Onderwerp: Overstap van AGM naar LiFePo accu, lowlevel manier

Hoi Hans,
Dat zou dan bij de Murata's anders werken dan bij Mornsun converters. Daar is de Iout gelijk aan de Uout-Ucel/Ri=Iout (de laadstroom), hierbij zijn begrenzingen voor de temperatuur en de stroom ingebouwd. Wordt de converter te warm, dan gaat de Iout naar beneden om de zaak niet te warm te laten worden.
De fly-back oscillator in de converter krijgt bij 9V te weinig tegen koppeling via de source weerstand om het oscilleren vol te houden en slaat af. De mosfet gaat dan naar z'n max Ri en daarmee wordt de Ri heel hoog en loopt er geen Ids meer en is de Ri van de ingang heel hoog (en ook de impedantie). Het zonnepaneel gaat dan naar de Uoc (ca 22V bij 17V MPP panelen) en is de condensator op de ingang opgeladen tot 9V of hoger, dan gaat de schakeling weer oscilleren en de gaat de impedantie weer terug tot de impedantie zo laag is dat de ingang spanning onder de 9V is gekomen en de zaak weer stopt. En dan weer start en weer stopt en weer start en zo verder tot de zon onder gaat.
De start-stop frequentie en daarmee het naar de uitgang overzetten van vermogen is dus afhankelijk van Pin en van Puit. Dit is een impedantie transformatie en die zou best sub optimaal kunnen zijn, maar het werkt wel.
Er is wel een maximale schakel frequentie, maar die wordt bereikt bij voldoende input van vermogen. Daar onder neemt de schakelfrequentie af en wordt er minder vermogen op de output beschikbaar hetgeen resulteert in een lagere laadstroom door de Rin van de cel.
Belangrijk is dat de omvormer zelf start als de omstandigheden aan bepaalde voorwaarden (minimaal 9V op de ingang) voldoen.
Bij Murata ben ik er van uitgegaan dat het daar ook zo zou werken. Bij testen leek het er wel op. Tussen 9 en 15V varieert daar de schakelfrequentie. Het lijkt zo te werken, maar het kan anders zijn.

Waarom geïntegreerde balancers? Bij dit soort lage laadstromen ontstaat er toch geen onbalans? Eens per jaar handmatig balanceren; waarom moet het ingewikkelder?

It Paradyske schreef :
Geen idee, misschien wel of misschien niet, maar niemand kan daar uitsluitsel over geven.
Q.E.D.

Een MPPT 75/10 ligt in de week.

Peper schreef :
Dat zonnepaneel heb je aan de ingang van de Murata en de condensator daar gehangen, dus die gaat helemaal niet naar Uoc. Die blijft op 9V.

Nachtvlinder schreef :
Wat is er nu netter dan elke cel zijn eigen lader te geven?? je bent dan niet afhankelijk van de andere serie geschakelde cellen.

Bij een lood accu is de lek en lading verlies zo groot dat we gerust in serie kunnen pompen, komt toch wel goed door de slechte kwaliteit van het opslag medium. Merkt niemand wat van, elke oneffenheid in de cellen lekt wel weg.

Eigenlijk is serie laden met balancers het proberen op te heffen van alle gebrekkige manieren van laden en vooral luiheid. Je probeert alle elektrische oneffenheden weg te poetsen met b.v. een BMS o.i.d.
Op cel laden niveau betekend dat een cel elke keer weer naar het zelfde niveau geladen wordt, zonder enige seriële afhankelijkheid van de andere cellen. Dus is het risico op onbalans veel kleiner. je hebt tenslotte niets van doen met de tombola van de andere cellen.

Je moet dus niet de boel omdraaien.

Dus eigenlijk:
Waarom serie laden en de boel camoufleren met extra balancers? Dát is het grondbeginsel.

It Paradyske schreef :
Maar zodra de celspanning hoger wordt, neemt de laadstroom en het laadvermogen af en wordt door de wederkerige zelfinductie de ingangsimpedantie van de 4 converters hoger en daarmee de stroom uit de panelen lager en bij gelijk blijvende levering van het vermogen uit het paneel moet er dan meer spanning uit gaan komen. (U1 x I1 = U2 x I2) Wet van Boyle maar dan voor elektriciteit. Dit werkt echt en is uitgeprobeerd.

Calidris schreef :
Hé Calidris, dat heb ik niet gezegd hè! Dan krijg ik er weer gesodemieter mee!

Blijft wel dat je de lader helemaal kunt customizen op de cel. Van lief laden tot destructief overladen. Dat vraagt wel inzicht en niet napraten vanuit een folder of 'iedereen doet het zo'.

Mijn probleem met deze is dat je niet kunt weten dat alle cellen gelijk laden. Het werkt uitstekent, mits alle cellen lekker kunnen doorladen naar bv 3,42Volt.
Maar wat als na een weekje varen alle cellen op 40% SOC staan. Dan 5 dagen laden op zon. Laten we stellen dat we 40% SOC bij laden. Wie of wat garandeerd dat alle cellen dan netjes op 80%SOC staan en niet laten we zeggen 55, 90, 90, 85??
Ben erg benieuwd hoe dat in de praktijk uitpakt. Gelukkig weet ik dat Calidris genoeg techneut is om te onderkennen of dit inderdaad gebeurd en zonodig te corrigeren.

Dank je Dirk,

Ik ben met je eens dat je totaal coulomb teller ff niet werkt. Maar zolang we met dit gemis ons orienteren op celspanning zou er goed te leven mee zijn.
Maar je hebt gelijk: je weet niet hoeveel lading per cel er in gaat.

