Onderwerp: Grote verhalen van een kleine schipper

Goede overtocht naat Lowestoft, ben er dit jaar niet.
En blijf vooral schrijven!

Leuk dat je weer schrijft Thijs!
René

The Day After

Mag ik allereerst de gelegenheid om mijn bewondering voor de hierbij door mij tot Zeeeheld gepromote neef Jelte V. uit te spreken?

Deze 27-jarige 16m2 zeilinstructeur, School-at-Sea Tall Ship matroos en aanklooier op de “bijzondere” Hylper Jol van zijn vader heeft deze titel verdiend door gisteren drie uur lang met harde wind, de bijdewindse koers te handhaven. Met killende voorlijken liep ons kimkielertje toch nog steeds/bijna uit het roer en liep vier knopen over een hobbelige zee. Aan boord van de Raccoon betekent dat dat het helmhout opgetild en over de kuipbank naar loef geduwd moet worden, en dat is geen comfortabele houding. Na 30 uur op zee, met in vlagen 28 knopen wind die giert en jankt om het schip, indrukwekkende golfopbouw met elke tien minuten een “freak wave” (nou ja, een onverwachte roller uit een rare hoek/twee kort op elkaar) en een emmer zout water in de nek. Na twee van de drie uur was het mijn beurt, ik had ah begin van zijn wacht weer moeten reven (2e rif grootzeil) en eerder ah begin van mijn wacht om 14:00 eerste rif en toen besloten om ook de genua alvast te wisselen. Ik was heel moe en dan weet ik dat ik in de haven ook weer energie nodig heb om af te tuigen en ik was echt dankbaar dat hij bereid en vooral ook in staat was dat laatste uurtje wacht over te nemen terwijl ik relatief comfortabel vanuit de kajuit navigator en radio operator etc (weer 4G dus oa weerbericht updaten en (oa hier!) kort melden dat alles goed ging etc) kon zijn en nog wat kon rusten. Bedankt en Respect daarvoor, man!





Inmiddels wel een beetje kunnen nadenken en dan vind ik, natuurlijk achteraf, dat ik beter niet had kunnen uitvaren. Verwaaid is verwaaid, accepteer het. Bij twijfel niet uitvaren, het zou de (onder)titel van elk instructieboek over (zee)zeilen moeten zijn.

Om de bemanning heb ik mij geen hele grote zorgen gemaakt, wel over het schip, en ook over de voorstelling met de kids in dit soort omstandigheden uit te varen.

Een kort verslag.
Zaterdagochtend palaver. NO wind, 4 wegvallend naar twee en zondagmiddag rond 17:00 krimpend naar N kracht vijf met vlagen <25 knopen.




(Onderweg nog geappt gekregen door Calidris via Westerly Club)

We wisten dat we er lang over zouden doen, bv 36 uur. Vertrek 11:00 dus dan wordt aankomst 23:00 en krijg je dat over je heen.

18 is dan te doen en vlagen tot 25 kan dan net. En we gaan motorzeilend de snelheid boven de 3.5 handhaven, dan zouden we binnen 30 uur aan moeten komen: voor 17:00.

Het (SSR palaver) plan was naar het Noorden hoogte winnen en dan wat ruimer naar IJmuiden.

Dat was de theorie.

Tegen de stroom zag ik bij vertrek al niet zitten. We konden Noord niet bezeilen. Oost met het tij tegen het lijboord ging beter en de goede richting in, zelfs wat Noordelijker dan Oost. En ik had Scheveningen al bedacht als alternatief.

Motorzeilen ging prima. Alleen lag daar “plots” East-Anglia in de weg dus toch een paar uur met stroom mee weliswaar 330 gevaren.

Om 20:00 ‘s-avonds gingen we overstag weer naar het Oosten, na negen uur een lachwekkende 12 mijl onder Lowestoft. Dit was een mooi moment geweest om om te keren. Achteraf. Net als vooraf ook een vorm van theorie.






Maar toen gingen de mijlen wel eindelijk de goede richting in en schoot het best op. Tot 12:00 geen bijzonderheden, in zestien uur zestig mijl verder, dus weer volgens plan.

Zoals te zien, voeren wij toen vlak bij de P11-B waarvan de waarnemingen hier eerder gedeeld.







Om 13:00 gereefd en meteen (uit voorzorg) de genua eraf. Om vier uur nog dieper gereefd want liep nog steeds uit het roer. En toen even later ze weer uit haar roer liep wist ik dat het meer dan 25 knp waaide (vlaag) en dat de volgende optie wordt op de fok naar Hoek van Holland.

