Onderwerp: Grote verhalen van een kleine schipper

Gewoon lekker blijven schrijven Thijs!

Politieke correctheid is dodelijk voor beeldend schrijven.

Halverwege op het Kaageiland

Vanochtend iets na negenen door de brug bij Boskoop. Op de motor door Alphen, dat duurde lang, wat gedoe met bruggen. Toen heerlijk op de genua kruissnelheid 2 knopen dobberend over de Oude Rijn, onthaasten pur sang.

En dan ga ik denken, he? Van die toxische boomergedachten. Over het Groene Hart - ooit was dat idealisme om de randstad niet volledig te laten verstedelijken, maar tegenwoordig zien wij een groengele Monsanto woestijn zonder insecten maar met intensieve veehouderij en daarmee ontneem je niet-menselijke personen hun rechten, en, DAT MAG NIET!

Naast die toxische boomergedachten kan ik het niet nalaten een groot genieten zich van mij meestercte laten maken. Het is vrijdagmiddag, 28 graden, en Zuid-Holland is in of aan het water. Ik geniet van de aangeharkte tuintjes, van de bruggen en hun joviale of verontwaardigde -wachters, ik geniet van de zwemmende kindjes, van de jonge vrouwen die mij, veilig van de wal, hun zomerste glimlach gunnen van boven hun fladderende jurkjes, ik geniet van de loom herkauwende koeien die de groene weldaad die Hollands weidelandschap heet met hun logheid vullen en diepte geven waar wuivende olmen en windmolens hun schitterend decor vormen.

Op de Kaag, Nederlands openbootjes vaargebied bij uitstek, geef ik het goede voorbeeld en lekker onder vol zeil in de 4Bft opkruisen in smal vaarwater, stiekem ook een beetje genieten om al die sloepen en vletjes die als sardientjes om me heen stuiven, weg van mij, op dit vaarwater ben ik de grote jongen en dat kruisen daar moet je van weg blijven als sloep.

Ik krijg de slag te pakken, en als ik voor de vier rode lampen van de Kaagbrug ben aangekomen keer ik om, jachthaven t Frissertje, op het Kaageiland, je moet zoveel mogelijk eilanden gedaan hebben in het leven en deze was ik nog nooit.

Hoewel het Kaagpontje 24/7 loopt, is het Kaageiland erg afgelegen en heb ik net dat mooie Nederland vanaf een wandelpad langs de snelweg bekeken -een gezonde wandeling voor het lekkere eten waar ik mij hier in Sassenheim nu aan laaf.

Morgen Haarlem, het schiet niet op qua mijlen, maar de Pleasure Point meter staat mooi in het groen op mijn Sailing Dashboard, en onder dankzegging voor uw tijd deze roerselen te lezen, verheug ik mij op weer zo’n mooie dag voor morgen, en dat hoop ik ook voor u!

Die vaart door het groene hart is een belevenis op zich waar wij Nederlanders meestal niet zo van onder de indruk zijn. Neem een buitenlandse gast mee van ver weg en je eigen blik daarop wordt ook anders. Leuk dat je in jouw verslag iets van die verbazing laat terug komen.
Die kapitein op de de waterweg was vermoedelijk russisch want dat zijn de meesten als je op zee luistert naar de communicatie met walstations is de russische tongval wel vaak aanwezig Ook op schepen met een andere vlag dan de russsische.

zwaai je even als je door de Schoterbrug komt morgen?
Ik lig achter die lilleke speedboat, en het bier is (niet heel) koud

