Onderwerp: Bulletalie

Ja, scherp wel in gedachten maar daar heb je geen geheugen voor nodig

@Old Bawley, mooi verhaal
René

Kock1964 schreef :
Lang niet meer zo moeten lachen, idd,...

OldBawley schreef :
Kun je die verhalen hier alsjeblieft wél vertellen?

Nee, dat kan niet, want de onvertelde verhalen betreffen amoureuze perikelen. Ik ben nu sedert vele vele jaren trouw aan hetzelfde vrouwtje en ik wil het risico niet lopen dat ze te weten komt wat een flierefluiter (Vlaams) ik was.
Toch een kleintje, Frank ( Uit het verhaaltje ) en ik gingen de wal op in Zierikzee om eens genoeglijk pinten te drinken. Dat deed je toen nog. We hingen in de Banjaard, het Zwarte schaap en dan eten in dezelfde straat op een hoekje. Ben vergeten hoe het restaurant heette, was goed en niet goedkoop. Toen de zaak gesloten werd zaten we er nog steeds, eentje van de bediening had haar oog op me laten vallen. De hele zaak ging dan nog wat naborrelen in een kroegje om de hoek. Wij werden mee gevraagd. Daar werd zelfs gedanst.
Sta ik te wiegen (dansen kon ik niet) met dat mooie kind, verontschuldig ik me tegen haar dat ik zo onhandig dans en wijs als excuus op mijn zeillaarzen. Zij dacht echter dat ik een houten been had, want zeelui hebben dat vaak. Het is nog wat geworden met dat meisje.
Wat die laarzen betreft, hier in Poros Griekenland draag ik de hele winter laarzen als ik aan land ga.
Het zijn verschrikkelijk dure Aigle jagerslaarzen, ze hebben een beter voetbed als de duurste schoenen en gezien ik veel door de maquis struin handig tegen schorpioenen en slangen.
Ik was op de fiets inkopen doen in het dorp en de weg was afgesloten voor verkeer want een grote vrachtwagen vol apparatuur was de riolering aan het inspecteren. Je weet wel, ze laten een robotje door de buizen rijden en kunnen alles zien op een scherm in die vrachtwagen.
In het dorpje waar s´winters weinig gebeurt was dat wel een opschudding, er was zelfs politie om het verkeer en de kijklustigen af te houden. Ik met mijn mountinbike reed tot naast de vrachtwagen, en ging dan nieuwsgierig kijken wat op dat scherm te zien was.
De politieman zag mijn laarzen en dacht automatisch dat ik riool arbeider was want een Griek met laarzen… dat is een riooolwerk man. De operator in de vrachtwagen was druk bezig, keek niet eens om, dus heb ik een krukje genomen en heb me achter hem gezet. Was interessant.
Het was gewoon leuk, iedereen dacht dat ik er hoorde. Toen kwam de opzichter van de gemeentewerken en die kende me. Hij keek me verbaasd aan, vooral mijn laarzen en zei niks. Wist hij veel waarom ik daar zat. Na een klein half uurtje ( ingedrukte rioolbuizen) ben ik opgestaan en weggewandeld, toen ik omkeek stonden allen me na te staren.

OldBawley, kun jij niet een eigen hoekje krijgen? je verhalen zijn elke keer weer geniaal!

OldBawley schreef :
...dit is bedoeld als argument tégen delen van die perikelen?

Soit, stel je voor dat je vrouw je echt leert kennen, dat kunnen we natuurlijk niet hebben. Straks laat ze je daar nog alleen op je scheepie.

Ik houd ermee op, het gaat niet in het minst over bulletalies.

Maar, wat gek doen betreft, daar kan ik een boek over schrijven.

Toch nog een vraag over een giekrem.

Bij mij komt de bevestiging niet lekker uit. ,e zitten nu aan de verstaging, maar die zit bij mij aan buitenkant van het gangboord. De lijnen lopen dus over het gangboord.
Ik ben toch al van plan om rvs handrailingen te monteren. Kan ik ze daar aan bevestigen? Ik wil deze monteren met bouten, moeren en ringen. Dus niet schroeven.

