Onderwerp: Grote verhalen van een kleine schipper

De onze heet Wickie. Naar Wickie de Viking.
Naar de zin uit het liedje ‘Hij stuurt zelf het schip …’

Een aardige vond ik altijd die van Hans Vandermissen,
die noemde zijn stuurhulp ‘Pleuni’. Inderdaad, een touwtje …

Hoe gaat de reis verder?

Goede vraag!

Het hele vaarseizoen is eigenlijk al volgepland en ook het volgend jaar begint vorm te krijgen. Ik vind zeilen echt een financieel-logistieke uitdaging, net als het hele leven. En in mijn leven vergt een lange zeilvakantie in combinatie met het drijvend en heel houden van mijn schip zorgvuldige planning en voorbereiding.

De komende twee maanden wil ik een beetje ontzeilen, weer tijd aan kids, werk en huis besteden, en zomeravondtochtjes op het gooimeer en een paar kleine klusjes.

In juli wil ik vanaf boord thuiswerken vanaf het Wad. Vanuit zo’n ZZP cafe bv. Dan wil ik de boot via Harlingen naar Lauwersoog brengen. En daar begint dan drie weken zeilen met de kids naar het Oosten.

Volgend jaar wil ik naar het zuiden, Zeeland, Belgie, Frankrijk, Engelse zuidkust, wie weet, Kanaal of Scilly eilanden?

Maar van mijn vriendin moet ik eerst van vandaag genieten voor ik met mijn hoofd alweer drukte aan het maken ben voor morgen. Ze heeft gelijk. Ik kijk hier uit over een grote zwanentroep bij zonsopgang achter de rookpluimen van IJmuiden. Let me take time to suck that fully in. Life is very good.

Thijs, kijk of je nog even in IJmond Jachthaven kunt liggen voor een overnachting en dan leen je een fiets bij de havenmeester om bij Ruigoord langs te gaan. Beter dan een nachtje IJmuiden en zeer prijsvriendelijk.
René

Inmiddels weer een beetje bijgekomen van de reis. En blij dat het bootje weer in Naarden ligt. En misschien ook wel blij dat ze dit weekend is uitgeleend aan die neef waar ik het eerder over had. Want even ontzeilen. Al hebben we afgelopen dinsdag met zijn drieën "zeilend gegeten", braadworsten met brood en wat borrelhapjes, en alles zeilend bereid, ik, terwijl kids de boot over het Gooimeer navigeerden. Kunnen ze.

Vandaag tijdens lunchpauze het oude reddingsvlot weer aan boord, wellicht als speelgoed en oefening binnenkort eens in de plomp gooien. Veel spullen van boord, waaronder mijn oude zeil, waar ik een messenger bag van wil maken.

Ik heb twee klussen in het voornemen, naast veel kleine opruimachtige dingetjes: marifoonplankje 2.0, ik heb ook eens goed bij de Waterjuffer (deelnemer SSR) gekeken, dat was inspirerend! En ik ben zowaar eens begonnen met een potlood en een stuk papier, dat werkt ook wel beter dan in het wilde weg wat half passends zagen ("a l'improviste" heet dat geloof ik?).
Daarnaast wil ik een achtermastje van 2/2.5m maken, ik denk van bv een (vlaggen)stok, aluminium buis of surfmast(je). Bovenop wil ik dan de reserve/AIS marifoonantenne (die heeft nu slecht bereik) en dan ook maar de GPS en daar vlak onder wil ik de radarreflector monteren/hangen (sleuf?). Niet al té hoog monteer ik dan dat heklicht dat ik nog steeds heb. En de kabels heb ik nog zo'n talamex huiddoorlatinkje voor, en ruimte zat bij mijn hekwerk dit te monteren/weg te werken evt ook nog met zo'n masthoudertje?

Daarnaast heb ik hoge verwachtingen van de spi die ik morgen eens goed wil uitproberen. Hij lijkt te groot: het onderlijk raakt net het water als hij in de haven helemaal slap hangt? Of is dat normaal?
Ik ben nog op zoek naar een spiboom. Hoe weet ik hoe lang die moet zijn? Is dat de lengte van het spioog horizontaal naar de voorstag + 10cm bijvoorbeeld? (Dan kan ik eens op marktplaats kijken... en hier lief vragen )

Morgen dus hopelijk met dochter en neef poging 2 met spi (en natuurlijk lekker zwemmen en eten etc). En van het weekend eens andere dingen dan zeilen. Volgende week ga ik in de avonden wellicht een rondje over de randmeren maken.

