Onderwerp: Grote verhalen van een kleine schipper

Thijs1971 schreef :
Met dat laatste heb je zeker een punt. Maar ten aanzien van je twijfels over de toegevoegde veiligheid van AIS zou ik zeggen: think again.
Ik ben tot op heden maar twee keer de Noordzee over gestoken (Roompot - Harwich) en ik dat was voldoende om me volledig te overtuigen van het nut van AIS. Op de heenweg was het zo goed als windstil en was het zicht niet meer dan 1 - 2 mijl. Maar omdat ik steeds kon zien wat er om me heen voer, op welke afstand en op welke koers, met bij elk target een CPA (closest point op approach) had ik altijd overzicht en kon i op grond daarvan beslissingen nemen. Bovendien kun je de naam van alle schepen zien en je kan desgewenst via de marifoon contact met ze opnemen door hun naam te noemen.

En ja; oceaanstomers wijken uit, als ze je op tijd zien en met een paar graden koers verleggen de CPA tot een veilige grootte kunnen opvoeren. Ik heb slechts een AIS-ontvanger, maar een goede radarreflector kan in die zin ook nuttig zijn.

Ik vind je overigens rete-stoer dat je met relatief beperkte ervaring inmiddels al langs de Engelse oostkust toert. Van overmatige voorzichtigheid heb je geen last! Of misschien heb je toch meer ervaring uit het verleden dan je voorspiegelt.

escapade schreef :
In een andere pots heb ik het in bedekte termen ook al gezegd, maar ik vind de leer-curve van Thijs behoorlijk steil. Ik heb er zelf wat langer over gedaan, zeg maar. Maar hij schrijft tenminste weer eens over een vorm van toerzeilen die ik hier in ZF heel erg mis.

Er was inderdaad maar één Vandersmissen (Hans schreef het zelf altijd aan elkaar), maar zijn manier van over varen en zeilen schrijven is inmiddels een niet meer bestaande categorie geworden, dus de de vergelijking vind ik niet misplaatst.

Ik vind het ook nog steeds leuk om de boekjes van Maurice Griffiths over het zeilen aan de Engelse oostkust te lezen. En dáár haalde Vandersmissen weer een groot deel van zijn inspiratie vandaan.
Of Thijs in die zin de opvolger van Vandersmissen is, laat ik aan de boordeling van de lezer over, maar van mij mag hij rustig doorgaan met deze verhalen..

Eens!

Wadloper schreef :
Ben het wel met je eens. Goede verhalenvertellers worden schaars. Tegenwoordig is het hap snap en zogenoemde vlogs en influencers. Laatst was er zo’n groep influencers in een tv programma. De ringen van de po nog in hun billen en de bek in beide handen. Daar word ik niet vrolijk van.

Dank jullie wel voor alle complimenten, als groot bewonderaar van “De Smis” word ik (!) hier serieus een beetje stil van. Ik ben echt heel blij dat mijn, mij vaak opluchtende, zeilspinsel hier over het goede boord binnenkomen.

Gisterenmiddag kwamen we aan op de Harwich Royal Yacht Club. 12 mijl aan waypoints werden er 25 op de track, want kruisen met afnemende wind tegen de stroom in was vooral alternatieve bezigheidstherapie in plaats van ankeren.



Bij aankomst rende ik zowat naar de receptie waar inderdaad een flink pakket van Jeckells voor mij klaar lag.



Vanochtend in alle vroegte in een rustige haven en met het koppie in de wind het oude zeil er af en het nieuwe een paar keer proef gehesen en gestreken.



En inmiddels zitten we op zee en hebben het zeil alweer enkele mijlen op verschillende, meest ruime, koersen kunnen uitproberen:



(Op de foto in de haven is het onderlijk nog niet gespannen. De vlinderfoto stond de val wat los (ik stond nog een kwart slag gereefd, had die rechtgedraaid en liet de val even voor wat ie was: stop-and-go in Suffolk Yacht Club voor brandalcohol in de scheepswinkel, die was op).

Mijn nieuwe zeil is volgens afspraak wat krap gemaakt, zodat ik goed de spanning kan stellen. Dat was een bewuste keuze die om verschillende redenen heel goed lijkt uit te pakken; kwadraten is 1 ding, de juiste trim echt wel veel meer invloed merk ik nu met een trimbaar zeil.

