Onderwerp: Mediteraan ankerleuks.

mooi verhaal weer. Wat is dat toch, dat zo dichtbij ankeren in Griekenland en Turkije? Ik snap dat nooit zo goed. Soms ga je van ellende zelf maar weg.

Dat doen Fransen ook hoor. Lig je in the middle of nowhere komen ze op je lip liggen met 7 man aan boord die aan een stuk door kwebbelen.
Nou ja, beter te hebben dan Engelsen die steevast om 1600 uur bij elkaar op bezoek gaan en dan zuipen waarbij het vrouwvolk oorverdovend gaat uithalen....als ik ergens een hekel aan heb
Vakantie vieren valt echt niet mee

Ach, gebeurt ook in de kom Enkhuizen, zie dat anker dicht bij mijn anker gedropt wordt, later mij aankijken omdat de boten dicht bij elkaar komen...
Verschil in tonnage en kiel geeft veel verschil in reactie op windshift.
Al doende leert men hopelijk.

AndreAzuree schreef : Ik denk niet alleen daar, maar ook in NL en al lang. Bijna 40 jaar geleden met mijn toenmalige vriendin en de Vrijheid naar Friesland. Ergens voor anker om de nacht door te brengen. Niemand te zien. Even later een buur vlak naast ons. Honderden meters ruimte, maar pal tegen ons aan. Aangezien we met ons achterwerk overboord plachten te hangen voor de boodschap vonden we dat niet zo fijn.
Vaartje nabij de Vecht, weet niet meer waar, langs een walletje 's avonds. Niemand te zien. Even later een motorjacht met 3 verdiepingen voor ons. De vrouw des huizes komt haar honden in het gras laten schijten vlak naast onze boot.
Het is van overal en alle tijden.

Het is alsof je de mensen op een idee brengt: "Hee, daar kun je blijkbaar ankeren, kom, wij gaan daar ook liggen!"
Afgelopen dagen in de Wierbalg gelegen, daar ging dat toch anders. Minstens een mijl tussen de bootjes. Maar verderop wel een aantal droogvalcharters op een rijtje.

Ik heb de pech blijkbaar op een plekje te ankeren dat in apps als goede ankerstek benoemd word. Compleet met coördinaten want ik zie jachten komen waarvan de stuurman intens op een schermpje staat te kijken in plaats van naar de jachten om hem heen. Veel oudjes hier ankeren ALTIJD op dezelfde Gps stek, want dat was jaren terug eens goed. Ik heb daar allemaal begrip voor, wat ik het ergste vind is als er een reusachtige cat enkele meters vóór me ankert want dan werkt mijn windscoop niet meer, je hebt gewoon geen wind meer. En wij hebben iedere dag 35+ graad. Komt nog bij dat ze dan een generator of een motor laten lopen en het is niet meer leuk aan boord bij mij. Die windscoop vangt enkel nog dieselrook.
Een paar van die apps heb ik reeds bezocht, heb mijn mening over de plek gegeven (onder andere dat er een levende handel is tussen de duikers om jachtankers los te maken van moorings en water pijpleidingen) Veel helpt het niet, de ankerstek is mooi, veilig zolang er geen anderen zijn, maar nu tijdens Meltem… niet gevaarlijk maar constant draaiende wind. Harde wind.
Het is een beetje als bij kustvaren. NOOIT de directe GPS route nemen, daar word je ondergeploegd door grote motorjachten. Ga twee of drie mijl evenwijdig aan de directe GPS route en je ziet geen kip.

ik zou hier voor de zekerheid nog aan toevoegen:

-een oerwoud van zeegras
-militair oefenterrein
-nucleaire dumping ground
-meldingen van haaienaanvallen
-geen horeca, geen alcohol te krijgen

Heerlijk rustig blijft het!

Ha OldBawley, Ik dacht dat ik het lastig had met ankeraars te kortbij,
Maar met wat u beschrijft is het hier nog steeds een paradijsje in de Guadiana.

De twee laatste problemen.

Een Zweed met drie, JA DRIE, schepen naast elkaar ankert die een stuk stroomopwaarts, een heleboel ankers om zijn vloot van meer dan 20 ton op de plaats te houden.
Ik probeer hem uit te leggen dat dit niet gaat, die ankers zijn op maat voor één schip, maar door wind en stroming hangen ze op zeker momeent alle aan éen anker, dat krabt dan een stukje en zo komen ze op zeker moment alle los.
Nee hij vond het zelf een goed plan.