Wij houden u weer graag op de hoogte!

Weer een hoop ideeën opgedaan lees ik. Zal nog lastig zijn een weekend zonder bootje. Wat je mastje aangaat schrap de radarreflector maar. Die moet echt zo hoog mogelijk om van nut te zijn en kan dus beter in de mast. De J maat is officieel van voorzijde mast tot aan aangrijpingspunt voorstag. In theorie is je spinakerboom qua lengte daar van afgeleid. In de praktijk kunnen er goede redenen zijn om toch voor iets korter, of soms iets langere te kiezen. Ook de plek waar je hem opbergt telt mee. Kijk ook goed naar je voorzeilen en het uitbomen daarvan. Op een schip in jouw maat kun je het je bij licht weer permitteren om eens te experimenteren met een essenhouten bezemsteel waar je aan een kant een oog aanmaakt met een musketonhaak en die je met een lijntje op verschillende lengtes vanaf het oog op de mast vastzet.
Ik heb voor mijn boot zojuist nieuwe een boom besteld die 25 cm korter is dan de J maat. De huidige veel te zware uitschuifbare boom is in niet uitgeschoven stand zelfs nog 25 cm korter en voldeed al bij het spinakeren en het uitbomen van de genua. Was alleen veel te zwaar en moest steeds worden overgezet Nieuwe wordt voorzien van dubbele spruit. Is mijn inziens de makkelijkste methode als je alleen vaart en geen wedstrijd ambities hebt.

Nou goed, ik ga nog 1 poging doen om de gaatjes van dat ding zo tov elkaar te positioneren dat ie met een spruit en 1 zijlijntje aan de zaling kan, ik vind dat echt een soort Rubiks kube!

Wat ik goed vind werken, is de radarreflector met één zijde op de zaling leggen, en dan de hoek het dichtst bij de mast strak op de zaling binden. De tegenoverliggende hoek bind je dan met een ander touwtje aan het want boven de zaling. Dan ligt hij vanzelf gefixeerd in de goede stand. Ik heb wel vrij platte zalingen, maar met ronde moet dat ook gaan.

Knoet schreef :
Nou, ik ga gewoon mijn mast weer eens strijken deze week en het op die manier proberen, ik ben het zat

Thijs1971 schreef :

Als je de klassieke 'druppelvanger' radarreflector gebruikt, dan kun je ook overwegen om de achterstag, met een stukje slang er omheen door het gat in het hart van de reflector te schuiven. Met een val aan de bovenzijde en twee lijntjes links en rechts van de onderzijde van de reflector is deze min-of-meer in de druppelvanger-stand te fixeren. Lijntje aan de onderzijde vastmaken ergens in de buurt van het hek. Met de val kan het zaakje op spanning worden gezet, waardoor de reflector tamelijk bewegingsloos op de achterstag zit.

Vandaag is het een jaar en een dag geleden dat ik eigenaar mocht worden van de Raccoon, ik kreeg een facebook herinnering en zag op mijn bankafschrift dat ik inderdaad 19 juni het bedrag had overgemaakt. Ik herinner me nog het moment van overschrijving, zaterdag 15:17, terwijl ze op de kant stond op de werf "De Wijde Blick" en ik haar haar, redelijk clueless, aan vond ik een grondige inspectie had onderworpen, na de tweede proefvaart.

De nieuwprijs van de minder dan een jaar oude BBM en accu's plus en daar nog eens de helft bovenop, dat heeft ze me toen gekost.

"Een eigenwijs waddenbootje met veel karakter", had een makelaar bij wie ik een ander schip niet had gekocht tegen mij gezegd. "She looks in fine shape", en, "that looks like it held for fifty years and I am sure it will hold for a few more to come" zei Dylan Winter die ik met foto's ook om advies had gevraagd. En ook Jan Koeman, die ik bereid had gevonden een paar urgente klusjes te verhelpen, vond haar in goede staat, vond het plan er een binnenboordmotor in te leggen gaaf en wilde daar mee helpen.

