Onderwerp: Zeebeest koerst Oost. Vakantie 2015.

de aarde is rond
in het noorden hangt de horizon naar rechts
in het zuiden naar links
klopt precies
mooi verhaal weer!
ton

Het blijft fijn om te lezen...

kerel waar haal je die onzin steeds vandaan vooral doorgaan.



p.s. neut is geweldig

Tijdens de wintermeeting al persoonlijk mijn waardering uitgesproken,ik reageer niet veel maar lees alles. Albert, respect en bedankt voor het fijne leesvoer en hopelijk komt er nog veel meer.

Groet,
Dion

@Han, David, Timo, Bennie en Dion. Dank voor jullie waardering.
@ Ton, ik ben blij dat er nog iemand is die het begrijpt.




Vrijd. 17-07-,15 Half bew. Nu eindelijk niet te warm. NNE 3-4.

‘Het is tijd om te varen moppie, laten we maar meteen gaan, dan ontbijten we onderweg wel.
07:20 Anker op.
Ik kijk nog een keer om.


Tot ziens Drejo, ik heb me hier de blaren op voeten en ziel gelopen maar... en dat hoeft Marjanne niet te weten, ik heb er best van genoten.

10:10 Meren af aan de bunkersteiger te Fåborg
Bunkeren diesel, laden water en ruilen twee gasflessen.
Verhalen naar de andere kant en meren om 10:30 af in een box.


‘Wat doen we, gaan we voor of na het winkelen douchen?’
‘Nou moppie, ten eerste gaan we niet winkelen maar even de nodige stores inslaan. Ten tweede kunnen we beter ná al dat lopen en zweten douchen, zodat we fris en fruitig aan de reis kunnen beginnen.’

Al met al duurt het storen toch nog een behoorlijk pikheetje en ook het douchen is geen twee minuten klusje maar uiteindelijk, om 13:40 is het “voor en achter”.
Omdat we niet echt haast hebben om in Holland te komen, gaan we buiten de baai niet zuid maar west op en komen zo, boven Lyo langs, weer op de Kleine Belt.
De wind neemt toe, ESE 5-6 en hoe verder we uit de kust komen, hoe hoger het achteropkomend zeetje en hoe pittiger de rolbeweging die we maken.
We steken - nog steeds op een westelijke koers - over tot onder de net onderwater liggende stenen van Hestekoen, waarna we WNW gaan voorliggen om boven het schiereiland Als uit te komen.
Om 17:50 ronden we de N Kardinaal “Tranesand N”, pal boven de noordelijkste punt van Als.
Vanaf hier wordt het zeetje steeds makkelijker.
18:50 Draaien de Alsfjord, het water tussen Als en Jutland, in en komen om 20:10 ten anker in de Knarhoj Bugt.
Na een “werkdag” van bijna dertien uur, is het prettig om even ontspannen in de kuip te zitten terwijl de chef kok voor de warme hap zorgt.
Ik neem de papieren kaart op schoot en bestudeer de rest van de route.
Onder het eten, dat zoals gewoonlijk, weer van grote klasse is, begint de wind te krimpen en waait, nog voor ik mijn toetje opheb, met een pittige 5 bft. uit NNW.
‘Dat wordt Rock and Rol vannacht, zet alles maar zeevast in de gootsteen, we gaan een stukje verder.

20:45 Anker op.
Na één mijl oost, slaat het fjord haaks af naar het zuiden en wordt bovendien een heel stuk smaller.
Meteen, na de afslag, verdwijnen de opbouwende zeetjes en liggen we zo rustig als een eend in de Hof Vijver.
‘Waar wil je gaan liggen?’
‘Daar aan stuurboord, net voorbij Hotel Sottrupskov, is een geschikt ankerstekkie.’


21:40 Laten 0.25’ ten zuiden van het hotel de spijker vallen. 22 mtr. kett. 2.9 mtr. water.
Terwijl ik voorop de ankerbal en ankerlicht hijs, trekt Marjanne een fles wijn open.
Omdat je van varen, ook al is het maar een klein uurtje, trek krijgt, snijdt ze er ook wat kaas bij.
‘Proost schat.’
‘Proost meisje.’

Za. 18-07-,15 Half bew. W 2-3.