Gepost met de officiële Zeilersforum-app

Een giekrem heb ik nooit gehad, ook niet gewild. Vóór de wind varen is niet productief voor ons bootje met zijn 5 zeilen, ik doe altijd afzeilen. Beetje als opkruisen maar dan downwind. Veel veiliger, veel comfortabeler, stukken sneller bij ons bootje omdat dan 4 zeilen trekken. Dat is, als het kan, op zee kan het, op vaarwater met zandbanken moet je wel voor de wind gaan en dan zette ik een bulletalie.
Dat afzeilen is blijkbaar onder moderne zeilers niet erg bekend, ik heb meerdere keren meegemaakt dat ik met mijn 8 meter waterlijn bootje 50 voeters met flotielle bemanningen er op gewoon loszeil als we harde achterlijke wind hebben. Die schommelen pal voor de wind, ik ga onder 15° aan de ware wind en heb 4 zeilen de hele tijd vol. Als het moet even gijpen. Ga ik die grote bakken voorbij. Soms is eentje bij die me volgt en dan kan ik het schudden. Dan lopen ze plots veel harder als ik.
Ik heb nog nooit een klap van de giek gehad, ik ben te bewust bezig, weet wanneer het gevaarlijk is. Mijn vader (zaliger) daarentegen, dat was geen zeiler en hij was groter als ik dus heeft wat klappen gekregen. Maar, die had een harde schedel, waar een ander bewusteloos overboord was geslagen merkte hij de klap nauwelijks.
Ik was een teakdek aan het leggen op de boot, zat op mijn knieën buiten, (maandenlang) mijn vader (Pa) was in de kajuit de vloer aan het schilderen. Moet ook gedaan worden. Wij hebben geen stahoogte, van de kajuitvloer tot de onderkant dekbalken is slechts 152 cm. Men bouwde vroeger de kajuit lager omdat appartementsgebouwen slecht tegenwind zeilen. Bij de keuken kunnen we wel staan, dat is handig, koken met opzij geknikte kop is vragen om misbaksels.
In ieder geval, ik wist tijdens het teakdek leggen meestal precies waar Pa was. Twee bommen, dan was hij net voorbij het toiletje. Vijf keer bom, (kop tegen dekbalk) betekende dat hij bij het keukenblokje was. Maar, Pa was zo opgegroeid, in zijn ouderlijk huisje was ook in de “woonplaats” tussen vloer en zolderbalken net geen 1,8 meter. Bommen hoorde erbij. Net als de reuk van drogende appels op zolder naast je bed en het licht dat uit de woonkamer door de kieren in de vloerplanken scheen tot tegen de dakpannen. En je hoorde de radio beneden. Opa en Oma die kwebbelden. Het knallen van het dennehout in de Leuvense stoof. Google het maar eens. Er viel sneeuw tussen de pannen door op je bed. Was best een mooie tijd. En dan de mussen die op anderhalve meter van je hoofdkussen nesten maakten. Vijftiger jaren in Vlaanderen. Wat heb ik een mooie jeugd gehad.

OldBawley, dit is pure literatuur. Wanneer komt dat boek?

OldBawley schreef :
Het komt niet vaak voor dat ik andermaal in tranen ben om een verhaal - de vorige keer was hoogstwaarschijnlijk ook om een verhaal van jou!

holtere schreef :
Normaal haal je ze enkelvoudig door als onderstaand - dat is, om een voorklimmer te zekeren. Voor abseilen heb je meestal een dubbel touw - voor een giekrem kun je dus de lijn heen door de acht doen, en via je wantputting of zo weer terug, hoewel je dan misschien erg veel wrijving krijgt tussen de lijnen onderling. Maar enkeltouw is prima - gewoon meer spanning erop en dan loopt de wrijving snel op. Abseilen aan enkeltouw was lekker - was je gewoon sneller beneden. Zo kom ik ook nu altijd nog uit de mast terug.

Ik gebruik zelf mijn eigen RVS handrail nooit voor lijnen anders dan voor zelfzekering. Krachten kunnen aanzienlijk zijn.

OK. Beter van niet dus. Anders met een dekoog? dat zou toch moeten kunnen.



Gepost met de officiële Zeilersforum-app

Dit vind ik wel een interessante constructie. Wat voor eisen zouden er aan de blokken worden gesteld voor een 31-voeter met een grootzeil van ong 22 m2?

ik heb op mijn SO 32 de bulletalies vanaf de giek door de voorste kikker en dan naar achteren. gebruik daar oude vallen voor. kosten nihil. als ik verwacht onderweg te moeten gijpen leg ik er dus aan beide kanten 1 klaar. nooit de behoefte gehad om aan andere oplossingen te denken.

OldBawley schreef : Zeer bekend bij moderne zeilers met snelle boten. Noemen het "afkruisen". "Afzeilen" doe je met een touw van een berg af

madoc schreef :
Dat heet dan wee AbSeilen (iets met Duits...)

Mee eens. Wij willen een boek!!

Hier een voorbeeld hoe een giekrem is bevestigd

@Klein245 Ik vind het lastig om te zien. Kloot het dat jij hem aan de (houten) handrailing hebt bevestigd?