Een maand geledenis het zover, alle ankers los. hij schuift met z´n vloot tegen een schip dat voor me ligt aan een mooring door mij bedacht (voor een 5 ton schip) Daar hangt nu 25 ton aan in flinke stroom en wind.
de schepen beuken tegen elkaar (wel stootwillen) Een van de vllot ankers trekt de mooring onderste boven en dan komt devloot op mij af.

Mijn boeg zal tussen 2 van de drie schepen terect komen.
ik kan juist ontsnappen zonder contact te maken met mijn schip.

De man pikt mijn mooringlijnen op, ook voor een 5 tons schip.Dde mooring blijft nog wel bruikbaar, maar er is toch zo´n 100 Euro schade aan verdwenen lijn en drijvers

De Zweed heeft, de eigen zaken gered te hebben nergens meer belangstelling voor em stelt geen schade gemaakt te hebben.

Dit bracht mij bij de politie, voorlopig een kennisgeving, nog geen aangifte.

Maar wel een open oor.

De vloot ligt nu een stuk stroomopwaarst in ee BUITENbocht met grotere stroomsterktes en minder goede ankergrond.
De eerste verplatsing lijkt al te beginnen.

De eigen mooring is met veel vervelend werk weer op orde.

En wat gebeurt er dan?
Een schip ankert op de juiste afstand , de bemanning verlaat de boot.
De volgende dag (harde wind) krabt het anker en het schip komt op mij af.
Met de dinghy kan ik z´n baan net zover wijzigen dat hij langs me heeb gaat.

De veerman ziet het gebeuren, komt met het veerbootje langszij van het schip.
Om de ankerlijn niet in de schroef te krijgen wordt die op maximale lengt afgesneden, een boei eraan om later op te halen.
Het schip aan de steiger.

Anker met de dinghy op gehaald, kon het met handkracht makkelijk in de dinghy krijgen (een Delta anker)

Twee dagen later komt de schipper bij mij aan boord z´n anker ophalen.

We babbelen wat over wat er is misgegaan en wat er aan te doen is.
Vandaag zie ik een ton op zijn dek staan met veel ketting erin.
De man lost gelijk het probleem op de juiste manier op, leert van z´n fouten en neemt onmiddlijk actie.

Zo kan het ook opgelost worden,

Is ankeren reeds vaak problematisch tijdens de zomer, het mooring probleem hier in Griekenland is stukken ernstiger. Hier word alle goede ankergrond, dat wil zeggen niet te diep, geen rotsen en goede houdkracht van de grond vol gelegd met illegale moorings. Drie man hebben elk “hun” stuk van de binnenzee, Ze zijn stuk voor stuk criminele rauwdouwers want brave goed mensen doen niks onwettigs. Ze betalen steekgeld aan de Coastguard, flink veel, verdienen toch erg veel geld met de verhuur van die moorings. Nog ruimte zat om te ankeren, wel in 25 meter waterdiepte.
Die gasten gaan over lijken als ze een mooring willen leggen. Ik ankerde sedert jaren regelmatig op dezelfde stek, drie meter waterdiepte, geen grote obstakels onder water, goed beschut. Iedere keer als ik anker ga ik snorkelend kijken, ook tijdens het grootste deel van de winter. Ik ruim dan ook altijd de bodem op, haal kopgrote stenen en oude metalen rommel weg. ( emmer met een boeitje er aan)
Twee dagen na mekaar kwam mijn totaal in de bodem ingegraven Rocna anker op onverklaarbare wijze los en ging mijn boot driften. Dat Rocna anker is over gedimensioneerd en ik had het snorkelend gecontroleerd. En dan, tijdens een windstille nacht komt het los, valt even verder in de diepte en daar gaat mijn bootje. Ik anker op een 3 tot 4 meter waterdiepte plateau, 15 meter verder valt de grond af naar 25 meter diepte.
De eerste keer niks gemerkt, ik werd wakker en lag 300 meter verder, had geluk gehad, de 6 meter lange sleeplijn van de vaste bijboot had een lege mooringboei gehaakt. Geluk want je kan net zo goed in de rotsen landen. Ankerketting gehaald en naar dezelfde stek, ankeren, snorkelen. Extra hard in de bodem getrokken, zelfs de ketting zat ver in de grond.
Twee nachten later, nul wind, de boot gaat weer driften, deze keer was ik gewaarschuwd, had een anker alarm opstaan. Weer hetzelfde, tijdens de morgen het ingraven gecontroleerd, alles ok.
Ik ging dan boodschappen doen en wat zien ik, de locale duiker / mooring maffioso heeft een kersverse mooring liggen wachten aan de kant.
Op dat moment werd me veel duidelijk. Kan het niet bewijzen, maar de eigenaar van de locanta hier heeft me verteld dat “een rijke Griek” precies op die plaats een mooring wil hebben. Ik vermoed dat de duiker s´nachts gekomen is, mijn anker heeft gelicht met een ballon en tot over de rand van de diepte gelopen is met dat anker. Twee keer. Bootje weg en de morgen nadien in aller ijl op die plaats een mooring leggen. Twintig minuten werk, 3000 €.
Hadden ze vergeten dat ik aan boord woon.
Dat gebeurde verleden jaar, gisteren heeft diezelfde duiker een verleden jaar gelegde mooring verlegd naar net naast me. Alweer met zo´n ballon, als je niet oplet zie je niks van het gebeuren. Ik lette wel op, zie veel. Dus de dag dat ik mijn anker ophaal verslepen ze die mooring 25 meter en zijn gelukkig. Kan ik weer op een andere plaats de bodem gaan ruimen.
Want ze zullen hun zin krijgen, het zijn Grieken, betalen bakschisch aan jan en alleman en hebben tijd.

