Hier ook een toerzeiler... met franse giekrem. Heerlijk ding. Prima mee te gijpen, ook solo en lekker snel te zetten. Niemand hoeft het dek op. Ben ik de enige?
Idem hier! 29ft, zeil meestal alleen op zee of met onervaren bemanning, lees kinderen en familie. Dat ding is zo ongelofelijk praktisch en veilig en flexibel.... Vind het onmisbaar. Ze kosten ongelofelijk veel geld. De oplossing is natuurlijk een tweedehands aanschaffen. Die van mij kostte op die manier 120 euro. De ideale aankoop... Er is ook weging hightech aan he dus je kan je bijna niet miskopen tweedehands.... Een aanrader wat mij betreft....
Als je geen rek in je systeem hebt komt er een schokbelasting in je zwakste onderdeel. Schokbelastingen zijn goed om met een laag aantal keren belasten iets stuk te krijgen. De vraag is dus: "wat gaat er als eerste stuk?"
<knip>
Het nadeel van een dyneema lijn is natuurlijk dat die meestal sterker is dan de bevestigingen en niet rekt. Als de boel dan overbelast is, kan naast de giek misschien ook nog een blok om je oren vliegen. 't Is maar wat je liever hebt.
alleen de voorloper die vast onder de giek zit is Dyneema, 4,5 meter. De rest van de bulletalie (ook een meter of 4) is 10mm polyester, voor dat kleine beetje gewenste rek.
Ha, gelukkig, er is in elk geval over nagedacht. 4m klinkt wel alsof je hem voorop het schip (of midscheeps) vastzet.
Zul je vast je redenen voor hebben, maar lijkt mij niet ideaal voor solozeilers en toerzeilers. Ten eerste heb ik graag meer lengte, ten tweede wil ik de restlengte terug in de kuip, zodat ik ook als ik solo zeil (of shorthanded met teammaat onderdeks) de bulletalie kan bedienen.
Maar goed, voor de giekrem kan je dus ook naar de oplossing uit de bergsport kijken.
Ik ben dat maar gedeeltelijk met je eens. Bij een acht (en varkenssnuit) zijn de hoek die je maakt erg van belang voor de mate van remming. Die sturing heb je goed in de hand als je abseilt of een andere (voor)klimmer zekert. Maar niet als het ding daar los hangt. Je hebt dan zelfs kans dat de losse kant van je lijn verstrikt raakt, of er zo doorgaat dat alle remming wegvalt. Er is dus (in mijn ogen) te weinig controle over aan boord, tenzij je er iemand bij zet die dat ding bediend (en dan zou ik weer voor een GriGri2 gaan). Verder wordt een acht loeiheet als het slipt en moet je iedere keer kijken voor gebruik of er geen bramen op zitten die je lijn openreiten.
De voordelen zijn dan wel weer dat het:
Low-cost is (ergens tussen de 10 en de 25 eur heb je een mooie acht),
Goed te beleggen is ook met koude handen en nattigheid (daarom gewardeerd bij militairen)
Al met al zou ik het persoonlijk zien als een goed alternatief als de giekrem stuk is, maar ik zou het zelf niet snel als primaire giekrem gebruiken. Maar jij hebt zelf goede ervaringen met het achtje als giekrem begrijp ik? Waar maak ik hier een denkfout? Zelf nog nooit geprobeerd namelijk, wellicht zie ik het gewoon verkeerd
Ik zou zelf eerder voor het voorstel van Zeilzin gaan.
Het doet me wat denken aan een brake-bar-rack. Maar dan zonder dynamische remsterkte.
Maar als we het hebben over klimsport aan boord, kijk dan eens naar de RescYou van de harige olifant als methode om de mast in te komen. Ik had er tot vanavond nog nooit van gehoord, maar zoekend naar die brake bar kwam ik het toevallig tegen. Het is bedoeld als noodmiddel om jezelf na een val in een crevasse weer omhoog te krijgen, maar er zijn meer toepassingen te bedenken...
Ik kan me nog herinneren dat er deze zomer iemand was die zich afvroeg wat een veilige manier was om naar de masttop te komen. Ik denk dat dit een prima werkend alternatief is in zo`n geval. Goed, je doet er een halve middag over om halverwege de zalingen te geraken, maar goed, kleinigheidjes houd je toch
Heb zelf geen bulletalie, maar overweeg een rondlopende constructie. Het gaat mij meer om de giek daar te houden waar ik hem hebben wil in een voordewindse situatie, dan om persé een klapgijp te voorkomen (wat natuurlijk wel mooi meegenomen is). Meer zoals een fokkeloet voor het voorzeil zeg maar.