Ik heb wel zo'n lading teller, maar die zal het alleen betrouwbaar aangeven als ik op 13,x volt laad met de dc-dc vanaf de dynamo of de acculader.

Ik denk niet dat die ladingtellers op één cel spanning werken, anders kan je voor dat geld gewoon 4 plaatsen.

( Hoezo low-level )

Maar gezien de doctrine hier op ZF, hangt alles altijd af van heilige celspanning, dus dat zal dan maar als lichtende leidraad houden.

Dirk, daar heb je helemaal gelijk aan. Belangrijk is dat de eindstreep voor alle cellen op 3,3V ligt of een spanning die je zelf kunt instellen! Dat is wat ze de 'ist wert' noemen. De 'Soll wert' is de eind laadspanning van bijvoorbeeld 3,4V. 40% SOC komt overeen met ca 3,0V celspanning. Bij een 'ail' van 3.3V voor de cel met een actuele spanning van 3.0V, dan is er een 'delta U' van 0,3V om de laadstroom te laten lopen en bij een weerstand van 0,3 Ohm van de cel loopt er dan 1A laadstroom.
De celspanning zal langzaam toenemen en daardoor zal de delta U langzaam afnemen en de laadstroom afnemen tot 0A op het punt dat Ucel = Ulaad. De curve is een asymptoot en de delta U is pas 0 in het punt 'oneindig'. De cel komt daarbij nooit op 3,40V of 100% SOC Alleen als je de cel koelt daalt de celspanning en kan de cel worden overladen en zal er Lithium plating ontstaan.
Doordat de laadstroom afhankelijk is van de celspanning zal de cel met de laagste SOC ook de grootste delta U hebben en gaat de hoogste laadstroom naar deze cel en er ontstaat automatisch balancing. Ik kan niet garanderen dat de cellen tussen 40% SOC en 80% SOC een identieke spanning hebben, ik kan wel garanderen dat na enige tijd de cellen bij 90% SOC een identieke spanning hebben.
Zou je de ontlading cyclen dan wordt in elke cyclus de spanning over de cellen weer iets gelijkmatiger. Een kwestie van 'fit and forget!'
In de praktijk heeft zich dit al bewezen in de 'een jaar aan de lading' test van 4 70Ah LFP cellen. Bij het introduceren van onbalans door 2 70Ah cellen met 2 200Ah cellen aan de lader te zetten. Ondanks de onwaarschijnlijk grote onbalans was de celspanning na 2 maanden identiek! DHTWA (daar heb je tenminste wat aan!)

Heb je een bron voor de geponeerde relatie tussen temperatuur en opgelegde spanning waar (net) niet overladen wordt? Hoe ziet die relatie eruit?

Concreet: welke spanning moet Calidris kiezen om niet oneindig traag te laden maar ook te voorkomen bij lagere temperaturen niet te overladen (als we aannemen dat die relatie met temperatuur bestaat)?

Peper schreef :
Pas als de celspanning 3.4V is neemt de stroom af. Tot die tijd staat ie op CC.
Je zonnepanelen werken ook als een soort CC bij lage spanning, en als bij 9V en die CCzon het vermogen kleiner is dan CCmurata x 3.35V dan blijft die Murat dus aan en uit gaan, en komt de ingangsspanning niet hoger.
Een MPPT zorgt voor een impedantieaanpassing, en zorgt ervoor dat het vermogen van de panelen wel maximaal benut wordt.

Nou heb ik heel wat jaartjes in collegebanken doorgebracht, HTS en Universiteit, maar wederkerige zelfinductie ben ik niet tegengekomen.

De wederkerige zelfinductie is de koppeling tussen de zelfinductie van de primaire en secundaire spoel van een transformator, die ervoor zorgt dat bij belasting van de secundaire wikkeling de inductie van de primaire wikkeling daalt om het gevraagde vermogen te kunnen leveren.
Pelt en Knol elektriciteitsleer voor het MTO. Ik heb nooit op het HBO of de universiteit gestudeerd. Daar komt het dus niet vandaan.
Ik heb op de laatste bijeenkomst in Almere een noodvoeding met 4 70Ah LFP accu's gedemonstreerd met 4 5A Mornsun converters die een voeding mogelijkheid hadden via een auto sigarettenaansteker 12 tot 14V, een 17V laptop voeding en een 50Wp zonnepaneel. De ingang spanning werd gemeten met een DVM in een USB converter voor het laden van een mobieltje.
De gemeten spanning was: 0V als er geen vorm van voeding was aangesloten, 14,2V in de auto, 17V met de laptop voeding en 16,4V bij aansluiting op het 50Wp zonnepaneel (geen MPPT regelaar). Het veranderen van het op de zon richten van het zonnepaneel leverde een spanningsvariatie op van 19V (haaks op de zon) tot 8V bij 'omgevingslicht' (niet gericht).
De converters belasten kennelijk het zonnepaneel niet zodanig dat de spanning door de lage Ri niet boven de UVLO waarde van 9V komt. Ik zeg niet dat ik weet hoe dat werkt, ik zeg wel dat het 'blijven hangen' op 9V door mij niet is waargenomen.
Groeten, Peper.

WaltB schreef :
@Walt

Heb jij nog een begrijpbare beschrijving van de programmeer modi van het "goede" VCR boardje? Ik dacht dat je dat ooit al een keer gepost had, maar kan het niet vinden.

What the hell is een VCR board....???
Voltage Controlled Rectifier.,
Video Cassette Recorder,
Variable Capacity Resonator,
En SSR.....Solid State Rectifier. O nee ....Solid State Relay natuurlijk..?
E.