Ik stuurde de boot met grote moeite op 90 kompaskoers over het eerste TSS en die nobele intentie heb ik met geen schip in de buurt voor de tweede crossing maar gelaten ik zal ergens richting 120 gepoint hebben, net onder de punt vh windmolenpark. Daar nam Jelte het roer over.

“Het ken net an”, zei neef de Zeeheld toen hij met 8.1 knoop over de 10 meter lijn golfafwaarts weer eens met de punt de wind in werd gedraaid.






(track per ongeluk herstart maar dit geeft beeld)

Een klein uur uur later zaten we, afgemeerd op kabellengte van de Gypsy Moth IV, ah biertje/colaatje te wachten op een superlekkere Turkse maaltijd in de haven.



The Lesson Learned

Weather windows zijn smal met de Raccoon, wil het pleziervaart blijven. Het zet je aan het denken over haar geschiktheid in huidige vorm als zeezeilscheepje, dat is leerzaam en motiverend om daar wat aan te doen.

Onder windkracht 3 is de actieradius beperkt, duren tochten lang en dan zeil je steeds onzekerder worden weersverwachtingen in.
Tot 4 Bft scherp is leuk, 5 Bft ruim is ook leuk (en bij 2Bft is er de spi).
5 scherp is net te doen, niet heel scherp. 6 van achteren is ook te doen.
Zes van voor en zeven van achter ben je te ver gegaan.
Zeven van voren (gisteren net niet) is vragen om dat er iets kapot gaat.

Hier liggen de grenzen van mijn huidige schip.
En met kids is dat dus 4 scherp/5 ruim. Max. Dus verwachting drie of vier en dan is het “OK” als het tegenvalt.

Half/downwind kan veel, goed gebruik van stroom (water én elektra) maken en niet te scherp moeten, dat bepaalt de vraag of iets bezeild is.
Dat is het belangrijkste dat ik gisteren geleerd heb.

Wat goed ging was het tijdig reven, wat slecht ging was het geklooi met weinig wind voor Lowestoft, en toen hadden we eigenlijk beter om kunnen draaien…

Met een aggregaat vergroot ik de (nood)actieradius bij licht weer en kan ook “volgas” uren doorvaren als het windstil/kalm is. Dus dat wordt denk ik toch mijn volgende aankoop/inbouw.
En ik heb gisteren heel goed “gevoeld” welke “losse eindjes” ik mentaal had verdrongen die eigenlijk nog als open todo puntjes op het lijstje stonden. Mijn grootste zorgen waren een aantal, mogelijk, niet goed gezekerde zaken (jerry cans, hondenkooiluiken, reserve anker in ankerkist vooronder bv). Ik ga die zo eens controleren of er geschoven is, al denk ik van niet, maar dat is dan geluk boven wijsheid. En toch mijn mast. Volgende winter wil ik toch echt mijn mastbeslag verbeteren. Ook al is het vijftig jaar oud ik vertrouw die popnagels niet helemaal en vooral de stagen zijn gewoon aan vervanging toe, ik weet het (uitgerekt? Knikjes? Roest op enkele spanners? Scheve zaling??)

Het was een leerzame en enerverende tocht. En dan was dit nog maar de terugreis! Het verslag van de heenreis vul ik later nog wel eens aan.

Bedankt voor het, naar ik hoop met plezier, lezen allemaal! Ik maak schoon schip in Scheveningen en wij bereiden ons voor op de nieuwe avonturen, met de onlangs geëlektrificeerde en met spinaker heruitgeruste 1968 Westerly Nomad Raccoon, op de zee en hopelijk straks ook weer haar droogvallende getijdewateren, want modderkrabben op onmogelijke plekken is misschien meer haar stijl dan lange oversteken - het noodzakelijk kwaad om die plekken te bereiken!

Bedankt voor het verslag! Mooi beschreven, en goed om te horen dat jullie weer veilig terug zijn gekomen.

Doet me denken aan een uitspraak van T.S. Eliot:
“Only those who will risk going too far can possibly find out how far one can go”

Kijk al uit naar de verslagen van je volgende avontuur!

Wat een avontuur en wat leer jij snel bij!

Je vorige verhaal (over Zaandam enzo) vind ik bijna ontroerend geschreven, prachtig.

Leuk Thijs. Mooie tocht.
Honda 22i is een aanrader.
René

Lekker leesvoer, minder lekker als je het leesvoer aan het verzamelen bent.
Maar omkeren doe je niet gauw.

Dank voor het delen Thijs.

Mooi hoor!

