Onderwerp: 11 opvarenden gered van Deens zeiljacht voor kust

JRomkes schreef :
Dat lijkt me duidelijk. Maar welke van de twee zou je goed geschikt tot zeilboot met behoorlijk zware en hoge masten kunnen ombouwen.

Dat lijkt me duidelijk. Maar welke van de twee zou je goed geschikt tot zeilboot met behoorlijk zware en hoge masten kunnen ombouwen.[/quote]


de vraag is of dat überhaupt kan. Moet een zeilboot niet op zijn minst zelfrichtend zijn?

Andreaquila schreef :
Trimarans zijn dat in ieder geval zeker niet. Maar toch zijn ze in staat in record snelheden rond de wereld te zeilen. Opgemerkt dat het wel aan de competentie van de bemanning afhangt.

goed punt..., ik stel mijn argument bij: moet een zeilende monohull niet altijd zelfoprichtend zijn?

Joop66 schreef :
En een mijnenveger een mijnenveegtuig, dat is van opbouw ongeveer hetzelfde als een vistuig, alleen vangen we de mijnen liever niet op in een net.
Snelheid van mijnenvegers was niet zo heel erg belangrijk vroeger, 12 a 15 knopen is daarvoor heel normaal. De motor en schroeven zijn meer afgestemd op trekken dan op snelheid.
Het was een mijenveger, geen torpedobootjager.
Ze zal gebouwd zijn op stevigheid, en op het vermogen om nabije ontploffingen zonder schade te doorstaan. Niet noodzakelijk de eigenschappen die je van een zeilbootromp verwacht.
Maar aan gebrek aan stevigheid is ze niet ten onder gegaan, vermoedelijk wel aan te veel zeil voor de opgetreden windvlaag.

Andreaquila schreef :
De grotere schepen? Nee. Die hebben vaak positieve stabiliteit tot 90° of zelfs 95° of meer, maar daar voorbij gaan ze toch echt turtle.

Geldt Svartloga als groot? ¯\_(ツ)_/¯

is een groot schip niet zelf-oprichtend te maken? Lijkt me wel toch? Ik neem aan dat J-klasse zeiljachten wel zelf-oprichtend waren. Dat het niet gaat lukken met een omgebouwde mijnenveger, lijkt me evident.

Ik denk dat de gehele Wrakker, Schroter en Krottervloot niet zelf-oprichtend is.
Met een competente schipper is dat ook geen enkel probleem.

Andreaquila schreef :
Over het algemeen niet, ze zullen vrijwel altijd “stabiel” op z’n kop willen liggen, maar dan wel vormstabiel. Breedte/diepgang-verhouding van de grote zeilschepen is al snel richting de 2, en min-of-meer rechthoekige dozen.

We hebben het niet over scherpe jachten met mooie diepstekende kielen.

3Noreen schreef :
De hele zeegaande vloot is tot >95 graden zelf richtend. Hebben allemaal ook officiële stabiliteits berekeningen, dynamisch en statisch + lekstabiliteit
De platbodem binnenvloot natuurlijk niet, die heeft alleen maar lekstabiliteit berekeningen

3Noreen schreef :
Jaaaa, nu ben je aan de beurt
EPIRB 406 cospas-sarsat satellieten zijn polaire satellieten met een omlooptijd van ongeveer 90 minuten.
Er zijn er 8 stuks dacht ik, dus lang duurt het nooit.

406 wordt ook opgevangen door geostationaire LEOSAR satellieten, maar de data wordt eerst meerdere keren vergeleken tussen de systemen tegen de 90% valsmeldingen.

Dan via de LES in Toulouse en dan naar de kustwacht.

Een moderne EPIRB doet het nauwelijks tot niet sneller.

WADnWIND schreef :
En nu ik, want hier weet ik dingen van . 4 stuks operationele satellieten in het Low Earth Orbit-gedeelte van het ruimtesegment. Baanomlooptijden van ~100 min inderdaad, maar een potentieel grote vertraging zit in het “wachten” tot de satellieten weer een grondstation overvliegen. En bij een GPS-loos 406 MHz-baken het aantal Doppler-fixes wat nodig is om een positie te bepalen.


LEOSAR is Low Earth Orbit, GEOSAR is geostationair.

Mogelijk onterecht leeft ik met het idee dat een ebirb met een ingebouwde gps sneller en nauwkeuriger je positie doorgeeft.

