Onderwerp: Grote verhalen van een kleine schipper

trotti schreef :
Zo min mogelijk dwang of drang, alles mogen helpen maar niet hoeven, korte tochtjes én “kinderdoelen” (op Terschelling naar die leuke speeltuin”, “op Noordpolderzijl een pannenkoek halen”, dat helpt, en we zijn aan boord ruimhartig met schermtijd. Dat heeft bij ons gewerkt. En op zeilschool, dat helpt ook.

Ja ik heb geluk met twee kinderen die allebei op hun eigen manier van varen houden.

Thijs1971 schreef :
Tot nu toe ook veel enthousiasme bij ons aan boord, maar met 5 en 7 nog nét ff te jong om echt zelf te varen (nu eerst maar eens in de optimist met ze )

Groeten,
Johnnie

Thijs, je verhalen verdienen ook de voorpagina.
René

Lekker verhalen blijven delen, prachtige foto's!

Het is goed toeven in Harlingen!

Vrijdagochtend vertrok ik iets voor LW uit Den Oever, mij realiserend dat het mogelijk wel eens lang kan duren voor ik weer in mijn geliefde Waddenhaven zou afmeren. Maar heel bezwaard voelde ik me niet, met stroom en wind in de rug richte ik de boeg Oostwaarts en elk uur kwam Harlingen 5 mijl dichterbij.

Een emotioneel moment, toen ik deze geweldige getijdehavenstad vol roem en glorie, waar ik al zo vaak ben geweest, op eigen kiel nu naderde. Soms met huurscheepjes of ‘s-winters op hotel omdat ik haar zo miste, ik was er vaak. Maar ik zie haar veranderen, zoals alles verandert, mijn grote liefde Harlingen transformeert, van wat vervallen semiclandestiene havenstad met een industrial jaren tachtig smaakje naar een gentrificerende monumentale woonstee voor de randstedelijke wereldburger met wat grotere actieradius. Harlingen verhipt, de huizen stijgen snel in prijs, en het bruinste zeemannencafé van het Nederlandse Wad, Noorderke, heeft zijn verrookte ziel verloren in een opgefriste wijnbarachtige modernisering voor de beter gesitueerde borrelaar.

Maar nu, voor het eerst, voer ik op mijn lieve Raccoon, over de Boontjes via de drukke havenkom de Noorderhaven in. Weer een mooi vinkje op ons gezamelijke lijstje maritieme doelen gezet!

Drie uur later vertrek ik alweer. Aan boord tevens zoon, overbuurjongen/zeilvriend en diens vader, meer dan een goede kennis van mij en sinds twee jaar dus ook mijn overbuurman. Drie grote mannen en mijn verticale persoontje op 22 ft zeilboot, als dat maar goed gaat?

00:15 meerden we af op Terschelling. Het was een uur na LW. Het tij rondgezeild met stroom mee… In het schuitengat hoorde ik het ruisen. “Horen jullie die branding?”, zei ik, “dat is denk ik de vloed, die komt hier als een tsunami binnen”, en verdomd, tot 50m achter ons kroop een staande tijgolf van ik denk 0.75m van tegen de nog wegtrekkende eb vechtende vloedstroom heel langzaam het schuitegat in en loste, net achter ons, bij de tweede bocht een beetje op in bruiswater. Wat een zeldzaam en prachtig gezicht om dat van zo dichtbij te aanschouwen! En wat is schuitegat leuk geworden, zo met LW in dat mooie nautisch duister, met de lichtjes die tegen de duinen van West-Terschelling aan springen. Prachtig ook voor deze hard voor die status werkende schipper, de uitdrukking van gelukzalige blijdschap op de gezichten van de drie mede kapiteins, eigenlijk is dat voor mij het mooiste: het delen van die leuke zeilexpedities met lekkere shoarmabroodjes en ander spul uit de koelbox met anderen, zeilen verbindt en als je lang met elkaar zeilt is een goed gesprek nooit ver weg.

En dat ontmoeten van anderen, rondom de zeilsport, dat kan dus ook gewoon via ZF, en hoe leuk is dat? Ik wist inmiddels dat Daan1508 met zijn Leisure ook op Terschelling was en om 00:15 lagen we langszij en schudden elkaar voor het eerst de hand, een kwartier later zaten we aan een biertje in een van de kroegjes onder de Brandaris.