In feite zijn dit soort bootjes kustzeilers , net als de mijne trouwens.
Maar respect hoor!

Thijs1971 schreef :
Ik zag de vordering die je had gemaakt op Marine Traffic en de kruishoek bij de slag naar het noorden en ik dacht: ga terug! Je geluk was dat er krimpende wind volgde (as min of weer verwacht, maar ook vaak een voorbode van meer wind) waardoor de Nederlandse kust weer min of meer bezeild was.

De belangrijkste reden dat het zó lang heeft geduurd voor dat ik uiteindelijk zelf een keer de oversteek maakte, was mijn strikte voorwaarde dat het ruim bezeild moest zijn. Hoewel de Victoire 22 die ik destijds had het best goed deed aan de wind, had ik inmiddels genoeg ervaring om te weten dat 24 uur hoog aan de wind zeilen in een 22-voeter tamelijk vermoeiend is. Je kan zo weinig op een boot die continue een helling van 20-30 graden heeft. Dat had ik op de Zeeuwse Stromen en het IJsselmeer ook geleerd. Helemaal als je single-handed bent, en dat was eigenlijk altijd het geval, als ik er zelf klaar voor was.

Inderdaad. Maar het was uiteindelijk een prima leermoment, dat zonder dramatische gevolgen is gebleven. Wel de ervaring, niet de schade.. Had slechter gekund!

Ja, daar is zoiets ook goed voor. Een aansporing om de boel een beetje strak te trekken. En des te beter te weten wat je aan je boot hebt. Dat zeilt bij volgende reisjes nog een stuk meer ontspannen.

Gefeliciteerd met de goede afloop en de opgedane ervaring, Thijs. Je hebt veel steilere leercurve dan ik destijds..

Wadloper schreef :
Dank je wel voor je mooie, inhoudelijke reactie Wadloper! Zoals wel vaker zie jij de dingen goed hier op ZF, misschien minder steil maar je bent al weer een stuk verder wat ik zo lees!

Was een spannende terugreis dus! Toch altijd weer verbazend wat onze kleine bootjes kunnen hebben. En een mooi verhaal, leuk geschreven!


Martijn

Thijs,

Mooi verhaal van een prachtige tocht!
Toen ik vanmorgen met de hond liep zag ik de Raccoon liggen. Wat een mooi en charmant schip. Terecht dat je naast het schip "Ophen Maverick" van Mark Slats ligt.
Denk je dat je de grenzen van je schip kan verschuiven als je de komende klussen oppakt, of blijft het een compromis tussen modderkruipen en zeezeilen?

Groet, Jurriën

Ik begrijp tussen de regels door dat Raccoon niet zo loefwaardig is, op zee vanaf 5 bft. Heb je een idee of dat alleen aan het ontwerp ligt, of zou je hier met een betere zeilgardarobe ook stappen kunnen zetten?

Jurrien schreef :
Jur, ouwe makker, weer in het Haagse?

Die Ohpen Maverick kan wel een poetsbeurt gebruiken, ik wist niet dat dit schip ook van hem is!

Over je vraag: Bill Churchhouse had zijn Westerly 22 “Belgean” uitgerust voor meerdere “Jester Challenges” solo op kleine boot van Portsmouth -Azores -Newport.



Er is nog heel veel te verbeteren. Dan wordt ze nog zeebestendiger, maar… sneller dan 4.5 kruissnelheid zal het nooit worden (al is zeker vwb aandewindse eigenschappen er in het zeilplan echt heel veel te verbeteren bv een passend setje voorzeilen).

Nachtvlinder schreef :
Dat laatste! Ik heb zakelijk een beetje tegenslag gehad dit jaar, dus ik doe wat voorzichtig met geld, ook om te voorkomen dat ik geen tijd meer heb om te zeilen want zeilen is ook met oude zeilen leuker dan nieuwe zeilen en die niet kunnen gebruiken. Maar twee nieuwe voorzeilen zal heel veel verbeteren vooral de werkfok is de schoothoek veel te hoog die krijg ik niet plankstrak en ik trek er een plooi in. Dat scheelt zo 5-10 graden.

Het is nog even roeien met de riemen, of zeilen met de zeilen, die ik heb. En weer een stabiele (freelance IT) opdracht vinden dan komt het vd winter wel goed met een inbouwgeneratortje en nieuwe voorzeilen!

Thijs1971 schreef :
Bare-bones sailing to the max! Geweldig filmpje.

