Hierbij mijn verslag van de 24 uurs gevaren met Komeet in Tocht 2.
Voorbereiding
Het was de eerste 24 uurs voor mijn vrouw en mij. Gelukkig hadden we ervaren bemanning waarvan eentje de navigatie deed. Maar voordat we startten moest er veel gebeuren. Het belangrijkste was wel dat de boot van Haringvliet naar het Ijsselmeer moest. We hebben hiervoor onze zomervakantie benut. We zouden via Engeland en de waddenzee gaan, maar het aanhoudend slechte weer maakte dat we via Vlissingen, Antwerpen, de Nederlandse kust, Vlieland en Hindeloopen in Enkhuizen terecht kwamen. Daar is de boot op dieet gegaan, zodat ze in wedstrijdconditie kwam.
Droomstart
We startten zoals nog 88 anderen van Enkhuizen Noord. Het idee was om vanaf lagerwal te starten en dan direct de ruimte en de wind zoeken. Dat ging perfect, paar minuten voor de start voeren we vanaf de startlijn we het kanaal in en toen we de eerste opstomende boten tegenkwamen zijn we 180 graden gedraaid richting start en lagen we voor in het veld op weg naar de startlijn. Nog een slinger om niet te vroeg over de streep te gaan en daar gingen we als eerste over de startlijn. Nu moet ik zeggen dat er een riviercruiseschip tegelijk met ons startte en het hele veld in tweeën splitste. De boten die boven het cruiseschip lagen zaten klem tussen hogerwal en het cruiseschip. Maar toch we lagen op kop en liepen snel uit op het veld. Pas bij de EL-A haalden de eerste snellere boten ons in, waaronder SailSelect, de latere winnaar, die 10 minuten later was gestart.
De nacht
De hele nacht voeren we halve wind op en neer naar de KG, onze banen kiezend met de draaiende wind en tussen de tegenliggers doorvarend. Onze tegenliggers hadden we nog steeds op de weg terug naar de KG, we lagen nog voor op hen. Een keer lagen we zelfs even nummer 1 bij het invullen van ons rak. Lang genoeg voor een screenshot. Een enkele tegenstander had een slecht toplicht, dan denk je in het begin dat ze dezelfde kant op varen en duurt het lang voordat je een boeg kunt kiezen.
Het mooiste was wel dat het Oostelijk Ijsselmeer onbewolkt was en we onder een sterrenhemel voeren. Vanuit de KG naar de SB8 kon ik zelfs de poolster als mijn punt aan de horizon kiezen. Dat had ik nog nooit meegemaakt en ik voelde een diepe verbondenheid met generaties zeilers voor mij. Heel speciaal.
Spinakeren
De consequentie van steeds halve wind varen is wel dat je de spi niet kunt gebruiken. Behalve een keertje in de vroege ochtend nog voor het licht werd. De wind viel weg, we gingen nog maar vier knopen een reachen was net mogelijk. Dus in het donker de spi gehesen, dat hadden we ook nog nooit gedaan. Spischoten aan en de wind trok aan. We hadden gelijk weer snelheid maar het reachen werd steeds lastiger. Toen het 13 knopen waaide hebben we de spi maar weer gedropt omdat het rak zo niet meer bezeild was.
De volgende dag hebben we nog een keer 5 minuten de spi kunnen hijsen, net lang genoeg voor een fotograaf in een gele dingy om een foto te maken, die foto heb ik helaas nog niet terug gezien.
Verder hebben we de hele tocht met de genua 1 gevaren, ook wanneer we 17-20 knopen wind hadden. Dan ging er wel even een rif in het grootzeil.
De ochtend
Van de vroege ochtend heb ik zelf niet zo heel veel van meegekregen, ik sliep. We hebben de ochtend gebruikt om naar de WV19 te verhuizen. De WV19 hebben we later net als eerder de KG gebruikt om steeds een halve winds rak te kiezen om op en neer te varen. Dit was spannender dan bij de KG, daar kwam de windshift steeds net voordat we bij de KG terugkwamen. Bij de WV19 kwam die steeds net te laat of niet waardoor het lastiger kiezen was. De buien maakte het wat onvoorspelbaarder.
Tussen de buien door deed onze navigator ook zijn eerste hazeslaapje. Althans, dat was de bedoeling maar hij was net onder zeil toen zijn drijnette reddingsvest, die hij nog aanhad, zichzelf met luid gesis opblies. Hij was weer klaarwakker, net als de rest van de bemanning. Dit was onze enige schade.
De finish.
De finish begon al vroeg. De laatste rakken was een gepuzzel. Is de finish een kruisrak of net niet? Wat doet de inzakkende wind? Uiteindelijk konden we niet anders dan een half uur te vroeg finishen. Een goede keuze, we hebben een slag moeten maken in het finish rak en met onze genua konden we niet zo hoog varen als we zouden hebben gekund met de high aspect. Wel gek, in het finishrak hadden we geen haast meer en konden we genieten van alle boten om ons heen, veel daarvan voeren nog naar de WV19.
Een verrassend uitslag.
Dankzij het online invulformulier wisten we dat we hoog zouden eindigen. Maar hoe hoog was wel spannend. Helaas zouden we net buiten de prijzen vallen, een vierde plaats was het hoogst haalbare. Toch waren we trots en zeer tevreden en vol verhalen ontmoetten we vrienden en bekenden bij de prijsuitreiking. Tot onze grote verbazing werd bij Tocht 2 opeens mijn naam en dat van mijn schip genoemd. We moesten naar het podium en waren tweede geworden. Wat een blijdschap. De big smile is er die dag niet meer afgegaan. Na de tocht terug naar Enkhuizen zaten de Ijselmeervliegjes bij wijze van spreken op mijn tanden
De tocht in cijfers
145,2 mijl gevaren met een gemiddelde snelheid van 6,15 knoop. Onze rompsnelheid is 6.8.