Nachtvlinder schreef :
dyanemaniac schreef :
Zijn er richtlijnen te vinden voor het juiste gewicht per type anker en deplacement van de boot?
Zeker, daar zijn on-line tabellen voor te vinden. Overigens doet windvang er ook veel toe, maar de tabellen gaan meestal uit van waterverplaatsing of lengte, omdat daarvanuit een behoorlijke correlatie met die windvang bestaat.
Wat ook een constante factor lijkt bij die tabellen is dat de ankers voor mijn gevoel nogal licht uitpakken.
In de Danforth-tabel hierboven wordt een 9 lbs (4,08 kg.) anker geadviseerd voor een 27-voeter.
Zeker in het geval van een Danforth te licht, naar mijn idee.
Ik voeg nog wat toe uit mijn veeljarige ankerervaring:
Op de Victoire 22 had ik bij aankoop aanvankelijk alleen een Danforth anker van pakweg 5 kg.
Omdat ik 39 jaar geleden al vond dat elke boot twee ankers moest hebben, kocht ik er een 5 kg poolanker bij. Door de ervaringen die ik vervolgens met beiden had, werd het poolanker van lieverlee het hoofdanker.
In 1995 maakte ik weer een reisje richting de Wadden, waarbij ik op zeker moment tussen Muiden en Pampus in de blakte lag. Over Noord-Holland naderde wat eruit zag als een serieuze onweersbui. De wind stak al ruim voor de bui me bereikte op. Hij kwam uit noordwest.
Ik streek de zeilen, startte de motor en voer volgas richting Muiden.
Maar van enige afstand zag ik al dat het gebied direct voor de havenmond één grote chaos van boten was, die allemaal de haven in wilden.
Het leek me niet verstandig om me daartussen te begeven. Ik wijzigde de koers richting het eilandje De Drost, dat pakweg 1 km. ten ONO van Muiden ligt en ging benedenwinds van het eiland voor anker. Ik lag in water van 2 - 3 m. diep. en kon dus met de beschikbare 5 m. ketting en 30 m. lijn een mooie flauwe scope zetten. De wind was ondertussen al een 6-7 bft. Maar omdat ik in de luwte van De Drost lag, waren er geen golven van betekenis.
Het anker (5 kg. poolanker) hield en terwijl er regen viel waarin het zicht niet veel meer was dan enkele tientallen meters, volgden diverse harde windstoten. Hoe hard? Geen idee; èrg hard.
Uiteindelijk kwam er een windstoot waarvan ik instinctmatig voelde: nu gaat het anker krabben. Het anker ging inderdaad krabben, maar brak niet volledig niet uit; de boot schoof haaks op de windrichting, onder een helling van pakweg 45 graden door het water, met een gangetje van naar schatting 2-3 knopen. Zo schoven we enkele tientallen meters voort, totdat de vlaag voorbij was, hoewel het nog steeds met 7-8 bft waaide. Het anker groef zich weer in en de boot kwam met een ruk weer recht achter het anker te liggen.
Daarna hadden we het ergste gehad.
Het incident was voor mij aanleiding om het 5 kg poolanker in te ruilen voor van een 8 kg. Die paste nog steeds in de ankerkuil van de Victoire 22. Dat anker heeft nooit gekrabt. Hoewel ik eerlijkheidshalve moet zeggen dat ik ook nooit meer een dergelijke windvlaag voor m'n kiezen heb gekregen.