Eigenlijk was ik op slag verliefd. Ik heb haar veel gegeven. Heel veel "uitrusting" (kompas, reddingsmiddelen, kaarten, comfort) wat normaal wel meer op een jacht aanwezig geweest zou zijn, maar de Raccoon kwam kaal. Vorige zomer vooral veel gezeild en getest. En die liefde heeft zich vermenigvuldigt in wat ze me heeft gebracht: het meest waardevol vind ik daarbij dan toch alle leuke mensen die ik, aan boord maar zeker ook hier, door haar heb mogen ontmoeten. Ze brengt avontuur. En een gevoel van "echt te leven", lekker zwerven over plas en zee en de wereld, al dan niet in goed gezelschap, eens in een ander tempo vanaf het water bekijken, voortgedreven door de wind. Het beviel me altijd al goed, maar nu ik het zo vaak en zo veel kan doen als ik tijd heb, is ook die liefde, voor het toerzeilen, het kustzeilen, het getijdewaterzeilen, alleen maar gegroeid.

De liefde voor dingen, voor levenloze objecten, is heel reëel. De relatie die we hebben tot ons huis, onze auto, souvenirs en erfstukken die verandert, ontwikkelt, groeit en leeft dan toch zeker. De relatie van mens tot boot, de liefde van een man voor zijn schip, is in die categorie "fetish" toch een heel bijzondere, met toch ook een erotische component, al is het maar als liefdesnestje en misschien wel als bronsroep van de met zout op zijn huid getooide zeebonk, als in de welvende lijnen en het gevoel een "haar" te berijden en samen met een "haar" een plezierig spel van met wind op het ritme van golven glijden te mogen spelen, de helmstok en schoten voelend met dezelfde handen als waar je een kind mee streelt of een geliefde bemint...

Raccoon, je bent nu een jaar in mijn leven, ik houd van elke centimeter van je huid, je doek, je schitterende juwelen en je prachtige lijnen, het vervult me met blijdschap elke keer weer als ik je zie en wat ik in een jaar al allemaal met je heb mee mogen maken, samen met zoveel anderen, schrijf ik bij als een dik hoofdstuk vol dankbare herinneringen in het boek van mijn leven.

Dank je wel, lief scheepje, je baasje houdt heel veel van jou!

verder gaat het goed met je?


maar leuke stukjes tekst hoor !

Geweldig!

En nu maar wachten op een trits kleine Raccoontjes ......

Ik geniet van je schrijfstijl.
Ga vooral zo door en blijf zelf genieten van je liefde.

Hoeveel deuken kan een ego krijgen?

Strakblauwe hemel, tropische temperaturen en een zuchtje wind. Wat een heerlijk weertje om lekker naar een eilandje te zoemen en daar van de zonsondergang te genieten en de nacht door te brengen?

Nog voor ik van de zonovergoten steiger fluitend aan boord stap, begin ik te vloeken en te tieren. "Plons", had ik gehoord, en precies op dat moment wist ik dat ik de mooie GX1400 marifoon, die ik in het nieuwe draaiplank-kastje in mijn rugzak had gedaan om aan boord in te passen, vergeten was met de draaischroeven in de houder vast te draaien, en dat die nu dus 2.4m diep in de prut water lag te drinken.

Binnen 10 seconden had ik mijn kleren uit en lag er in. Diep ademhalen, en naar beneden.

Vijf minuten later stond ik, zonder marifoon, met bebloede voeten en handen weer op de steiger. Er staken scherpe punten uit de steiger onderwater en mijn voeten had ik volgens mij aan glas? in het slib op de bodem opengehaald, ik kon niets zien en niets voelen, en mijn dompelwaterdichte marifoon zou het inmiddels toch wel begeven hebben. Hier restte maar 1 optie: verlies nemen.

Jachthavens moeten schatplaatsen zijn voor toekomstige marine archeologen, als de mensheid de tijd overleeft dat onderzoek naar 21e eeuwse watersport relevant gaat zijn. Wie weet, ligt mijn marifoon in een zuurstofarme sliklaag en verdwijnt onder gefossileerd fonteinkruid de toekomst in.

