Ok, de jeuk wint het bij mij.
Alles is relatief: zelfs Parijs in vergelijking tot het overige leed in de wereld. Zo bezien kun je door relativeren tot je in alles berust want ‘waar hebben we het helemaal over? Moet relativeren dan leiden tot apathie? Ik laat me er niet van weerhouden om invloed te willen uitoefenen om dingen, hoe klein dan ook, beter te maken. In ons geval de nautische omgeving.
Waar maken we ons (relatief) druk om? De discussie begon met de vraag of de macht van de sluismeester niet doorschoot door een verbod op schutten uit te vaardigen ten behoeve van de vermeende veiligheid van recreatieschepen. Bijna 300 posts verder zijn er voor mijn gevoel drie hoofdvragen over.
Ten eerste (die van de sluismeester):
waar ligt de grens tussen eigen verantwoordelijkheid van de schipper en die van de overheid? Het is duidelijk dat daar een balans in moet zitten maar schiet RWS niet door in haar preventieve rol?
Een
tweede vraag is of het
door RWS ‘labelen’ van ‘recreatievaart’ als groep die veilig varen allemaal ‘niet zo snappen’ en dus tegen zichzelf in bescherming genomen moeten worden juist is. Temeer omdat dat stilzwijgend de andere groep: ‘beroepsvaart’ neer zet als de groep die het allemaal wél ‘snappen’ en dus niet onderwerp hoeft te zijn van een zelfde soort preventieve veiligheidsmaatregelen. Neveneffect is wellicht dat een sfeer ontstaat die ons verder af brengt van ‘Varen doe je samen’ in plaats van er dichterbij.
De
derde vraag, die door het antwoord van RWS versterkt wordt, is
wat nou precies en vooral eenduidig, die kaders zijn waarbinnen we als schipper in BPR gebied bij slecht zicht keuzen moeten maken? Bij het lezen van die beantwoording van RWS komt ook de eerste vraag weer aan de orde: schiet RWS niet door in haar opvatting van wat preventie zou moeten zijn en is het wel conform doel en strekking van de wet?
En
wat levert het beantwoorden van die vragen op? Dat ik, en wellicht meer mensen, van mijn chagrijn af ben, dat we weten waar we aan toe zijn en ik sluit niet uit dat we er ook nog wat (nautisch) wijzer van worden. Als dat lukt hebben we toch wat kleins bereikt in deze woelige wereld.
Dan is het nu tijd voor het open haard vuur en een goed glas wijn.....