Gepost met de officiële Zeilersforum-app

kloot het = klopt het

Gepost met de officiële Zeilersforum-app

Volgens mij loopt de talie door een blokje dat bevestigd is met een lijntje aan het dekbeslag van een zijstag.

Klopt, daarna loopt de lijn door ogen naar de buitenkant van de kuip. Aldaar kan je aan de lijn trekken en zo strak zetten als je wilt. De lijn blijft vastzitten en kan je makkelijk en snel de spanning eraf halen a la de schoot van het grootzeil. Lier is niet nodig en zou ik ook niet doen ivm een te grote spanning

@OldBawley: bij de term flierefluiter moest ik meteen aan "de Flierefluiter" uit "Merijntje Gijzen" denken.

Aan het eind van je verhaal dacht ik dan vanzelfsprekend ook aan:
[Merijntje Gijzen] "Wezelijk woar, Flierefluiter?"
[Flierefluiter] "Wezelijk woar, Merijntje."






Gepost met de officiële Zeilersforum-app

Alhoewel ik niet zo oud ben doet de film me denken aan mijn jeugd in Vlaanderen. Een prachtige jeugd, ik had astma, kon niet voetballen met de andere jongens dus ik heb heel vroeg veel gelezen. Dik Trom en een kinderboeken serie over een groepje kinderen die een bootje hadden. De salamander als ik me goed herinner. Ik was zelf niet bang van een beetje kattekwaad, had vaak onzachte ontmoetingen met de boswachter. Als kind kreeg ik van Sinterklaas een drukset, rubber lettertjes die je tot woorden kon samenstellen en zo drukte ik een wekelijks blaadje ”De bende van de roofridder” Een keer is een “gendarm” langsgekomen, meerdere keren de boswachter, echt braaf was ik niet. Aangespoord door de verhalen die ik las haalden ik en mijn twee vrienden de gekste dingen uit. Zo hadden we een keer een bond stro heel erg ver door de riolen gesleept (waar wij rechtop in konden lopen) en hebben die dan onder de markt in brand gezet. Het hele dorp rookte.
Dat we er levend uitgekomen zijn is aan mijn engelbewaarder te danken.
Mijn Pa was militair en ik denk dat hij stiekem wel trots was op zijn oudste die vaak op het randje van kattekwaad uithing. Hij deed dan wel streng maar echt boos was hij nooit.
Behalve die keer dat ik hem uit zijn middagdutje wakker maakte.
Pa lag in zijn luie stoel een dutje te doen, zijn sigarettenpeuk nog in de mond. Ik speelde buiten, kon Pa door het raam zien liggen. Naast dat raam was de voordeur (die nooit open ging) en daarin, aan de binnenkant was een brievenbus verwerkt. Vakwerk, met zo´n deurtje er aan.
Ik had een voetzoeker gekocht van mijn zakgeld, (één frank) een grote, vingerdik. Die stak ik aan en gooide hem in de brievenbus, deed dan een stap opzij om mijn vaders reactie te zien. De knal was oorverdovend, het deurtje van de brievenbus werd van zijn scharnieren gerukt en dat deurtje vloog door de gang tot tegen de deur van de woonplaats. Mijn pa wipte in horizontale ligging ruim een halve meter hoog, en het eerste dat hij zag toen hij verbijsterd om zich heen keek was mijn tegen het raam gedrukt gezicht dat hem angstig aankeek.
Ik wist gelijk hoe laat het was, heb gerend als gek en ben pas tegen zeven uur s ávonds terug naar huis gekomen want het werd donker. Gelukkig was zijn woede tegen die tijd reeds gezakt.
Ik heb vanzelfsprekend ontkend dat ik die voetzoeker in de brievenbus had gegooid maar het mocht niet baten, mijn ouders wisten altijd dat ik het geweest was.
Bij mijn grootvader die naast ons woonde heb ik een (kleinere) voetzoeker in een “schei” brandhout gestoken. Dus uren later steekt Pitje zijn Leuvense stoof aan, eerst een stuk samengebalde krant, dan aanmaakhoutjes, wat kolen en dan die schei brandhout.
Ik zat aan de tafel in de keuken mijn huiswerk voor school te doen, hoor ik de klompen van Pitje aan komen kloefen. De deur opent en daar staat zwarte Piet. Dat was het eerste wat ik dacht. Het bleek Pitje te zijn die door het rondvliegende kolenstof van de explosie pokezwart was.
En weeral wisten allen dat ik het geweest was. Altijd was ik het slachtoffer.