Nou, t is meer dan een jaar geleden dat jij met die spinnaker zat te experimenteren.
Inmiddels heb ik vanavond voor het eerst met een dikke Kolibri spinnaker van pak m beet een vierkante meter of vijftien zeker gezeild.
Ik vond het best wel spannend en een bek van mijn boom was stuk die heb ik eerst maar vervangen door een nieuwe gekocht bij George Kniest tezamen met 24 meter 8 mm schoot want er zat geen schoot bij. Ik had nog een oude Kolibri giek van mijn vorige boot daar zaten mooi twee tufnol blokjes aan die heb ik aan de achter kikkers geschroefd.
Verder had ik wel een extra val die als ophouder kon en heb ik een neerhouder geïmporteerd.
Mijn stuurautomaat weigerde dienst die bleef voortdurend piepen t arme ding heeft het de maandag 1 augustus toen ik terugkwam in Harderwijk te nat gehad ik ben toen door een hoosbui overvallen en das m niet goed bekomen.
Ik heb m maar gebruikt om t roer te fixeren met 5 knoopjes wind durfde ik zo de spi wel te hijsen, ik had bedacht dat dit maar vanuit een shopper moest die ik van een lijn had voorzien zodat ik m niet kon verliezen.
Eigenlijk ging dat perfect.
Veel gang zat er niet in, maar ik wilde weten of het idee zou werken voordat de spinnaker me met vijftien knopen wind in de maling neemt.
Enkel moet ik bij meer wind die stuurautomaat weer tot leven wekken

Freek

Zag je vanmorgen in de verte langsglijden door de nevel.
Foto met telefoon maximaal ingezoomd vanaf schommelend schip, dus niet zo scherp. Kan zo een oude aquarel zijn...

Leuk dank je wel! Dit was nog nét voor de spi erop ging!

Wat een prachtige dag vandaag. 9.87/10 op de pleasure point index op het mentale sailing dashboard!

Er is een roze grutto getagt en getrackt, waaruit bleek dat dit diertje non-stop van Nieuw-Zeeland naar Alaska vliegt, met een gemiddelde van 60 km/u (33 knopen).

De mededeling van dit heugelijke feit, dat ik graag hier met u deel, was toch wel het hoogtepunt midden op een werkelijk weer fantastisch etmaal zeilen. Zaterdagavond na de hockey met dochterlief en vriendinnetje aan boord in Den Oever. Wij zagen de zon zakken in zee, gingen voor anker bij het Amsteldiep en hebben nog wat gezwommen en meegebrachte shoarma broodjes, met sla mam!, bereid.

Zowaar verslapen. En door het ankeralarm (dat echt heel hard is) heengeslapen rond de kentering, bootje dreef stevig aan haar anker aan de andere kant van de - 's-nachts altijd - wat langer gestoken ankerlijn. Dochterlief sliep ook door het gekletter van de ankerketting in het klankkastje dat het vooronder is heen, haar vriendin hielp mij met de boot op voordewindse koers te houden toen ik, met het heiig ochtendroze als decor, de genua streek en vooral de spinaker zette. Met een zeer zwak windje in de rug, stond deze net bol en trok ons met 2 knoopjes door het water, terwijl de boeien met 4.5 voorbijschoten. Richting de Razende Bol, dat grootste onbewoonde waddeneiland van Nederland waar ik nog niet eerder was.





Verslapen, dus wat laat in het tij kwamen we precies rond laag water om 11:00 bij de ankerplek aan de ZO zijde van deze plaat aan. Achteruit vastgevaren en het ankertje uitgeworpen, in de hoop dat de vloed mijn bootje naar land zou duwen, overboord gestapt en tot kindiep/zwemmend door het kennelijke geultje tussen het bankje waar we vastlagen en het strand. De zeehond die buiten het zeehondegebied zwom en op minder dan 10m zijn kop boven water stak en mij recht in de ogen aankeek, schrok gelukkig net zo van mij als ik van het diertje, dook onder water (dat is best eng want je ziet het niet) en 100m verder, mij weer aanstarend, boven water om zich van geen overtreding bewust verder te zwemmen door het artikel-mensenrecreatie-gebied. Het was druk, tientallen bootjes op deze prachtige dag, en na een praatje her en der een wandelingetje gemaakt. Daar stond een man in uniform, en toen wij hem begroetten vertelde hij ons "Medewerker beheer, handhaving en voorlichting van het Hollands Landschap" te zijn. De plaat, liggende in de gemeente Texel omdat die burgemeester muntje opwerpen ooit had gewonnen van zijn Helderse ambtscollega, is eigendom van Rijkswaterstaat, die het verpacht aan de Provincie Noord-Holland die de stichting Landschap inhuurt om een en ander te beheren. En hand te haven, dat klinkt lulliger dan de uitstraling van deze uiterst vriendelijke heer recht doet, en betrof ook het onderhouden van een lijst met alle 06 nummers van de "Robbentocht RIBs" om ze aan te kunnen spreken mochten ze de afgesproken regels rondom deze tochtjes overtreden, wat ze zelden doen, omdat ze daarmee ook hun broodwinning de zonnende zeehondjes kopschuw maken.