Tja. Het blijft leuk. Veel van de verhalen die hier voorbij komen zijn ook redenen dat ik nooit en te nimmer naar Griekenland zal gaan met m'n boot. Ik hou het wel bij de Fransozen aan de Cote d'Azur, die zijn teminste voorspelbaar

De typische Franse charterboot komt met 8 knopen aangekacheld op de ankerplek, horkt het ding in z'n achteruit, dan moet er eerst nog het anker klaargemaakt worden, dan met het liefst veel geschreeuw dat anker overboord krijgen en er 20 meter ketting bovenop pleuren. Dan motor uitzetten, en lekker een glaasje wijn gaan doen, onderwijl even vergetend dat ze nu 10 meter van m'n boeg af liggen, met nog een goeie 10 meter rek in hun ketting, en zonder ingegraven anker. En dan doen alsof ze niks horen als je ze roept. Of op de VHF probeert te krijgen.

Dan heb je nog het typje charterboot-met-schipper. Gaat idem dito, maar dan krijg je een grote bek van de schipper want je bent toch maar een buitenlander en jij snapt niet hoe het "hier" gaat.

Er is dan ook nog het typje "hebben een loeier van een cat gekocht met ons geld maar zeilen kunnen we niet" - dan krijg je al snel van die taferelen zoals OldBawley beschreef. Of typjes met een cat die wel kunnen zeilen maar het principe "wij zijn groter dus ga jij maar aan weg" aanhangen.

Daarom heb ik dus 80 meter ketting op een 31 voeter - dan kan ik tenminste in 15 meter waterdiepte gaan liggen, lekker ver bij het hutje-en-mutje van de rest vandaan, en gewoon ... relaxed een beetje op m'n boot zitten.

ach, het is hier prima te doen over het algemeen. Nederlanders zijn gewoon wat voorzichtiger met hun spulletjes...

Een paar opmerkingen. Ik heb ook ooit 90 meter ketting gehad (plus 40 meter lijn) maar als je een hand ankerlier hebt leer je snel dat alles dieper als 15 meter niet meer leuk is. Bij een beetje wind 65 meter ketting ophalen met de hand ankerlier is geen grapje meer, komt nog bij dat als je anker vastzit je het zelf niet meer kunt loskrijgen. Ik kan niet meer als 8 meter diep duiken, en daar beneden dan werken.. nee. Daarom is voor mij in troebel water 5 meter waterdiepte leuker.
In ons geval is door de aaibaarheid van het bootje een bijkomend probleem het geval.
Het maakt niet uit waar ik ga liggen, een uur later heb ik schapen om me heen. Ik weet een ankerstek, je ligt er 20 meter opwinds van een rif. Een rif dat op de kaart staat en dat je ook kunt zien. Ik anker daar vaak met twee ankers. Het hoofdanker en een tweede anker om me tijdens windschifts van dat rif af te houden. Je zou denken, daar komt geen mens. Fout.
Op de foto zie je mijn bootje en het rif. Wat denk je dat er gebeurt als de wind draait (gegarandeerd) Daarom heb ik een tweede anker. Dat houd me van het rif weg. Toch kan ik daar geen half uur ankeren voor de eerste na apers komen. Die hebben echter slechts een anker. Dus die draaien tegen me aan. Grrrr.