Om 2:00 kwam de Raccoon dus verbazingwekkend snel tot de conclusie dat vier waarvan drie wat oversizede kerels prima in haar buik kunnen ronken, want dat ging na zeiltocht en nachtmuts ontzettend goed!

Vandaag zijn we samen teruggevaren. Dat ging met alleen de genua met 20+ knoopjes ruim meer dan snel genoeg, en we zagen regelmatig het getal 7 voor de decimaal van het GPS knopentouwtje, terwijl het log richting rompsnelheid kroop. En dat geeft ook plezier, net als het sturen/driften (racen!) langs de tonnenrij!

Nu weer in die hoofdstad van het Westwad. Vanavond maar eens kijken waar al die zeemannen en de stadse dames die op zoek zijn naar het zout op hun huid zich nu ophouden, in het Harlingen waar ik de roep van het tij zo vaak en zo wezenlijk heb ervaren.

60 mijl in 36 uur, het was weer een mooi zeilweekend, al blijf ik nog aan boord, want het is tijd voor opruimen, schoonmaken en klusjes genoeg voor de volgende expeditie: bijna 3 weken op pad met de kids, bestemming nog steeds onbekend, want, lieve mensen, op het Wad is het Oosten en daar voorbij toch ook wel erg aantrekkelijk…

Je schrijfstijl en avonturen blijven genieten! Mooi hoe je je emoties beschrijft ook

Het Schuitengat in het donker: hoe heb je dat voorbereid?

Heel leuk om je te leren kennen, Thijs!

Inderdaad: een mooie tocht terug naar Harlingen!

Nachtvlinder schreef :
Leuke vraag! Moest ik even over denken, dit wordt/voelt als routine, haha, zei iemand onbewust bekwaam?

Ik beschouwde het dus niet als heel uitdagend. Had hier(?) al gelezen dat SG steeds beter bevaarbaar is. Ik herinner me nog dat die hele bank droogvallend is, en dat je er met (een gemiddeld?) HW ik meen 1.20m had, een jaar of vijf-tien geleden?

Bij vertrek pak ik de kaart en leg aan mezelf/crew de tocht uit, en lul wat over plan B, tijstroom, ondieptes en tijdstippen voor passage. Daar klopt achteraf vaak niet veel van, want op die momenten vol jeugdig enthousiasme en zeilzin, schat ik wind, diepte, stroming en snelheid opportunistisch afrondend toch altijd te veel in mijn voordeel in.

Tijdens deze tocht verliep alles wat trager dan gepland, en dan denk ik ergens halverwege dat SG dan toch beter is dan de Meep, ook niet per se leuk als er grote jongens langsvaren? Want hey, het is toch al wel bijna LW en dan krijgen we daar mooi het stroompje mee en ja, er is bijna geen stukje groen meer en het is daar echt wel diep genoeg, zag ik op de kaart:



Overigens vind ik QT onbegrijpelijk:



Mocht ik vastvaren rond LW is er niet veel ad hand, ff anker uit en een half uurtje wachten. Meestal kom ik achteruit op de motor nog wel los.

Rond zonsondergang gaan we in nachtzeilmodus: nog even een rondje opruimen aan dek en in de kuip, kussens binnenboord. Nav lights aan. Omdat het zicht zeer goed was liet ik het daarbij.

We hebben mooi de lijn gevolgd van SG1 naar SG2 en dan kijk ik wat vaker op de dieptemeter die ik meen niet onder of ver onder de 2m kwam.

Zo hebben wij dat gedaan!

Het SG deed me aan het Borkumer Wattfahrwasser of het Pinkegat denken, prachtig smalle en diepe geul en je kan de bankjes haast aanraken, met echt meer dan genoeg water onder de kiel!

Het Schuitengat is echt super goed bevaarbaar, naar mijn mening. Zeker met zo weinig diepgang als Thijs en ik hebben.

Op vakantie naar het Duitse wad

Wat is het lang geleden dat ik hier heb geschreven! Veel gebeurd. Met de Raccoon in Harlingen geweest, weekend op en neer naar Terschelling, nachtelijk tochtje over het Oosterom naar Oostmahorn, wat een leuke haven is dat toch (én wat een leuke havenmeesteres!). De kids en hun moeder zijn uiteindel met zijn drieën bij Corfu gaan zeilen op een Sun Odyssey 36, en zijn natuurlijk erg verheugd dat ze na een weekje zonnebaden op de werkelijk van alle comfort (buitendouche!) voorziene huurboot nu meer nautisch op papa’s kieltjes in werkelijk alle opzichten een meer uitdagend verblijf, en avonturen!, gaan beleven.