Een andere man was vrijwillig teller voor de Stichting en had een erg goede telescoop bij zich. Daardoor mochten we naar de 331 door hem getelde zeehondjes - "En er liggen er nog veel meer aan de andere kant van de plaat die we nu niet zien" - kijken. Hij wees ons op de roze grutto's die we zagen en kwam met dit verhaal. En zo onstond zich een ander verhaal tussen de pubermeiden - ik hield eens mijn mond - en Landschap Holland over de evolutie van migratievogels en hoe dat gewerkt zou hebben en hoe weinig we eigenlijk ueberhaupt begrijpen van het pad van evolutie van bv vliegen, of taal for that matter, en wat een wonder het toch is dat leven op Aarde dagelijks tot zulke onwaarschijnlijke prestaties in staat is, als het vliegen van 10.000 km non-stop met 25 knopen. A nice contender for any Ocean Race. De meiden hebben meer geleerd dan in een jaar aardrijkskunde en biologie bij elkaar, volgens mij.





Bij de terugtocht leerde ik de meiden ook nog een belangrijke nautische les, namelijk dat je als ankerende modderkrabbelaar in principe voordat je van boord stapt bedenkt of en hoe je weer terug gaat komen, met name bij opkomend tij We hadden zeker nog terug kunnen waden en zwemmen, maar dat hoefde niet, want er lag een grote bijboot met twee zeer vriendelijke heren die ons graag een liftje van nog geen 100m naar onze boot wilden geven. Ook weer een avontuur!

Terug heerlijk gekruist, dat kunnen de meiden goed en ook het het elastiekje stuurt heel goed op deze koers/wind! Ik heb niet heel veel hoeven doen Op de dieptemeter langs de Bollen en breeduit door het Visjagersgaatje, met 3 Bft wind tegen de stroom een lekker sportief golfslagje. De meiden kijken voortdurend op de kaart of lezen hardop de dieptemeter af, erg leuk ze zo ervaren bezig te zien. Aan boord een zacht muziekje, wat gegeten en gedronken, gezongen, gelachen, lange stukken zwijgend met elkaar genoten, zo ieder op zijn eigen plekje en ook nog kruisend de afwas gedaan die, grote lol, bij het overstag gaan natuurlijk de hele kuip door gleed.

Tegen etenstijd legden we aan in Den Oever, we hebben schoon schip gemaakt en een visje gehaald en echt zeer, zeer voldaan de thuisreis weer aanvaard.

"Voldaan". Ik hoorde de meiden tijdens de terugreis onderling dat woord gebruiken, en ik herken het. Als ik zeil, vind ik een oude boterham met pindakaas lekker en heb ik heel, heel erg weinig nodig om me heel erg gelukkig en tevreden te voelen, om te genieten van het leven, van wat mijn ogen zien en mijn oren horen, mijn huid voelt en mijn neus ruikt.

Waarom voel ik me door zeilen echt "voldaan", als in "genoeg zo", "wat is het leven mooi", "wat voelt dit als een lotsbestemming om het leven in te zetten om zo vaak mogelijk op een boot met zeil over water te bewegen"?

