Onderwerp: Sleep piraten

holtere schreef :
Bij mij ook.
Dubbel genaaid houdt beter .

It Paradyske schreef :
Dat lijkt me helder. Welke verzekeraar is dat? Misschien handig om hier te melden?

WADnWIND schreef : Dat ben ik met je eens, met de opmerking dat het naar mijn mening aan de dienstverlener is om vóóraf duidelijk te maken dat het een betaalde dienst betreft en wat de kosten hiervoor zijn.

Als ik ben vastgelopen en ik heb niet om hulp gevraagd, en vervolgens komt er iemand vragen of hij kan helpen, verwacht ik achteraf geen rekening.

Zie de omschrijving van wenw.
Als hijzij vraagt of hij moet helpen is het gratis

Zijn er trouwens ook vrouwelijke roofredders?
Schiet me zo opeens te binnen. Misschien dat een vrouwenquotum tot wat fatsoen zou lijden bij die gasten...

Het is niet “iemand” die komt helpen.

Kock1964 schreef :

Oh ken je dat niet? Is een hele grote stichting waar je donateur van wordt. Die onderlinge heet KNRM, die betalen we met alle varenden samen, en dan helpen ze je overal, zonder dat je extra hoeft te betalen. Mag natuurlijk wel. Sterker nog, ze helpen je ook als je geen donateur bent.
De werknemers er van worden deels betaald in natura, maar de grote verdienste is natuurlijk dat ze lekker mogen varen in stoere boten, en mensen mogen helpen en soms zelfs redden. Prachtige baan, als ik dicht bij een station zou wonen zou ik er ook solliciteren!

Noballast schreef : Hoe bedoel je dit?

PvO schreef :
Als zoiets

jou ongevraagd komt helpen ben je wel erg naief om te denken dat dit een toevallige passant is. Zeker als je ook nog het nodige moet ondertekenen.

It Paradyske schreef :
Ja mooi zoiets he.
Dat had ik vroeger als student in Amsterdam ook zo geregeld, met het vervoer.
Mijn trams en bussen reden de hele dag de stad rond, om te kijken of ik misschien ergens stond te wachten en ergens anders heen moest. Fantastisch.
En omdat het wel een beetje duur was mochten ze tegen betaling ook andere mensen meenemen. Geweldig systeem!

hmm the wise guy is ook weer wakker!

met het verkeerde been uit bed gestapt?

yip, en er zit n schroefje los bij me!

As schreef :
Nou, toch de beste wensen dan maar, dat het dit jaar bij één schroefje mag blijven!

Dank je wel, ik hoop t ook. Is een bijzondere ervaring namelijk!

Thomas,
Het lijkt wel of sommige mensen antistoffen genereren?
Straks wordt je nog vergeleken met bergers.

Noballast schreef :
Dat is waar, maar het is minder naïef om te denken dat het de knrm is, zeker voor een iemand die een keertje een bootje huurt.
Erg duidelijk lijkt het in iedergeval niet te zijn, gezien het regelmatig terugkerende onderwerp op zf.

In bovenstaande discussie ontwaar ik hier en daar toch weer enig gebrek aan juridische kennis, en lijkt het er op dat volwassen mannen met een redelijke tot goede opleiding zich bij hun commentaren toch weer laten leiden door gevoelens en plaats van door kennis ingegeven ratio. (Iets dat mij na bij 40 jaar rechtspraktijk nog altijd blijft storen.)

Vandaar wellicht enige informatie over het juridisch kader van de hulpverlening op het water. Wel met de kanttekening dat ik geen specialist in de natte praktijk ben.
Wanneer is er sprake van hulpverlening?

Van hulpverlening is ingevolge art. 8:551 BW sprake bij werkzaamheden die zijn verricht om hulp te verlenen aan een in bevaarbaar water of in welk ander water dan ook in gevaar verkerend schip of andere zaak. Gevaar is aanwezig wanneer een reële dreiging van het oplopen van schade bestaat en het schip zich door eigen kracht, zonder hulp van buiten, niet uit de gevaarlijke situatie kan redden. Ook een betrekkelijk geringe mate van gevaar kan voldoende zijn om het bestaan van gevaar aan te nemen (HR 9 febr. 1996, S&S 1996/59, ‘Frio Alaska’).

Uit deze uitspraak van de Hoge Raad blijkt dat er vrij snel sprake is van hulpverlening. Het schip hoeft niet in nood te verkeren, een reëel gevaar op schade kan voldoende zijn. Het vastlopen en niet eenvoudig zelf los kunnen komen is dus voldoende om het lostrekken als hulpverlening te bestempelen.