Wat een wereld van verschil: inderdaad veel rustiger vaargedrag in vlaagjes, je gaat dan vooral sneller ipv harde loefgierigheid met oude zeil.
Ben er van overtuigd dat we nu ook scherper varen en vooral minder verlijeren: er ontstaat meer voorwaartse kracht, het zeil heeft een strak profiel, het vorige was echt een uitgelubberde luchtzal met gaten.

Next step een rolfok. Ik werd getipt over een oude Nomad waar die te geef wordt aangeboden, who knows…

Persoonlijk vind ik de titel misleidend.

Zou moeten zijn:

Groot schipper op een klein scheepje.

Goed bezig!

Geweldig om te lezen, ik geniet van je schrijfstijl! Ik blijf je graag volgen!

Prachtig zeil, dat je met zo´n oud zeil nog oversteekt!?
Veel lol er mee man!

Even in antwoord op mijn vraag over AIS en je antwoord; ik zou ze in ieder geval willen zien (ontvanger), is natuurlijk goed inpasbaar in een marifoon bv de 2400 van Standard Horizon.
Dan de motor; die is een jaar oud dus starten-lopen. Er zijn aan mijn kant nog horden te nemen voordat ik oversteek (SRC halen, marifoon met DSC kopen) en nog wat zaken (vooral vrije tijd en het gebrek hier aan) maar je inspireert wel enorm, dank daarvoor!

H700 schreef :
We hadden we een reserve (storm)zeil aan boord, he?

Op de terugtocht nog eens goed bereik getest. Mijn reserve marifoonantenne, zo'n rubberen flex ding net zoiets als op een handmarifoon, is de AIS antenne en hangt op ooghoogte, dus nauwelijks boven de waterlijn, in het natte kastje. Bereik: meer dan 2 mijl (meer dan voldoende m.i.). Ik moet er niet aan denken nog meer groene (en rode, zucht) puntjes op mijn toch al volle iPhone schermpje te zien, hoor.

Ik vond het nu vooral handig om onderscheid te maken tussen geankerde en varende oceaanstomers.

Het is handig AIS, maar het is allemaal niet essentieel: je (aan)drijfvermogen is dat wel. Tegen Renee, net: "Ik heb totaal niet het gevoel dat ik zonder AIS geen oversteek zou kunnen maken, het is deze 2 oversteken 3 of 4x wel even handig geweest en voor de rest vooral leuk speelgoed om andere oceaanstomers aan te roepen wat je anders gewoon niet zou doen en ook achterlangs varen".

De tweede keer

"Voor alles is een eerste keer" en "it will never be as good as the first time, zingt Sade", zegt mijn vriendin, als ik haar vertel dat ik mijn pen wel eens wil roeren over het begrip "tweede keer", want over eerste keren van allerlei gebeurtenissen is al zoveel geschreven?

Voelen wij ons blaise, als we iets voor de tweede keer doen? Ervaren? Minder gespannen? En gaat dat dan beter of slechter?

Ik had weer een beetje stress en angst, donderdagochtend, toen we bij Felixstowe de grote blauwe Noordzee opvoeren. Ga ik weer net zo moe en uitgeput zijn om 8:00 als op de heenweg? Zouden Renee haar zeeziektepleisters helpen? Gaan we niet overvallen worden door te harde wind?

Maar toch is die stress aanzienlijk beter te hanteren dan voor de eerste keer. Je hebt immers een ervaring om op terug te vallen.

De eerste keer was ik ook erg gefocust op uitrusting: "Heb ik dit wel, dat wel, werkt alles?" dat was na een week zeezeilen nu wel minder. Want allemaal ongebruikt en niet nodig. Van veel groter belang voor een veilige overtocht, in ons geval, is de fysieke conditie van de two-handed crew, want als er een eentje uitvalt wordt het een solorit en daar is het schip, zonder stuurautomaat, dan weer niet zo goed op uitgerust en dan wordt het, de Smis indachtig, Chinese hondenwacht lopen en ik heb in ieder geval gemerkt dat mijn 50 jaar oude gestelletje daar niet goed (meer) tegen bestand is en ik er gewoon fysiek ziek van wordt.

