Onderwerp: lange reizen maken met zeeziekte?

Hans V schreef :
Dank voor je inbreng, hier kan ik iets mee!
Dacht dat omdat zeeziekte weg is zodra je van boord gaat ook het ingeslingerd raken opnieuw moest beginnen, blijkbaar is dat niet zo. Dat is al fijn!

Denk bij lange zeereizen aan de wereld rond of in elk geval een flink deel daarvan.

Op zich voel ik me fijn aan boord, zolang we in de haven liggen. De controle over de boot valt zeker nog aan te werken (nu 1 dag les gehad en verder instructie van mijn vriend gehad)

mindy10 schreef :
Je hoeft niet alleen te gaan , meevaren met anderen of desnoods een oversteek met een zeezeilschool ofzo boeken als je het veilig wil proberen. Als het dan echt niet te doen is idd gewoon gaan liggen met je ogen dicht, dan heb je er in basis geen last van maar "overleef" je de tocht heus wel.

Specifieke diëten geloof ik persoonlijk niet heel erg in, het is immers niet je maag maar je evenwichtsorgaan dat je dwars zit. Alcohol en cafeïne zouden daar wel van invloed kunnen zijn, maar ook die maken in mijn ervaring weinig verschil.

Ik kan je helaas vanuit eigen ervaring ook vertellen dat het niet bij iedereen overgaat na 2 dagen. Ik ben meerdere keren ook na een week van dagtochten nog gewoon zeeziek geworden. Zelf sturen helpt bij mij wel, maar is ook niet 24/7 vol te houden.

Sunshine 36 schreef :
Op een langsbank liggen maakt de zeeziekte zeker erger dan in de kuip, dat heb ik reeds geprobeerd.

Partner zeilt prima solo, dat is het probleem niet. Echter hij blijft ook een mens en zodra de tijd op zee langer wordt gaat vermoeidheid spelen en dan ga ik me wel zorgen maken.

mindy10 schreef : Ouder worden heeft nog meer voordelen (ook nadelen)
Als twintiger was het erg. Maar toch: als je moet functioneren (en ik moest dat) gaat dat over het algemeen ook, ziek of niet. Goed genoeg om je wachten te kunnen doen. Oversteken: 3 uur op en af. 3 uur geen last, voor het weer begint.
Als dertiger was het al beter, maar ik gebruikte wel medicatie. Als vijftiger weinig last meer. Daartussen een hele tijd niet op zee gevaren. Dit is geen statistiek, n = 1

P[/quote] hoeft niet alleen te gaan , meevaren met anderen of desnoods een oversteek met een zeezeilschool ofzo boeken als je het veilig wil proberen. Als het dan echt niet te doen is idd gewoon gaan liggen met je ogen dicht, dan heb je er in basis geen last van maar "overleef" je de tocht heus wel.

Specifieke diëten geloof ik persoonlijk niet heel erg in, het is immers niet je maag maar je evenwichtsorgaan dat je dwars zit. Alcohol en cafeïne zouden daar wel van invloed kunnen zijn, maar ook die maken in mijn ervaring weinig verschil.

Ik kan je helaas vanuit eigen ervaring ook vertellen dat het niet bij iedereen overgaat na 2 dagen. Ik ben meerdere keren ook na een week van dagtochten nog gewoon zeeziek geworden. Zelf sturen helpt bij mij wel, maar is ook niet 24/7 vol te houden. [/quote]

Het probleem zit hem daarin dat het ook per boot nogal wil verschillen. Daarom de voorkeur om een remedie te vinden op de eigen boot. Deze is niet zo groot dus meestal is het varen met z'n tweeen. Voor kortere tochten zou een derde persoon nog een optie zijn (al heb je dan geen privacy en geeft dat mij ook weer een ongemakkelijk gevoel) maar voor langere tochten is dat echt te krap.

Doejong schreef :
Ok hier als twintiger nog geen centje last, als dertiger niet op het water geweest, nu in de 40 en het is drama (lees ik kan de boot met sturen niet meer recht houden en ik kan geen minuut zonder emmer, zelfs opstaan is een opgave)! Hopelijk doe ik met je mee als ik de vijftig bereik.

Dat is vreemd, dat het erger wordt. Heeft dat iets met het soort boten te maken waar je op gevaren hebt? Ik hoop dat je een oplossing vindt!

Als je zoveel last hebt en antihistaminica niet goed werken en tegelijk teveel bijwerkingen hebben zou ik het toch eens met Scopoderm proberen. Voor mij was het een openbaring. Veel andere medicatie die echt kan werken bestaat niet, bij mijn weten.