Hulpverlening geeft recht op hulploon, zie Rb. Rotterdam 18-02-2015, ECLI:NL:RBROT:2015:1239:

In het algemeen kan worden aangenomen dat wanneer een toevallig passerend onbekend schip zijn assistentie aanbiedt, hij dit niet om niet doet, tenzij daarmee nauwelijks tijd en kosten zijn gemoeid. De feitelijke gang van zaken, met name de ondertekende schriftelijke verklaring van de schipper van de ‘duwboot X’ dat de ‘Binnenschip Y’ assistentie heeft verleend, duidt erop dat de ‘duwboot X’ op het bewuste moment niet in de veronderstelling verkeerde dat sprake was van een vriendendienst.


Dit geldt juridisch technisch zeker ook voor jachten die in problemen verkeren. Als een berger zich meldt en men aanvaardt de hulpverlening dan is men aansprakelijk voor de het hulploon, als de werkzaamheden van de berger succesvol zijn. Zo niet dan is men niets verschuldigd, en heeft de berger zijn kosten zelf te dragen.

Hulploon is iets wezenlijks anders dan vergoeding van gemaakte kosten al dan niet vermeerderd met een winstopslag.
Voor hulploon geldt 8:563 BW:

1.Het bedrag van het hulploon wordt vastgesteld bij overeenkomst tussen partijen en bij gebreke daarvan door de rechter.
2.Het hulploon wordt vastgesteld met het oog op het aanmoedigen van hulpverlening, rekening houdend met de volgende criteria ongeacht de volgorde waarin zij hieronder zijn opgesomd:
a.de geredde waarde van het schip en de andere goederen;
b.de vakkundigheid en inspanningen van de hulpverleners, betoond bij het voorkomen of beperken van schade aan het milieu;
c.de mate van de door de hulpverleners verkregen gunstige uitslag;
d.de aard en ernst van het gevaar;
e.de vakkundigheid en inspanningen betoond door de hulpverleners bij de redding van het schip, de andere zaken en mensenlevens;
f.de door de hulpverleners gebruikte tijd, gemaakte kosten en geleden verliezen;
g.het risico van aansprakelijkheid en andere door de hulpverleners of hun uitrusting gelopen risico's;
h.de snelheid van de verleende diensten;
i.de beschikbaarheid en het gebruik van schepen of andere voor hulpverlening bestemde uitrusting;
j.de staat van gereedheid alsmede de doelmatigheid en de waarde van de uitrusting van de hulpverleners;
3.Voor hulp verleend aan een schip en de zaken aan boord daarvan is het hulploon uitsluitend verschuldigd door de reder van het schip, met dien verstande dat de reder een recht van verhaal heeft jegens de andere belanghebbenden voor hun onderscheiden aandeel. Voor hulp verleend aan andere zaken is het hulploon verschuldigd door de rechthebbende op die zaken.
4.Het hulploon, met uitzondering van rente en verhaalbare gerechtelijke kosten, mag de geredde waarden van het schip en de andere goederen niet overtreffen.
5.Wanneer het hulploon mede strekt tot vergoeding van gemaakte kosten en geleden schade geeft de rechter aan welke gemaakte kosten en geleden schade dit betreft.

Dit betekent dat niet alleen naar de werkzaamheden van de berger gekeken moet worden voor de hoogte van het hulploon, maar ook naar de waarde van het “geredde” schip en naar de kosten van de gebruikte uitrusting. Het lostrekken van een oude Sneekermeer mag dus maximaal minder kosten dat het lostrekken van een splinternieuw jacht van een ton, ongeacht de bestede tijd en moeite.

Dat de KNRM die allemaal gratis doet is heel fijn, maar ontzegt andere redders, bergers en hulpverleners hun recht op hulploon uiteraard niet.

Even ter vergelijking de uitkomst van bovengenoemde zaak. Een duwboot met 6 bakken krijgt een storing in het elektrisch systeem waardoor zij onbestuurbaar wordt. Een toevallig oplopend binnenvaart schip verleent assistentie door langs zij te gaan om 23.55 uur en langszij te blijven tot rond 02.00 uur sleepboot arriveert. De rechtbank acht een hulploon van 40.000,= redelijk. (De schipper van het binnenvaartschip had 100.000,= gevraagd.

Zoals gezegd geldt e.e.a. ook voor jachten. Versta mij echter wel, ik pleit er niet voor dat iedere sloepeigenaar die zo vriendelijk is om een zeiler los te trekken of een sleepje te geven nu direct hulploon moet gaan vragen. Laten wij elkaar vooral kosteloos blijven helpen, maar in gevallen waar er voor de niet professionele hulpverlener sprake is geweest van schade of van gevaar voor eigen schip, kan ook tussen watersporters onderling hulploon redelijk zijn.

Dank voor de duidelijke uiteenzetting. Moest wel een beetje glimlachen bij deze tekst:

"Het lostrekken van een oude Sneekermeer mag dus maximaal minder kosten dat het lostrekken van een splinternieuw jacht van een ton, ongeacht de bestede tijd en moeite."

..is deze jurisprudentie uit de jaren '70?

Maar dank voor de toelichting.

@It Paradyske: dat veranderd de zaak, als de KNRM geniet van het varen met stoere boten en geen enkele moeite heeft om elke vastgelopen Duitser los te trekken dan hoor je mij niet meer. Als je stelling klopt is eigenlijk iedereen blij.

