelen gebeurt toch al op grote schaal? De hele energietransitie is er een voorbeeld van.
Zet daar de exponentiële energievraag eens naast.
Alle grote natuurparken ook.
Zet daar het verlies van natuur (middels ontbossing, verwoesting van koraal, verarming van natuurlijk leven, verwoestijning van land- en zeeareaal) eens naast.
Het succesvol aanpakken van zure regen, en het tegengaan van het gat in de ozonlaag.
Zet daar alles eens naast (waaronder afnemen van vruchtbaarheid, in de eerste plaats van lager in onze voedselketen staande soorten) wat steeds opnieuw opduikt als bijproduct van de menselijke invasie.
De voorbeelden liggen voor het oprapen. Evolutionair is het ook niet logisch, dat de de menselijke, als enige, soort zich zou beperken.
Waarom is dat niet logisch?
Omdat, dat niet overeenkomt met de kern van de evolutietheorie.
Als het ook nog in ons eigen belang is, dat beteugelen van onze negatieve externe effecten, dan is het juist wel evolutionair nuttig..... Laten we oppassen voor te snelle en voor de hand liggende conclusies.
Hopelijk heb ik het mis en onderschat ik de geweldige kwaliteiten van onze soort, maar telkens zie ik toch weer ontmoedigende zaken. Het voordeel van pessimisme is, dat het mee kan vallen en bijsturing mogelijk is en het nadeel van optimisme is, dat tegenvallers te laat gepareerd kunnen worden. Goed zeemanschap is toch, rekening met tegenvallers houden?
En bevolkingsgroei is, meer steen, asfalt, grondstof verbruik, vervoer (plezier en "nood"zaak) zowel te land als te water, vervuiling met afvalstoffen enz. enz
Volgens de laatste cijfers is bevolkingsgroei hard aan het afnemen, en zitten we rond de 2055 aan bevolkingskrimp!
Dat zou mooi zijn, maar bevolkingsgroei/-afremming laat staan krimp is niet de heilig graal maar slechts een hulpmiddel om tijd te winnen om de koers van het schip tijdig te kunnen verleggen.
Dat overigens ook heel problematisch kan worden.
"We" hebben voorbeelden van de tijd waarin de aarde minder mensen telde. Natuurlijk, zullen we dingen ook dan anders moeten aanpakken dan we deden. Immers, wanneer we doen wat we altijd deden (steeds meer consumeren en roofbouw plegen), krijgen we wat we altijd kregen.