Avonturen met de Raccoon
Maandagochtend stond voor Fécamp het tij mee om 9.00 en ongeveer om die tijd hesen wij voor de havenmond het zeil. Fécamp hadden we na anderhalve dag wel gezien. Het Palais de Bénedicte is een prachtig gebouw aan een heel mooi plein, en toen we door de Rue de la Plage naar zee keken zagen we daar net zo’n Bretonse Caïque (?) met topzeil langs de kust dobberen.
Op de eerste zondag vd maand gratis museumbezoek in Frankrijk - het Musée de la Pecherie is erg de moeite waard. Moderne tentoonstelling met alles ook in het Engels vertaald, vol curiosa van de lokale bevolking: een echt negentiende eeuws “collectiemuseum” maar ook een object van forse subsidies in een zeer interessante exhibitie over de kaneljauwvisserij op Newfoundland: “Zout op mijn huid”. Op barken volgeladen met Dories, kleine platbodemsloeoen met een soort ra-zeil en riemen. Zeer de moeite waard we hebben er een hele middag doorgebracht, ook de collectie lokale landschappen en scheepsillustraties door de eeuwen heen was bijzonder rijk gevuld.
Die maandag stond het zeil zo 9.00 maar de Raccoon kwam niet in haar hum. Van de veertien knopen voorspelde NW wind kwamen er maar 8 uit en die kwamen WZW precies waar wij naar toe wilden. “Een twee slagen kruisen en dan 3.5 log/5 knopen over de grond zijn we er in een tij”, dacht ik ‘s-ochtends nog. Om 12.00 waren we nog nergens en zag ik dat we een tij dood zouden moeten varen. Net toen ik bij de gigantische Port Pétroleum eens lekker de motor bijzette, draaide de wind 30 graden en trok aan tot uiteindelijk een mooie 5. Ik zie op Windfinder zelfs 27 knopen. De mensen stonden op de kade te lachen in de spray van het havenhoofd, wij surfden op volgas zo BB uit de jachthaven in.
Mentaal was het moment van teleurstelling dat het een nachtelijke aankomst zou worden erg zwaar, de blijdschap over de ruimende wind des te groter. 5.0 door het water, dan is 3.5 over land heel goed te doen na zes uur stroom mee en nauwelijks voortgang. De toch weer veranderende falaises gleden in de zonsondergang rustig aan ons voorbij, nauwelijks een schip gezien. In de avondschemer het zeil gestreken en contact gezocht met Le Havre Port op 12 en met behoorlijke wind en golven van achter surften we zo de haven in.
Le Havre, tsja. Het lelijkste UNESCO werelderfgoed ter wereld? Ik kende het al. 15.00 was het beste moment om te vertrekken. Er stond nog steeds een mooie 15-20 knoop, nog steeds uit NW. restje van de eb de haven uit, bestemming Deauville, 8.8 nm. Veel gedoe met scheepvaart, ik zat in de kajuit te radio officeren en verzocht de kids de mij opgegeven/berekende koersen te volgen, nauwkeurig achter de grote scheepvaart aan. Lotte aan de motor en de schoten, Lau aan het roer en (met mij in de kuip instructies geven ook over aanlijnen ed cf in haven voorbesproken) het gereefd grootzeil en de genua hijsend op echt giga golven, deining, maar af en toe ook een kop er op. Alles ging goed en iedereen vond het leuk en had taken. De Raccoon zeeeer in haar hum, bij de wind, halve wind, ruime wind, ze kan de wind hebben en 1.5m golven ze neemt ze als de beste. Beter dan de Bestevaer die op de motor tegen de wind in vanuit Honfleur met klapperend gehesen grootzeil (why? Iver bakboord? Stuurboord? Motorzeilkegel? Wij voeren bb ad wind! Onze CPA was 0.1nm?) niet uitluisterend uiteindelijk op ons achterschip aanstuurde
Mooi getimed de haven v Deauville in, op genua met ook weer mooie, lange rollers en… een “dolfijn” (naruurlijk een bruinvis) die zich heel even liet zien.
De komende dagen is het windstil. Morgen met het late tij naar Ouistreham. Domderdag terug naar Dives-sur-Mer, ik ga morgen bellen voor een kraanafspraak. Volgend jaar verder.