Die vergelijking heeft te maken met het feit dat ik met heel veel plezier in een Sneekermeer zeil. Zodat de maximale claim als ik vastloop of anderszins in "nood" kom te verkeren veel lager is dan bij forumleden, met prachtige nieuw gebouwde luxe of snelle jachten.

Overigens heb ik een keer in het zicht van de haven brand gehad in mijn motorcompartiment, en ben ik toen door een keurige heer in een sloep naar de haven gesleept, die ik maar beloond heb met een fles (lauwe, want er was geen koelkast aan boord) champagne.

Kock1964 schreef :
Vandaar dat bergers niet op zoek gaan naar een vermiste surfer. Die plank is niet zoveel waard.

As schreef :
As Schroef Los ?
SchroefAs Los ?
Hopeloze zaak voor een redder.

De opmerking van 3Noreen is niet helemaal onjuist, er zit zelfs wel een historische waarheid in. Het Reddingswezen is voor onze oer oude KNRM en haar twee voorgangers, ontstaan uit jutters, de overboord geslagen lading (eerste legaal) en vanaf het midden van de 18e eeuw niet zo legaal behielden, en ook de op de kust gelopen schepen leeghaalden, bij hen drong het besef door dat men niet alleen kon ophalen wat de zee gaf, maar dan ook wel iets moest doen om de schepelingen te redden.

Iets dat juridisch vastgelegd is is daarmee niet ook moreel/ethisch gezien ook ok. Wetten zijn slechts een doorgaans gebrekkig hulpmiddel om tot een rechtvaardige en sociale samenleving te komen. In het heetst van (juridische) conflicten en het uitbaten van verdienmodellen wordt dat soms vergeten.

Wat mij betreft geldt de oproep van Solo aan watersporters om elkaar uit 'vriendelijkheid' (sociale in plaats van juridische invalshoek) te helpen niet alleen voor particulieren. De vraag is of er anno 2020 met een goed georganiseerde en op solidariteit gefinancierde KNRM behoefte is aan commerciële bergers in de watersportwereld. KNRM, Kustwacht en passanten kunnen het in Nederland naar mijn idee prima samen af en clashen niet tot nauwelijks met wat veel burgers - wanneer het op (nood)hulpverlening aan particulieren aankomt - maatschappelijk wenselijk vinden.

Financiëel gewin speelt bij hulpverleningsinzet voor burgers (door bijvoorbeeld ambulance en brandweer) als het goed is geen rol van betekenis. Ik zie niet in waarom dat bij hulpverlening aan particulieren op het water anders zou moeten zijn. In de praktijk leidt dat bij een aantal bergers ook daadwerkelijk tot ongewenst gedrag.

De gebruikelijke procedure is, als er een gevaar situatie kan ontstaan, dat deze kosten voor rekening van de verzekering zijn.

Je hoeft hiervoor niets te tekenen. Het werkt volgens het principe van Lloyds Open Form.

Achteraf wordt door de expert of de verzekeraar in overleg met de hulpverlener de kosten van hulp- of bergloon vastgesteld.

De berger zal de gevaarsituatie sterk overdrijven. De verzekeraar zal aan de hand van de omstandigheden, zoals gevaar situatie van de locatie, weersomstandigheden etc. tot overeenstemming proberen te komen.

Het financieele belang van de hulpverlening speelt ook een rol, zoals hiermee een total loss is voorkomen.

Bij geen akkoord dan moet de rechter hierover beslissen. Die wijst in het algemeen hoge bedragen toe, gezien de paraatheid en de beschikbaarheid van bergings vaartuig(en) van een berger. Het moet uiteraard wel een echte berger zijn en niet iemand met een rood geschilderde snelle rubberboot.

Het moet uiteraard wel een noodzakelijke actie zijn. Met defecte koelwater impeller in gunstige vaaromstandigheden zal een verzekering dit niet aanvaarden als een dringende hulp verlening.

Probleem is uiteraard, als men een marifoon melding doet bij een verkeerscentrale dit dan ook direct bekend is bij de berger.

Waar in Nederland behoefte aan is, een soort waterwacht netwerk, opgezet door diverse watersport bedrijven, die voor een vast tarief eenvoudige hulpverlening doen.

Zoals een boot met motorpech even de haven in slepen. Dit soort werkt hoort niet direct thuis bij de KNRM.

Bram

Ruwe schatting: de bergers doen ongeveer net zoveel als de KNRM . Zo der hen zou de belasting op de KNRM ongeveer het dubbele zijn. Wie krijgt er nog toestemmingv an zijn baas om bij de KNRM te gaan als dat inhoud dat je win de zomer er iedere week een of meer dagdelen niet bent. Nu heeft de KNRM al moeite om de 24/7 te leveren. Regelmatig moet een naburig station uitvaren omdat de dichtstbijzijnde de bemanning niet rond krijgt.