Hoy Alweereengijp, ik was nieuwsgierig naar je boot, zag dat het om een cat gaat beetje lijkend op een Edel 35.
Dacht gelijk aan dit verhaaltje :
Ik kreeg een nogal paniekerige mail van Eric, de Corsicaan.
Eric kende ik van de werf, onze bootjes hadden enkele weken naast mekaar gestaan, wij hadden mekaar leren kennen en samen erg veel lol gehad.
Eric had als beroep “Monter des restaurants”. Hij kocht pandjes op Corsica, renoveerde die en begon dan een restaurant in dat pandje. Liep de zaak eenmaal dan verkocht hij het restaurant plus klandizie en begon ergens anders opnieuw. Hij was kok, entrepreneur, muzikant en stand up comediant. Waarschijnlijk ook een zeer ervaren politiek sjoemelaar.
Nooit een groter fuifnummer gekend.
Hij leefde sedert enige tijd in Bastia op een motorjacht, had een Fransman leren kennen die een catamaran had in Griekenland. Ze kwamen tot zaken. Eric kocht de catamaran, een Edel 35 en had het plan hem naar Corsica te zeilen om hem daar in de verhuur te doen.
Eric had nog nooit gezeild. Maar, geen nood, de oude eigenaar zou het eerste stukje meezeilen en Eric leren hoe dat zo gaat. Hun boot ging twee dagen na die van mij in het water, we hebben nog één feest gehouden in de taverna waarvan de eigenares Eric ondertussen op handen droeg en daar gingen ze.
Twee weken later krijg ik de paniek mail. Ze waren de eerste dag rustig zeilend naar Korfos gekomen, 26 mijl ver. Daar hadden ze een mooring geregeld en de boot achtergelaten. Beiden naar huis voor zaken.
Die mooring was gebroken, de boot was in de rotsen gewaaid en “gered” door een visser.
Dezelfde visser die de sleutel van de boot had en die er op zou letten. Deed hij ook, drie keer per dag ging hij nu aan boord en hoosde de bakboord romp leeg. Er was een lek, maar die boten liggen hoog op het water, er stond iedere keer hooguit 15 cm water op de vloer.
Die Edel 35 is een 10 meter sport catamaran. Smalle rompen, slechts een klein midscheeps hutje, echt goede snelle zeilers. Niet zo´n comfortcontainer . Deze had twee door de romp stekende buitenboordmotortjes, de bakboord motor had ook de rotsen gevoeld, onbruikbaar.
Eric vloog terug naar Griekenland, vroeg mij of ik de cat naar de werven op Aigina wou zeilen.
Ik bekeek het weerbericht, er was windje 5 á 6 uit Noord voorspeld, buien zeven. Ik liet Eric weten dat de werven op Aigina bij Noordwind niet aan te lopen zijn, vergeet het, maar, de werf in Poros had dezelfde slede nog klaar staan en Poros is wel aan te lopen met harde Noordenwind.
Klaar. Huurauto geregeld, JeanPierre gevraagd of hij zin had in een tochtje en wij de volgende morgen vroeg naar Korfos. 60 km. M´n vrouw voer de auto terug en Eric kwam ons ophalen met zijn dinghy. Hij zag er moe uit, had blijkbaar niet geslapen. Eerst de vliegreis en dan om de paar uur hozen, blijkbaar werd het lekken erger.
JeanPierre is Zwitser, een uiterst precies mens, maar traag. Tjonge.
Wij uitgevogeld hoe we het grootzeil omhoog kregen, ik had die boot nog nooit van dichtbij gezien, Eric wist niks en was een beetje slapjes, ook een beetje mal de mer, zeeziek door dat schommelen en JeanPierre, die heeft van die jampot brilleglazen.
Grootzeil omhoog, het tweede rif gezet. Klapperde als een woeste gek want in die Korfos baai krijg je valwinden, dan gaf ik bevel de mooring te laten gaan. Even achteruit deinzen, dan kreeg de wind vat, de boot sprong gewoon vooruit.
Wat een plezier zo´n snelle boot zeilen bij veel wind. Man ging dat vooruit. Eens buiten liet ik Eric sturen, heb hem tot vervelens toe uitgelegd dat hij geen seconde opzij mocht kijken, die windrichtingmeter was het enige dat hij mocht zien. Een klapgijp zou fataal zijn.
Ik moet overtuigend geweest zijn, geen enkele misser heeft hij gemaakt. Hield hem wel in het oog, na een half uurtje wist ik dat hij kon sturen.
JeanPierre zat in de bakboord romp en hoosde. Hij kon het hooswater zo gelijk in het wasbekken storten. Tijdens dat zeilen kwam veel meer water dan aan de mooring, waarschijnlijk door de druk.
Tussen de eilandjes Spalathronisi en Kyra door, ik ken de streek daar, dan oploeven tot halve wind om rond Methana te komen. Net voor het oploeven wil ik de reven er uit schudden, heb ondertussen een goed gevoel voor de boot, zie ik dat de uithouder van het grootzeil gebroken is en voorlopig vervangen door een stukje inpaktouw.
Eric zegt “ O ja, laatste keer deed het opeens PENG en het zeil deed raar, dan heeft de oude eigenaar iets gedaan met touw en was het weer ok.” Ikke gaan zoeken, het enige losse touw aan boord is best dun maar lang. Dan terwijl we nog steeds met ???? knopen door het water stuiteren heb ik samen met JeanPierre een takel gemaakt uit het lange touw zodat we de schoothoek echt stevig konden aanslaan, helaas kom ik in een windgat met m´n vinger tussen de giek en de takeling wat me twee weken zoet houd wat werken met die vinger betreft. Niet erg,heb nog al m´n vingers. Kon erger geweest zijn.
Heerlijk zeilen, ondanks de harde wind prachtig weer, niet veel zeegang, mooie streek.
Zesentwintig mijl zijn zo weg als het hard gaat. Kun je nagaan, als mijn bootje zeven knopen doet ga ik reeds door de rooie. Later berekend dat we gemiddeld net 11 knopen liepen.
Langs Methana schiereiland weer vóór de wind, we zijn er bijna, ik wil nu wel een beetje spelen.
Zo ongeveer voor Methana stad neem ik het wiel, verklaar Eric dat ik eens wil kijken wat zijn boot kan. Ik draai langzaam 90° naar stuurboord, de boot houd zich goed, ik houd goed de stuurboord romp in de gaten, wel gaat het erg hard. Te gek.
We zijn JeanPierre vergeten die plots vanuit zijn lekke romp begint te sakkeren “ Mai nomdedeu, que -ést ce cue il se passe la bas ? Blijkt dat met de verhoogde snelheid en de verhoogde druk op de romp het water nu echt naar binnen gorgelt.
Enfin, ik heb m´n pleziertje gehad, wij de Poros binnenzee op en met een prachtig tegenwinds maneuvre de meerboei van het werfje gepakt. Wie heeft een motor of motoren nodig ?