Onderwerp: Overwinteren op zeilboot in griekenland of turkije

Meer dan 15 jaar heb ik nu mijn thuishaven in Turkije, maar het is steeds langer nadenken of ik hier nog wel blijf. Toch ook weer dit jaar, de plussen en minnen tegen elkaar wegstrepend, besloten om toch in Turkije te blijven. Prettige vriendelijke mensen en als je wat verder weg bent van de marina, nog steeds goedkoop. Fantastische kust en unieke aanlegplaatsen. Maar de regeltjes van de overheid worden steeds lastiger, een groot nadeel. Daarbij is er nu een tekort aan plaats in de marina's, ook Turken kopen boten, en commercieel als de marina's zijn; de liggelden zijn in een paar jaar wel verviervoudigd!

Als ik jonger was en als ik Turkije nog niet gezien had zou ik de kosten voor zo´n agent toch eens betalen. Turkije is zo anders als Griekenland, reeds Orient.
Onze eerste Turkse haven was Datcha. De eerste keer dat ik de muezzin hoorde zingen vanaf de minaret had ik tranen in de ogen. Deze kon zingen.
Die van Fethiye kreeg je ook aan het huilen, helaas omdat die vent niet kon zingen en de luidsterkte meer als 100 db.

Moro schreef :
Dat is bizar, die dure marina's. Zo jammer, want de mensen zijn zo gastvrij, en de kust is prachtig, inclusief geweldige Grieks/Romeinse oudheden.

Ankeren... En af en toe een haven. Hoeft geen marina te zijn.
Bepaalde regio's in Italië of Frankrijk zijn ook pokkenduur, in hoofdseizoen.
Hoeft geen reden te zijn ze te mijden.
Wij deden oa. Capri, gratis. Hoofdseizoen €120 per nacht.

OldBawley schreef :

Zo herkenbaar Old Bawley! Een goed gezongen Azan, daar werd ik ooit ook emotioneel van, toen ik het voor het eerst hoorde. Je hebt gelijk het het gevoel dat je in een ander deel van de wereld bent beland. Het is alleen jammer dat ze zo vroeg beginnen soms .

Sommige muezzins zijn ontzettend goed. Er zijn zelfs ook competities in, wie het beste de Azan kan zingen. Ik herinner me nog een mooi en zonnig zeiltochtje van Yalova naar Istanbul. Windkracht 5, een kruiskrak, met korte slagen langs de chique voorsteden van Istanbul. Recht in de wind, was mijn ijkpunt het silhouet van de Hagia Sofia. Op zich al bijzonder. Ineens klinkt er boven de felle meltemi uit, de exotische oproep tot gebed....... magnifiek!