Maar ik ben mijn lieve vriendje kwijt, met alle fijne knopjes en radiomogelijkheden. En maar weer eens beetje van dat spul waar je nooit genoeg van hebt, geld, om een nieuwe te gaan kopen. Meer dan balen. Ontzettend dom. Een duidelijke aanwijzing dat ik nog veel te leren heb over het aan en van boord brengen van gesjorde spullen in dichte rugzakken.

En vooral, lieve mensen, de zoveelste terugslag met bijbehorende egodeuk in de ontwikkeling van zeiljacht de Raccoon en haar klunzige schipper tot oceaanwaardig liveaboard vertrekkersspul. Er is nog een lange weg te gaan, die ik ondanks dit soort setbacks dan toch maar met plezier blijf bewandelen vol nieuwsgierigheid waar dit hobbelige pad ons weer verder brengt. Eerst maar weer eens langs bij de Almeerder piraten, binnensmonds vloekend een nieuwe halen. En vanavond maar weer eens dobberend de zondes overdenken op het Gooimeer.

leercurves kosten geld..

maitresses ook

vaak gaan die twee ook nog eens samen...

Oei, spreekt daar ervaring?

Gepost met de officiële Zeilersforum-app

nee, van horen zeggen natuurlijk

Herkenbaar. Ze zijn er ook in drijvende versie. Beslist niet insmeren met zinkzalf staat in de manuel.

Balen van die marifoon. De dolfijnen en de vissen kunnen nu communiceren want Boy is er ook een handheld radio verloren toen we samen met Boy zijn minitransat terug zeilden die ligt dus in de Noordzee…
Mijn Freebag zitzakje die ik verloren op Noordzee had toegeschreven vond ik toch nog terug achter in de hondenkooi…

Met betrekking tot de AIS, dit was voor solo zeilen zeker een fijn hulpmiddel. Zowat elk schip op zee ook bijna alle plezier vaart heeft de ais transponder. Ik had m ontsloten naar wifi net als jij en durfde rustig te vertrouwen op wat ik op navionics op de gsm zag aan schepen. Dat scheelt toch weer een hazenslaapje van 15 minuten zo had ik twee hazenslaapjes achter elkaar ik hebbop een rustig stuk zelfs drie achter elkaar gedaan om daarna maar eens echt te kijken. Ook veel plezier van de st1000 helmstok automaat gehad. Dat kun je ook voor een groot deel met een goede windvaan, ik had de windpilot light terug goed sturend op halve tot ruime wind. Maar er liep een moertje los. Das te voorkomen met een drup locktite… De windpilot is mooier vreet niet de accu leeg waar jij ook op vaart…maar kost nieuw ook zeven maal meer. Zoeken om een 2e handse kan ook…Zonder iets om automatisch te sturen kun je solo niet maar uk.

Freek

freek1970 schreef :
“Kunnen” nou het kan misschien, maar dan speelt toeval of geluk een grote rol en loop je veel vermijdbaar risico. Het is te lang om onafgebroken te sturen, al schijnt de Smis het vroeger op wat hij “Chinese hondenwacht” noemde wel gelukt te zijn?

Ik denk niet dat ik dat dit seizoen al ambieer, en als ik alleen vaar doe ik dus veel al “bijliggend” bv naast de vaargeul dat gaat prima, ook op het stromend Wad wel hoor, desnoods ff het anker eruit.

Maar ik realiseer me dat als ik solo, en eigenlijk ivm uitval ook double handed, weer ga oversteken een helmstokautomaat wel een should-have is.

Thijs1971 schreef :
Blijven die dingen eigenlijk drijven?

ken je deze?
www.sfbaysss.org/oldsite201310...TipsThirdEdition.pdf
ook heel stuk over self steering.

Roozeblij schreef :
Wat een gaaf boek, nee, kende ik niet. Het eerste hoofdstuk ziet er afschrikwekkend uit over de mental challenges! En idd:



Eigenlijk zou ik willen leren vertrouwen op “shock cord system”/zeiltrim. Met mijn nieuwe grootzeil gaat dat veel beter, minder reactief/loefgierig in vlaagjes! Maar ik moet nog steeds uitvogelen met lijntjes via blok aan helmstok en grootschoot/fok (“contrastuur”).

Dit ga ik zeker lezen!

Yammie, dit kan missch op mijn babystag!