Onderwerp: Colin Archer Memorial Race (CAM) '18

steef ton schreef :
Zelfs de VO boot die op een rif liep had als oorzaak dat men niet ver genoeg had ingezomed in de plotter en moet bekennen dat ik het zelf ook al een keer ben overkomen. Ach, wie niet hier ………..

Ik hoop uiteraard van niet, maar dat laatste kan mij ook overkomen zijn, hoewel ik wel al behoorlijk had ingezoomd, omdat ik nauwelijks buiten Stroemstad was. In alle gevallen, daar ben ik het geheel mee eens, was het mijn verantwoordelijkheid.
En ook inderdaad: het komt allemaal wel weer goed en m'n scheepje zal er beter uitkomen dan zij er in gegaan was (al was zij al voorzien van een hoop extra versterkingen. Een standaard W900 zou zeker gezonken en total loss zijn geweest).

Maar nu echt terug naar topic.
GeertJan: heb jij bijvoorbeeld geen mooi verslag?

brambo schreef :
Dat laatste is de vraag. Je denkt toch niet dat alle stenen op de officiele Zweedse kaarten staan? Zo vaak zal er niet gescand worden , juist omdat rotsen nu eenmaal niet wandelen.
In Zweden en Noorwegen komt het avker voor dat er ergens opeens een kei verschijnt op de kaart.
Om vast te stellen waar de fout ligt kun je bijv. ook wel hier kijken .Dat zijn de officiele bijgewerkte kaarten van Zweden en Noorwegen.
kartor.eniro.se/?c=58.309489,8...l%C3%A6s%C3%B8%22;wp
Vandaar ook mijn vraag naar een positie.

Buiten de bebakende en aangegeven routes zijn altijd mogelijk problemen te verwachten. Dus beter niet gaan kruisen als de bebakende route daar te smal voor is, ook niet als je ïnboorlingen daar rustig door ziet scheuren, die weten precies de weg. Het is nu eenmaal niet Het wad waar de bodem niet binnen enkele meters steil met tientallen meters kan oplopen.

Overigens is geen enkele kaart gegarandeeerd 100% perfect buiten de bebakende gebieden omdat die maar weinig frequent zullen worden uitgescand . De gegevens kunnen best tientallen jaren oud zijn uit een tijd dat dat scannen nog niet zo precies ging als tegenwoordig.
In feite zijn we in onze contreien een beetje verwend met de zeer regelmatige updates.

ps. Dat Navionics er zo lang over doet om een aangemelde fout te verwerken komt omat ze zoiets uiteraard eers moeten checken bij de betreffende kaartinstantie ( een keer bij ze gevraagd nl.). Je denkt toch niet dat ze zomaar op één opmerking afgaan? Daar is dan ook de community edit voor bedacht waar iedereen input kan doen van bijv. zo'n kei zoadat iedereen met een Navionics account dat kan zien.
Kun je echter alleen op de nieuwste plotters ook zien . Daarom check ik een route wel eens op mijn tablet of smartphone .
Ad

Wat een verhalen! Blij dat geen er persoonlijk letsel is.
Ik heb ook de CAM gevaren, maar dan achteraan in de vloot.
Dan krijg je toch een ander soort verhaal
Mijn verslag staat op zeilen.nl , maar ik weet niet of ik de link hier mag zetten.

Een van de deelnemers aan de CAM had het over Water maken (mijn scheepje heet Water). Dat vond ik wel echt een heel erg goeie!! Hahaha! . Kijk, zo moet dat. Niet te lang stilstaan bij wat pech, maar gewoon met humor weer verder.

@ Wieke: had je verslag gelezen. Tof en gaaf!

@Ton Wacht eens even... je boot heet Water?
Dan heb ik je zien binnen komen! En een foto van je gemaakt (omdat ik het dus zo'n leuke naam vond )

Ja, zag jullie ook liggen. Jullie lagen aan dezelfde steiger aan de andere kant. Heb noch jou, noch iemand anders aan boord gezien (Dutchman toch?). Toen was ik nog licht euforisch over mijn eigen tocht en de hartelijkheid die ik mocht meemaken (zoals bij mijn buurman Leo). En natuurlijk onder de indruk van het Noorse land zelf. Ik was al eens met een rugzak door de Hardanger Vida en door Jotunheimen getrokken, maar zo'n land aandoen na een tochtje over zee is toch weer wat anders.
(ik heet trouwens echt geen Ton hoor...)