Eenmaal geïnstalleerd hoef je om te gijpen alleen klem 1 op het kajuitdak te lossen, giek binnenhalen en gijpen als gebruikelijk (of oploeven en een stormrondje maken), en de bulletalie vervolgens in klem 2 vast te zetten, zonder de kuip te hoeven verlaten. Mijn bootje is overigens wel klein en hanteerbaar.
Zijn er mensen die zoiets hebben?
Op zich een leuk idee, maar ik vind die lange lijnen op mijn bootje (ook een 17 ) onhandig. Zeker op open water met harde wind. Meestal heb ik dan op ruime koersen alleen de genua, eventueel gedeeltelijk opgerold, staan.
Heb ik wel het grootzeil erbij, dan heb ik een lijn aan het uiteinde van de giek zitten, en die loopt via een oog op de wantputting (achterste, dus niet van het onderwant) naar de lier. Daar knoop ik hem vast, en wel zo dat hij snel weer los kan. Hier wil ik nog een klemmetje voor maken, zodat het losmaken nog wat sneller gaat.
Dit werkt bij mij prima.
Ook ik ben op zoek naar betere controle over de giek bij ruime koersen.
Dit lijkt een goede gedachte maar ik zie iets mis gaan als ik de verstaging in de tekening denk?
Gaat deze lijn nu binnendoor of buitenom?
Ook ik ben op zoek naar betere controle over de giek bij ruime koersen.
Dit lijkt een goede gedachte maar ik zie iets mis gaan als ik de verstaging in de tekening denk?
Gaat deze lijn nu binnendoor of buitenom?[/quote]
Da's een goeie. Op deze manier moet de bulletalie natuurlijk binnen de verstaging blijven. Hij zou dan meer halverwege de giek bevestigd moeten worden, maar of dat dan nog voldoende controle geeft? Kwestie van uitproberen denk ik.
Bulletalie 2.0 lijkt ook interessant, evenals de methode van Martijn (in mijn geval).
Bulletalie 2.0 lijkt ook interessant, evenals de methode van Martijn (in mijn geval).
De wantputtingen op een L17 kunnen de krachten uitgeoefend door de bulletalie makkelijk hebben. De 2.0 methode lijkt trouwens aardig op je tekening. Wat extra is, als ik de foto´s + filmpjes bekijk, is het elastiek om het deel van de bulletalie op de giek op z´n plek te houden, als de talie losgehaald word.
Ik gebruik de WICHARD giekrem, werking vergelijkbaar met de Walder, alleen is deze veel goedkoper. Door voldoende spanning op de lijn te zetten via de achterlier, heb je in eerste instantie een rem op een ongewilde gijp en als je gaat gijpen remt de lijn de giek tijdens het overkomen. Natuurlijk moet de bevestiging op de giek en op de beide boorden zodanig zijn dat de afstand van bb bevestiging naar giekbevestiging en sb bevestiging tijdens de giekbeweging dezelfde blijft om de spanning op de lijn constant te houden. Werkt bij mij prima.
gr,
Ger
Waar ik niet achter kom is hoe je deze kunt bevestigen zonder dat deze over je gangboorden loopt. Men heeft het over de voetband of in een dander instructie filmpje over het oog voor je verstaging. In beide gevallen loopt de lijn dan over je gangboord. Hoe heb jij hem op het dek (of dak? ) bevestigd?
Die mogelijkheid kende ik al, maar heeft minder mogelijkheden om de kracht van de weerstand in te stellen.
Mijn vraag blijft, hoe monteer ik de giekrem zonder dat de lijn hinderlijk over het gangboord loopt. Ik zat te denken aan de ogen voor de verstaging, maar die staat bij mij naar buiten. Dus de lijn zou dan over het gangboord lopen.
Die mogelijkheid kende ik al, maar heeft minder mogelijkheden om de kracht van de weerstand in te stellen.
Nee hoor, gewoon het touwje aan een of twee kanten nog een keer doorhalen.
Je wilt die bulletalie graag aan een stevig punt. De klappen kunnen behoorlijk zijn. Wij hebben ze dus aan de voet van de verstaging. Je moet de bulletalie met zo'n slipsysteem ook op een lier kunnen zetten. Meer spanning is meer frictie. De giek zal ook niet echt vast gehouden worden maar de giek komt luid krakend beheerst over naar de andere kant in geval van een onbedoelde gijp.
Gewoon doorrijgen tot je de goede weerstand hebt. Zonder spanning op de bulletalie moet je weinig merken van de remfunctie.
Deze kostte 14 euro of zoiets en werkt naar grote tevredenheid.