Het ging veel beter, die tweede keer. Een andere ervaring waar ik uit kon putten is het belang van goede navigatie (goh). Een foutje op de Waddenzee kan je zomaar een paar uur kosten, een fout op de Noordzee en je moet ineens twintig mijl extra om een windmolenpark mee, of komt verkeerd op het tij aan en mag nog 3 uur in doodvermoeide toestand de laatste zes mijl tegen een tijstroom inbeuken: daar hebben we die tweede keer echt beter op gelet, misschien ook minder meegegaan met anderen en meer zelf ons plan getrokken...

En verder hoef ik onze tweede overtocht niet in detail voor u te beschrijven: de wind blies in de rug, 's-nachts een beetje hard, het zonnetje scheen de meeste tijd, we hebben ons strak aan ons vooraf afgesproken wachtschema gehouden en om 17:00 meerden we af in Scheveningen: zo'n tweede keer voelt dan vooral eigenlijk een beetje minder bijzonder dan de eerste, maar bijzonder blijft het. 1 anekdote kan ik u niet onthouden.

Van tevoren had ik, net als de dolfijnen op de heenreis, gezelschap van de twee Noordzeebultruggen besteld bij het Universum. Midden in de nacht had Renee mij wakker proberen te maken, want we waren overtuigd geweest, maar ik sliep lekker op dat planerende bromgeluidje, dus werd niet wakker en heeft Renée een lange wacht met twee handen aan het helmhout moeten trekken om de loef eruit te halen. Daar ben ik niet trots op.

Aan het einde van onze reis zei ik tegen haar: "Nou, van die bultruggen hebben we ook niks meer gezien, ik denk dat het Unversum stuk is."

"O, nee, hoor", zegt ze, "ze hebben twee uur langszij gevaren en kunstjes gedaan, maar je sliep zo diep dat ik je niet wakker kon maken."

2 NM is 6 minuten vaartijd voor een 20 kn varend schip…

Thijs, ik geniet van je verhalen en schrijfstijl. Zo reis ik stiekem met je mee.
Wim



Gepost met de officiële Zeilersforum-app

Nachtvlinder schreef :
En in die 6 minuten kan ik mijn boot stil leggen of koers verleggen, motor bijzetten, aanroepen etc?

@Thijs: ik denk dat we wel kunnen stellen dat je grootste verworvenheid een zeewaardige vriendin is. Ondanks haar zeeziekte. Hoe dan ook: welkom terug.

Ik wist niet dat je geen stuurautomaat had en eerlijk gezegd vind ik dat enigszins onbegrijpelijk. Wel AIS, maar geen stuurautomaat. Het is toch niet zo dat ook daar twijfel over het nut er van een rol speelt, hoop ik.
Daarmee is die zeewaardige vriendin wel een absolute noodzaak.
Ondertussen doet meneer lekker zijn slaapje en komt zodoende geheel verkwikt aan in Scheveningen, alwaar hij een stukje kan schrijven, met de boodschap dat het allemaal wel meeviel, de tweede keer..

Waarom trouwens Scheveningen? Ik ben er met mijn eigen boot gek genoeg nog nooit geweest. Altijd een beetje bang om er verwaaid te raken. Binnendoor kun je niet weg.

Wadloper schreef :
“Die meneer heeft het goed begrepen”, aldus mijn vriendin.

Ik voel totaal geen liefde bij een helmstokautomaat. Dat elastiekje stuurt voor nu goed genoeg maar je moet er wel bijblijven. Solo lig ik veel meer bij voor zelfverzorging en dat zou tijd schelen dus veiligheid…. Maar dan spaar ik liever door voor een mooie windvane op mijn achterschip dan zo’n tikkend stuk AI gedreven pneumatiek aan boord. Zit er eigenlijk veerkracht in zo’n ding of berekent de software dat?

Ik realiseer me dat als ik solo of met minder bekwame bemanning (kids) zeetochten wil ondernemen, ik dit wel moet aanpakken.

Mijn broer woont met familie in Scheveningen, en het is minder ver dan IJmuiden en beter gelegen voor ons vervolg dan bv Stellendam. Maar inderdaad: mijn broer heeft jaren in Scheveningen gelegen met een Bav en vond dat ook een jammer nadeel van de haven, ook omdat er wel een spui is naar zoet, kunnen ze daar geen sluisje bouwen?