Steef,

Heel veel sterkte met de afhandeling van de schade. Je moet je rot geschrokken zijn.
Overigens vraag ik me af of het krijgen van douchemuntjes gewoon vriendelijkheid is of een niet al te subtiele hint...

Groet, Jurriën

Ik ben trouwens letterlijk achter de vloot aan gevaren. Ik was de, ja, je raadt het al: "Waterdrager" . Hoewel Water mij heeft gedragen . Ok genoeg zo...

@geenTon (sorry, ik had naam inderdaad niet goed genoteerd bij mijn reactie )
Dutchman? Nope. Dat was ik niet. Ik zat op de Argos, een Contest.
En ja, Noorwegen is subliem. Ik heb nog wat andere baaien mogen bewonderen, overdag erin gedoken en 's avonds onder het glorieuze maanlicht gezeten. Maar eh, ik heb ook wel eens 3 weken in de regen in Noorwegen gekampeerd. Dan blijft het land weergaloos indrukwekkend, maar ik nam toch net even wat andere soort vakantiefoto's mee.

@Jurrien: Dat kan best zo zijn ja! Hahaha. Maar ik heb ze lekker toch bewaard (en de hint in de wind geslagen, al was daar op het eind niet zo veel van...)

@ Wieke: nou dan is het logisch dat ik je niet gezien heb. Lag Argos helemaal vooraan? Bij het havenhuisje? Dacht dat jij op Dutchman zat omdat iemand mij had verteld dat die als laatste binnengekomen was (een paar uurtjes voordat ik binnenkwam). Vandaar.

@SteefTon Ho...ik kwam niet als laatste binnen! Zei zij diep, diep beledigd
Nee hoor, wij waren inderdaad super laat en langzaam. Maar we hebben er wel nog net een paar achter ons gelaten.
We kwamen woensdagavond binnen. En hebben nog aangehaakt bij het feest. Uitgebreid zelfs, maar dat doet er nou even niet toe...
Ik kreeg overigens 1 douchemunt, die ik die avond weer verloor. Maar in de rij voor de douche was er iemand zo vriendelijk om zijn muntje af te staan. Of was dat ook weer een hint?

@Wieke: Mijn excuses! Dus ik zal wel wat meer de hint nodig gehad hebben, want ik kreeg er twee!
Jammer dat we elkaar niet even gezien hebben. Over twee jaar nieuwe kans, want net niet mee doen en toch varen is natuurlijk niet de bedoeling. Maar eerst proberen mijn scheepje gerepareerd zien te krijgen voor mijn tochtje van komend jaar.

Een verslag van de Fortura over de CAMrace.
De zaterdag van de start liggen alle schepen in de buitenhaven van Lauwersoog en naar mate de tijd verstrijkt is een stijgende spanning onder de deelnemers merkbaar. Routes worden nogmaals gecheckt, zeilen gewisseld en er wordt gedag gezegd aan familie, partners en vrienden. Dan vertrekt de hele stoet naar buiten voor de start.

De Fortura is niet bepaald een racebak en dat blijkt ook wel tijdens de start. Op een keurige 1,5 minuut na de start varen we pas de lijn over en zijn we echt in de race. In een 'round the buoys race' ben je dan al vrijwel kansloos verloren, maar net als de Tour de France wordt de CAM gewonnen in bed (of 's nachts, hoe je het bekijkt). Na de start wordt de Fortura glorierijk voorbij gevaren door allerhande lichtere en snellere boten onder andere die van de dual handed klasse. Deze zit in dezelfde startgroep als de vrije klasse 4. Maar bij het naderen van de Zoutkamperlaag gaat de turbo erop en in het kruisrak halen we onze startgroep plus nog een paar boten van de startgroep voor ons in. Als we dit vol kunnen houden gaan we lekker!

Het plezier duurt ongeveer tot het naderen van de shippinglane. Deelnemers hebben coördinaten gekregen waartussen de shipping lane overgestoken moet worden en uiteraard valt voor bij het naderen hiervan de wind weg. Tactische beslissingen worden gemaakt die helaas voor ons nadelige uitpakken. De Fortura heeft wat wind nodig om lekker te lopen, echter zijn we rond de eerste shippinglane al blij met een boatspeed van 2 knopen. Tergend traag wordt er gekruist terwijl er ook nog een windshift plaatsvind. Later op de track zien we dat we een soort van hoge hoed vorm gevaren hebben die op geen enkele manier kan hebben bijgedragen aan een topnotering in het klassement.