Hans V schreef :
Ik demonstreer, zonder stouwbaar stoeltje maar met dubbelgevouwen kussen, altijd graag de "Churchouse Storm Position" aan boord en het is inderdaad een heerlijke plaats om te zitten als het bootje stabiel door onze Flexy het Stuurelastiek op koers wordt gehouden. Met een kop thee, want Bill heeft dat ook, en dan fantaseren dat het niet Pampus maar Faial is dat voor ons ligt

Politiek

Een lofzang. En toch ook een klacht.

Gisteren ben ik met Renée van Scheveningen naar Vlaardingen gevaren, ook achteraf een beter idee dan tegen weer best harde wind kruisen naar IJmuiden. Voor de Maasmond heftige golven, mijn genua raakte verward om voorstag, die heb ik bij de Mv-N geborgen en op het grootzeil met halve wind de Maasgeul in naar de Nieuwe Waterweg. Het idee is, om in enkele dagen de staande mastroute door Haarlem te doen, voor mij voor het eerst, dus avontuur.

Mijn marifoonvaardigheid is gisteren schakelend van blokkanaal naar blokkanaal en goed coordinerend zeker toegenomen, al maakte ik ook een paar foutjes en klinkt het natuurlijk nog lang zo zelfverzekerd niet als die zware Rotterdamse stemmen van de loodsen, sectorhoofden (ook enkele dames!) en de “kleine vaart” - van die bovenmaatse binnenvaartschippers die hier als speedboten links, rechts, voor- en achter je langs voorbijvaren de havens in en uit, ondertussen vrolijk hun intenties wat met dat kleine jachtje te doen delend op het door mij uitgeluisterde sectorkanaal. Ik moet er niet aan denken hier zonder marifoon te varen.

“If God created the world, the Dutch created the Netherlands”, daar denk ik aan, hier in het 750 jaar oude stadje Vlaardingen, wachtend op de kentering van het tij. Wat is het ver, van de Europoort op de tweede Maasvlakte, naar Vlaardingen, nog maar halverwege naar de Erasmusbrug waar ik straks ondervaar. We hebben het halve/ruime wind onder zeil afgelegd, je komt van alles tegen. Een grote maritieme mierenhoop, van drukke doorvaartroutes met de zeevaart die op hoge snelheid door deze halsslagader van de NW Europese economie bewegen. En het gekrioel van loodsbootjes, speedbootjes, wat pleziervaart (erg weinig), pontjes, te veel om op te noemen, een gekrioel aan bootjes en vooral boten, een grote rood/groene chaos op AIS.

Langs de afvalcentrale, langs een silo met kattenbakgrindvulling, langs een van Nederlands duurste apparaten de Maeslantkering. De schaal ervan is oversized, bovenmenselijk, en het gaat maar door. En langs die bloedvaten van de economie en menselijke bedrijvenheid zie je ook mensen vissen, fietsen, hardlopen, de bermtoerist uithangen.

Eeuwenlang Hollands Bestuur heeft sinds de Vikingtijd haar sporen nagelaten in de beheersing van waterkracht in de riviermonding. Van het baggeren tot het boeienleggen om de scheepsvaart te faciliteren tot de dijk- en sluisbouw met als toppunt het inpolderen van een nieuwe halve provincie om zware overslag en transport op geheel nieuw geschapen kades, overslagplaatsen en landverkeersinfrastructuur plaats te kunnen laten vinden, daar waar eens de zee tekeer ging is nu de modernste zeehaven ter wereld, de Europoort.

En Rotterdam bouwt door. Zodat we onze kattenbakken kunnen blijven vullen met grind, de economie kan blijven draaien, de mouwen worden opgestroomd en het geld wordt zonder lullen verdiend, al in de Hansetijd, de VOC tijd, de Tempoe Doeloe en de vaart op de West. Hier ligt Hollands Glorie, hier ligt de basis van onze welvaart en ik vaar er met mijn Raccoon gewoon doorheen.

En ik maakte vanochtend een wandelingetje, door het verindustrialiseerde Vlaardingen, waar fabrieken inmiddels monument zijn geworden. “Stop industriële verpesting van de Wadden”, las ik op een poster aan het raam van het gezellig geschilderde koekhuisje in het duidelijk gentrificerende buurtje achter de haven, waar nog een of twee haringloggers getuigen van de verdwenen visserij.

Ergens wringt daar een schoen en ik laat graag aan jullie om te begrijpen wat ik daarmee bedoel.

