Taelavåg Noorwegen.
Dinsdagavond 20.00 vertrekken we uit Harlingen. De nieuwe filters zijn gemonteerd en de diesel ontlucht. Op de spring met de schroef in zijn werk laten we de motor proefdraaien. Dat gaat goed. Ook onbelast komt het motortoerental hoger dan eerst. We denken dat het vervuilde luchtfilter de oorzaak is geweest. De Deutz heeft het gewoon benauwd gehad.
In tegenstelling tot gisteravond is het nu droog en zonnig, het is een een prachtige avond. Bij het uitvaren van het Stortemelk wordt de zeevastheid van de bemanning nog aardig op de proef gesteld. Wat een klotsbak weer. Het is niet alleen voor mij iets te veel van het goede. Een nog niet zeevast gesjort emmertje met op het laatst nog wat meegebrachte drankjes kiepert om en laat de flessen vrij over de kajuitvloer rollen. De fles port breekt en de inhoud voegt zich toe aan de eieren onder de vloer. Die kunnen er wel tegen echter de eierdozen worden pulp. Het moet een bende zijn geweest om op te ruimen. Mij is het ontgaan. De eerste wacht was voor Joost terwijl ik in mijn kooi per direct in slaap ben gevallen en zodoende een opkomende misselijkheid kon onderdrukken.
Het ruikt naar kroeg.
Het oversteken van de 2e DW route is voor mijn rekening. We steken precies na de splitsing haaks over. Daar waar het eerst nog druk was met vele schepen is er tijdens onze oversteek geen meer te zien. Wel zo makkelijk. We houden een wachtsysteem aan van 3 uur op en 3 uur af. We stuiven zo naar het Noorden met een eerste dagafstand van zo’n 180 mijl. Niet gek, de weergoden zijn ons gunstig gezind op een halfwindse koers bij 20-25kn wind. Soms wat meer maar Norna Biron heeft er zin in.
Als er eens wat stuk gaat gebeurde dat in het verleden altijd tijdens mijn wacht. Nu is Joost de klos, alhoewel hij trommelt mij uit een diepe slaap om te gaan sturen. De stuurautomaat doet het niet meer. Aan het knarsende geluid te horen is het iets mechanisch. De anatomie van de stuurautomaat kent geen geheimen meer voor Joost en binnen no-time is het ding uitgebouwd en ligt in onderdelen op de kajuittafel. Het zijn de 4 tandwieltjes van het planetair tandwielen systeem die glad versleten zijn. Op zich niet verwonderend gezien het zware werk dat de stuurautomaat op de
reis vanuit Griekenland heeft moet leveren. Met 4 nieuwe tandwieltjes uit het schijnbaar onuitputtelijk onderdelen magazijn van Norna kan de automaat na een kleine 2 uur sleutelen het sturen weer overnemen.
Op de tweede dag op zee krimpt de wind en wordt minder. Af en toe maakt het grootzeil een flinke klap, een bulletalie zit er nog niet op. Het is te veel voor het grootzeilblok dat breekt. Joost vangt één van de reeflijnen van de nu wildzwaaiende giek en kan hem daarmee enigszins onder controle krijgen om hem uiteindelijk op de nieuwe mik te laten rusten. Die mik heb ik vorig jaar winter gemaakt in mijn garage en is bedoelt om de giek bij neergelaten grootzeil stevig te fixeren maar ook om te voorkomen dat de giek de sateliet antennes op de stuurboord ventilatieschacht eraf kan zwaaien. Een nieuw grootschootblok is er zo aangemaakt en houdt nu samen met de bulletalie de giek weer in het gareel. Als ik wakker wordt is het allemaal al gedaan. We spreken af dat Joost mij ook bij zo’n gevaarlijke klus wakker maakt om te assisteren.
Na een periode van veel wind en 2 reven in het grootzeil zakt de snelheid terug tot onder de 2 knopen en start ik de motor om een betere voortgang te houden. Als na een uurtje of 2 de wind weer lijkt aan te trekken zet ik de motor weer uit en rol de kluiver uit. Net nadat ik de schootspanning op orde heb en de schroef in vaanstand wil zetten breekt met een knal het schootblok los. De grote Wichard harp is verbogen en het mannetje is foetsie. Het blijft aan de onderste draad van de zeerailing hangen en verbuigt de scepter die daar achter staat. Ik haal de spanning er geleidelijk af en rol tegelijkertijd de kluiver in. Ook de bevestiging van de bakstag zat erop en die zwaait nu wild heen en weer. Ook maar even borgen met een tijdelijke knoop aan de zeerailing. Nu de stagfok uitrollen om Norna onder controle te houden. Terwijl ik op zoek ga naar een passende harp komt Joost naar boven. Mijn wacht zit er weer op en Joost gaat er voor zorgen dat het schootblok weer in orde komt. Hmm, wat voelt dat smalle warme kooitje dan weer lekker aan.
De nieuwe grib laat zien dat de verwachte harde tegenwind eerder gaat komen. Dat doet ons besluiten om Taelavåg bij Bergen aan te lopen. Een niet geheel toevallige plek, Joost is er eerder geweest, lees
zeilersforum.nl/index.php/foru...den?start=100#525677