Jullie zijn helden.
Eergisteren voor het eerst een anker gebruikt zodat de kids konden zwemmen.Op een maasplasje in de luwte. Geen moment rust.
Lig ik nog vast, liggen we niet dichter bij die boot dan net. Draaien die andere boten ook zo. Volgens mij ben ik los? Pfff geen moment rust.

haha... de anker app geeft rust, probeer het eens

Fatsoenlijk ankergerei en de basics van hóe te ankeren geven rust, ankerapps geven vooral stress en false positives.

Daar ben ik het maar ten dele mee eens. Natuurlijk begint het met goed ankergerei en goeie-ankerskills.
Een anker app vind ik (zeker op de MED) een goede toevoeging. Als je zo'n app goed gebruikt, heb je weinig tot geen false positives. Verder heeft het mij al eens gered van potentieel vervelende situaties.

Ik moet daar wel bijzeggen dat ik al jaren geen anker app meer gebruik, ze zullen vast verbeterd zijn intussen. En ik ken de ankersituatie in de med natuurlijk niet, daar zullen vast specifieke uitdagingen zijn

JAmes schreef :

Paar keer doen en dan komt de rust vanzelf.

Afgelopen weekend voor het eerst aan het anker geslapen op de maasplassen.
Het was erg rustig qua wind en lagen nog een paar bootjes op het anker aan hogerwal.

Anker alert app aan op de telefoon en de hele nacht geslapen als een roosje.
Deint stuk fijner dan aan de haven aan de steiger waarbij de landvasten abrupt de beweging stoppen.

Evaluationcopy schreef :
klopt, veel draaiende winden, valwinden, en krappe ankersituaties met soms rotsen/riffen erom heen.

Wij hebben laatst op het Wad op het Oosterom een nachtje voor anker geslapen. Daar lagen we slecht beschut en de halve nacht wind tegen stroom, en de bijbehorende golven gehad.

Ondanks de kentering van het tij lag mijn 7.5kg M anker als een huis. Maar slapen? Dat lukte me niet langer dan een half uur per keer....

Dat was eigenlijk onterecht, want de situatie was heel stabiel. Tja.
Leer je van

Ik anker graag, vind aan een kade liggen stukken gevaarlijker. Lig je aan een kade in de zuidelijke landen kun je last hebben van bedronken toeristen, ontzettend luide brommers, maar ook kakkerlakken en ratten. Want die heb je hier massaal en overal.
Voor anker liggend heb je s´nachts geen last van feestvierende jongeren, wel eens wat bedronken zeilers die terug komen maar die varen opblaasbootjes die zijn meestal geen gevaar. Die 10 meter rib´s met 900 pk er aan varen wel tijdens de nacht, ook nog volle snelheid maar dat risico moet je nemen of thuis blijven. Kakkerlakken kunnen vliegen, dus vroeg of laat land er wel een aan boord, er zijn middelen om ze te verdelgen, ratten kunnen zwemmen, komen ook wel eens aan boord, ook die kun je makkelijk vangen.
Zelfs dieven heb ik reeds gehad, als ze iets van je willen komen ze gezwommen of in een bootje. Aan land hebben ze het makkelijker. Ankeren is ook veiliger. Niet voor aanvaringen, wel voor plotse stormen. Lig je aan een kade en het gaat van nul naar windje 11 Bf in seconden heb je goed pech, lig je voor anker ben je veiliger af. Goed geankerd kan je eigenlijk niks gebeuren bij storm. Behalve als er jachten in de buurt liggen met speelgoed ankertuig. Hier in Griekenland liggen iedere dag catamarans rond me geankerd, die dingen hebben 100 keer meer windvang als mijn bootje en hun anker is kleiner. Niet bedoeld voor onweersstorm waarin vaak windje 10 zit.
Toch prefereer ik ankeren. Lig je aan een kade in rijen en er komt zo´n onweersstorm, dan gaan ALLE catamarans krabben, komen achter tegen de kade en gaan dan bij kleine houten bootjes schade veroorzaken.

Knoet schreef :
Ik weet het wel zeker. Wij hebben het al vaak meegemaakt, zowel met ons speedbootje in Kroatië als met de Eclips. Lig je ergens als eerste/enige, komt er plotseling een boot boot op praatafstand naast liggen. En dan nog lawaai maken ook. Opvallend vaak zijn het Italianen, die denken dat het daar van hun is.
Lol heb ik er ook wel eens om gehad. We hebben een favoriet ankerplekje op het Lauwersmeer, op nauwelijks 40 cm water. Dat inspireerde een motorboot eens om bij het zien van die plek hard de geul uit te sturen en muurvast te lopen. Die lui zijn een hele tijd bezig geweest en nee, ik heb niet mijn hulp aangeboden.

