Onderwerp: Rope axle blocks (RAB's)

De TS heeft zelf, als eigenaar van het topic, deze benaming gekozen

Gijper schreef : Sorry, zo lang kan een titel niet.

Meeste feedback en voor zover ik begreep, trachten te verwerken.

-groove 1mm dieper gemaakt: nu 6mm
-dikte van de schijf 2mm groter naar 14mm
-groove 1mm breder gemaakt door onderin 1mm "vlak" te maken
-buitenkant groove wat taps naar buiten gemaakt om sporen van lijn iets te verbeteren
-nu echte catenary curve toegepast ("RAB's with Cat-curve LFR" )
-symmetrie 100%

Nou Joost,
Ik word hier wel warm van...
Heb je ook al een inhoud cq gewicht?

Oja, Is de buitendiameter zo'n beetje 58 mm? Max maat die uit je staf van 60 kan?

Buitendiameter 59,8mm. Weet niet of ze dat kunnen
Gewicht 40gr ongeveer.
3D beweegbaar plaatje (werkt dat?): webapp.machineresearch.com/#/s...OZaEiQ0PQ/export.hwf
Plat plaatje:

Werkt en ziet er goed uit

Joost, vanwaar je keuze voor een kettinglijn? Die curvevorm pas je toe als alle kracht in één richting plaatsvind (zoals zwaartekracht op een ketting)

Hier heb je een aanligging met lage wrijving en is het dus de normaalkracht, die haaks op het contactvlak ligt, die het krachtenapel uitmaakt. Daarom zou ik kiezen voor een gelijke normaalkracht over het hele contactvlak. Dat bereik je door een curve met een constante kromming; een cirkelboog. Minder sexy, maar wel beter.

Qua groef wil je de lijn over een zo breed mogelijk deel ondersteunen om interne wrijving in de lijn tegen te gaan. Daarentegen wil je dat de wangen de lijn niet raken omdat die een andere omtreksnelheid hebben en dus contactwrijving veroorzaken.

Een lijnuitloop in v-vorm met hoge wangen laat de lijn minder snel van de schijf lopen.

Het hele concept is natuurlijk maf. Wrijving komt voort uit de loooeigenschappen van de twee materialen die in contact komen. Dyneema blijkt in de praktijk ok te werken, maar ideaal is het zeker niet!

Kettinglijn om twee (drie) redenen:
1. Omdat (ik denk dat.. ) dit een gelijke spanning overal in de loop (rope-axis) creëert.
2. Omdat ik denk dat dit de schijf stabiliseert onder spanning
3. (beetje) om sterkte te creëren in de schijf.
Verschil ketting en cirkel:

Waar kogellager zich onderscheidt van glijlagers is ook het uit laten lopen van een lijn met grote vertraging, zoals een 1:6 grootschoot takel. Niet zozeer de wrijving onder last, maar juist onbelast, maar wel met de vertraging andersom gebruikt, zodat je de "startwrijving" (ik mis even de correcte technische term daarvoor) maximaal en 6x versterkt voor je kiezen krijgt. Dat bepaalt zegmaar hoe hard je tegen de giek moet duwen om de schoot gevierd te krijgen als het windstil is Ik ben benieuwed hoe RAB's het in dat opzicht doen?

Ik zou evenals Bas voor de cirkelvorm gaan; de kettinglijn geeft piekbelasting (grootse normaalkracht en dus grootste wrijving) op het onderste punt van de curve en ik zou proberen de druk zo gelijkmatig mogelijk uit te smeren. Piekbelasting maakt ook dat de Dyneema op één plek het warmst wordt.
Sunday schreef : De spanning in die lijn is sowieso overal gelijk.

Lastige materie he?

De cirkelboog geeft een gelijke belasting. Van de lijn.

Neem een hangbrug in gedachten. De dikke kabel heeft de vorm van een kettinglijn. Dat is optimaal, want alle tuien trekken er vertikaal aan. De normaalkracht in een RAB is niet vertikaal, maar perpendiculair aan het contactvlak.

Als je de wrijving verwaarloosd, dan is de spanning bij elke vorm gelijk.

Wat een enorm voordeel is van de cirkelboog tov de kettinglijn is dat de weerstand door de vorm al minder is. Aan de zijkanten staan bij de kettinglijn de vectortjes voor een grotere component onnuttig tegen elkaar in te drukken.

Nog even wat zitten mijmeren over een ideale vorm voor een RAB-ring met als uitgangspunt de artikeltjes van Henk en Gé Bos die ik eerder gepost heb.
Vooraf:
Volgens de literatuur heeft een blok verreweg de minste weerstand bij een zo groot mogelijke afstand tussen as-oppervlak en hart groef. Het beste is een as zo dun als een naald, bij wijze van. De hefboom van het blok is dan optimaal. Bij de verschillende soorten blokken zien we andere dingen.

Kogellager blok: Een vaak bejubeld kogellager blok heeft een hele ruime as en een dun ringetje daar omheen met een groef. Tussenin kogeltjes. Gezien de hevel is dit is verre van ideaal maar je kunt nu eenmaal geen drie kogeltjes belasten met gewicht, daar zijn er veel meer voor nodig. Een grote kogelbaan dus om wat belasting aan te kunnen. Meteen al een flink compromis voor het kogellagerblok qua vorm en begrensd in belasting door de sterkte (totaaloppervlak) van zo’n kogeltje.

Glijlagerblok: Bij een glijlager is de as dunner maar nog minimaal zo dik dat het as of blok materiaal niet gaat vervormen onder de druk. Een sterker blok heeft een dikkere as en dus minder hevel!