Geef mij tijd, zoveel mogelijk tijd, een bootje en een beetje wind en af en toe een oude boterham met pindakaas, stel ik dan te hoge verwachtingen van het leven, of laat ik mij teveel door bijzaken afleiden dat ik de keuze om het leven zo te verbrengen voor mij uitschuif?

Treffend verwoord, zodra ik in een haven uit de auto stap om te gaan zeilen lijk ik te landen in een parallel universum, waar de maat van alles in het leven anders lijkt te zijn, een etmaal niet opgedeeld is in dag en nacht maar in 2x eb en 2x vloed.

Je kunt het mooi verwoorden Thijs1971. Je zou eens iets naar Zeilen kunnen sturen, goede kans dat een verslag geplaatst wordt. Dat scharrelen met je zeilbootje en met de kids spreekt veel mensen aan.

Thijs1971 schreef :
Nou, inderdaad, zeg! Nooit geweten dat zich ook onder Grutto's LHBT-ers bevinden!

Heel wat anders dan een ordinaire Rosse Grutto!
Die Rosse Grutto kan overigens net zo ver vliegen, dus dat is op zich niet ècht bijzonder aan een LHBT-Grutto.

Maar een leuk verhaal, Thijs.
Die vriendelijke beheerders waren van Landschap Noord-Holland, één van de twaalf provinciale stichtingen die natuurgebieden in de eigen provincie beheren. De naam luidt meestal <Provincie> Landschap (ik ben zelf lid van het Zuid-Hollands Landschap); in Noord-Holland heeft men de volgorde in de naam om de één of andere reden omgedraaid.

In de laatste regels van je pots verwoord je de essentie van zeilen en messing around in boats heel mooi. Heel goed dat iemand dat op ZF zo nu en dan eens doet. Even wat anders dan dat eeuwige spullenbaasjes -gedoe dat hier vaker dan niet de standaard is.

Mooi verhaal weer Thijs!

Goede kans dat de meiden dit over 25 jaar aan hun eigen kinderen doorvertellen. Dat is pas impact!

Groet, Jurriën

Jurrien schreef :
Dank je wel, Jurriën, ja dat zie je wel goed volgens mij, ik voelde me zeer vereerd in het vertrouwde gezelschap van deze twee meiden, de mooiste momenten zijn misschien wel de momenten dat niemand iets zegt en iedereen zo'n beetje in zijn eigen wereld en eigen richting over het water tuurt, elkaar af en toe wijzend op een bijzonderheid of een hapje of drankje toeschuivend, het is verbindend en de latere herinnering zeker waard.

Wat een mooie filosofische slotvraag Thijs. Het antwoord kan je wellicht nog wel vinden, maar om dan daar naar te handelen wordt wel een uitdaging.

Prachtig geschreven! Het was even of ik zelf op de wadden voor anker lag!

Groeten,
Johnnie

Wadloper schreef :
Lieve Wadloper, zonder jouw oneindige verbeteringen op andermans posts zou het ZF vol fouten staan, ik waardeer het zeer, want nu weet ik ten minste dat een grutto van bepaalde kleur niet noodzakelijk op het eigen geslacht is georienteerd ongeacht de kennelijke, in die kringen gangbare, halfrode wijn waar de gecorrigeerde naam mij aan doet denken.

Dank ook voor je opmerking over de essentie van het zeilen. Ik snap de spullen wel, want een boot is naast een levensloos object ook een object van liefde en goede zorgen. Ik kan enorm genieten van de owners’ pride en van andermans boten die, ook, zitten als een oude jas en waar alles zijn plek heeft, compleet uitgerust en alles volgens de voorschriften belegd.