09:30 Anker op.
Wanneer we de grote verkeersbrug voor Sonderborg naderen, draai ik de Genua weg.


‘Waarom doe je dat, zoveel wind staat nu ook weer niet, wel dan?’
‘Nee maar de eerstvolgende opening van de brug in de stad halen we niet meer, dus wordt het de draai van elf uur. Dan kan je er beter langzaam naartoe zeilen dan rondjes draaien tot hij open gaat.’
‘Oké. Koffie?’
‘Ja, graag met een sprits of zo.’
‘Dat wordt dan “of zo”, want de spritsen zijn op.’
Wanneer we de brug naderen, ligt een jacht, dat ons daarstraks met een vaartje voorbij liep, al een poosje rondjes te draaien.


Ik draai het grootzeil weg en Marjanne start de motor.
‘Albert, er blijft een rood lichtje branden!’
‘Verdomme, het Boze Rode Oog! Laat maar moppie, over drie minuten draait de brug en daarna gaan we voor de kant, dan kan ik straks er even op mijn gemakkie naar kijken.’
De lichten op de brug verspringen.
Vlug hang ik de fenders op en leg de trosjes klaar.

Net wanneer we door de brug varen en ik achter de stuurvrouw staande naar het dashboard kijk, geeft het B.R.O. een paar knipoogjes en verdwijnt.
‘Goh schat heb je dat van Jomanda geleerd?’
‘Hè wat?’
‘Nee laat maar. Breng ons straks maar rond over bakboord, dan gaan we met stuurboord voor de kant. Kijk daar, tussen die twee motorjoekels, daar passen we precies tussen.’
‘Túúrlijk passen we daar tussen maar doe dat dan zelf maar even, ik hoef niet zo nodig.’
11:10 Afgemeerd langs de kade van Sonderborg.
Ik trek, om geen ruzie met de achterbuurman te krijgen, Loodje langszij en stap de kaai op om een paar foto’s te maken.
Opeens staat Marjanne, die zeker weet dat we, om niet ellendig aan ons eind te komen nog veel meer stores moeten inslaan, met rugzak en wandelschoenen naast me.
‘Wat is dat voor een gek bord?’
Ze wijst op een paal aan het water.


‘Dat zie je toch? Dat is een verbodsbord waar een vis op is afgebeeld, dus is het hier en vraag me niet waarom, verboden voor vissen.’
Ze snuift, kijkt me van uit de hoogte aan en zegt: ‘O, is het weer zo ver dat er geen zinnig woord uitkomt? Goed amuseer je, ik ga boodschappen doen.
Ze stapt op een inboorlinge met kinderwagen af en laat zich de weg naar de supermarkt wijzen.
Marjanne verdwijnt, na toch nog even gezwaaid te hebben, om de hoek bij het pleintje en ik loop naar het tentje aan het eind van de kaai om een ijsje te scoren.


12:35 Ontmeren en varen, afgeladen met lekkere dingen die je blijkbaar alleen in Denemarken kan kopen, zoals haring in curryroomsaus, de haven uit en de Flensburger Förde op.
De westelijke wind, is aangetrokken tot een dikke zes met acht in de buien.
Voorlopig hebben we de wind schuin achter in en strak dwars uit de kust, dus de golf opbouw zal wel meevallen.
Na het midden van het Fjord, waar de grens loopt, wissel ik de Deense voor de Duitse vlag.
Wanneer we het Fjord uit zijn en pal onder de Duitse kust het oppertje opzoeken, is het lekker warm, staat er niet meer dan 6 bft. en loopt er een niet onaangenaam zeetje.


Marjanne wil nog niet meteen door naar Holtenau maar gaat liever nog één keer de Slei op om te overnachten bij Maasholm.
‘Waarom ook niet moppie, we hebben alle tijd.’
16:05 Aanloop Schleimünde.
16:15 Binnen.
17:05 Komen ten anker Achter Maasholm, in 2.20 mtr. water, achter 22 mtr. kett.