Maritieme mierenhoop, dat is het, wat een verkeer (en wat houdt iedereen zich keurig aan de regels en rekening met elkaar?). En omdat ik niet gezien had dat de “tidal information of the port of Rotterdam” in UTC was, toch nog te vroeg op het tij vertrokken en minder mijlen gemaakt, tegen wind en stroom op de motor, hoe krijg ik het voor elkaar op deze prachtige zeildag, met de wind eindelijk eens niet N vaar ik pal Oost? grrr…

Maakt het uit?




Maakte geen drol uit. Het bleef een prachtig zonnige dag, ik heb echt genoten van mijn prachtige privé rondvaart langs alle toeristische highlights van deze indrukwekkend mooie en menselijke havenstad die Rotterdam heet. Ik zal haar voor de rest van mijn leven met meer liefde bezien!

Overigens kwam, precies rond het strijken van de genua bij de Mv-N, een bruinvis met ons mee. Toen ik bij de Maas3 het zeil borgde en andere genua er op zette, hurkend op mijn voordekje, leunend over de preekstoel, sprong hij dwars voor mijn boeg hoog in de lucht en keken we elkaar bijna recht in de ogen aan.

Deze bruinvis bleef maar duwen, en zwom vaak binnen een halve meter vd spiegel met ons, motorzeilend op het voorzeil, mee. Bij de Maas5 staken we over naar de Nieuwe Waterweg en we hebben hem of haar tot ver in de Nieuwe Waterweg mee zien en horen zwemmen.

Toen kwam daar de “Edith” opgestoomd, een aantal keren lang toeterend. Is dat voor ons? Bij het passeren kwam een Fillipijns, en behoorlijk gestresst en vermoeid, uitziende kapitein uit de brug en balde schreeuwend zijn vuist naar ons. Nog wel grotere schepen waren ons met gemak en marifonerend gepasseerd en we hielden vrij aardig stuurboordwal, maar misschien was deze Kapitein het niet eens met het beperken van de industrialisering van het Rotterdamse havengebied door zeilboot en/of bruinvis, en dat kan ik begrijpen, want voor de-industrialisering hebben we de Waddenzee, al zwemmen zeehonden ook daar steeds vaker in de nog resterende voor menselijke recreatie aangewezen gebiedjes.

Het havengebied van Rotterdam is een industriegebied waar gewerkt wordt. Dat je daar zo maar mag varen met je pleziervaartuig is al bijzonder eigenlijk dus wees daar blij mee misschien. Dat mag in de meeste wereldhavens niet zo maar, vraag maar aan onze zuiderburen. Die kapitein zal wel een reden hebben gehad voor zijn "communicatie" met jou misschien? Zijn nationaliteit doet toch niet ter zake? Ook een rasechte Rotterdamse kapitein zal niet te verlegen zijn voor het geven van wat "direct feedback" als dat nodig is

dehler31abc schreef :
Hmm. En waarin verschilt de situatie in België dan van die in Nederland?
Wie met een jacht vanuit Nederland de Schelde op vaart, op weg naar Antwerpen, passeert het drukste havengebied van België. En dat mag gewoon.

Dat je ook de Nieuwe Waterweg en de Nieuwe Maas "zo maar" mag bevaren is dus helemaal niks bijzonders. Het is gewoon een openbare vaarweg.

dehler31abc schreef :
Het voelt zeker als een voorrecht daar te mogen varen, en ook echt dankbaarheid naar juist al die stoere en “gewoon hard werkende” Rotterdammers, niet in de laatste plaats de Havendienst, die juist heel omzichtig met “die/wat kleine inkomende pleziervaart” omging.

Wij hoorden ook wat “communicatie” met, toevallig twee, , niet er toe doend: Belgische, overstekende jachtjes en ik ik kan zeggen, wij sloegen in vergelijking met dat non-Engels gehannes over voor/achterlangs en “my sails are locked so i cannot change course” geen heel slecht figuur, relatief gezien

Als de reden was dat we niet genoeg stuurboord hielden, heb ik daar op het blokkanaal en op 10 niks van gehoord, misschien heeft ie me op 16 proberen aan te roepen, daar luisterde ik niet uit? Wij hadden voortdurend, bijna bezwarend!, contact met de dus zeer attente en pro actieve havenautoriteit.

En zijn nationaliteit doet er niet toe, dat is zo, het verhaal is ook een poging tot verbeeldende nergenstoedoenerij, en zoals ik het nu weer zie, dat kleine, woedende, gespierde en gedrongen mannetje met zijn te grote zonnebril, ja, dan is “Fillipijns” niet gek voor die verbeelding, of is dat dan racistisch omdat ik eigenlijk zeg dat alle Fillipijnse etc? (Want dat zei ik dan weer niet?)