Met enig bezwaard gemoed over deze maritieme culture shock zijn wij gisteren vertrokken. Na een ontbijtje met moeder, de laatste spullen gepakt en naar het Lauwersmeer gereden. Boodschappen gedaan, ingeklaard en om 18:30 legden we aan bij het Booze Wief, waar we ont-zet-tend vaak met de kids hebben gelegen. Ik onder andere met beiden alleen, want met beiden heb ik op een Drascombe een zeiltocht gemaakt, iedereen (behalve hun moeder) verklaarden mij voor gek, maar het waren epische, verbindende, gouden tochtjes geweest. Een ander verhaal.

Met een wat onverwachte 21 knopen dwarsscheepse wind vlogen we met 6 knopen trillend en gierend en kraaiend van plezier over het Lauwersmeer. The kids love sailing. En Raccoon blijft gewoon heel, onder vol tuig bij 5/6Bft, dat geeft weer wat vertrouwen, nog op zoet.

Met veel gegiechel en weinig gedoe lag het puberend nageslacht zowaar met zijn tweeën in het voorondertje te netflixen. Muggen, “Oja, de afgelopen drie keer dat we hier lagen zeiden we ook al: k-muggen, volgende keer eerst schutten!”, dat zullen we volgende keer ook wel weer vergeten zijn, en we zien onszelf nog zo lopen hier, verwaaid of verregend binnen bivakkerend, pa en ma lezend op een sofa en de kleuters kwijt in de binnenspeeltuin…
Die eerste nacht ging dus boven verwachting goed! Want vanaf vandaag gaan we elke dag moe zijn van het zeilen en af en toe een dag daartussen.

Vandaag is het plan Borkum “onderlangs”. Ik ben wel in Greetsiel en op Juist geweest, Borkum en de rest ken ik nog niet. De waypoints geven 38 mijl aan. Heel veel zin in. En we houden het draadje hier graag up-to-date, dus… Duitsland here we come!

Leuk Thijs, geniet er van!
René

Borkum

Gisteren 8:30 met slapende kids in het vooronder door de sluis en voor de havenkom de zeilen gehesen. Een uur later (LW) lagen we voor de eerste keer van drie keer vast: 2 uur na LW konden we de ondiepte bij LW 14 passeren en daarna niet meer vastgelegdn. We waren nog even onderlangs langs de gele palen, maar dat loopt dood? Ik heb daar de afgelopen jaren vaak gevaren, het is een enorm dynamisch stukje waar bulten verhogen en wandelen en geulen verdiepen.

De wind trok wat aan naar 4 WNW, dat ging lekker halve/ruime wind. NPZ passeerden we rond HW, maar mijn zoon die daar eerder was geweest wilde echt niet, en het plan was ook Borkum.

De ebstroom was goed op gang, en met NW wind staat het zeegat bij de Eems bekend om haar ruwheid. Inderdaad, boven de Meeuwenstaart flinke stuwing en onrustig wat verward water. De kolk bij de pyramideboei F4, het begin van de Fischerbalje, was indrukwekkend, en ook de stroom tegen: op vol zeil 4.5 knoop door het water kropen we 1.5 langs de boeien. Ik was zeer, zeer content met de 4 kilowatten vermogen waar we een flink deel van moesten aanspreken om de laatste paar honderd meter het zeil te strijken en de haven in te duwen. Of dat met de Torqueedo2.0 gelukt was?

Om 20:00 meerden we af in “port Henry” en bestelden schnitzels in de “Skippers Inn”: die Duitsers eren hun marineverleden in het besef dat al dat Engels toch een stuk nautischer klinkt dan het Duits, al smaakte mijn schnitzel “Matroser Art” niet slecht, onze Oosterburen beheersen de varkensvleesbereiding beter dan hun bovenwatervloot!

Nu gaan we Borkum verkennen en einde middag, waarschijnlijk, vertrek naar Juist. Groeten vanaf het Duitse wad!

Thijs1971 schreef :
Als je wat meer buiten de groene tonnen gaat varen heb je veul minder stroom tegen. En probeer zo lang mogelijk door te zeilen, pas vlak voor de havenmonding, of er in, de fok weg, dan heb je veel meer controle.

