Een Bruce is niks mis mee wanneer juist gebruikt.
Een anker moet even de gelegenheid krijgen om zich te "zetten",
dat doet een Bruce waarschijnlijk iets minder goed dan een Rocna of Bugel. Zeker in waterplanten of steenachtige grond.
Zaak is dat de schacht altijd horizontaal ligt, en dat is afhankelijk van kettinglengte en gewicht, zoals WadnWind opmerkt.
In mijn optiek moet een anker zich snel ingraven, dit betekent een zo klein mogelijk frontaal oppervlak, in de richting die de bodem in gaat dus.
Het moet tussen waterplanten en stenen dringen, hetgeen betekent een scherpe spitse punt.
Inmaal ingegraven dient het zo veel als mogelijk grond te willen verplaatsen, dus een groot oppervlak zo´n 30º hoek op de schacht.
Het gewicht van de (omgekeerde) piramide grond die het anker moet verplaatsen vóór uitbreken is de feitelijke houdkracht.
Om in te graven heeft het een zeker gewicht nodig, bij voorkeur in het ketting eind van de schacht.
Het gewicht in de punt van de vloei vergroot daar het oppervlak dat weerstand geeft tegen ingraven. Het is maar net wat daar dan de overhand heeft.
Zachte grond is gewicht goed en harde grond zal een scherpe punt de overhand hebben.
Met deze waarden kom je al snel uit op Rocna, Bugel, Spade en Delta achtige ankers.
Een CQR is zo onbetrouwbaar door het draaipunt tussen schacht en vloei. Hoe steiler de as van dit draaipunt hoe slechter de CQR. (Een vastgelast draaipunt gaf bij iemand een geweldige verbetering)
Zolang de belasting op een ingegraven CQR in lijn met de vloei is, lijkt het erg op de Delta.
Maar zodra er een beetje onder een hoek aan wordt getrokken wil het al snel uitbreken om dan zeer moeilijk weer in te graven.
Dit omdat het anker dwars op de bodem achter de ketting aanhobbelt.
We hebben hier af en toe hoog en snelstromend water. En dan zijn het voor 80% CQR ankers die uitbreken, ondanks ruim bemeten ketting.
In mijn geval heb ik enkele jaren een Delta (een kilo of 12) gebruikt, dat ging goed, maar erg zeker vond ik het niet.
Een Bugel (10 kg)met instelbare hoek tussen schacht en vloei gemaakt. En de Delta was meteen verdrongen.
Die hoek uitgepuzzeld, is iets groter dan 30º geworden.
Vorige week een langdurig spektakel. Een Fransman, stevig achteruit varend laat het (Danfort) anker vallen.
Na 7 keer is hem verteld dat hij het heel wat kalmer moest doen, eerst veel ketting en daarna heel langzaam spanning op de ketting, en natuurlijk genoeg ketting.
Het ging toen in één keer goed.
Wanneer ik die Bugel drijvend met één knoop stroom laat zakken geeft dat een flinke ruk zodra de ketting op zo´n 1,5 keer de diepte is.
Hier en foto van een schip, achter gelaten zonder toezicht.
Het moet nog blijken welk anker er aan zit en waarom het mis ging.
Bijlage P1070721.JPG niet gevonden