Joop66 schreef :
Ik weet dat er op dit forum gerenommeerde en zeer deskundige mensen fan van Bruce zijn. Ik hoor daar niet bij.
Ik wel.
Op dichtbegroeide bodem pakt hij niet, maar voor de rest doet hij het goed.
We liggen achter de spijker bij de Farne Isles, met ons RVS 10 kg. Bruce met de nodige
8 mm ketting gestoken.
De wind begint toe te nemen tot een stukkie of 7 bft.
Het zeetje valt mee dus gaan we rustig pitten, wel met mijn "Zeemans instinkt" ingeschakeld.
Het zeetje, dat met laagwater werd afgestopt door het rif, krijgt haverwege de vloed meer ruimte en smakt ons alle kanten uit.
Natuurlijk heb ik het ankeralarm ingesteld - ivb. met kenteren tij op veertig meter - we zwaaien wel heen en weer maar krabben voor geen centimeter.
Dat de bodem rotsachtig is kun je horen, de ketting schraapt langs de keien en geeft, gelijk de snaar van een gitaar, het geluid door aan de polyester klankkast in de voorpunt waar we, tevergeefs, proberen weer in te slapen.
De twee a drie uren rond hoogwater worden we alle kanten uit gesmakt langs de x, y, en z as met nodige variaties
Ik ben net weer eens aan dek wezen kijken en kruip rillend achter kaapkont.
Net als ik lig, maken we zo'n smakker dat ik helemaal vrij kom van mijn kooi en boven op
Marjanne belandt.
Niet dat ik daar normaal iets op tegen heb maar nu toch even niet.
Na deze wilde nacht, heb ik nog meer vertrouwen in onze Bruce dan ik al had.
Wel blijf ik, bij het ten anker komen, altijd even flink achteruitslaan om hem goed in te graven.