Discussiëren over een serieus onderwerp (veiligheid) is niet zeuren wat mij betreft. Verder is er hier geen goed of fout, slechts van het afwegen van risico's. Die afweging kan voor actoren verschillende uitvallen onder gelijke omstandigheden. Kan me niet voorstellen dat er iemand is die zo'n moment van afwegen gisteren niet heeft gemaakt, ongeacht wat de consequentie daaruit zou worden, doorgaan of stoppen. Onverantwoord wordt het indien je of niet alle consequenties kan overzien en/of niet bereid bent daarvoor (mede) verantwoordelijkheid te willen dragen.
Voor mijzelf sprekend was er geen plek voor twijfel in het materiaal. Er kan altijd iets kapot gaan, maar dit is niet in de vergelijking betrokken. Ook de kennis en kunde aan boord was geen discussie punt. Met 1 blik over en weer en 4 woorden uitwisselen was na 30 seconden het rif erin, eruit of het zeil volledig gestreken. Op dat moment was er ook geen zeeziekte of twijfel of angst en onzekerheid aan boord. Ook was er bij mij geen enkel moment twijfel over beide 'opstappers', wat mij betreft maakte de ervaring aan boord, koffie, lasagna en koek de basis voor het team voor deze nacht
.
By the way, zulke omstandigheden schept wat mij betreft wel een band hoor. Ik ben geen romanticus en met de oceaan valt het in het niet. Toch heb je 45 knopen wind op je snuit gehad, overal water in de lucht, slagregens, onweer om je heen, een giek sleurend door het water en toch snel de zaak samen weer gefixet en met een glimlach door met 9 knopen op de fok. Volgend jaar als we elkaar weer de hand schudden voor de volgende kans heb je dat samen wel al in je rugzak zitten. Dat terzijde.
De hoofdvraag die in de kuip (mijn vertaling) gezamenlijk beantwoord werd, was hoe ieder ons zich zou voelen als we getroffen zouden worden door het ergste. Dit met vooraf de wetenschap van een grote kans op
- Windvlagen tot richting de 60 knopen (56 knopen waren al gemeld aan boord een stuk verderop)
- Onweer waarvan de buien naar verwachting groter waren dan die we net gehad hadden
- Individuele onweerscellen zich ook nog konden gaan clusteren
- Mogelijk tijdelijk zeer slecht zicht in buien
- Minder slaap, meer vermoeidheid en minder concentratie
- etc
Laat ik het maar gewoon zeggen, stel iemand valt over de muur en wordt niet op tijd terug gevonden. Hoe kijk je dan terug op de wetenschap van hierboven? Hoe weeg je dat af tegen de te leveren prestatie? Het alternatief waar we eerst mee kwamen was om nadat het echt donker geworden zou zijn en we geen burenradar (GSM bereik) meer zouden hebben om tot 06:00 uur alleen op de fok te varen en bijvoorbeeld iedereen aan te lijnen. Dat voelde goed, afgezet echter tegen het gegeven dat er altijd genoeg zijn die vol doorvaren (geen waarde oordeel over) win je daar nooit de wedstrijd mee. Uren lang een nat pak halen is niet de prestatie waar we voor kwamen (ik niet). We doen mee voor het podium.
Mijn vertaling van de gezamenlijke afweging is dan ook dat het antwoord gevonden moest worden op de vraag of we er 'vol' voor wilden gaan, en daarop was mijn antwoord 'nee'. Zelfde tijd, plek, boot en team 2019? ........ als ik gevraagd wordt? ..... zeker weer wel!
Groet Michel