Na het eten zitten we, met een wijntje, in de zon te genieten van het uitzicht.
‘Zeg Martje, zullen we morgen nog even verder naar binnen, naar Kapplen of zo?’
Ze denkt even na. ‘Hm nee, we hebben voorlopig wel genoeg stores en ik ga liever morgen naar Holtenau, daar kunnen we weer eens lekker met veel warmwater douchen en een wasje doen.’
Ze heeft gelijk, met onze boorddouche - een kunststof tankje dat je met de hand op druk brengt - kunnen we niet zo lang douchen als thuis en een wasje doen aanboord is al helemáál behelpen.
‘Kijk Albert, die boot komt deze kant op.’
Inderdaad, er komt iets deze kant op dat, omdat het blijft drijven en vooruit gaat, boot genoemd mag worden.
Het grove ding is overduidelijk een houten stukje huisvlijt en zo te zien gebouwd door iemand die nog nooit buitengaats is geweest maar wel eens een boot op een plaatje heeft gezien.
‘Wat is dat er voor een?’
‘Tja, daar vraag je me wat, maar op het ZF hebben we een Baasje dat dit geval ongetwijfeld zou betitelen als schrotter krotter of wrakker.’
Naast ons, net iets te dichtbij naar mijn smaak, draait hij bij en laat zijn vlag zien, de Russische.
Plons! Daar gaat zijn - eigen ontwerp - anker.
Zonder achteruit te slaan om het anker in te latengraven, laat hij er een dot ketting op vallen en is klaar.
‘Ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat met deze wind, er staat nog altijd iets van zes Beaufort, hij dadelijk lekker met spijker en al aan de wandel gaat.’
Een paar uur lang zijn we, onder het genot van een lekker wijntje en wat nootjes, getuige van een steeds maar krabbende en weer opstomende Krotter.
‘Kijk hij hieuwt zijn spijker weer thuis. Als hij nu weer zo dichtbij komt, gaan wij op een ander stekkie liggen, ik wil wel rustig kunnen pitten zonder bang te hoeven zijn voor die kromme Rus.’
Gelukkig heeft Iwan eindelijk door dat zijn manier van ankeren niet veel houvast biedt en stoomt hij door naar de buitensteiger van de jachthaven.
‘Zo net op tijd, ik krijg slaap, ga je mee naar de kooi?’
‘Met jou? Altijd.’


Albert.

Altijd weer een goed begin van het weekeinde!
Groeten, Peper.

"Tot ziens Drejo, ik heb me hier de blaren op voeten en ziel gelopen maar... en dat hoeft Marjanne niet te weten, ik heb er best van genoten."

leest Marjanne je stukjes dan niet?

Lekker onthaast verhaal weer

DavidS schreef :
Alleen de zwaar gecensureerde versie's.

Han en Bert, dank voor jullie support.






Zo. 19-07-,15. Half bew. SSW4-5.

06:15. ‘Kom uit de bedstee mijn liefste...’
Met mijn zoetgekweel - dat volgens Marjanne het zelfde effect heeft als nagels over een schoolbord - probeer ik mijn geliefde uit de kooi en aan het ontbijt te krijgen.
‘Kom op moppie, de tafel is gedekt, er is koffie, de eieren met bacon liggen al in de pan en haal je vingers maar uit je oren, ik weet best dat je me wèl verstaat.’

06:45 Ankerop.
Terwijl Marjanne Zeebeest in het boeienstraatje brengt, spuit ik de laatste blubber van het anker en berg het in de ankerbak.
‘Ja, zet de dekwas maar af!’
07:35 buitengaats.

Vandaag maken we, althans voor dit jaar, de laatste mijltjes op de Oostzee maar gelukkig hebben we, voor het winter wordt, nog heel wat zeemijlen - o.a. naar GB - in het verschiet.

De lucht trekt wat meer dicht maar omdat de wind ook wat afneemt tot 3-4 bft. is de gevoelstemperatuur aangenaam.
Omdat de wind blijft afnemen, mag de pruttel ook meespelen.
Het is rustig op straat, behalve wat bootjes heel in de verte, komen we maar één ander jacht tegen.


Het is al met al een zeer rustig ritje en al om 10:55, bij het passeren van Bülk Lt. ho. verlaten we de Oostzee en stomen de Kieler Förde in.
11:55 Passeren de nauwte bij Friedrichtsort Lt. ho.
12:25 Meren af aan de steiger buiten Sluis Holtenau.