Ik hield iets na de havenmond op met zeilen, maar dreef door de stroom zo’n 500m terug (dat ging rap!) mijn zoon ah roer, ik had van te voren moeten bedenken hem de motor in zijn achteruit te laten zetten!

Het ging heel goed hoor.

Vandaag wilden we 16:00 weg naar Juist, maar wind en ook nog eens regen hebben we besloten dat morgen zo vroeg mogelijk in het tij te doen en blijven dus op Borkum. Nu in het dorp, wel apart en toch ook interessant om hier eens te zijn!

Alsjeblieft,





A

Borkumer Wattfahrwasser, we konden om 14:00 nét over het wantij. Wat een genot, langs Lütje Horn door de Hornsbalje langs de scherpe oostpunt van Borkum en over een zandbank, hop, de deining van het zeegat in.



We liggen nu op Juist. Morgen wil ik vroeg op, om 7:00 net na HW weg. Dan met de stroom mee over het, naar verluid ook prachtige, Juister Wattfahrwasser waar ik volgens QuickTide tot 9:00 overheen kan. Een tochtje van een mijl of vijf tot ik er over ben, dat moet lukken in 2 uur, voor de 3Bft wind en met wat stroom mee.

Dan het zeegat uit, boven Nordeney langs en door: vann12:00-19:00 hebben we stroom mee en tegen die tijd hoop ik Wangerooge bereikt te hebben met uitwijk naar Langer of Spieker.

Ik hoop dat ik de kids kan motiveren de spi te hijsen, maar ze hebben die “biggest spinaker fails” filmpjes gekeken haha. Dan weten jullie het wel. Als het ooit kan, is het morgen, lijkt me.

Nog tips? Zie ik iets over het hoofd?

Groeten uit Juist, voldaan van deze fantastische zeilglijddag!

Tja, Spiekeroog is mijn absolute favoriet, die zou ik niet zomaar overslaan...
Mocht je toch op W'oge terecht komen, neem dan het treintje naar het dorp.

Leuke tochten maken jullie! Veel plezier!

We hebben nog een terugweg!

Ik kreeg over Spiekeroog de tip om aan de NW zijde droog te vallen, wie weet…

Door het zeegat bij Nordeney

Om 7:00 voer ik een half uurtje na HW de haven van Juist uit (dat rijmt dus niet) met als bestemming Wangerooge. Eerst een stuk over het Juister Wattfahrwasser. Ik zag allerlei andere schepen daar flink afsteken tussen J10 en M18a maar volgde zelf braaf de boeien en prikken: bepaald geen straf!

De stroom kwam mee, een matig windje van achteren ging ik vlot op alleen de genua tot aan de Oostpunt van Juist, waar ik even ging bijliggen om het grootzeil te hijsen om op de scherpere koersen in het zeegat beter manoeuvreerbaar te zijn. En omdat we nog flinke mijlen te gaan hebben, en dan is snelheid niet alleen maar luxe. Al zijn er langs de route natuurlijk voldoende alternatieven in de andere eilanden en zeegaten, die ook met LW/afgaand tij binnen te varen zouden moeten zijn.

Onder vol zeil eerst een stuk over de best ondiepe zandbanken, die de oostelijke ingang van de daar nog diepe geul om Juist bewaken, te nemen. Toch ook maar wat dichter bij de boeienlijn gaan varen toen de dieptemeter, niet ver daar vandaan, weer eens van vijf naar onder de twee meter schoot. De geulen in Duitsland zijn buiten de wantijen diep en smal, met steile wanden! Ook ten Noorden van het Busentief werd het voor mij onverwacht snel ondiep en snel weer de geul ingegaan, waar het een af en aankomen van veerboten, sneltaxi’s en divers verkeer is.

Zoon werd wakker, en daar gingen we net het kruispunt van de westelijk lopende Schluchter en het naar het Oosten lopende Dove Tief waar wij heen voeren. Niet normaal wat een stroom. Er stond even weinig wind en het bootje was moeilijk bestuurbaar en de “sea state” echt enorm confused. Het had ‘s-ochtends en de dag ervoor harder gewaaid uit het WNW, dan heb je wel de nadelen vd golven maar niet het voordeel van de wind.





Het eerste stuk door het Dove Tief kwamen de golven van zeker meer dan een meter dwarsscheeps: ook daar is de betonning smal en zie je links en rechts daarvan de witte brekers op de banken beuken, ook goed hoorbaar dat dat geen veilig vaarwater is!