Maar…

Inderdaad, spullen leiden ook af van die essentie, het drijven en de voortstuwing door de wind, daar komt geen elektra of brandstof bij kijken, en misschien… is minimalisme, het terugbrengen van de boot naar een minimaal biotoop om mij self reliant mee over de aardbol te bewegen, die oude boterham oindakaas, wel het wezen wat ik zoek. Juist het ontspullen. Dat ik kan opnoemen wat ik aan boord heb, wat ik thuis allang niet meer kan. Dat alles binnen handbereik ligt. Dat het onderhoud of vervanging van bare necessities nog hanteerbaar en overzichtelijk is, en dan denk ik ook aan de spreekwoordelijke verhalen van de mensen die in verre oorden lang wachten op de reserve onderdelen voor zoetwatermakers en afwasmachines, dat is niet de zeilsport die ik ambieer…

trotti schreef :
+1
René

PS die mensen die in verre oorden op reserve onderdelen wachten zijn vaak zoals jij begonnen

Mooi en treffend geschreven! Zou trouwens zo maar kunnen dat wij elkaar net hebben gemist daar op het Wad.

Leest lekker weg Thijs, en leuk dat je dochter ook besmet is met het zeilvirus!

Prachtig mooi geschreven!!
En heel herkenbaar,onze kinderen hebben het nog vaak over het scharrel op het wad.
En zijn allebei nog zeilers.

Gr René

Onderweg zaterdag, ZO rak onderweg naar het Franssche Gaatje:





Daar droogvallend en met de Westerly Club een vuilniszak of vier aan plastic meuk geraapt, in het kader van World Cleanup Day.




(Foto’s van mede clubleden)

En zondag -geen foto - als de sneltrein naar Den Oever door een flinke bui en bij tijden krachtige wind.

Het was weer genieten, dit weekend.

Wij maken ons langzaam op voor de tocht in etappes naar een winterstalling in de buurt van Naarden. Afhankelijk vh weer misschien nog 1x een tochtje op het Wad. En dan is het uiteindelijk toch nog een mooi seizoen geworden, met wat mij betreft IJmuiden - Den Helder op 13 augustus toch wel als mooiste dag, …, tot nu toe!

zondag vele Westerly's voorbij gezeild, was dus een club weekend.
was mooie zeildag, zat aan boord van een SO 41.9 met verse membraam zeilen, wat een genot.

Te water


Gisteren is de Raccoon weer te water gelaten. Ze heeft lang op de kant gestaan, ook door het slechte weer. Ik heb weer de kuip geschilderd, nu met drie dikke lagen en goed laten uitharden. Bovendien allerlei gelcoat scheurtjes in de hoekjes aangepakt, als een tandarts met de Dremel uitgefreesd en gevuld met epoxyklei die ik met een kwast met aceton netjes rond 'geboetseerd' heb. Tevreden over het resultaat!

Daarnaast ook, weer, een nieuw vlondertje gemaakt. Dus veel klussen houden het 1 seizoen uit, mijn streven is om dingen nu op zijn minst voor 2 seizoenen, liever permanenter, te repareren. Daarnaast de boat weer in de antifouling, de helmstok kaalgehaald en opnieuw in de lak gezet en allerlei andere, kleine reparaties.

En er is een nieuwe, rolreefbare, genua besteld, die ligt nu "in transit" volgens parcel2go ergens tussen de UK en Nederland. Hopelijk op tijd voor as weekend, de eerste tocht van het seizoen, met de Westerly Club op Hemelvaartweekend vanaf Lelystad.

Ik kijk er naar uit om weer een mooi seizoen te maken, geen hele lange reis, wel dik 2 weken in de zomervakantie en natuurlijk heel veel weekends. Daarnaast ga ik het deze zomer ook niet erg vinden om in de haven nog meer klusjes te doen, ik wil de Raccoon graag nog verder upgraden en uitbreiden. Nieuwe stagen. Ingebouwde generator. Zonnepanneel op davits. Dat soort dingen. Wie weet niet alles tegelijk! Wij houden u op de hoogte!

Lekker bezig! Ben wel benieuwd naar je plan voor een ingebouwde generator. Die wens leeft bij mij ook, realiseerbaarheid daarentegen…?

Thijs1971 schreef :
Ik kijk uit naar je mooi geschreven verslagen!