Low Friction Block: Zo’n ring heeft andere uitgangspunten. De statische lijn zit buitenom, het halende part gaat binnendoor. Daarom is de ring zo sterk/zwaar (veel trekkracht), de groef zo diep ( voor een zekere bevestiging) en de ring zo breed ( een goede loop van het halende part).
Deze ring is niet ontworpen voor een blokfunctie hoewel wij de ring er wèl voor gebruiken in onze RAB’s!

Nu de clou:
Een optimale RAB-ring heeft een klein gat waar de ophanglijn door loopt, zeg maar het asgat. Gezien mijn bovenstaand geleuter moet dat zo klein mogelijk moeten zijn om optimaal te profiteren van de, volgens de theorie, zo gewenste hevelwerking!
De groef van de door Joost getekende ring lijkt mij in orde. Misschien iets dieper dan nodig, dat is niet erg maar je verliest aan diameter (is maar een klein beetje). De opening binnenin, het asgat stel ik opnieuw ter discussie
Schiet maar!

Andere vraag:
Ik laat nu 2x2 ringen 3D printen. Dat gaat erg makkelijk en relatief goedkoop. Fijn om de dingen "in de hand" te hebben.
Daarna laat ik 2 alu ringen draaien, daarna 70....

Maar:
Nu 3D printen zo leuk gaat en de 3D printers ook allerlei heel,sterke materialen kunnenprinten:
Zou het een idee zijn om de spacer te laten printen?
Holtere's model (zoals ook op de markt gebracht door RopEye) is bijna perfect in mij ogen.
Het lamineren ervan kàn, maar is nog redelijk wat werk en vraagt ook het een en ander aan handmatige afwerking.
Zouden we kunnen laten printen in een carbon versterkte kunststof en dan (laten) verven als UV bescherming?
Hier plaatje van eerste -aardig slechte- poging tot 3D tekening:


Linkje naar bewegend:
webapp.machineresearch.com/#/s...UzrUG6fCn/export.hwf

@Sunday: de spacer moet een zeer grote compressiekracht kunnen opnemen. Ik vraag mij af of een geprinte versie in staat is om deze kracht op te nemen zonder te vervormen. Door de vorm ontstaat er een buigend moment wat de wangen naar binnen drukt.

@Holtere: een klein asgat werkt per definitie niet voor een RAB, zodra de gecombineerde krachtsvector van de statische 'as' lijn (het Dyneema stropje) onder de gecombineerde krachtsvector komt van de dynamische lijn (de lijn die door het blok heen loopt) wordt de ring instabiel en gaat kantelen. Dit is ook de reden dat RAB's niet gebruikt kunnen worden voor lijnen die onder een kleinere hoek dan pakweg 150graden door het blok lopen. Dan moet je overstappen op een LFR of conventioneel blok.

ilCigno schreef :
Dat is het leuke van deze technieken ilCigno: een en ander is snel ontwerpbaar en testbaar!

Ok, het argument van kantelen kwam bij mij ook voorbij...Hoe zie je de 150 graden? Ik neem aan als een klein knikje in de lijn en niet als bijna recht terug...360 graden of toch....180....
Het is ok als het in- en uitredend punt van het halend part onder de as ligt dus!

Die 150 graden haal ik van de site van INO-blocks:



Het zal voor andere RAB's vast een iets andere waarde zijn, maar het idee is duidelijk: de dynamische lijn moet voldoende over de ring liggen.

Het gaat trouwens niet over het in- en uittredepunt van de lijn. Dat zou zo zijn als je alleen vertrouwd op de wangen van de schijf om hem stabiel te houden. Dat is niet alleen riskant, maar 'schuurt' ook letterlijk met het principe van low-friction. Waar het om gaat is het krachtenspel:


(Sorry voor het brakke tekeningetje, zit op de iPad)

De twee delen van de statische lijn hebben een resulterende kracht naar boven (oranje pijl), de dynamische lijn oefent een tegengestelde kracht uit op de ring met een resultante als de groene pijl. Zolang het aangrijpingspunt van de groene pijl onder dat van de oranje blijft is het blok stabiel.

Het is nu eenvoudig in te zien dat de afstand waarover de dynamische lijn over de ring bepalend is voor het aangrijpingspunt van de groene pijl.

Helder ilCigno!

Ja, zo is het helemaal helder. Daarmee kan het ontwerp ook gehandhaafd
In "propellerheadmodus" zou je dan zelfs voor een ronde onderzijde kunnen kiezen omdat daarmee de stabiliteit gediend is. De as komt dan immers fractioneel meer naar buiten.
Volgens mij stoppen met lullen en poetsen

IK ben aan het poetsen hoor!

Is dat wat ik denk dat het is...
Een houder voor de ring met een groef voor de loop.
Dat vierkantje daarboven schuift dan naar beneden over de houder en fixeert de loop.
Zeg maar in de plaats van die vieze klittenbandjes die Ropeye heeft?

@sunday; als je er met 3D niet uitkomt; ik heb mn workstation aan boord.

3D printen kán, je moet dan heel slim vormgeven zodat er enkel compressiekrachten op komen. Een glaspoedergevulde nylon SLS is dan sterk zat.

FDM is echt veel moeilijker en de kwaliteit van print hangt heel sterk af van de machine en de operator.

SLA is per definitie niet geschikt voor buitengebruik.

Redijlijk eerste:
webapp.machineresearch.com/#/s...tSmHHrhmy/export.hwf

Poging hoe de loop compressie geeft:




Bewegend:
webapp.machineresearch.com/#/s...r8fVIP4M5/export.hwf


En weer In elkaar gezet:

Bewegend:
webapp.machineresearch.com/#/s...lmFhJ6WWU/export.hwf