Voorlopig hebben we het zo druk als een klein baasje en zijn we bezig met douchen, de was doen, waterladen en stores inslaan.
Er komt een stoere tweemaster binnen, de onder Nederlandse vlag varende charter Banjaard.
Omdat een of andere eigenwijze Duitser zijn motorbootje heeft neergelegd aan de buitenkant - waar normaal alleen de charters liggen - en toen de wal is opgegaan, kan de Banjaard niet dicht genoeg bij het watertappunt komen en zit te klooien met slangen die net te kort zijn.
De schipper probeert dat op te lossen door de slang via de kortste weg - door het water - te laten lopen.
Maar zelfs dan kan hij het net niet goed behappen en schiet er, door de spanning, een tussenkoppeling los.
Gelukkig gebruikt hij de zelfde - Gardena - koppelingen als wij, dus kunnen we hem uit de brand helpen met onze slangen.






Hij blij en wij een goed gevoel.

Er liggen hier allerlei soorten jachten waarvan één er, qua schoonheid, ver bovenuit steekt.
Inderdaad, de achterste.


Maar de allerleukste is dit gaffel getuigt bouwpakketje van, naar schatting, nog geen vijf meter.


‘Wat een gaaf bootje zeg, niet tekort.’
‘Ja maar wel een beetje aan de krappe kant, mij niet gezien.’
‘Nou moppie, als puber had ik er, zelfs zonder mast zeil of motor, een moord voor gedaan.’
‘Hè hoe bedoel je?’
‘Nou, in zo’n klein knus kajuitje is het heel wat comfortabeler neuken dan op een plaid in het natte gras van de Beemsterringdijk.’
‘Beest!’

Ma. 20-07-,15. Zon. W 3-4.

06:40 Vertrek.
Zodra we van de kant zijn, roep ik de sluis op.
‘Kiel kanal vier, Zeebeest.’
‘Zeebeest, Kiel kanal vier.’
We moeten even wachten op een grote jongen die nog op de Kieler Förde zit maar om 07:05
Gaat de deur achter ons dicht


en liggen we samen met dat geval onder goedkope vlag - thuishaven St Johns - in de grote kolk.


Hoewel, net als op de heenreis, de oude sluizen wegens verbouwing buiten gebruik zijn, zijn we ook nu weer snel langs dit obstakel heen.
07:25 Uit de sluis.
Het bijna honderd kilometer lange kanaal, ligt geduldig op ons te wachten.


Net op tijd om nog snel een foto te nemen, krijg ik een hertje in de gaten.
Het dier heeft lak aan het gebrom van de diesel en eet rustig door van het hoge gras langs de oever.


Ondertussen geeft het Boze Rode Oog weer blijk van zijn aanwezigheid.
Alleen geeft het nu niet van tijd tot tijd een knipoog maar blijft constant branden.
Ik weet te weinig van dat kromme-voltjes gedoe om zelf een diagnose te stellen.
Gister nog heb ik gekeken of die gekleurde elektrieke touwtjes wel goed vastzitten en of de spanning van de V-snaar voldoende was en dat was ie, geen slippertjes en ook nu draait de alternator, keurig zonder te slippen, mee.
‘Martje schat, ik ben bang dat we een monteur nodig hebben, we kachelen door tot aan kilometer zesenzeventig, bij Borgstedter See.
Daar, in de Marina, moet er maar iemand bijkomen. Ja, dat gaat dik geld kosten maar wat moeten we anders, daar blijven liggen en asiel aanvragen? Nee, dank u!’

Even na halftwaalf maken we vast bij Marina Borgsted en zoek ik de havenmeester op.
‘Nee we hebben hier geen eigen monteur maar er komt hier zowat dagelijks een monteur uit Kiel op de haven. Ik verwacht hem ieder moment, dan stuur ik hem wel naar u toe.’