Na de eerste shipping lane wordt koers gezet naar de EF-B boei die middenin de 2e shippinglane ligt. Dit keer loopt de boot al iets rapper al laat het nog steeds te wensen over. Met 5 bemanningsleden is het luxe wachtlopen door een 4 uur op/6 uur af systeem en de uren vliegen voorbij. Een special shoutout naar 'Guardvessel Furore-G' die ongeveer het volledige deelnemersveld van de CAM (60+ schepen) heeft opgeroepen, omdat er een kardinaal die niet op de kaart(en) stond aan de westkant gepasseerd diende te worden. Aan de toon te horen leek het een Indiaas persoon die de deelnemers trachtte op te roepen. Zo werden Nederlandse scheepsnamen verhakseld en werd de 'Wijze Valk' ineens Whizvak, hetgeen natuurlijk niet super duidelijk overkomt. Wel opvallend was hoe vaak men opgeroepen moest worden voordat er uiteindelijk antwoord kwam. Toevallig zat ondergetekende aan de navigatietafel naast de marifoon en kon binnen 0,3 seconden antwoord geven. De meneer van de Furore-G klonk hoorbaar verrast dat iemand zo snel antwoord gaf! Toegegeven, we waren de boten voor ons aan het aftellen en konden er op wachten totdat wij aan de beurt waren.

Na de EF-B en onze grote vriend Furore-G koersen we in noord-oostelijke richting omhoog. Er wordt wacht gelopen, kilo's noodles verorbert en onze kok speelt het klaar om een heerlijke pasta a la putanesca en de volgende dag een kip-kerrie schotel met zelfgemaakte pittige mango-chutney op tafel te toveren. De wind laat het nog steeds afweten en bij een greintje telefoonbereik worden er Gribfiles binnen gehaald. Die zeggen wind in het Skagerak zodra we bij Hanstholm de hoek omgaan, gecombineerd met een shift naar het westen. Tactische fout: teveel naar de Deense kust gestuurd ipv verder de open zee op. Enige tijd voor vertrek is er geïnvesteerd niet alleen in de boot, maar ook in visgerij. Bij het uitblijven van dikke wind, golven en andere spanning moet je er zelf maar wat van maken, dus gaat de hengel overboord. Niet gehinderd door enige vorm van kennis over vissen klussen we een stel haakjes op de lijn en warempel hangt er binnen 5 minuten een tot op dat moment onbekende vis aan. Dan rijst de vraag: wat nu? Men heeft wel zin in vis, maar weten hoe te fileren of uberhaupt een fileermes ontbreken helaas aan boord. Zodoende worden de eerste 3 vissen (bij een vleug Deens 3G bereik komen we er met behulp van Wikipedia achter dat het toch om makreel gaat) geofferd voor de wetenschap/trial & error fileren met een koksmes en uiteindelijk weet de bemanning zowaar 5 makreel fileetjes te produceren. Deze gaan in de pan en tijdens de dagelijkse gezamelijke 5-uur-borrel (fris, chips, kaasje en worstje) nu dus ook vers gebakken makreel filet. Een mooi gevoel om je eigen vis te vangen en te bakken op zee.

Dag 3: een kuch achter de boot. Dan naast de boot en achter de boot. Plots springt er iets met een vin uit het water en voor we het weten zwemt er een roedel witsnuit-dolfijnen met de boot mee. Ook weer zo'n bijzonder moment wanneer je dit voor het eerst meemaakt. Er wordt gefilmd en foto's gemaakt, uiteraard om de sterke verhalen met visueel materiaal te kunnen ondersteunen. Op een zeker moment is die lol weer voorbij en dan valt ook de wind helemaal weg. Met 0.0 knopen op het log en een kleine deining wordt er besloten om een dubbel rif te zetten tegen het klapperen en de gennaker maar weg te halen. Op dit soort momenten is het zaak de boot in de juiste richting proberen te houden en het letterlijk uitzitten van de tijd. Zo duurt een wacht midden in de nacht toch ineens tergend lang en tegen zonsopgang is het soms lastig om scherp te blijven. Dankzij de overlappende wacht komt er na 2 uur een andere wachtpartner waardoor dit nog enigszins te doen is. Ergens in de verte varen er 3 snelle motorjachten achter elkaar vanuit Zweden in de richting van Noorwegen. Een bijzonder tijdstip van de dag denken we nog. Later komen we erachter dat er regelmatig wordt gesmokkeld en dat men in havens wordt gevraagd om dit soort gedrag bij de kustwacht te melden.