Eerste kennismaking met scopolamine was een poedertje, door mijn vader (kinderarts) voorgeschreven en door de apotheek gemaakt. Zaten nog andere dingen in, ik weet niet meer wat. Dat was een paardenmiddel, maar werkte wel, veel bijwerkingen ook, vml. door snelle opname. Maar die pleisters hebben minder bijwerkingen door hun geleidelijke afgifte.

mindy10 schreef :
De kans is groot (maar helaas niet 100%) dat je tijdens een lange oversteek na 2-3 dagen ingeslingerd bent. Maar die paar dagen kunnen wel heel lang duren als je hondsberoerd bent. Er wordt wel gegrapt dat er bij echte zeeziekte twee fasen zijn: (1) Je bent bang dat je dood gaat (2) Je bent bang dat je niet dood gaat

Rustig inslingeren is inderdaad lang niet altijd een optie. Bovendien spelen er zoveel factoren mee dat inslingeren op bijvoorbeeld het IJsselmeer, de Waddenzee of Zeeuwse delta geen garantie is tegen zeeziekte op de Noordzee bij een verwarde zee of wind tegen tij golven.

mindy10 schreef :
Met 'zolang we in de haven liggen' geef je zelf al aan dat zodra jullie van wal steken je niet echt ontspannen bent. Als je (een paar keer) goed zeeziek bent geweest is dat ook heel begrijpelijk. Helaas maakt de angst dat je weer beroerd wordt de kans dat dat ook daadwerkelijk gebeurt groter.

Wij varen regelmatig met gasten (waaronder echte landrotten), een veel kleiner deel dan we aanvankelijk inschatten krijgt onderweg last van (meestal lichte) zeeziekte. De meesten hebben zoveel lol aan boord dat ze 'vergeten' dat er ook zoiets als zeeziekte bestaat. Als je een keer goed ziek bent geweest is het voor sommigen lastig om de focus bij volgende tochten naar andere dingen te verplaatsen.

Als je zelf meer controle over de boot krijgt en actief zelf de boot vaart kan dat wel helpen. Daar zou ik - naast het uitproberen van de voedingspatronen en middeltjes - zeker op investeren.

Doejong schreef :
Op mijn twintigste was ik in een hele andere levensfase, net het huis uit, lekker gek aan het doen genieten van mijn vrijheid, ging naar Amerika voor de gekste achtbanen. Geen verantwoordelijkheid voor andere dingen dan mezelf en kwa bewegingen nogal het een en ander gewend in pretparken. Daarbij misschien inderdaad andere boten. Ging om vakantie tripjes toen. Nu op de eigen zeilboot toch een heel andere setting. Meer verantwoordelijkheid, voorzichtiger, als ik niet terugkom is er niemand om voor mijn ouders te zorgen bijvoorbeeld. Rustiger geworden, onnodige risico's worden nu vermeden. Pretparken niet meer bezocht. Ik ben niet bang, wel rustiger, voorzichtiger, verantwoordelijker.

de pleisters ga ik ook onthouden.

Helaas ook hier veel ervaring met zeeziekte, primatour helpt maar versuft.
Laatste keer daarom een halve helaas was dit onvoldoende en ging alles meerdere malen overboord.
Toppunt 15xop 12 uur varen. Wel gewoon blijven eten om te voorkomen dat je gal gaat spuwen.
Gelukkig konden de kinderen die mee waren er vooral om lachen en was ik de enige met zeeziekte aan boord. (En een vrouw die geen last heeft is ook een zegen!)

Het enige wat bij mij echt goed werkt zijn de tabletjes van de bekende Belgische apotheek.
Ook in het blad de zeilen is er ooit een artikel geweest met daarbij het recept.

Wij hadden een lichtmatroos die op zijn eerste reis zo zeeziek werd dat hij het liefst overboord gesprongen was.
Toen we in Ierland aankwamen heb ik hem de wal opgestuurd met een oude schoenendoos en een schep en de opdracht om een grasplag te steken en mee te nemen.

Zodra we weer op zee zaten en hij zich katterig begon te voelen stak hij, op mijn advies, zijn kop in die schoenendoos, snoof een paar keer diep en voelde zich weer beter.
Een goede remedie of pure suggestie?
Geen idee, maar het werkte wel.

Wat ook kan helpen is, een paar vingers in je keel, alles uitkotsen en daarna een droog stuk brood eten.

Ook voor mij geldt dat zeeziekte op de loer ligt. Inslingeren helpt. Wat de kans op zeeziekte bevordert is de dwars op de golven inkomende deining van een eerdere storm op zee. Heb ook gemerkt dat dit bij andere opvarenden eerder tot zeeziekte verschijnselen leidde. Iets om rekening mee te houden als je aan het begin van een toch over zee staat en de wind en golven oke zijn. Soms is de deining hoger dan de golfslag op zulke momenten en het zorgt voor ongecontroleerd gedrag. Langer achtereen op de boot verblijven zorgt er voor dat je evenwichtsorgaan zich aanpast, dat is het moment dat je bij een wandeling op de vaste wal vast stelt dat je zeebenen hebt en de grond onder je voetn lijkt te bewegen.
En oja niet alleen geen alcohol maar ook liever niets met bubbeltjes.

mindy10 schreef :
Er is een hoeveelheid bravoure nodig om de zee op te gaan. Niet alles heb je onder controle. Het boekje is een aanrader.