De rest van het alternator verhaal komt er in het kort op neer, dat de monteur - die het vak bij de Kriegsmarine heeft geleerd - het ding meeneemt naar Kiel.
Het daar test en terugkomt met een ruilexemplaar dat het op de testbank goed deed maar het aanboord, ook na het anders vastknopen van de elektrieke touwtjes, laat afweten.
Omdat de rekening behoorlijk aan het oplopen is en de monteur begint over “misschien zus of misschien zo maar het kan ook...”, trek ik de figuurlijke stekker eruit.
De rekening waar hij, uit coulance, een tientje of wat aftrekt, bedraagt €600,-.
‘Martje, ik zeg niet dat we zijn opgelicht máár ik voel me wel zwaar genaaid!’
We overleggen samen en besluiten, i.v.m. het stroomverbruik van o.a. de autopilot - we hebben al eens eerder meer dan twee etmalen lang dag en nacht op het handje gestuurd - om niet buitenom te gaan maar de “wandelroute” binnendoor te volgen.
We hebben gister Loodje op de kant getrokken en gesopt.
Vooral de bodem, die behoorlijk veel groen en piepkleine mosseltjes had verzameld, kon een flinke borstelbeurt gebruiken.
Na drogen in het zonnetje hebben we haar ingepakt en binnen onder de salontafel gelegd.
Dus kunnen we, nu de rekening betaald is, nog even langs het havenkantoor om daar ook wat euri’s te doneren en is het “vóór en áchter!”.

Wo. 22-07-,15 Zon. Warm. SW 3-4.

10:30 Vertrek Borgsted, op naar Sluis Brunsbüttel.


‘Welke route nemen we?’ Zegt Marjanne en zet een mok koffie met een best stuk Apfelstrudel bij het stuurwiel.
‘Dankje. Pak die fietskaart van noord Duitsland er maar bij dan kan je zien waar ik het over heb. Haast hebben we niet dus maken we er leuke korte dagtochtjes van. Ik denk dat we, om de accu’s niet al te erg uit te putten, van infuus naar infuus moeten kachelen, dus wordt het vandaag, ijs en weder dienende, Otterndorf aan de Elbe, dan via het Hadelnkanal binnendoor naar Bremerhaven maar wel met een tussenstop in Bederkesa. Na Bremerhaven gaan we de Weser op naar Elsfleth en de Hunte op naar Oldenburg. Dan het Küstenkanal volgen naar Dörpen en de Ems af naar Emden. Van daar nog even oversteken naar Dronken Delfzijltje en op ons gemak, via Stad Grunn, naar Friesland tuffen. Daar zien we wel wat we doen. O ja, jij zegt altijd dat mannen niet kunnen multitasken hè? Nou, let dan maar eens goed op hoe, volmaakt beheerst, ik het schip stuur en tegelijkertijd apfelstrudel eet.’


Albert.

heerlijk, zeker vandaag eindelijk de zon nog eens schijnt

Zou zo'n hertje ook onder vangst vallen als je die aan boord trekt met een touwtje?

Mooi verhaal weer en ook een mooie tocht door het NOK. Spijtig van je financiële strop.

pfoe, 600 euries voor geen oplossing ! rare bedragen altijd in de watersport wereld. Zou betekenen dat de monteur er 10 arbeidsuren mee bezig is geweest.... Ja ja ...

Ik denk 'hertje, hertje? Ik zie alleen maar een kale tak, nou die lijkt wel op een gewei, dat wel. Maar verder... Ik zie nog geen dophertje!' Scrol ik omhoog en verrek, een sappig stukje rood wild langs de oever.

Albert, je bent aan een zonnepaneeltje toe! Dat je daar nu in Duitsland achter moet komen!
Groeten, Peper.

Stefanvanvee schreef :
Daar is een simpele verklaring voor.

Artikelen kosten geld, dat is duidelijk.

Maar als er voor die artikelen een woordje extra wordt geplaatst dan moet dat ook betaald worden.

Dus sport-artikelen kosten meer geld dan gewone artikelen.

En volgens diezelfde logica kosten water-sport-artikelen dus drie keer zoveel als gewone artikelen.

Het leest altijd prettig Albert, als een boek...

Albert?
waar blijft het verhaaltje!
ton

Het klamme zweet op m'n voorhoofd,
Trillende handen,
Zenuwtrekkingen in m'n linker ooglid,
Darmkrampen,
Jeuk aan m'n tanden,
Tetanie van m'n voetzolen...

Abstinentie verschijnselen...
Ik mis ook het verhaal!

Het gaat toch wel goed met je Albert?

Groeten, Peper.

Sorry.
We zijn net weer terug van een buitenlandse reis.
We waren onder de rivieren, helemaal in Limburg.
Mijn broertje, die een B&B heeft in Aijen aan de Maas was jarig, dus zijn we, na het nuttigen van de nodige alcohol, blijven slapen.
De volgende dag mochten we ook nog niet vertrekken dus zijn we, een half uurtje terug, pas weer thuisgekomen.