Ook met bulletalies kun je verkeerd doen. Hier een verhaaltje dat ik reeds plaatste bij zeilen, het handelt over Frank, die had de dag voordien tijdens een kroeg vechtpartij en klap op de mond gehad en had nu een ongelooflijk dikke lip. Vandaar het lispelen. Anders praat hij normaal. Nou ja, Brugs.
Een paar dagen later zeilen we van de Roompot naar Zierikzee. We hebben stroom en wind mee, de boot loopt heerlijk. Er staat flink veel wind, en ik laat Frank sturen. Heb hem uitvoerig uitgelegd dat vóór de wind varen gevaarlijk is wegens een klapgijp en hem minstens 15 minuten heel nauwlettend in de gaten gehouden. Hij stuurt goed. De Scorp had toen nog een twee meter lange helmstok, Frank staat er gewoon schrijlings over en stuurt heel precies. Hij draagt wegens een kort buitje miezelregen en de straffe wind een KW tje, dat is een ragfijn plastic regenjasje. Zeilkleding hadden we niet. Heeft zijn onvermijdelijke walkman op de kop en houd nauwlettend het windvaantje in de top van de mast in de gaten. Hij heeft alweer een uitstekend humeur, neuriet de discomuziek mee. Uiteraard met flink veel ppfffff..mmpffff. Zelfs een paar dansbewegingen maakt hij, stuurt met de binnenkant van zijn dijen. Omdat de wind steeds sterker word zet ik een bulletalie, dat is voor niet zeilers een touw dat belet dat de giek van de ene kant naar de andere kant klapt bij windveranderingen.
Het loopt prima, ik moet wel de koers in de gaten houden, Frank kijkt alleen gefixeerd naar het windvaantje en stuurt de boot perfect vóór de wind. De elektrische installatie op de Scorp was toen nog heel spartaans, we verlichten de boot reeds een paar avonden met kaarsen.
Ik had een paar mooie bronzen kandelaars, die zaten nu onder een dikke worst gesmolten kaarsenvet. Ikke aan de slag met een mes om het kaarsenvet weg te krabben. Dat lukte niet zo goed, dus dacht ik, wetewa, ik verwarm het zootje met een campinggas brandertje, dan smelt het vet er mooi af. Zette het vuilnisbakje in de kuip om het gesmolten vet op te vangen, hield tegelijkertijd de boeien en banken in de gaten. Frank discodanste er alweer op los, neiii, neiiii, pffff, neiiii neuriënd, maar stuurde perfect. Een absurd zicht, een enkel in zwembroek en kort regenjasje geklede man die spastisch staat te dansen op slechts voor hem hoorbare disco en daarbij flink meemmmffft.
Ik had even niet opgelet en de vuilnisbak brandde. Het gesmolten kaarsvet, papier, het fikte flink. Ik zette de campinggas brander weg en gooide de brandende vuilnisbak in zee. Stom genoeg samen met de emmer, ik zat het snel naar achter drijvende brandende zootje te bekijken toen ik achter me een plons hoorde. Ik draai me om en geen Frank meer te bekennen. Franky foetsie. Het was me gelijk duidelijk dat hij overboord gegaan was. Ik greep de helmstok en tuurde langs het kielzog in de flinke golven achter de boot. Ja, daar was hij. Zwom met krachtige slagen achter de boot aan. De man was heel erg sportief, liep marathon, dus die verdronk nog niet zo snel. Maar, de Oosterschelde is groot en ruig en een 5 knopen varende boot is zo weg. In paniek gooide ik de motor aan en draaide de boot met veel motorgeweld tegen de wind in. Het grootzeil stond bak door de bulletalie, de genua klapperde als gek. Ik was Frank allang uit het zicht verloren maar hij zwom als een dolfijn op de boot af. De sportieve kerel trok zichzelf met één ruk weer aan boord, iets wat niet veel mensen zou lukken.
Ek branden ikke in aine keir, ek branden ikke in aine keir brabbelde hij op z'n Brugs. Wat was er gebeurd? Ik had het gasbrandertje op de kuipbank achter me gezet om als de weerlicht de walmende vuilnisbak overboord te gooien. Frank had niks gemerkt en danste er op los tot de steekvlam z´n zij schroeide en het regenjasje in de fik zette. Toen hij de hitte merkte dook hij zonder nadenken overboord. Wonder boven wonder had hij geen brandwonden, het Kwtje was deels weg, zijn walkman helemaal . Een paar uur later in Zierikzee, in café De Banjaard heeft hij het verhaal wel tien keer verteld, we moesten alweer geen bier kopen. Het werd een heerlijke vakantie, maar de meeste verhalen kan ik hier beter niet vertellen.
Maanden later heeft hij me nog eens gebeld, vertelde dat hij nu regelmatig als bemanning op een groot wedstrijdjacht meezeilde. Hij had de smaak te pakken.