Al veel tips.

Wat ik er van weet&ervaren heb is dit:

- Primatour zorgt dat ik niet moet overgeven, maar maakt me suf, en katterig.
- Vit C in GROTE hoeveelheden scheelt aanzienlijk. Bij een taaie tocht, zomaar 3000mg ineens. Je kunt nauwelijks een overdosis krijgen: je plast het snel weer uit.
- De hele tijd door kleine beetjes eten en drinken. Fruit, sinaasappelsap. Frissige dingen ,aar niet heel zoet (sugarcrash).
- Thee en koffie zijn vijanden.
- Een flink deel ondervind ik als psychologisch: jezelf bezighouden scheelt. Verantwoordelijkheid scheelt. Sinds ik zelf schipper, is het niet meer voorgekomen.
- Zorg voor comfort: Op tijd naar de plee, niet te warm, niet te koud.

Ik hoop dat je hier iets tussen vindt. Er zijn heel veel remedies. Dé oplossing bestaat niet.

Bij mij helpen de scopodermpleisters ook. Wel katterig maar niet echt ziek.
Verkrijgbaar op doktersrecept bij de apotheek.

Zelf (gelukkig) geen ervaring met zeeziekte, maar ik heb wel eens gehoord dat een oortje in één oor dragen zou kunnen werken. Volgens mij heb ik dit opgepikt uit de filmpjes van Sail Life op YouTube. Of het werkt, geen idee, maar het is makkelijk om een keer uit te proberen.

Zeeziekte....Ik heb/had er ook last van .... katterigheid & braken.
Geloof het of niet, maar sinds ik de drukpuntbandjes aandoe heb ik niet de minste last meer van misselijkheid. Zelfs in de zeegaten met wind tegen stroom kan ik gewoon naar de plee gaan voor kleine en grote boodschappen .

Mijn recept:
- geen alcohol/koffie daags voordien, lichte avondmaaltijd, op tijd naar bed
- drukpuntbandjes dus
- voor vertrek minstens 1 banaan
- regelmatig (om de 2 uur) een sandwich
- R-calm comprimé 1 uur voor vertrek + om de 4 u (geeft nauweljks/geen sedatie of slaperigheid)

holtere schreef :
Ik heb ook last van zeeziekte, maar de pilletjes doen het bij mij wel (Cinnarazine). Maar inslingeren en goed uitgerust van start gaan, helpt ook enorm.

Ik heb nog nooit een verre zeereis gemaakt. Wellicht ben ik daarom nog niet zeeziek geweest. Daarom de volgende vraag?

Worden jullie alleen zeeziek op de (noord)zee?
Of ook op de Wadden en het IJsselmeer met wat meer wind of golven?

3Noreen schreef :
Dirk Nauta schreef juist in zijn boek dat hij de mensen buiten aan het werk zette en dat ze hem daar later uiterst dankbaar voor waren.

@jasper schreef :
Kan iemand dat recept opduikelen? Ik wil dan een apotheker zoeken die dat weer kan gaan maken. Ik meende dat er ook zetpillen waren. Wel zo handig als je alles uitkotst.

Even terzijde. Zelf nog nooit zeeziek geweest maar begin dit jaar wel een proxy ervaring. Kreeg een acute ontsteking aan het evenwichtsorgaan. Binnen 1 minuut van prima naar 100% wrak. Met de ambulance naar het ziekenhuis. Wist niet meer wat boven of onder was en kon alleen maar overgeven. Toen kon ik mij heel eventjes verplaatsen in mensen met zeeziekte zoals mijn vrouw en dochter. De stelling dat het grotendeels psychisch zou zijn lijkt mij door deze ervaring wat onwaarschijnlijk.

AlbinVega27 schreef :
bij mij is het op zee erger dan op binnenwater. Op het ijsselmeer ook weleens een beetje ziek geworden, maar veel minder dan op de noordzee.

silerberend schreef :
Labyrinthitis... dat mag je zelfs je ergste vijand niet toewensen

silerberend schreef :
Ik denk dat je hier een denkfout maakt. Als men zegt dat zit tussen de oren denkt men algauw dat het niet echt zo is. Maar je bent wel degelijk echt ziek op zee, je kunt het dan ook niet wegdenken. Wat wel het geval is is dat je jezelf ziek kan denken, dus door je instelling (angst, je niet comfortabel voelen enz.) Kun je wel degelijk lichamelijke verschijnselen hebben. Kijk maar naar alle mensen die ziek worden van stress, het lichaam en je geest zijn 1 en hebben effect op elkaar. Je krijgt ook hoofdpijn van die vervelende collega, terwijl die collega daarvoor echt niet op je hoofd hoeft te timmeren, maar een beetje vervelend praten kan al genoeg zijn. Je hebt daar psychologisch last van wat de hoofdpijn veroorzaakt, ook dat zit tussen je oren. Dat betekent niet dat je geen echte hoofdpijn hebt.