Van die dingen dus reeds.


Wo. 22-07-,15.

Het is exact 18:00 uur wanneer we, zonder te moeten wachten, als laatste de grote sluis van Brunsbüttel invaren.
Er is zo goed als geen hoogteverschil tussen binnen en buiten, zodat we om 18:10 weer uitvaren en de Elbe op kachelen.
Vanaf de overkant komt een zeiljachtje de rivier over gestoken.
De schipper heeft waarschijnlijk, alleen oog voor de openstaande sluis, want hij glipt - met de bb motor op standje waterskiën - op het nippertje voor hoge voorsteven van een misthoorn blazende, met een knoop of veertien afvarende, doosjesboot langs.

We motoren naar Otterndorf, waar we, om 20:15, afmeren in een box en meteen het blauwe infuus inpluggen.
Gegeten hebben we onderweg al - ik al multitasking met het bord op schoot aan het stuurwiel - zodat we nu, op bevel van de schipperse, een wandeling langs het sluisje en de dijk maken.
Tegen de tijd dat we weer aanboord stappen, is het water al zover gezakt, dat we vast in de zachte blubber liggen.

Do. 23-07-,15. Bew. SW 3-4.

Het sluisje dat getijafhankelijk en dan nog alleen overdag draait, ligt achter een tunneltje door de zeedijk.
Met laagwater staat er niet genoeg water om er te komen en met hoogwater kom je niet onder de zeedijk door.
Vandaar dat we gisteravond al even op het lijstje bij het sluiswachtershokje naar de schuttijden voor vandaag hebben gekeken.
Er wordt gedraaid van 1,5 uur na HW tot 4 uur na HW.

Voor halftien hebben we de mast gestreken, op de trailerrollen gelegd en naar voren gereden.
Intussen is de zon er weer volop bij aanwezig en heb ik, met al dat zwoegen in de luwte van de hoge dijk, het zweet op mijn rug staan.
Hè hè, eindelijk zit alles bijeen gebonden en vastgesjord.
‘Zie zo, wij zijn klaar voor sluipvaart. Gooi de trosjes maar los, dan ga ik voorzichtig proberen of er genoeg water staat.’
Terwijl zij losgooit, klok ik een ijskoud, alcoholvrij, pilsje naar binnen.
Langzaam varend, komen we bij het tunneltje.
Om 10:15 zeggen de lichten dat we mogen invaren.
Nadat we geofferd hebben in het fonds voor noodruftige sluiswachters en te horen hebben gekregen dat de laagste brug 2.7 m. doorvaarhoogte heeft, mogen we verder.


De omgeving is, zeker met de zon er volop bij, heel mooi.
‘Albert, hoelang is het varen naar Bederkesa?’
‘Een uurtje of vier.’
‘Mooi, dan kan ik voor die tijd nog een wasje doen. Als jij het dan goed wringt, is het voor de avond droog.’
Wanneer ik haar tijdens het spoelen er, héél voorzichtig, op wijs dat ze nu wel heel veel zoetwater verspilt, lacht ze me vriendelijk toe en beweert dat ze er het volste vertrouwen in heeft dat ik wel ergens een waterkraan zal vinden.
Een halfuurtje later hangt het wasje, ondanks mijn protesten, te drogen aan, geloof het of niet, de verstaging!
‘Dat doe je een fatsoenlijk schip toch niet aan? Ik hoop dat we geen bekenden tegenkomen, ik schaam me dood!’


14:15 Meren af aan de steiger te Bederkesa.
Zowaar vind ik net over het dijkje heen, verstopt achter de struiken, een zoetwaterkraan.
Eerst moet ik, een paar honderd meter terug, een trolley met heel veel slang erop tegen de dijk op sleuren en naar de kraan rijden.


Omdat we voorlopig niet veel kans krijgen om te bunkeren, giet ik twee jerrycans diesel in de tank en ga, met de lege cans op het inklapbare steekwagentje, op zoek naar een tankstation.
Wanneer ook die veilig aanboord staan, hebben we genoeg voorraad om Holland te halen.
Natuurlijk moeten we ook nog even naar de plaatselijke Grootgrutter,
zodat ik, al met al, in één middag meer loop dan anders in een week.
‘Zijn we er nu nog niet?’
‘Niet zeuren jochie, lopen is gezond.’