Een windvane automaat is heel mooi, maar als het niet waait en je een uurtje op de motor moet draaien, en je hebt al 20 uur gestuurd, dan ben je het spuugbeu.
Koop nou maar gewoon een Simrad TP10... Of kom het ervaren bij iemand anders aan boord. Het is echt een verlichting dat je die stok een kwartiertje kan loslaten.
Er is niks AI of pneumatisch aan. Het is een DC motor met een stang, een kompas, en een PID regeling.


Trouwens, die sluis naar zoet is niet het grootste probleem. Die gracht die er aan zit, houdt onderweg een paar keer op

Thijs1971 schreef : Ik heb beide. Op de motor heb je niet veel aan de windvaan.

Op mijn klussenlijstje staat (nogal ver onderaan) de helmstokautomaat aansluiten op de Windpilot. Kan je de pendulum als stuurbekrachtiger gebruiken, zodat de automaat weinig stroom verbruikt. Verder "voelt" een pendulum windvaanstuurinrichting de koersverandering nog voor de schijnbare windhoek of kompaskoers veel veranderd is en corrigeert daarvoor. Zoals een gyroscoop stel ik me voor. Dat zou superieure prestaties kunnen opleveren op een low tech manier.

Van Scheveningen is me bijgebleven dat 's nachts zoet water naar de haven gespuid werd en de volgende ochtend de haven vol met troep lag, inclusief condooms. Jakkes.

Thijs1971 schreef :
Over de voor- en nadelen van een windvaanbesturing hebben anderen al genoeg gezegd.
Liefde voor materiële, niet levende zaken is mij onbekend. Ik hou van bomen, maar ze omhelzen doe ik niet.

Het eerste lijkt me een goede reden. Dat het vanuit Felixstowe minder ver is dan IJmuiden lijkt me een misvatting. Rest de vraag wat het vervolg gaat worden?

Wadloper schreef :
Heb je een voorbeeld van een route van Felixtowe naar IJmuiden die korter is dan naar Scheveningen? Ik kom op ca. 10NM minder naar Scheveningen.

Menno schreef :
Je hebt gelijk. Een wereld van verschil op een totaal van 100 mijl.

Wadloper schreef :
En tussen die twee ligt windmolenpark hollandse kust, het is geen rechte lijn vanuit IJmuiden.

Mocht ik een helmstokautomaat aanschaffen, dan wordt het die van PC Nautic, een gaaf NL Open Source product.

Mijn liefde voor mijn schip is heel wezenlijk, dus ook voor alles wat aan haar vast zit!

Ik kom van zeilschool ‘t Vossenhol, 16m2 zonder bbm, zonder klemmen voor de fokkeschoot en met de grootschoot over de knie geklemd. “Laat je handen eens zien!”, commandeerde de schipper dan, “daar zit te weinig eelt op, ga jij maar een uurtje op de fok!”

Roerdruk en de neigingen van je schip voel je ook in de helmstok. Dat wil niet zeggen dat ook een helmstokautomaat, wat dus voelt als valsspelen, smokkelen en, zeer oneerbiedig naar de zeevaste Oosterburen, “echt iets voor Duitsers”, een welkome aanvulling kan zijn op het zeil- en stuurgerei, maar financieel staan rolgenua, buiskap/kuiptent en een mooi compact bijbootje aan de Davits onder het bimini-zonnepaneel nog hoger op het lijstje.

Nou Thijs, eelt op je handen,alles zelf doen...weet niet of je thuis t licht aan doet met een schakelaar of aansteker...en je auto, heeft, mocht je die hebben, heeft die nog een hand choke?
Puriteins zijn is leuk, maar niet altijd vol te houden...
Maar herken teveel een beetkey, toen ik op een gegeven moment een motorfiets had zo der kickstarter voelde ik me ook een beetje onthand..later nooit gemist.
JB

Thijs, zie de stuurautomaat als een extra bemanningslid, die nooit moe wordt, niet zeurt, niet zeeziek wordt en altijd goed luistert naar de opgegeven koers en de liefde komt vanzelf. Sommigen geven het ding een naampje, dat gaat mij dan weer te ver. Maar een beetje aandacht en vertroetelen mag best.

Hij heet Johan.
(Naar een verhaal van Jon Brakelé)

Thijs1971 schreef :
Die laatste is een prima keus, hoewel het meer is dan je op je huidige bootje strikt nodig hebt.

Maar in je ijver vergeet je weer een belangrijke vraag voor ons lezers: hoe gaat de reis verder?