Hans V schreef :
Thijs1971 schreef :
Vrijvaren, ik zou zeggen: achterlangs varen en vooral niet denken:”kan wel voorlangs”, en ruim van te voren dat melden en/of duidelijk je boord laten zien/richtingpijltje op AIS? (Request permission to pass at your stern, zeg ik dat dan goed?)
Vooral het op scheepsnaam kunnen aanroepen (AIS benefit) werkte op mijn armzalige overtochtje vv heel goed, net als het vragen van coordinatie aan autoriteiten, maar misschien praat ik, ook over de marifoon, wel te veel. At sea, you are at very low risk of overcommunicating, is een beetje mijn adagio.
Bij het oversteken van een druk scheidingsstelsel (zoals bij Dover) ontkom je er niet aan om uiteindelijk voor een schip langs te gaan, daarvoor zitten ze vaak te dicht op elkaar. Wij houden in de praktijk vaak 1 mijl aan als minimale afstand. AIS maakt deze minimale afstand (CPA) heel inzichtelijk, je hoeft geen plannen meer te maken op basis van ruwe schattingen (gebaseerd op visuele peilingen).
Ja, dan is achterlangs voor het volgende, die snap ik! Maar ik probeer dan meer op de achterkant van een volgend schip te mikken, en dus dan maar een stukje tegen de stroom in op het fietspad, zeg maar, dan dat ik dus denk: ah, dat lukt nog wel. Geen spijt van gehad!
Aanroepen van schepen doen we alleen als er (voor ons) toch nog onduidelijkheid is of (voor de ander) kan ontstaan. Bijvoorbeeld door een voorgenomen koerswijziging van ons of onverwacht gedrag van de ander. Hier speelt de eerder in dit draadje gestelde vraag 'hoe vroeg' schepen op elkaar reageren en communicatie zinvol is (en m.i. dus niet hoe nuttig het is om lang van tevoren zichtbaar te zijn op de AIS). Die vraag is niet eenduidig te beantwoorden en hangt erg van de plaatselijke omstandigheden af.
Achterlangs varen doen we vanaf zo'n 100m.
De COLREGs brengen voorspelbaarheid in het gedrag van schepen op zee. Als je je zelf er ook aan houdt wordt je ook voorspelbaar(der) voor hen en is VHF verkeer alleen zinvol bij de onduidelijke situaties die dan nog overblijven. Dat brengt een boel rust in de tent.

Nou ja, wat ik dan "boord laten zien" noem valt denk ik ook onder voorspelbaar vaargedrag?
Duidelijk een les van iemand met meer ervaring dan ik! Ja, ik realiseer me dat ik waarschijnlijk soms wat overcommuniceer via de marifoon, mijn (beperkte) ervaring/indruk is dat dat eerder gewaardeerd wordt dan als overlast gezien. In vergelijking met sommige ellenlange verhalen over receptjes uitwisselen in het Farsi over de betere havenkroeg in het Oost-Europees die 's-nachts midden op de Noordzee ons ten deel vielen, vallen mijn korte aandachtsseintjes nauwelijks op volgens mij.
Het mooiste is natuurlijk als je precies genoeg dus niet te veel communiceert en de kanalen vrij houdt voor wie ze meer nodig heeft. Maar ik zou toch adviseren bij twijfel over het afgestemdheid van de wederzijds passage intenties toch lekker aanroepen. Het breekt voor die mannen ook een beetje de wacht?
Het is ook een beetje calimero: "Hallo, very big ship, heeft u in de gaten dat u op een paar mijl afstand van een wat angstig dobberend/stampend jachtje vaart?" (en dan op zijn marifoons, gewoon even aanroepen 'request permission to pass astern'), zoiets. Op laag standje. Kan zelden kwaad volgens mij.