Terug bij de steiger zien we een bord.


‘Martje, wat denk je dat dit bord betekent?’
Ze kijkt me aan en haalt haar schouders op.
‘Weet ik veel? Dat zal wel iets zijn van verboden te ankeren zijn.’
‘In één keer goed, het gebruik van ankers is hier strikt verboden. Maar wát ligt er pal achter dat bord? Nou? Juist ja!’


Na het eten zeg ik opeens: ‘Martje geef me mijn jachtgeweer eens aan.’
‘Wat nu weer?’
‘Kijk!’


‘Ach malloot, al had je een geweer, dan zou je het eerder een worteltje geven dan er op schieten.’
‘Poeh, je vergeet wel even dat er, diep in iedere man, een bloeddorstige jager uit de oertijd schuilgaat, grrr!’
‘Goed bloeddorstige jager, als jij nu even op jacht gaat met de afwasborstel, dan zwaai ik de theedoek.’

Vrij. 24-07-,15. Bew, Var. 1-2.

07:15 Vertrek Bederkesa.
Na een half uurtje varen komen we bij een - druk op de knop - zelfbedieningssluisje, waar we binnen tien minuten door zijn.
Het kanaal herhaalt zichzelf maar wordt nog net niet saai.


Tegen tienen komt de zon er wat meer door en wordt het meteen een stuk warmer.
10:50. Voor de Sperwerksluis te Bremerhaven.


We meren af aan de vlotten voor de sluis en krijgen, na een keer of wat roepen, marifooncontact met de sluiswachter.
‘Over tien minuten ben ik aan de binnenkant.’
Inderdaad, nog geen tienminuten later gaat de deur van de schutsluis langzaam omhoog.
‘Gooi maar los moppie en kom dan nog even in de stuurhut staan.’
‘Hè, waarom?’
‘Doe nu maar, dan merk je het vanzelf.’
Wanneer we onder de hefdeur door varen en er een stuk of wat “zeikstralen” op Zeebeest neerkletteren, begrijpt Marjanne het “waarom” perfect.

Na de sluis varen we op het getijdenriviertje de Geeste, dat zo sterk kronkelt, dat je af en toe achter je eigen kont aanvaart.
We varen, met de eb in de kont, dwars door Bremerhaven en pas na de laatste brug draaien we op en meren, om 11:30, af aan een ponton.
Achter ons zien we de havenhoofden van de uitgang naar de Weser.


‘Voorlopig loopt de eb nog stevig door dus als je nog de stad in wil...?’
‘Nee dank je, ik heb alles wat ik nodig heb.’
Mijn mond valt open van verbazing.
‘Ben je ziek moppie?’
‘Zeur niet, zet liever koffiewater op dan maak ik wat broodjes klaar.’
‘Ja baas, goed baas.’


Albert

Ah, gelukkig, alles is goed met je! Prima verhaal om te lezen als het buiten regent.
Groeten, Peper.

Albert,
leuk dat je naar limburg gaat,
maar wil je voortaan eerst ff een verhaal zetten, en dan pas je privé dingetjes doen?
mooi verhaal weer!
Ton

Goh Albert , waarom heb je niet in Bremerhaven diesel getankt , daar kun je tanken op de Geeste aan het water net tegenover de marinekazerne 53°32'34.82"N 8°35'12.49"O
Had je een flink stuk lopen gescheelt ( en jij houd immers niet zo van lopen.... )
En ook water trouwens .

Hoe was trouwens de situatie bij die steiger in Bremerhaven?
Kon je weer met een loopbrug naar boven (Even gekeken , ja dus.Nou ja , nu dan , 2015 misschien niet in ieder geval 2013 ook niet) of moest je daarom nog steeds met de katladder naar boven en wilde de baas daarom niet de stad in?
Ad

Was dat zeikwater nu van de brug of van een paar vervelende kinderen?

de dokter was gister voor mij langsgekomen om een spuit tegen cold turkey te zetten. Gelukkig, vandaag hoefde hij niet meer langs te komen.

Mooie reeks, Albert, maar verwittig voortaan eerst als je niet op vrijdag publiceert