Daarom komt MEOSAR (ook Galileo/SAR genaamd) in de lucht vanaf dit jaar. Veel snellere reactietijd en in tegenstelling tot de huidige systemen ook de mogelijkheid om een ontvangstbevestiging terug te sturen. Voor dat laatste zijn wel nieuwe types EPIRBS en PLB's nodig. De huidige 406 EPIRBS en PLB's blijven wel gewoon functioneren.

Mooi neveneffect van het Galileo GNSS. Én nauwkeuriger positiebepaling, én een primair civiel systeem erbij (GPS & GLONASS zijn militair, Beidou geloof ik ook), én betere SAR-capabilities.

Daarnaast nog een stukje Nederlandse technologie: de zonnepanelen van de Galileo-satellieten komen uit Leiden.

WADnWIND schreef :
95 graden lijkt me in principe voldoende als je geen hele stomme dingen doet (monstergolven en extreme grondzeeen daargelaten). De vraag is natuurlijk wel hoe de curve loopt tot die 95 graden. Bij scherpe jachten wordt het oprichtend moment natuurlijk steeds groter tot de 90 graden. Hoe zou dat bij dit soort "kotters" zijn?

3Noreen schreef :
Er zijn nog wel een paar oude houten kotters over die ooit als zeilschip begonnen zijn, lijkt me niet onmogelijk dat met een zelfde model mijnenveger te doen. Of je zoiets nog zou moeten willen tegenwoordig is een andere vraag. Dat dekhuis er af had het in ieder geval iets meer zeilschip gemaakt.

Is er een aantal jaar geleden niet eens een oude sleepboot omgeslagen op het markermeer? Was ook een zeilboot van gemaakt. Nog eens een middag met school op bezig geweest. Niemand van ons beginnend jachtbouwers zag daar veel heil in.

Andreaquila schreef :
Waar komt die >95° vandaan? Volgens mij zegt de IMO daar voor schepen >= 24 m LOA niets over. De MCA hanteert >90° voor zeilschepen (alhoewel daar bij >45 m LOA van mag worden afgeweken), Spanje, VS, Australië etc. hanteren ook >90° voor class A & class B, Men lijkt te convergeren op de MCA-regels (>90°) voor >24m LOA & class A/B.

En righting moment maximaal bij 90°? Dacht het niet. IHA >25°, vaak rond de 50°

De Svartloga was de laatste van een serie 'visserijmijnenvegers', schepen die qua karakter en vaareigenschappen dicht bij vissersschepen liggen. De Zweedse marine zegt hierover :

'Vis Mijnenvegers (M47-M49)
De vismijnenvegers waren mijnenvegers in de Zweedse vloot van hout, ontworpen om bemanningen te trainen voor mobilisatie voor dienst aan boord van trawlers, aangepast voor mijnenvegen. Deze serie (M41-M49) werd gebouwd tussen 1948-1964'

Qua vaareigenschappen valt er door het volgen van de beproefde trawlerpraktijk volgens mij weinig op het ontwerp aan te merken. Op zich stabiele schepen, maar aanpassen aan zeilbedrijf is toch een hele stap, die zorgvuldig begeleid moet worden die iemand met verstand van zaken. Er is volgens zeggen van de schipper ooit door een specialist naar gekeken, maar of het eindresultaat aan een deskundig oordeel is onderworpen is niet duidelijk. De Svartloga is de ex M49.

Er zijn meerdere zeegaande charterschepen waarbij de GZ of KG doorloopt tot 90-95 graden, voor zover ik de kromme wel een bestudeerd heb.
Dat geldt niet voor de hele vloot, maar de stabiliteit is in NL goed in orde onder klasse. Ik zal bij gelegenheid de witte rules nog eens op naslaan.

Het aller belangrijkste is dat je schip niet vervult met water en dus alles echt dicht hebt, zodat GZ of KG niet onvoorzien afneemt.

zoek.officielebekendmakingen.n...14-p106-SC12420.html

La Mavare schreef : triest verhaal...

nooit meer iets van teruggevonden.

Nog een plaatje. Fotograaf mij onbekend.

Vraag me af wat er aan de hand is met de afhandeling van de berging. Volgens de AIS liggen de Cormorant en de Multratug17 nog steeds in de Amerikahaven. Met de Svartloga nog in de takels ? Je zou denken dat na het leegpompen van de romp het schip weer zelfstandig moet kunnen drijven. Het feit dat de bergingsfirma het schip nog in de takels heeft zou er op kunnen wijzen dat er op een of andere manier een probleem is met de afhandeling van de berging door de verzekering. Naar mijn inschatting is de verzekerde som intussen wel verbruikt door de kosten van mensen en materieel.

Retentierecht ?

drwingnut schreef :
Excuus, je hebt helemaal gelijk!