Van de ene windstilte gaan we naar de andere lijkt het wel. 0.9 knopen op het log lijkt een prestatie en bij 1.5 knopen vieren we een klein feestje. Inmiddels is wel duidelijk dat we de aansluiting naar die harde wind volledig hebben gemist en het dus voornamelijk een drijfpartij zal blijven. Voor het eerst sinds de start wordt er 's ochtends op dag 4 een berekening gemaakt van de af te leggen tijd en afstand indien we de motor aanslingeren. Aan de rest van de bemanning is de CAM verkocht als zijnde 'de vorige keer waren we er met 55 uur' en daarop zijn ook aansluitende vervoersactiviteiten gepland. 2 bemanningsleden vliegen naar Nederland, waarvan er 1 weer door zal moeten naar Bonaire ('we hebben even iemand ingevlogen') en ander heeft een lift klaarstaan. De knoop wordt doorgehakt: wanneer we de barbecue missen en na 00:00 aan dreigen te komen gaat de motor aan. En toen begon het te waaien.

Eerst gaat voorzichting de wind aan, het dubbele rif eruit en de gennaker weer omhoog. Daarna lopen we steeds harder en bouwen de golven zich op. Uiteindelijk lopen we tegen de 8 knopen log en is het behoorlijk tegensturen zodat de gennaker niet om voorstag waait terwijl we de golven af surfen. Dit lijkt er meer op! Ineens is iedereen weer aan dek, want niemand wil het missen als we eindelijk weer eens echt zeilen en zo varen we het laatste stuk richting de finish. In al het enthousiasme wordt er onder het mom van niet teveel mijlen varen tóch gekozen om eerder te gijpen. Uiteraard waait door het slingeren de gennaker om de voorstag en na 10 minuten vechten komt het ding vrij en halen we hem toch maar naar beneden. Tot op heden was de barbecue nog steeds in zicht, echter neemt de ETA geleidelijk toe. Met het geklots van de opgebouwde golven en de wel bekende (en beruchte) afnemende wind voor de kust van Larvik knijpen we richting de finish boei. Deze komt door de stroming eerder dwars aan dan dat we er voorbij varen en terwijl iedereen doodstil gefocust is op dit veel te kleine kardinaaltje varen we hem met ongeveer 10 meter speling net vrij. Deze kardinaal missen zou einde race betekenen aangezien je volledig van de finish gestroomd wordt en de barbecue dan ook al voorbij zou zijn. Maar de Fortura is gefinisht!

We besluiten om maar direct naar de barbecue te varen om er daar achter te komen dat de barbecue een salade-festijn is geworden door de droogte. Men mag niet barbecuen vanwege brandgevaar, wat overigens een uitstekende reden is. We worden met applaus onthaald en trots mag ondergetekende dan toch nog zijn plaquette ophalen bij de organisatie. Daarna wordt er geproost, bier gedronken, worden verhalen uitgewisseld (Ha! Die Furore-G!) en nog meer bier gedronken.

Na veel teveel mijlen te hebben gevaren, 3 windstiltes te hebben gepakt en 97,5 uur aan gezeilde tijd zit de CAMrace erop voor de Fortura en bemanning. Doelstellingen 1, 2 en 3 zijn volbracht: 1. reglementair uitvaren, 2. bemanning en boot heelhouden én 3. een mooie en gezellige tocht varen. Wellicht gaan we met de kennis van nu de volgende keer voor een podiumplek.
Als laatste nog een compliment voor de bemanning van de Dutchman en voor Steef. De Dutchman is gefinisht op 45 minuten voor de tijdslimiet van 110 uur en Steef om toch solo die kant op te varen ondanks de problematiek met elektra. Dat is doorzettingsvermogen.

Prachtig verslag! Dank.
En Furore G en 'Wiesj Folk' kwamen ook aan bod in mijn verslag

Helemaal super verslag Geertjan! Wauw!