OldBawley schreef :

Mee eens. Windje 10 heb ik hier gelukkig nog niet gezien. Wel 7/8 beaufort in valwinden. Voor anker is 9 van de 10 keer veiliger dan aan de kade denk ik. Ik heb laatst nog een slapeloze nacht had, omdat een 50 voets cat, die (loef) naast ons lag aan de kade, tegen ons aan duwde en er de hele nacht 25 knoop wind stond. Veel gedoe om je boot van de kade te houden en vrij van die cat. Aan boord zat een ervaren charterschipper, die ook op wacht zat in de kuip. Wat een pittige baan is dat.

Volledig mee eens. Is hard. Meer nog als je voor eigenaars zeilt zoals bij mij het geval was toen ik drie keer een grote cat geschipperd heb. Die mensen waren rijk, invloedrijk een moeilijk.
Een voorbeeld.
Ik ben klaar met de meerdaagse trip en ga de cat terug aanmeren in de marina. Omdat ik de gasten reeds kende en wist dat ze geen vinger krom maakten belde ik de marina en vroeg om hulp bij het aanmeren. Een marinero stond op de steiger, de andere gebruikte een bijboot voor eventuele hulp. Ik manoeuvreer de de cat in zijn ligplaats, makkelijk met twee motoren. Dan, als de spiegels nog een meter van de steiger zijn grijp ik de door de marinero aangereikte aanmeer lijnen achter.
Wat ik door dat werk daar achter niet gezien had is dat de bijboot marinero een mooringlijn wilde aanreiken, een van die jonge gasten zat vóór op het stuurboord boegstoeltje. De jonge man weigert het touw want dat is vies en zit vol mosselen. Bovendien waren die mensen gewend bediend te worden. De marinero belegt het dan zelf, staand in de bijboot en ondertussen verwensingen uitend.
Dat was die marinero zijn laatste werkdag in de marina. Vreselijk in een land waar een baan hebben zo belangrijk is. De gasten hebben geëist dat de marinero ontslagen zou worden omdat hij een van hun beledigd had. En in Turkije is een werknemer nul terwijl een “belangrijke” gast als God werd gezien. Raar volk.
Ik werd staande op de steiger “drinkgeld” in de hand gedrukt door de dochter van de eigenaar, dat bleek later een veelvoud te zijn van mijn “officiële” dagloon dat toen 100 € /dag was. Verdiende goed dat schipperen. Een korte week weg en je had 1000 € terwijl we in die tijd slechts 3 tot 5000 € per jaar uitgaven.
Twee weken later werd ik door de marina manager gebeld met de vraag of ik weer een trip wou doen. Ik aarzelde, wist nu hoe een cat zeilt, voor het leren hoefde het niet meer en voor het geld heb ik het nooit gedaan. Toen vroeg de manager of ik kon koken. Ja, natuurlijk was mijn antwoord. Bleek dat de gasten deze keer niet alleen een kapitein wilden maar ook een kok want dat restaurant eten was toch niet helemaal kosher. Inderdaad, de eigenaars waren Israëli´s. Dat was de laatste druppel, heb geweigerd en nooit meer voor anderen gezeild. Kun je nagaan, het is reeds erg genoeg bevelen te moeten volgen als kapitein, maar ook nog inkopen en koken voor zo´n kritiekrijke mensen, ik moet er niet aan denken.
Overigens heb ik nog één keer met een gast gezeild. Ik werd gevraagd om met mijn eigen bootje een dagje te gaan varen met een gast. Interesseerde me niet tot ik een visitekaartje van die man in de hand gedrukt kreeg. Wow, die man heb ik gratis en voor niks een dagje rondgezeild. Ik had veel muziek (jazz) waarin hij meespeelde.
De bediening op de grote superjachten, dat is zo´n mens onterende baan, ik zit ze soms gade te slaan, heb medelijden met ze. Maar dat is ander werk als schipper op een charterboot.
Hier in de Saronic vaart iedere week een flottielje, een twintigtal grote catamarans die iedere week hetzelfde parcours varen. Let, ik schrijf varen. Want het gaat om de “sailing week” flottielje. Sex and drugs and rock `n roll, meer interesseert die mensen niet. Zeilen, nooit. Gewoon een week extra heavy party. Als schipper op zo´n jacht moet je totaal uitgeput zijn na een week.

Mooie verhalen weer Old Bawley, leuk om te lezen. Lijkt me niks om voor zo'n verwende rijke familie te moeten werken. De Turkse gastvrijheid is bijzonder, maar wij zien kennelijk niet altijd de keerzijde daarvan.
Groetjes uit Galaxidi (golf van Patras)