Helaas, helaas, dochter wordt wakker en is binnen vijf minuten zeeziek. Pleister achter haar oor en die hielp snel, sneller dan de twee uur die ze zeggen, maar of ze nu nog buitenom wil? Zoon vond “ik vind deze golvennwel leuk/goed te doen”, wat verschilt die beleving toch van mens tot mens en moment tot moment!
De dolfijnen die we die middag gespot hebben (ze zwommen helaas dit keer niet echt mee) maakten veel goed hoop ik maar!

Nadat we een gaatje in de Nordhründe gepasseerd waren, hadden we een prachtige tocht boven de Duitse wadden, vanaf 14:00 de stroom mee, toen waren we (pas) bij de Oostpunt van Nordeney maar vanaf daar schoot het goed op; 17:00 door het mooie en bij deze omstandigheden makkelijke zeegat van Wangerooge en hup de haven in, wasr ik welkom werd gescholden door een Duitse Westerly eigenaar die eerst deed alsof hij mij niet hoorde, toen zei dat hij heel vroeg wegging, vervolgens dat mijn boot ook niet paste als hij zijn mooi im het midden geparkeerde schip 3m naar voor/achter zou verleggen en toen hij dat rennend (!) en roepend (!) naar zijn partner had gedaan vond dat ik langer had moeten wachten tot hij zijn schip had vastgelegd. Dat laatste was zo, maar in de smalle haven moest ik ook uitwijken voor 2 andere inparkeerders en werd met iets te weinig snelheid precies het gaatje ingeduwd door wind en stroom en toen dacht ik, ja, pak nu de kant maar. Geen fijn welkom zo’n scheldkannonade in die mooie Oosterburentaal.

Wel fijn waren het laatste treintje naar het “Ort” en na het eten de mooie wandeling terug.

Ondanks de zeezieke Lotte en de scheldpartij een vakantiedag om nooit te vergeten.

Leuk verhaal weer om te lezen! Je maakt mooie mijlen zo, en schrijft er leuk over. Laat je niet ontmoedigen door een of andere chagrijn die naar je uitvalt. En fijn dat je de zeeziekte bij de kids onder controle kunt krijgen. Je zult zien dat, naarmate ze langer mee gaan, ze meer en meer gewend raken aan golven. Dat was ook zo toen ik klein was. Ik had er als klein kind ook wel last van, maar toen ik een jaar of 10 was en al een jaar or 4 meeging met mijn ouders op zee, was ik soms met ruig weer (windkracht 6/7, golven van 2 a 3 m) uiteindelijk de enige die geen zeeziekte had, terwijl mijn ouders beurtelings over de reling hingen. Misschien passen kinderen zich nog makkelijker aan bij dit soort dingen.

Volgende keer de avond van tevoren een pleister plakken bij haar.

It Paradyske schreef :
Ja, dat zei ik dus nog, “ik moet die vieze troep niet”, zei het kind van haar vader. Het werkt dus (soms?) ook wel als remedie (placebo?) ze werd slaperig, ook, en na een uurtje wilde ze al eten, het was toen echt nog wel hobbelig (rollen en stampen voor de weinige wind)

Thijs, wat vriendelijkheid aangaat had ik je graag met de Fransen in de weer gezien. Als ik ooit iets negatiefs over Fransen heb gezegd neem ik alles terug. Langs de havens alleen maar behulpzaam, vriendelijk en uiterst charmant. Niemand uitgesloten! Duitsers zijn net als vele Nederlanders op het water. Alleen met zichzelf bezig. (Behalve alle ZF'ers )
René

Ik dacht in mijn ontmoeting met deze man wel iets over normativiteit, volksaard en de twee wereldoorlogen. Frankrijk is voor volgend seizoen.

De sfeer in de UK havens was ook wel anders.

Als ZF wel eens een “spullenforum” wordt genoemd, kom dan bij een gemiddelde oosterbuur aan boord met hun stootwilhouders, nautische brillendoosjes en leuke zomerjurkjes met bij de boot passende ankermotiefjes.

In de UK stapt zo’n omaatje gewoon hup uit de kerk met d’r hondje een zeilbootje in, ik vind dat sympathieker en “makkelijker”, bij de Duitsers klinkt elk tochtje als een expeditie naar Spitsbergen, als risicomijden een vak is is het hiervuitgevonden.

Het bier en de worsten smaken er niet minder om.